ตอนที่ 16 : Yeah! I'm A Man : 16
Yeah! I’m A Man
16
BangYongguk’s Part
สารภาพ...
...หรือไม่สารภาพดีวะ?...
สารภาพรักกับฮิมชานดีไหมวะ...กลัวจังเลย...กลัวว่าถ้าหากสารภาพออกไปแล้วผมกับมันจะมองหน้ากันไม่ติด ถ้าหากมันปฏิเสธผมละ...
ช่างสิ!! ใครสนละ! คนอย่างผมเคยสนใจอะไรซะที่ไหน...ถ้ามันปฏิเสธผมนะ ผมจะจับมันข่มขืนเป็นเมียเลยคอยดู! อดทนมานานแล้วโว้ยย ตอนนี้เก็บกดมากกกก
“เจลโล่! มานี่ดิ!”
ผมเดินเข้ามาในบ้านก็เห็นไอ้เด็กเจลโล่นั่งเล่นPSPอยู่ วันๆมึงไม่คิดที่จะทำอะไรเลยใช่ไหม? เล่นแม่งแต่เกมส์!
“อะไรฮ๊ะ?”
“มึงไม่ได้ชอบฮิมชานจริงๆใช่ไหมวะ”
“ใครบอกพี่ฮ๊ะ? ผมชอบพี่ฮิมชานจะตายไป”
หรอออออออ ชอบฮิมชานหรอ? แต่วันก่อนกูเห็นมึงจูบกับยูยองแจ เด็กปี1คณะแพทย์มหาลัยกูอยู่เลยนะ ไอ้เด็กเลววว หลายใจนะมึงอะ!
“ชอบฮิมชานแต่ทำไมไปจูบกับยูยองแจละฮ๊ะ! ไอ้เด็กโง่! อย่ามาหลอกกูหน่อยเลย”
ผมผลักหัวสีฟ้าของไอ้เด็กตัวสูงด้วยความหมั่นไส้
“พี่! เห็นด้วยหรอฮ๊ะ? …เอ่อ...ผมแค่แกล้งพี่ยองแจเล่นเท่านั้นเองนะฮ๊ะ”
จะไม่ให้เห็นได้ไงละ เล่นเปิดประตูห้องซะกว้างขนาดนั้น เสียงก็ดังปานบ้านจะแตก ไม่เห็นก็ให้มันรู้ไปสิโว้ยยย
“ล้อเล่นกับความรู้สึกคนไม่ดีนะเจลโล่...เพราะฉะนั้น...มึงมาอยู่ฝ่ายกูดีกว่า! มากำจัดไอ้แดฮยอนช่วยกู!”
“ได้ไงฮ๊ะ! ผมก็ชอบพี่ฮิมชานนะ...พี่ยงกุกขี้โกงนี่นา!”
“มึงไม่ได้ชอบฮิมชานเว้ย!! มึงชอบยองแจ! รู้ใจตัวเองสักทีดิไอ้เด็กโง่!!”
อันที่จริงผมไม่รู้หรอกนะครับว่าไอ้เด็กนี่มันชอบยองแจรึเปล่า แต่เพื่อกำจัดมารหัวใจ ผมจำเป็นต้องโน้มน้าวจิตใจไอ้เด็กนี่ให้มาร่วมมือกับผม
“ผมจะชอบได้ไง เพิ่งจะเคยเห็นกัน”
ยัง...ยังจะเถียงกูอีก! กูบอกว่าชอบมึงก็ต้องชอบสิวะ!
“ทีมึงยังบอกว่าชอบฮิมชานเลย ทั้งๆที่เพิ่งจะเคยเห็นเป็นครั้งแรก มึงหนะชอบยูยองแจ! เพราะมึงจูบเขาไปแล้ว มึงต้องรับผิดชอบในสิ่งที่มึงทำนะเว้ย!”
“...”
