(fic b.a.p) : Yeah! I'm A Man! All x Himchan

ตอนที่ 13 : Yeah! I'm A Man : 13

Yeah! I’m A Man

13

“ยงกุกอา! เร็วๆสิ กูหิวแล้วนะ!”

พักเที่ยงผมก็รีบลากไอ้เหงือกยงกุกมาที่โรงอาหารของมหาลัยทันที หิวก็หิวอยู่หรอกครับ แต่ไม่มากเท่าไหร่ ที่รีบลากมมันมาเนี่ย ผมจะเช็คเรตติ้งตัวเองต่างหากละ ฮึฮึ

“เหอะ! มึงเปลี่ยนไปมากเลยนะไอ้เหยิน ปกติมึงไม่กินข้าวที่โรงอาหารนี่ แล้วทำไมวันนี้...”

“ก็วันนี้กูอยากกินนี่! ไม่ได้หรอ?”

ผมทำหน้าแอ๊บแบ๊วและส่งสายตาปิ๊งๆไปให้ไอ้เหงือก มันทำหน้าเอ๋อๆก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าเป็นนิ่งๆเหมือนเดิม...ฮ่าๆ กูรู้นะว่ามึงกำลังอึ้ง กูน่ารักละสิ ฮุฮุฮิฮิ

“อะ...เออ! รู้แล้วๆ”

มันพูดก่อนจะดึงมือผมให้เดิมตามมันไป อ๊า!!! จับมือกูแบบนี้กูเขินนะเว้ย! บ้า>///< (แรดมากคะ)

“มึงจะกินอะไร เดี๋ยวกูไปซื้อมาให้”

ผมนั่งลงที่โต๊ะว่างๆภายในโรงอาหาร อา...กินอะไรดีวะ...คิดไม่ออกอะ...

“เอาเหมือนมึงละกัน รีบๆไปซื้อเลยไป กูไม่อยากนั่งอยู่คนเดียว”

“เออๆ คร๊าบบบบบบ”

มันชานรับก่อนจะเดินไปซื้อข้าวมาให้ผมกิน...อา...รู้สึกว่าเหมือนตัวเองจะเป็นจุดสนใจยังไงก็ไม่รู้นะ... ตอนนี้ผมรู้สึกว่าโรงอาหารมันจะเริ่มร้อนๆซะแล้วสิ ร้อนตับจะแตก!!

ผมถอดหมวกหูกระต่ายสีชมพูที่แสนจะน่ารักออก อันที่จริงผมไม่ได้ชอบมันหรอกนะครับไอ้กระต่ายชมพูเนี่ย! แต่เพื่อความน่ารักและความแอ๊บแบ๊ว ผมจำเป็นต้องใส่มัน ฮ่าๆๆๆ

“ฮิมชานทำสีผมใหม่วะ....สวยซี๊ดชะมัด”

เสียงซุบซิบของคนในโรงอาหารดังขึ้น ผมหันไปมองโต๊ะข้างหลังผมก็เจอกับกลุ่มนักศึกษาที่กำลังซุบซิบกันอยู่ พอผมหันไปมอง พวกเขาก็ทำหน้าตาเพ้อฝันบ้าบออะไรก็ไม่รู้...หึหึ อย่างนี้ต้องแกล้งซะหน่อย

ผมส่งยิ้มไปให้พวกเขาก่อนจะจิกตา(ที่คิดว่าเซ็กซี่)ไปให้พวกกลุ่มเดิม...อ่า! ได้ผล! พวกนั้นทำหน้าเพ้อฝันยิ่งกว่าเดิมซะอีก บางคนก็ร้องโอ้ววว อ้าวววเชี่ยวไรก็ไม่รู้ การเป็นคนหน้าตาดีนี่มันดีจริงๆเลยนะครับ ฮ่าๆๆ

ไอ้เชี่ยเหงือกไปซื้อข้าวนานจัง ตอนนี้ผมเริ่มจะหิวมากขึ้นกว่าเดิมแล้วนะ เมื่อไหร่จะมาเนี่ย

“กระต่ายสีชมพูมันเหมาะกับพี่จริงๆนะครับ...พี่ฮิมชานนี่”

เอ๊ะ!!! ใครวะ?

“จองแดฮยอน!!”

มันมาอีกแล้วครับ! คราวนี้ตามมาถึงมหาลัย

“แหมๆ เรียกชื่อผมซะดังเลย คิดถึงผมหรอครับ...”

มันพูดก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับผม...คือใครเชิญมึงนั่งครับ? มานั่งจ้องหน้ากันแบบนี้กูก็เขินเป็นนะเว้ย! ไอ้หน้าหวานเอ้ย!

“บ้ารึไงวะ!”

