ตอนที่ 12 : Yeah! I'm A Man : 12
Yeah! I’m A Man
12
“แม่ครับ!”
“ว่าไงเจ้าลูกชาย?”
เอ่อ...คือจะบอกว่ายังไงดีละ...ผมเริ่มไม่แน่ใจในความแมนของตัวเองซะแล้วสิ ส่วนตัวผม ผมคิดว่าผมแมนนะ...แมนมาก และคิดว่าตัวเองชอบผู้หญิงด้วย แต่ทำไมคนรอบข้างต้องมองว่าผมน่ารักบ้างละ สวยบ้างละ แล้วไหนจะตำแหน่งเคะๆบ้าบอคอแตกอะไรนั่นอีก มันทำให้ผู้รู้สึกไขว้เขวซะแล้วสิ
และสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกแปลกๆไปจากเดิมก็คือ...หมู่นี่ไอ้ยงกุกมันเป็นอะไรของมันก็ไม่รู้ ชอบถามอะไรแปลกๆกับผมอยู่เรื่อยเลย พูดจาแปลกๆ ทำตัวแปลกๆ ชอบทำเหมือนผมเป็นสาวน้อยเลยอะ!
“แม่คิดว่าผมแมนไหมอะ?”
พอได้ฟังคำถามจากผม แม่ของผมก็เอาแต่หัวเราะไม่หยุด เฮ้ๆๆๆ แม่ครับ! มันมีอะไรน่าตลกงั้นหรอ? ก็แค่ถามว่าลูกชายสุดหล่อของแม่คนนี้แมนรึเปล่าก็แค่นั้นเองอะ T T
“จะเอาคำตอบแบบไหนละเจ้าลูกชาย”
“แบบไหนก็ได้ครับ ผมก็แค่อยากรู้...”
“เหมือนจะแมนนะฮิมชาน...แต่หนูอะไม่แมนเอาซะเลย...”
ง่า! ทำไมแม่พูดแบบนี้งะ! ทำไมหนูถึงไม่แมนละครับแม่! เสียใจ ฮืออออออออออออออออออ
“ง่า...ผมดูไม่แมนจริงๆหรอ”
“ไม่เลย...ถ้าจะให้เดา ตอนนี้คงมีแต่คนรุมจีบลูกชายของแม่กันเยอะละสิ แม่พูดถูกไหมฮิมชานนี่...”
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกก แม่ผมเป็นหมอดูรึไงเนี่ย!! งั้นแม่ดูให้ผมหน่อยดิว่าเนื้อคู่ของผมมันเป็นผู้ชายรึว่าผู้หญิง เพราะตอนนี้ผมก็เริ่มจะไม่แน่ใจแล้วละว่าตัวเองชอบผู้หญิงร้อยเปอร์เซ็นต์
“เอ่อ...ครับ ก็มี...เป็นผู้ชายซะด้วย>///<”
“ว่าแล้วเชียว! ลูกชายแม่นี่เสน่ห์แรงจริงๆเลยน๊า”
แม่พูดพร้อมกับดึงแก้มผมทั้งสองข้าง อ๊า! แก้มจะยานอยู่แล้วครับแม่!
“แม่ครับ...แม่จะรับได้ไหม ถ้าผม...เอ่อ...มีแฟนเป็นผู้ชาย -///-“
อ๊ากกกก! ผมถามอะไรออกไปเนี่ย! เอ่อ...เหมือนกับว่าตอนนี้ผมจะเริ่มไม่แมนจริงๆแล้วนะ ผมรู้สึกแปลกๆเวลาผู้ชายเข้าใกล้ผม...ยกตัวอย่างเช่น ไอ้เหงือกยงกุก! เวลามันเข้าใกล้ผม ผมจะรู้สึกแปลกๆ ใจเต้นแรงชะมัด! นี่ผมคงจะเคะจริงๆแล้วใช่ไหม? ฮือออออออออ
“นี่มันยุคไหนสมัยไหนแล้ว ทำไมแม่จะรับไม่ได้ละ แม่รับได้หมดนั่นแหละ ลูกรักใครแม่ก็รักด้วย...”
แม่นี่เป็นคนที่เข้าใจคนจริงๆนะครับ! รักแม่จัง อร๊ายยยยย>///<
“แล้วตอนนี้ลูกชอบใครอยู่ละ...ยงกุกรึเปล่าน๊า?”
ห๊า!!! แม่นี่อ่านใจคนออกรึไงนะ! รู้ด้วยหรอว่าผมกำลังรู้สึกแปลกๆกับไอ้เหงือกยงกุกอะ! แต่ผมยังไม่ได้ชอบมันนะครับ...สวยเลือกได้อย่างผม(ยอมรับแล้วว่าสวย)มันต้องดูๆกันไปก่อน
“มะ...ไม่ใช่หรอกครับแม่! ผมไม่คุยกับแม่แล้ว ฝันดีนะครับ! จุ๊บ!”
นี่ผมชอบผู้ชายหรอเนี่ย?! ไม่อยากจะเชื่อเลย! แต่มันก็เป็นไปแล้วอะนะ...ฮึ!! ต่อไปนี้...ได้เวลาสนุกแล้วสิ!