“ที่เกาหลีไม่เหมือนที่ต่างประเทศที่มึงเคยอยู่นะ มึงจูบใครมึงจะต้องรับผิดชอบคนที่มึงจูบด้วย ทำแบบนี้มันหยามศักดิ์ศรีคนอื่น...เข้าใจไหมวะ?”
“ผมเข้าใจแล้ว...”
ดีมากกกกกก นี่ถ้าไม่ติดที่ไอ้เด็กเจลโล่ไปอยู่อเมริกาตั้งแต่เด็กๆนะ แผนการนี้ก็คงไม่สำเร็จหรอก มีที่ไหนกันละ จูบแล้วต้องรับผิดชอบชีวิตคนที่ตัวเองจูบอะ โง่ๆเลยไอ้เด็กนี่!
“ผมจะรับผิดชอบพี่ยองแจเอง...และจะร่วมมือกับพี่เพื่อกำจัดมารหัวใจของพี่เอง...”
ฮ่าๆๆๆ ผมชนะ!! ไอ้เจลโล่ยอมร่วมมือกับผมแล้ววว
“แต่จะบอกอะไรให้นะครับ...คู่แข่งของพี่ไม่ได้มีแต่คนที่ชื่อแดฮยอนอะไรนั่นหรอกนะ ยังมีคนที่ชื่อมุนจงออบและก็พี่ยองแจด้วยอีกคน...”
ว่าไงนะ!!! ยองแจก็ชอบฮิมชานเร๊อะ?! แล้วไอ้มุนจงออบนี่มันเป็นใคร!!!
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก(สติแตก) ทำไมมึงเสน่ห์แรงงี้วะ! ถ้าเกิดมึงได้เป็นแฟนกูขึ้นมาจริงๆ กูคงจะคอยตามหึงมึงไม่ไหวแน่ๆวะฮิมชานอา...(คิดไปไกลแล้ววว)
“ขั้นตอนแรก...มึงต้องทำให้ยองแจเลิกชอบฮิมชานให้ได้ก่อน และให้มันหันมาชอบมึงแทน...เรื่องแค่นี้ทำได้ไหมวะ”
“น่าจะทำได้...ผมจะพยายามละกันนะฮ๊ะ”
มันต้องอย่างงี้สิวะ!! ฮึฮึ! ผมมีพวกแล้วเว้ยยย คอยดูเถอะ...คิมฮิมชาน...มึงหนีกูไม่พ้นแน่ๆ *ยิ้มอย่างโรคจิต*
...
คิมฮิมชานไม่มาเรียน!!!
ใช่แล้ว วันนี้มันไม่มาเรียนครับ! ซึ่งปกติแล้วคนอย่างฮิมชานไม่มีวันที่จะขาดเรียนเด็ดขาดเลย ถึงแม้ว่าหน้าตามันจะเหมือนคนที่ชอบโดดเรียนก็เหอะ แต่วันนี้มีคลาสเรียนดนตรีพื้นเมืองที่มันชอบมากๆ แต่มันเสือกไม่มาเรียน! ผมชักจะเป็นห่วงมันซะแล้วสิ
***หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้....***
โทรไปก็ติดต่อไม่ได้!! ผมจะทำยังไงดี หลายวันมานี้ผมไม่ได้คุยกับมันเลย เพราะว่าผมมันงี่เง่าเองแหละ โกรธอะไรไม่เข้าท่า ตอนนี้ไอ้เหยินมันก็คงจะโกรธผมอยู่แน่เลย T^T
“สวัสดีครับคุณป้า...ผมยงกุกนะครับ”
(อ้าว...ยงกุกหรอจ๊ะ มีอะไรรึเปล่า)
ผมโทรหาแม่ของฮิมชาน เผื่อว่าแม่จะรู้ว่าทำไมมันถึงไม่มาเรียน
“วันนี้ฮิมชานไม่มาเรียน....”