“ไม่เจอหน้าหลายวัน พี่เปลี่ยนไปเยอะเลยนะครับ...สวยขึ้นตั้งเยอะแหนะ! พี่ทำให้ผมตกหลุมรักพี่อีกรอบแล้วนะ...รู้ตัวรึเปล่า”

เอ่อ...เน่าไปไหนเนี่ยคำพูดของมึงอะ! แต่มันก็เน่าพอที่จะทำให้ผมเขินได้ละนะ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก! ระเบิดตัวเองงง

“งั้นหรอ...”

อยากจะลงไปนอนดิ้นตายอยู่ที่พื้นเพราะคำพูดไอ้เด็กนี่นะ! แต่ผมต้องรักษาภาพพจน์อันสวยงามของผมไว้ก่อน...เดี๋ยวแฟนคลับหาย ฮ่าๆๆ

“ผมชอบพี่จริงๆนะครับพี่ฮิมชานนี่...พี่ไม่คิดที่จะสนใจผมเลยหรอ”

“เอ่อ...คือว่า...”

ปลั๊ก!!!

ผมยังไม่ทันได้พูดอะไร จานข้าวพูนจานก็ถูกวางลงตรงหน้าผมอย่างแรง ไอ้เชี่ยเหงือกมันมาแล้วครับ! แถมยังยืนทำหน้าปวดขี้อีกต่างหาก

“ข้าวมาแล้ว รีบๆกินสิวะ หิวไม่ใช่หรอ”

มันพูดก่อนจะนั่งลงข้างๆผม จ้องไอ้แดฮยอนไม่วางตา...คือ...หน้ามึงโหดไปมั้ย? กูกลัวนะเว้ย!! แต่ไอ้คนที่โดนจ้องนอกจากมันจะไม่กลัวนะมันยังมีหน้ามายิ้มอีก เป็นบ้าปะวะเนี่ย?

“สวัสดีครับพี่ยงกุก ‘เพื่อนสนิทของพี่ฮิมชานนี่’ ฮึฮึ”

“มึงตั้งใจกวนตีนกูใช่ไหมไอ้จองแดฮยอน!”

ไอ้เหงือกตบโต๊ะเสียงดังลั่นจนผมที่นั่งกินข้าวอยู่สะดุ้งเพราะตกใจ แต่ไอ้แดฮยอนก็เอาแต่ยิ้มหน้าบานอย่างมีความสุข

“โอ๊ะ! พี่รู้จักชื่อผมด้วยหรอครับ...น่าดีใจจริงๆเลยเน๊อะ”

“ไอ้เชี่ย!มึงมาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยนะเว้ย!”

ไอ้ยงกุกโวยวายอีกรอบ โอ้ยยยย ผมรู้สึกว่ามันกำลังจะมีความวุ่นวายเกิดขึ้นอีกรอบแล้วนะสิครับ

“ผมไม่กลับหรอกครับ...ก็หัวใจของผมอยู่นี่อะ เน๊อะ...พี่ฮิมชานนี่...”

เอ่อ...กูนั่งกินข้าวของกูดีๆนะ...ทำไมมึงต้องมาขอความเห็นจากกูด้วยวะ! ระรานกูจนได้สินะ = =*

“เอ่อ...”

“เชี่ยเอ้ย!”

ไอ้ยงกุกสบถอย่างหัวเสียก่อนจะลุกขึ้นและเดินหนีออกไปจากโรงอาหาร อ้าว! ไอ้บ้านี่! ทิ้งกูไว้คนเดียวอย่างนี้ได้ไงวะ

“เอ่อ...แดฮยอน! กูฝากเก็บจานทีนะ ไปละบายยยย”

แล้วผมก็รีบวิ่งตามไอ้ยงกุกออกไป ไม่อยากนั่งอยู่กับไอ้หน้าหวานสองคนวะ แล้วก็จะตามไปถามไอ้เหงือกด้วยว่ามันเป็นอะไรของมัน อยู่ดีๆก็ทำอารมณ์เสียใส่ ผมละเดาอารมณ์มันไม่ถูกจริงๆเลย

...

“การแย่งชิงเริ่มแล้วสินะ...ฮึฮึ ใครดีใครได้นะครับบังยงกุก...”

หนุ่มหน้าหวานเอ่ยออกมาเบาๆหลังจากที่ฮิมชานและยงกุกเดินออกไป เขาลุกขึ้นยืนก่อนจะหยิบจานข้าวของยงกุกและฮิมชานไปเก็บไว้ที่ร้านข้าวเหมือนเดิม

 

TBC.
แด้ร้ายอะ! ทำเฮียบังโกรธ!!! ทำไมชานนี่ไม่ขี้โวยวายเหมือนเดิมอะ? 
กลับไปเป็นแบบเดิมดีไหมหว่า???


 

THE★ FARRY