ตอนที่ 19 : Yeah! I'm A Man : 19
Yeah! I’m A Man
19
ครืดดดดดดดดดดด ครืดดดดดดดดดดด
“หืมม ใครวะ”
ผมควานหาโทรศัพท์ของตัวเองก่อนจะกดรับโดยที่ไม่ได้ดูเบอร์ที่โทรเข้ามาว่าใครเป็นคนโทรมาปลุกผมแต่เช้า นอนยังไม่เต็มที่เลยอะ เมื่อคืนก็กว่าจะหลับได้ปาไปเกือบตี2
(กูเอง...)
“มีไรวะ ถ้าไม่มีกูจะวางแล้วนะจะนอนต่อ”
จะใครละครับที่โทรมาหาผมถ้าไม่ใช่ไอ้บังยงกุกเจ้าเก่า เพราะมึง!! มึงคนเดียวที่ทำกูนอนไม่หลับ! พอจะหลับตา คำพูดของมันก็ลอยเข้าหูของผม ใบหน้าของผมก็เข้ามาสมอง ฮือๆๆๆ
(อย่าเพิ่งดิ!! กูจะถามว่ามึงจะไปมหาลัยยังไง)
“กูไม่ไปอะ ไม่สบาย แค่นี้นะ!!”
ผมกดวางสายแล้วปิดเครื่องทันที ผมไม่สบายจริงๆนะครับ เพราะนอนดึกผมก็เลยไม่สบาย(อ่อนแอโคตร) ครั้งที่แล้วที่ผมไม่ไปเรียนอะ ที่จริงผมไม่ได้ไม่สบายหรอกครับ มันเป็นข้ออ้างเพราะผมไม่อยากเจอหน้าไอ้ยงกุก แต่มันกลับมาหาผมที่บ้านและมาสารภาพรักกับผมซะได้ บอกได้คำเดียวว่าเงิบบบ
เอาละ! ถึงเวลานอนของผมแล้ว ผมขอตัวไปนอนก่อนนะ วันนี้ไม่ไปเรียนหรอก บายยยย ขออยู่บ้านแบบสบายใจไม่วุ่นวายสักวันเหอะ!
...
ผมตื่นมาเพราะรู้สึกถึงอะไรเย็นๆที่แปะอยู่ที่หน้าผากของผม ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาและมองไปรอบๆห้อง ก็เห็นไอ้เหงือกยงกุกนั่งจ้องหน้าผมอยู่ จะไม่ว่าอะไรเลยนะถ้าจะจ้อง...แต่นี่มันใกล้เกินไปปะ? ใกล้แบบนี้มึงจูบกูเลยดีไหมวะ!
ผมผลักหน้าไอ้เหงือกออกก่อนจะยันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง มองไอ้เหงือกตาขวาง มันจะมาทำไมเนี่ย!!
“มาทำไมวะ!”
“ก็เป็นห่วง เห็นบอกว่าไม่สบายนี่”
บอกอย่างเดียวก็ได้นะ แต่ไอ้สายตากรุ่มกริ่มนี่มันอะไร!! ห๊า!! บอกกูทีว่าไอ้บ้านี่มันคือบังยงกุก ไอ้คนที่มันชอบทำหน้าโหดอยู่ตลอดเวลาอะ! ไม่ใช่ไอ้บังยงกุกที่ชอบพูดจาหวานเลี่ยน ทำตัวน่ารักครุคริแบบนี้
“กูก็แค่ปวดหัว ไม่ได้เป็นอะไรมาสักหน่อย”
จริงๆผมก็ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกครับ แค่ปวดหัวเพราะนอนน้อยไปแค่นั้นเอง ไม่ได้เป็นอะไรมากจริงๆ แต่ตอนนี้มันกำลังจะเป็นวะ ถ้าไอ้บ้ามันไม่เอาหน้าผากของมันมาชนกับหน้าผากผมแถมยังจ้องตาผมไม่กระพริบ
นี่มันอะไร!!!!!
มึงจะเล่นเกมส์จ้องตากับกูรึไง! ถ้ากูกับมึงเป็นปลากัด กูได้ท้องไปแล้วไอ้สาสสสส
“ทำเชี่ยอะไรของมึงวะ! เอาหน้ามึงออกไปนะเว้ย!”