(อ๋อ ฮิมชานไม่สบายนะจ๊ะ นี่ฮิมชานไม่ได้โทรบอกหรอลูก)
“เปล่าครับ...ไม่ได้บอก”
(แย่จริงๆเลยลูกคนนี้ งั้นป้าฝากลาอาจารย์ให้ด้วยนะจ๊ะ ฮิมชานไม่สบายมาหลายวันแล้วละ)
“อ่า...ครับ”
ฮิมชานไม่สบาย!! แถมยังไม่โทรมาบอกผมอีกว่าจะไม่มาเรียน! สงสัยจะโกรธผมจริงๆแฮ๊ะ แม้แต่โทรศัพท์ยังไม่โทรมาเลย เฮ้อออออออ สงสัยจะต้องไปง้อถึงบ้านซะแล้วละ
...
บ้านฮิมชาน
“สวัสดีครับคุณป้า...ผมมาเยี่ยมฮิมชานครับ”
ผมเดินเข้ามาในบ้านของฮิมชานก่อนจะทักทายแม่ของมันที่นั่งดูซีรี่ย์อยู่หน้าทีวี
“อ่อ...ฮิมชานนอนอยู่ในห้องนะลูก เข้าไปเลย...ป้าฝากดูฮิมชานด้วยนะ พอดีป้าจะไปซื้อของนะ”
“ครับ เดี๋ยวผมดูแลมันให้ครับ”
ผมตอบกลับไปและเดินขึ้นไปชั้นสองของบ้านเพื่อไปที่ห้องของไอ้เหยินฮิมชาน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เข้ามาเลยครับแม่!”
เสียงใสตอบกลับมาแทบจะทันทีที่ผมเคาะประตู...เสียงใสดีนะ...ไหนว่าป่วยไงวะ?
แกร๊กกก
ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องของมัน ฮิมชานยืนหันหลังให้ผมอยู่มันก็เลยไม่รู้ว่าเป็นผมที่เข้ามาในห้อง...
เฮือกกกกก O.o
ถึงผมจะเป็นเพื่อนสนิทของมันมาตั้งแต่เด็กๆ อาบน้ำด้วยกันก็เคยนะครับ แต่มันเป็นสมัยตอนที่ยังเด็กๆ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว...ใครมาเจอมันในสภาพนี้...ถึงผมจะเป็นเพื่อนมันผมก็ตายได้เหมือนกันนะ...
ไอ้เหยินฮิมชานมัน....มัน...มันเปลือยท่อนบน อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
“แม่มีอะไรหรอครับ...เฮ้ย!!! ไอ้เหงือก! มึง...มึงเข้ามาในห้องกูทำไมวะ!”
“ก็มึงบอกให้กูเข้ามาเองนี่นา ไม่คิดว่ามึงจะเปลือยท่อนบน นุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว”
“กูไม่ได้บอกให้มึงเข้ามานะเว้ย! อย่ามองนะ! หันกลับไปเดี๋ยวนี้!”
อ่า...เรื่องอะไรจะหันกลับไปละวะ ขาวชะมัด...เห็นแล้วอยาก....(อยากอะไรวะ)
ผมปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ยืนพิงกับผนังห้องอย่างสบายใจ ตาก็จับจ้องไปทั่วทั้งร่างกายของฮิมชาน ขาว...ขาวสัดดดดดด อยากฟัดชะมัด....
“ไอ้เหงือก! มึงจะจ้องกูอีกนานไหม ออกไปนะเว้ย! กูจะใส่เสื้อผ้า!”
“กูไม่ออก...มึงไม่ต้องใส่ก็ได้ กูไม่ถือสาหรอก ฮึฮึ”
ผมพูดก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ที่เตียงของไอ้ฮิมชานและล้มตัวลงนอนที่เตียงของมันอย่างสบายใจ
“หมายความว่าไงวะ!”
“หมายความว่าอยู่แบบนี้ก็ดีนะ...กูชอบ...”
