(fic b.a.p) : Yeah! I'm A Man! All x Himchan

ตอนที่ 21 : Yeah! I'm A Man : 21

Yeah! I’m A Man

21

คำเตือน : ฟิคเรื่องนี้มีเนื้อหาชายรักชายและมีคำหยาบคายอยู่พอสมควร ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน

ปล. ความน่ารักและความหื่นของตัวละครมันไม่เข้าใครออกใครนะจ๊ะเบ่บี๋ อิอิ J

HimChan’s Part

“ไอ้เหงือก!ค่ำแล้ว!กลับบ้านมึงไปสักทีสิวะ!”

ผมออกปากไล่ไอ้คนที่นอนอยู่ข้างๆผมมาสิบกว่ารอบได้แล้ว แต่มันก็ไม่มีทีท่าว่าจะลุกออกไปจากเตียงผมเลยสักนิด หน้าด้านนะมึงอะ!

“ไม่อะ อยากค้างที่นี่”

นั่นไง!! ไม่ทันขาดคำ หน้าด้านที่จะอยู่ที่นี่ต่ออีกต่างหาก แถมบอกจะค้างด้วย กร๊าซซซซซ ใครจะยอมให้มึงมาค้างที่นี่กันวะ

“พ่องงงงง บ้านมึงไม่มีรึไงวะ”

“มี แต่อย่างที่บอก อยู่บ้านมันน่าเบื่ออะ อยากอยู่ที่นี่”

งั้นมึงไปขนเสื้อผ้ามึงมาอยู่ที่นี่เลยไหมละครับ (ประชดนะ) จ่ายค่าน้ำค่าไฟแทนแม่กูด้วยนะไอ้บังยงกุก

“ไม่โว้ยยยย กูว่าแม่มึงคงเป็นห่วงมึงแล้วละ กลับบ้านไปเหอะ”

ผมพยายามเอาแม่มันมาเป็นข้ออ้าง แต่ผมก็คงคิดผิดอย่างมหันต์เลยละ ไอ้บังยงกุกมันฉลาดจะตายไป เรื่องแค่นี้มันคงไม่ให้แม่มันมานั่งเป็นห่วงหรอก

“กูโทรบอกแม่กูแล้วว่ากูจะค้างกับมึง แล้วกูก็บอกแม่มึงแล้วด้วยว่ากูจะนอนที่นี่”

เลวมากกกกกกกกก เข้าทางกูไม่ได้มึงก็เข้าทางแม่กูงั้นสิ? มึงคงรู้สินะว่าแม่กูนะปลื้มมมมมมึงมากแค่ไหน เหอะๆๆ ปลื้มมากกว่าลูกแท้ๆอีก ใช่สิ! ก็บังยงกุกมันหล่อ บังยงกุกมันเท่ บังยงกุกมันเก่งทุกอย่างนี่!!!

แล้วผมจะไปชมมันทำไมวะ!!!

“เหอะ!!”

ผมไม่พูดอะไรต่อ ลุกขึ้นนั่งก่อนจะลงไปจากเตียงเตรียมจะไปอาบน้ำ แต่ผมก็ไม่ลืมที่จะเอาเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำด้วยหรอกนะครับ ถ้าเกิดผมเดินออกมามีแต่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว แน่นอนว่าไอ้บังยงกุกมันได้จับผมกดแน่(ผมคิดแบบนั้น) เพราะผมรู้สันดาน(แรงงงง) มันดี

ผ่านไปประมาณ10นาทีผมก็ออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพที่ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ไอ้ยงกุกมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะขมวดคิ้วและทำท่าทางไม่พอใจ เหอะ!! กูรู้นะว่ามึงคิดอะไรอยู่ มึงไม่ได้กินกูหรอก! :p

“ไปอาบน้ำดิวะ!”

ผมไล่ไอ้ยงกุกที่ยังคงนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงให้ไปอาบน้ำ มันคว้าผ้าเช็ดตัวของผม(ที่ผมเพิ่งจะใช้)ไปแล้วเดินดุ่มๆเข้าไปในห้องน้ำทันที

ไอ้บ้านี่!!! กล้าใช้ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวกับกูได้ไงวะ ไม่รังเกียจบ้างรึไง?

ผมเลิกสนใจไอ้คนที่อยู่ในห้องน้ำแล้วหันกลับมาสนใจใบหน้าตัวเองก่อนจะหยิบเอาเซรั่มบำรุงผิวขึ้นมาทาหน้า ก่อนจะนอนก็ต้องบำรุงหน้าบ้างนะครับ ไม่งั้นหน้าได้โทรมแน่ๆเลย เอ…มาร์คหน้าก่อนนอนดีไหมครับ?