ผมพยายามจะผลักไหล่ไอ้เหงือกออกแต่มันดันจับท้ายทอยของผมไว้แล้วกดให้หน้าผากของผมมาชิดกับหน้าผากมันเหมือนเดิม
“วัดไข้อยู่ อย่าดิ้นสิ”
“กูบอกแล้วไงว่ากูไม่ได้เป็นอะไร ไอ้บ้านี่! พูดไม่รู้เรื่องรึไง”
“กู...อยากจูบมึงวะ”
“ไอ้เชี่ย!!”
ผมรีบถีบไอ้ยงกุกออกไปอย่ารวดเร็ว ไอ้บ้าเอ้ยยยย กูเกือบเคลิ้มแล้วไหมละ เห็นกูไม่ขัดขืนหน่อยละอยากจูบกูเลยนะ! ใครจะไปยอมมึงง่ายๆวะ ไอ้เลววว
“โอ้ยยยย ถีบกูมาได้ เจ็บนะเว้ย!”
“สมน้ำหน้า!”
ผมแลบลิ้นใส่ไอ้ยงกุกที่นั่งอยู่ที่พื้นเพราะผมถีบมันตกเตียง โฮ๊ะๆๆ ใครบอกให้มึงมาพูดจาลามกใส่กูละครับ โดนแบบนี้ซะบ้า! สม!
“อยากโดนกูจับกดหรอคิมฮิมชาน!”
“อย่าเข้ามานะเว้ย! ออกไปเลย ไอ้บ้า!”
ผมยกเท้าขึ้นมาเตรียมจะถีบมันอีกรอบเมื่อเห็นว่าไอ้ยงกุกทำท่าจะเดินเข้ามาหาผมด้วยท่าทางหื่นกระหาย
“ไม่ออก”
“ไอ้ยงกุก! อย่ามากวนประสาทกู”
“กูเปล่ากวนสักหน่อย วันนี้มึงไม่ไปเรียน งั้นกูขอนอนอยู่ที่นี่กับมึงแล้วกันนะ”
มันพูดจบก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงข้างๆผม ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมก็คงจะยินดีที่จะยอมให้มันนอนอยู่หรอกนะ แต่ตอนนี้มันชอบผมไง! แล้วแบบ มันจะหื่นตอนไหนก็ยังไม่รู้ ถ้าเกิดมันมีอารมณ์จับผมปล้ำขึ้นมาจะทำไงวะ!
“เรื่อง? กลับไปนอนบ้านมึงดิวะ!”
“ไม่เอาอะ ขับรถกลับไปกลับมาเปลืองน้ำมัน อยู่บ้านก็เบื่อขี้หน้าไอ้เจลโล่จะแย่อยู่แล้ว อยากเจอหน้ามึงมากกว่าอะ”
เอ่อ...กูควรเขินใช่ไหม....เขินก็ได้ แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยย ไอ้บ้า! จะมาอยากเจอหน้ากูทำไมวะ! ไอ้บ้า มึงทำหน้ากูร้อนแล้วนะเนี่ย สงสัยไข้จะขึ้นT T
“อะ...ไอ้บ้า! นอนไปเลยนะมึง!เอาโทรศัพท์มึงมาด้วย”
“เอาไปทำไมอะ”
“จะเล่นเกมส์”
ผมพูดแค่นั้น ไอ้ยงกุกก็ยื่นโทรศัพท์ของมันมาให้ผม พูดง่ายๆแบบนี้สิถึงจะน่ารัก ฮ่าๆๆ เอ๊ะ!! แต่นี่อะไรวะ ภาพหน้าจอของมัน...เป็นภาพของผม อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก ไอ้บ้า มึงจะทำกูเขินไปถึงไหนวะ
ผมอดไม่ได้ที่จะเข้าไปในอัลบั้มรูปภาพ อยากรู้ว่ามันซ่อนรูปสาวสวยไว้รึเปล่า รึว่าจะมีคลิปโป๊ไหม แต่ว่า....มันไม่มี!! แต่มันกลับมีแต่รูปของผม รูปของผมเต็มไปหมดเลย!!! แอบถ่ายทั้งนั้นอะ แอบถ่ายตอนหลับซะด้วย! ไอ้บ้า! มึงเป็นโรคจิตรึไง แอบถ่ายตอนคนอื่นเผลออะ>///<
“เอาโทรศัพท์มึงมาบ้างดิ”
“อยู่บนโต๊ะ กูปิดเครื่องไว้ ไปหยิบเอาดิ”
ผมตอบไปโดยที่ไม่สนใจมันมากนัก ตอนนี้เกมส์เท่านั้นที่ผมสนใจ ต้องเล่นให้มันผ่านด่านให้ได้เลยคอยดู!!!