“บ้านมึงสิ! มึงจะมาชอบอะไรกู มึงเป็นเพื่อนกูนะ”
จึก!!!
คำพูดแทงใจดำชะมัด เจ็บจังT T ไม่ชอบคำว่าเพื่อนอะ ไม่เอา! ไม่พูดได้ไหมวะ รู้ไหมว่ามันค้ำคอกู ฮือๆๆๆๆ
“ถ้ากูจะบอกว่ากูไม่ได้คิดกับมึงแค่เพื่อนสนิทละ...คิมฮิมชาน...”
ผมเดินเข้าไปประชิดตัวกับมัน...ฮิมชานถอยหลังหนีผม แต่คิดหรอว่าจะหนีผมพ้นหนะ...พอคิดว่าตัวเองหนีไม่พ้น ฮิมชานก็เลยหลับตาปี๋...คงคิดว่าผมจะจูบมันละสิ...ฮึ!!
จุ๊บ!
คิดผิดไปหน่อยนะครับ! ผมหอมแก้มมันต่างหากละ จูบนะ...มันต้องหลังจากที่ผมอดใจไม่ไหวแล้วจริงๆต่างหากละ ตอนนี้ผมยังควบคุมมันได้...แต่ถ้าวันไหนผมควบคุมมันไม่ได้ขึ้นมาละก็...คิมฮิมชานไม่รอดแน่
“มึง!!...บังยงกุก”
“กูชอบมึงนะฮิมชาน...ชอบมึงมานานแล้วด้วย...”
พูดจบผมก็เดินออกจากห้องของมันไป...รู้สึกโล่งอกจริงๆ อย่างน้อยๆก็ได้บอกความรู้สึกของตัวเองให้ฮิมชานได้รู้...
ต่อจากนี้ไปต่างหาก...ผมจะเริ่มเอาจริงแล้วนะ!
เตรียมตัวไว้ก็แล้วกัน...พวกมารหัวใจทั้งหลาย!!
TBC.
เฮียบังสารภาพรักแล้วววว *แล้วเพลงสารภาพรักของแกหายไปไหนซะแล้วละ!*
ไรเตอร์จะมาบอกว่า ของดอัพเรื่องนี้สักสองสามวันนะคะ เนื่องจากไรเตอร์มีสอบ
ถ้าสอบเสร็จแล้วรับรองไรเตอร์จัดเต็ม!!!
อ่านแล้วเม้นให้ไรเตอร์ด้วยเน้ออออ ต้องการคอมเม้นต์ T^T
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

เฮียสารภาพบาป เอ๊ย! สารภาพรักแล้ว><
เอาน่า ชอบแจไปก็ดีแล้วละนะโล่นะ 5555
กุกสารภาพแล้ว ฮิ้ววววว
โล่แกก็เชื่ออิเหงือกมันง่ายไปนะ
แล้ว
สารภาพไปแล้ว สารภาพไปแล้ว สารภาพไปแล้ว สารภาพไปแล้ว สารภาพไปแล้ววววววววววววว
คือตื่นเต้นแทนเฮียบังไงงง 55555555
คอชงคน เกรดดดดดดด พบงเอาจรงละขา!
เขินจ้าา
แต่เจลโล่ หนูเด็กไปไหมลูก555
โล่ก็ดูเหมือนจะเชื่อง่ายเหลือเกิน- -* (แต่ก็ดีแล้ว)
ทำไมแกกล่อมง่ายงี้ห้ะโล่5555555
เฮียบังเหมือนจะไม่หื่นนะ ทำเป็นเก๊กหน้าปกติ ในใจนี่ขาวๆๆๆ แหม่ -..-
เฮียก็ยังอุตส่าห์ไปกล่อมโล่จนได้หนา555555555555
บังบอกรักสักทีนะ -//////-
สารภาพสักทีลุ้นขี้เยี่ยวแตก 55555 รักๆคู่นี้ :)