ผมหยิบเอาแผ่นมาร์คหน้าที่อยู่ในซองขึ้นมาก่อนจะเอามาวางบนหน้า เคยเห็นพวกผู้หญิงเขาทำกันไหมครับ ไอ้แผ่นขาวๆนะ ตอนนี้ผมกำลังทำมันอยู่แหละ ผมทำมันอาทิตย์ละ3วันครับ หน้าผมเลยใสแบบนี้ไง ฮิฮิ?

แกร๊กกก ปัง!

“ไอ้เหยิน มีบ็อกเซอร์ให้กูใส่ปะวะ”

ผมหันไปทางไอ้ยงกุกที่ออกมาจากห้องน้ำแล้ว พอผมหันไปผมก็ต้องรีบหันกลับทันที ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก มันเปลือยท่อนบนอ๊า!!!!

ใช่ว่าผมจะไม่เคยเห็นมันเปลือยท่อนบนนะ พวกคุณจำตอนที่ไอ้ยงกุกแข่งบาสได้ไหม? นั่นแหละ! ที่ผมเคยบอกว่ามันเซ็กซี่อะ แต่ตอนนี้โคตรจะเซ็กซีกว่าเดิมเลยวะ หยดน้ำยังอยู่ตามตัวมันอยู่เลย หัวแม่งก็เปียก ผ้าที่ปิดส่วนล่างมันไว้จะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่อยู่แล้ว แถมกล้ามเนื้อท้องของมันนะ แบบ….อ๊ากกกกก

“ได้ยินที่กูถามไหมวะ!”

ผมสะดุ้งทันทีที่ไอ้เหงือกมันตะโกนถามผมอีกรอบ ผมไม่ตอบมันแต่เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าของผมและเปิดลิ้นชักหยิบเอาบ็อกเซอร์ลายทิกเกอร์ที่ไอ้ยงกุกเคยซื้อให้ผมเป็นของขวัญวันเกิดตอนผมอายุ19ปี เหอะๆๆ ผมไม่เคยใส่เลยสักครั้ง เพราะไอ้ลายทิกเกอร์เนี่ยแหละ

“เอาไปเลย!!”

ผมยื่นบ็อกเซอร์ลายทิกเกอร์ให้มันไปก่อนจะรีบเดินไปนั่งอยู่ที่เตียงทันที ดีนะที่ตอนนี้ผมมาร์คหน้าอยู่ ไอ้ยงกุกเลยไม่เห็นว่าตอนนี้หน้าของผมมันเป็นสีอะไร? ไม่งั้นมันก็ต้องเข้าข้างตัวเองอีกละว่าผมกำลังเขินมัน (แล้วเขินจริงไหมละ?)

“ของขวัญที่กูซื้อให้มึงนี่ มึงยังไม่เคยใส่เลยหรอวะ”

มันเอาบ็อกเซอร์มาดมก่อนจะพูดขึ้น เหอะ!! ใครจะไปกล้าใส่ละวะ หน้าทิกเกอร์แม่งอยู่ตรงเป้ากูพอดี บ้าเอ้ย!!

“เออดิ ใครจะไปกล้าใส่วะ ทิกเกอร์แม่งอยู่ตรงเป้าซะขนาดนั้น”

“นั่นดิ ไม่ใส่นะดีแล้ว เดี๋ยวกูจะอิจฉาทิกเกอร์”

อะไร…. อะไรของมัน มันจะมาไม้ไหนอีกห๊า!!!

“อะไรของมึงวะ”

“ก็หน้าทิกเกอร์มันอยู่ตรงเป้าพอดี ถ้ามึงใส่ตัวนี้ทิกเกอร์มันก็ได้อยู่ตรงเป้ามึงอะดิ กูอิจฉา…”

ไอ้…ไอ้ลามก!!!

“หุบปากไปเลย!! รีบๆใส่สักทีสิวะ! เห็นแล้วทุเรศลูกตา”

ผมรีบเบือนหน้าหนีมันก่อนจะดึงเอาแผ่นมาร์คหน้าออกไปจากหน้าของผมและเดินเข้าห้องน้ำเพื่อไปล้างหน้า

พอออกมาก็เห็นไอ้ยงกุกนอนยิ้มแป้นรอผมอยู่ที่เตียงแถมยังไม่ใส่เสื้ออีก!! นี่มึงกะจะนอนทั้งแบบนี้เลยรึไง

“ทำไมมึงไม่ใส่เสื้อวะ”

“ใส่ทำไม” มันตอบผมหน้านิ่งก่อนจะตบที่นอนที่อยู่ข้างๆตัวมันเสียงดังเป็นเชิงบอกให้ผมไปนอนข้างๆมัน เหอๆๆ ถ้าผมเข้าไปนอนข้างๆมันผมจะเสียตัวไหมวะ?