“ไอ้เหยิน...”
“หืมมม....อ๊ะ!!”
จุ๊บบบ
แช๊ะ!
ไอ้...ไอ้...ไอ้เลวววววว มันหอมแก้มผมอีกแล้วววว แต่สิ่งที่เลวร้ายกว่านั้นคือ...มันดันถ่ายรูปเก็บไว้อีกต่างหาก!! ไอ้เลววว กูเกลียดมึง!
“ลบออกเดี๋ยวนี้นะ!”
“เรื่องอะไรจะลบง่ายๆละครับ...ฮึฮึ”
มันพูดก่อนจะกดยุกยิกๆที่โทรศัพท์ของผม มึงคิดที่จะทำอะไรวะ!
“กูเอาลงทวิตเตอร์แล้วด้วย คนต้องรีทวิตเยอะแน่ๆเลย...ว่ามั้ยย”
ไอ้บังยงกุก!!!! มึงจะทำกูอายไปถึงไหน เดี๋ยวชาวบ้านก็เข้าใจผิดคิดว่ามึงกับกูกำลังมีซัมติงกันนะสิ!
ผมรีบล็อคเอ้าท์ทวิตเตอร์ของไอ้เหงือกในโทรศัพท์ของผมก่อนจะเข้าทวิตเตอร์ของผม ฮึ!!!! ไอ้เลววว
@BAP_BangYonkguk นี่คือแฟนของผมในอนาคตแหละครับ พวกคุณคิดว่าไง? น่ารักใช่ไหมล๊า?? @Himchanchan twitpic.com/565556gjhdfesd555 (ภาพยงกุกหอมแก้มฮิมชาน)
แล้วทำไมมึงต้องแท็กทวิตกูมาด้วยยยยยย เดี๋ยวแม่งก็รู้หรอกว่าเป็นกูอะสาสสสส
“กูจะกดสแปม!!”
“เหอะๆๆ อย่าทำแบบนั้นสิที่รัก เห็นไหมว่าคนรีทวิตเยอะแค่ไหน...”
เหอะ!!! ผมเกลียดมันจริงๆนะครับ เถียงไม่เคยชนะมันเลยสักครั้ง ให้ตายสิ!!! เกลียดมันโว้ยยย
...
Daehyun’s Part
นี่มัน...นี่มันอะไรกันเนี่ย!!!!!
ในขณะที่ผมกำลังท่องโลกทวิตเตอร์โซเชี่ยลเน็ตเวิร์คของผมอยู่นั้น ผมก็ดันไปสะดุดตากับทวิตของใครบางคนที่ผมอาจจะรู้จักเขา แต่ไม่ได้ฟอลหรอกนะครับ แต่ที่เห็นเพราะผมเห็นว่ามีฟอลโล่เวอร์ของผมหลายคนรีทวิตนี้มาเยอะเลย @BAP_BangYongguk …? ชื่อคุ้นๆนะ
@BAP_BangYonkguk นี่คือแฟนของผมในอนาคตแหละครับ พวกคุณคิดว่าไง? น่ารักใช่ไหมล๊า?? @Himchanchan twitpic.com/565556gjhdfesd555 (ภาพยงกุกหอมแก้มฮิมชาน)
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย นั่นมันพี่ฮิมชานนี่ของผมกับบังยงกุก คู่แข่งของผม!!!! ทำไมเขาหอมแก้มพี่ชานนี่ของผมละ! ผมจะสติแตกตายอยู่แล้ว!
อย่าบอกนะว่าสองคนนี้มันซัมติง?อะไรกันอยู่ นี่ผมจะแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มเลยหรอเนี่ย... ตัดใจดีไหมวะ?
“มุนจงออบ...”
ผมโทรหาเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของผม ตอนนี้ผมกำลังต้องการที่ปรึกษา!! อ๊ากกกกกกกก ต้องหาที่ปรึกษา
(ว่าไง...)
“อยู่ไหน”
(อยู่ฟิตเนต...ทำไม? มีอะไร)
“มีเรื่องจะปรึกษา....”
(ว่ามาครับคุณเพื่อน)
“ตัดใจดีไหมวะ?”
ผมเม้นริมฝีปากแน่น ก็ยังไม่แน่ใจนะ ดูเหมือนผมจะแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มเลย ตอนแรกก็กะว่าจะสู้ แต่พอไอ้จงออบมันพูดกรอกหูผม...ก็เหมือนว่าผมจะคิดได้อะ...
(ตัดใจ? เรื่องพี่ฮิมชานหรอ)
“เออดิ...สงสัยว่ากูจะแพ้วะ ตัดใจดีไหมวะ”
หลายคนคงสงสัยสินะครับว่าทำไมผมต้องยอมง่ายๆด้วย ทั้งๆที่ตอนแรกผมนะร้ายมากกกก อย่าเพิ่งด่าผมสิครับ! ผมไม่ใช่ตัวร้ายนะ! ผมก็แค่ตัวสร้างสีสันให้กับเรื่องนี้เท่านั้นเอง แต่ผมรู้สึกว่า...อยากจะถอนตัวแล้วอะ! เหนื่อยแล้ววว ไม่เอาแล้วววว
(ดีเลย! ตัดใจเลย!) เสียงของจงออบเหมือนจะยุยงให้ผมเลิกชอบพี่ฮิมชานเต็มที่ มึงคิดอะไรกับกูรึเปล่าเนี่ย เหมือนมึงจะดีใจมากเลยนะที่กูจะเลิกชอบพี่ฮิมชาน
“ทำไมมึงต้องดีใจขนาดนั้นด้วยวะ...”
(อะ...เอ่อ...กูแค่...เอ่อ ดีใจที่มึงคิดได้ไง กูไม่ได้คิดเป็นอย่างอื่นเลยนะเว้ย ไม่ได้ชอบมึงเลย อุ๊บบ)
เห๋?? เมื่อกี้อะไรนะ? อะไรไม่ได้ชอบ?
“เมื่อกี้มึงพูดว่าอะไรนะ กูฟังไม่ชัดอะ”
(อะ...เอ่อ....เปล่า ไม่มีอะไร เอ่อ...แค่นี้ก่อนนะมึงเดี๋ยวกูไปหามึงที่ร้าน บายยยยย)
แล้วมันก็วางสายจากผมไป...น่าสงสัยจริงๆเลย ทำตัวมีแปลกชะมัด
ตกลงว่าผมต้องตัดใจจากพี่ฮิมชานใช่ไหม? งั้นผมจะหาใครมาดามใจผมดีละ? เฮ้ออออออออออออ
TBC.
เอ๊ะ!! ทำไมอิแด้ตัดใจเร็วและง่ายไปไหม??? ช่างมันๆ ไรเตอร์ก็คิดว่าทุกคนคงอยากให้อิแด้ตัดใจ ฮ่าๆๆ
ใครคู่แด้ดีน๊าาาา? (ไม่ต้องเดาหรอก รู้อยู่แล้วนี่)
ขอโทษที่หายไป1วัน ไรเตอร์ไม่สบายจ้า ฮ่าๆๆ และตอนนี้ก็ยังไม่หายแต่ก็อย่างที่เคยบอกไป
ไรเตอร์ติดฟิคเรื่องนี้ก็เลยอดไม่ได้ที่จะมาอัพ อิอิ
อ่านแล้วเม้นเน้อ :)
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กรี๊ด บังชานๆๆ ><
หาคนดามใจหรอกแด้ ออบไง
นั่น มัน อา ราย แต่ ละ คู่
พแดฮยอนคะ กเพอนนกกลามเธอไงคะ เกรด -,.-
คนดามใจก็ออบไง
โห่อยู่ใกล้ตัว
มาดามนี่ก็กลัวเสียตัวตลอดอ่ะ5555
ชอบมาดามก็ลำบากงี้แหละเน้อ//ตบบ่า
แด้ตัดใจดีแล้วแหละ