“ตอนกลางคืนมันหนาวนะเว้ย” ผมก็ยังคงบ่นให้มันต่อแต่ก็ยอมเดินเข้าไปนั่งอยู่บนเตียงแต่ก็รักษาระยะห่างระหว่างผมกับมันอยู่พอสมควร

“นอนกอดมึงก็ไม่หนาวแล้วละ”

ไอ้เชี่ย!!! กูเกือบไว้วางใจมึงแล้วนะ เกือบเข้าไปใกล้มึงแล้วนะ!  ผมเขยิบตัวออกห่างมันไปอีกจนเกือบจะสุดเตียง กลัวไอ้บ้านี่ฉิบหายอะ!

“ใครบอกมึงว่ากูจะให้มึงกอดวะ!”

ผมเอาหมอนข้างมากั้นไว้ก่อนจะล้มตัวลงนอนทันที พยายามข่มตาให้หลับให้ได้ อ๊ากกกกกกก ต้องไม่ฟุ้งซ่านๆๆๆ หลับดิวะ หลับสักทีสิ!

“กูคิดเอาเองอะ”

มึงกับไอ้เจลโล่นี่นิสัยเหมือนกันฉิบหายอะ ชอบคิดเองเออเอง? ให้ตายสิ!

“งั้นมึงไปคิดเอาเองในฝันละกัน! กูจะนอนแล้ว”

พูดจบผมก็ปิดไฟแล้วก็คลุมโปงทันที พอความมืดเข้าปกคลุมความเงียบมันก็ตามมา…

พรึ่บ!!!

เฮ้ย!!! อะไรวะ?! ผมรู้สึกเหมือนผมกำลังโดนกอดจากด้านหลัง ทำไงต่อดีวะเนี่ย…แกล้งหลับละกัน ง่ายดี

“ฮิมชาน…”

เสียงของไอ้ยงกุกกระซิบอยู่ข้างๆหูของผมพร้อมกับอ้อมกอดที่กระชับแน่นเข้าไปอีก อ๊ากกกกกก ใจเต้นชะมัด T^T แถมไอ้ยงกุกมันยังไม่ใส่เสื้ออีก ผมใจจะวายตายอยู่แล้วครับ!!

“หลับแล้วหรอ”

“….” ยังเว้ยยยย อยากจะตอบออกไปใจจะขาด แต่เดี๋ยวแม่งรู้ว่าผมแอบใจเต้นไปกับกอดของมัน มันจะหลงตัวเองอีกละ

“ฝันดีนะ…กูรักมึง”

เสียงกระซิบพร้อมกับสัมผัสบางเบาที่ประทับอยู่ที่แก้มของผมทำให้ผมใจเต้นแรงเข้าไปอีก…ทำไมต้องมาทำอ่อนโยนแบบนี้กับกูด้วยวะ เดี๋ยวกูก็ใจอ่อนหรอก

“ให้ตายสิ…อยากทำมากกว่านี้จัง…แต่กูคงไม่บ้าทำอะไรมึงตอนมึงหลับหรอก เฮ้อออ”

ไอ้…ไอ้…มันอยากทำอะไรผมวะ?!  ดีนะที่ผมแกล้งหลับ ไม่งั้นผมได้เสร็จมันแน่! เฮ้ออออ โถ่ถังชีวิตของคิมฮิมชานทำไมมันเป็นอย่างนี้หนออออ

…

Youngjae’s Part

โอ้ยยยยยยยย จะบ้าตายอยู่แล้ว ทำไมเรียนแพทย์ถึงได้เรียนหนักขนาดนี้วะ! อยากออกจากคณะนี้แล้วไปเรียนร้องเพลงให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย! (บ่นเรื่องเรียนอีกละ) ตอนนี้ผมกำลังนั่งทำโปรเจคที่อาจารย์เพิ่งจะสั่งไปในวันนี้ ที่จริงอาจารย์ให้ส่งปีหน้า แต่ผมอยากจะทำให้เสร็จๆไปเลย ปล่อยไว้นานเดี๋ยวมันจะลืม พอลืมก็จะมาเร่งทำตอนที่ใกล้จะถึงกำหนดส่ง ตัวก็จะได้หมุนเป็นเกลียวจริงๆแน่

แต่ตอนนี้ผมปวดหัวมากเลย เหมือนจะเป็นโรคประสาทอยู่นิดๆนะ ช่วงนี้ผมขี้โวยวายบ่อยมาก ตั้งแต่ที่มีไอ้เด็กเจลโล่เข้ามาในชีวิตนั่นแหละ ผมเหมือนผู้หญิงประจำเดือนมาไม่ปกติเลยครับ โวยวายได้ตลอดเวลา ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม เพราปกติผมไม่ใช่คนขี้โวยวายอะไร แต่นี่มัน…ไม่ใช่อะ

ครืดดดดดดดดด ครืดดดดดด (เสียงโทรศัพท์สั่น)

“ครับ ยูยองแจพูดครับ”

ผมรับโทรศัพท์เสียงสุภาพ เพราะมันเป็นเบอร์แปลก อาจจะเป็นอาจารย์ของคณะโทรมาก็เป็นได้

(ทำไมแฟนของผมพูดเพราะจังเลยละครับ)

มัน…มันมาอีกแล้ว!!!! โอ้ยยยยยยยยย ชีวิตนี้กูขอไม่เจอมึงสักวันได้ไหมอะ?

“ไอ้เจลโล่!!”

(คร๊าบบบบบบบ ทำไมตอนนี้พูดไม่เพราะแล้วละ)

“กวนประสาท! แล้วใครเป็นแฟนนายวะ! ฉันยังไม่ได้ตกลงเลยนะเว้ย!”

มันกวนผมอีกแล้ว!!! ใครก็ได้ เอามันไปเก็บที

(งั้นพี่ก็ตกลงเป็นแฟนกับผมสักทีสิครับ)

“ฝันไปเถอะ!”

ผมตะโกนใส่โทรศัพท์ก่อนจะกดวางสายไป ไอ้เด็กบ้านี่!มันตื้อจริงๆเลยเว้ย! โมโหอีกแล้ว!!!

ตือดือดึ๊งงง (เสียงข้อความ)

ผมก้มมองโทรศัพท์ของผมอีกรอบ ปรากฏว่ามันมีข้อความเข้ามา ผมก็อดไม่ได้ที่จะเปิดออกมาอ่าน

จาก : เบอร์ที่ไม่รู้จัก        

พี่ยองแจ! ลองมองออกมานอกหน้าต่างสิครับ!

ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าไอ้คนที่ส่งข้อความมามันเป็นใคร ผมก็อดไม่ได้ที่จะเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าต่างห้องของผม พอผมมองลงไปก็เห็นไอ้เด็กเจลโล่ยืนโบกมือให้ผมอยู่ นี่มันก็ดึกมากแล้วนะ! ทำไมมันยังไม่กลับบ้านไปอีก?

ผมเดินไปหยิบกระดาษแผ่นใหญ่ๆมาเขียนข้อความลงไปก่อนจะชูให้ไอ้เด็กนั่นอ่าน

มาทำไม?

เจลโล่อ่านก่อนจะเอากระดาษออกมาเขียนบ้าง(มันเตรียมมาพร้อม) พอเขียนเสร็จก็ชูขึ้นมาให้ผมดู

แค่จะมาบอกว่า…

มันเขียนแค่นั้นก็เก็บกระดาษลงไป ผมมองมันอย่างงงๆ จะมาบอกว่าอะไรวะ? ทำไมมึงไม่เขียนให้จบครับ?

“ฝันดีนะครับพี่ยองแจของผม!!!”

เจลโล่ตะโกนเสียงดังและส่งยิ้มมาให้ผม ผมได้แต่ถลึงตาใส่มัน ไอ้บ้าเอ้ย!!! เสียงดังขนาดนี้เดี๋ยวชาวบ้านเค้าได้ขว้างรองเท้ามาให้กินแทนข้าวหรอก

“ผมไปก่อนนะ บ๊ายบายยยยย”

มันตะโกนมาอีกรอบก่อนจะโบกมือให้ผมและถไลสเก็ตบอร์ดจากไป

มาแค่นี้ก็มาเป็นนะไอ้เด็กบ้า!!! มาทำให้ผมเขินแล้วก็จากไป….

บ้าเอ้ย!!!


 

TBC.

เอาละ!!! บังชานมาแล้ว! แถมโล่แจให้ด้วย 

แด้ออบน้อยไป ขอโทษด้วยนะคะ ตอนหน้าเดี๋ยวแด้ออบจัดเต็มเลย!!

ไรเตอร์ขอลบชื่อเรื่องที่เป็นภาษาไทยออกนะคะ เพราะมีคนบอกไรเตอร์มาว่าชื่อมันหยาบ
ไรเตอร์ก็เลยเปลี่ยน ฮึฮึ

ขอให้สนุกกับการอ่านฟิคคะ อ่านแล้วเม้นด้วยนะ ไรเตอร์อ่านทุกคอมเม้นต์นะเออ ย้ำว่าทุกคอมเม้นต์
ใครเม้นให้ไรเตอร์บ่อยไรเตอร์ก็จำได้ทุกคนนั่นแหละ! อิอิ>//<

รักรีดเดอร์ :)


 

THE★ FARRY