...
BangYongguk’s Part
วันนี้ก็เป็นเหมือนๆกับทุกวันแหละครับ วันๆผมไม่ทำอะไรหรอก มามหาลัยทุกวันแต่มานอน...ทุกคนคงสงสัยละสิว่าผมไปอดหลับอดนอนมาจากไหน? จะบอกอะไรให้นะครับ ที่ผมสอบได้คะแนนเต็มทุกวิชาทั้งๆที่ไม่ได้เรียนเลยเนี่ยเพราะผมเอาเวลาของผมไปอ่านหนังสือตอนดึกๆจนไม่ได้นอน พอตอนเช้าก็เลยมานอนที่มหาลัยเนี่ยแหละ! อาจจะดูเหมือนไม่น่าเชื่อนะที่ผมจะอ่านหนังสือ...แต่ผมเรียนเก่งนะครับ! เก่งทุกอย่าง ผมคือเพอร์เฟกแมน! โฮ๊ะๆๆๆ
แต่ช่วงนี้ผมแทบจะไม่ได้นอนเลยละ เพราะหลังจากที่ผมอ่านหนังสือเสร็จผมก็จะมานั่งแต่งเพลง...แต่งเพลงสารภาพรัก...และคนที่จะได้ฟังมันก็คือ!!!
ถูกต้อง!! พวกคุณตอบถูก!
คิมฮิมชานจะได้ฟังเพลงนี้ เพราะผมจะใช้เพลงนี้แหละสารภาพรักกับมัน...มันต้องโรแมนติกแน่ๆเลย อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
“แฮ่มๆๆๆ บังยงกุก! ท๊าดา!!!”
โอ๊ะ!! ไอ้เหยินมาแล้วครับทุกคน! แต่ตอนนี้มันอยู่ข้างหลังผมอยู่ ผมรู้สึกว่ามันแปลกๆไปนะ...อะไรคือท๊าดา?! เขาเอ่ยทักทายกันอย่างนี้หรอวะ?
“ว่าไงวะเหยิน...เฮ้ย!”
ผมกะว่าจะหันไปทักทายมันกลับสักหน่อยแต่ก็ต้องตกใจซะก่อน...ไอ้เหยินเปลี่ยนไป!!!! มันเปลี่ยนไปเว้ยยยยย ดูผู้หญิงขึ้นนะ...ไหนว่ามึงแมนไงวะ?
คิมฮิมชานจากผู้ชายผมดำตอนนี้กลายเป็นสีควันบุหรี่ไปซะแล้วแถมยังมีหน้าม้าอีกด้วย? ปกติคุณมึงจะเซ็ตผมตั้งๆมาเรียนนี่ครับ แล้วอะไรดลใจให้ไปทำสีผมนี้มาวะ ?
พวกคุณคงคิดว่าก็แค่สีผมทำไมต้องตกใจขนาดนั้น? ใช่! แค่สีผมทำไมต้องตกใจ ผมจะไม่ตกใจเลยถ้าหากมันไม่ใส่หมวกหูกระต่ายสีชมพูที่แสนจะน่ารักนั่น และไหนจะเป้คิตตี้สีชมพูนั่นอีก...มันแต๋วมากเลยนะ!
คิมฮิมชานแต๋วแตก!!!!!
“ทำไม...กูน่ารักใช่ไหมละ อึ้งเลยละสิ อิอิ”
เออ...อึ้งจริง! มึงน่ารัก...มากกกกกกกกกกกกกกกกกก อยากจับกดแม่ง!
“เอ่อ...มึงเปลี่ยนไปนะเหยิน...ดูแต๋วๆยังไงไม่รู้”
“ถ้ากูแต๋วแล้วมึงจะชอบกูไหมอะ ยงกุกอา> <”
พ่องงงงงงงงงงงงงง!!! ใครสั่งใครสอนให้มึงทำหน้าตาแบบนั้น ทำแก้มป่องๆน่ารักน่าหยิกแบบนั้น แล้วไหนจะคำพูดที่จะทำให้กูคลั่งตายนั่นอีก...บอกเลยว่าไม่ทน!!
ขนาดมึงแมนกูยังชอบมึงเลยสัดดดดดดด!
“เหยิน...มึงไม่แมนแล้วหรอ?”
“ไม่อะ กูคิดว่าแบบนี้แหละที่เป็นตัวกู อิอิ เข้าท่าดีใช่ปะ? มึงคิดว่าไงอะเหงือก กูน่ารักไหมๆ”
อย่าถามในสิ่งที่มึงก็รู้อยู่แล้วได้ไหม!!! อ๊ากกกกก ผมจะทนได้นานแค่ไหนวะเนี่ย จะทนไม่จับไอ้บ้านี่กดเป็นเมียได้ไหมวะ มันน่ารักอะ งืออออออออออออ!!!
“ก็...เออ...ดีกว่าตอนมึงแอ๊บแมน...มั้ง”
“งั้นหรอ...ยงกุก...กูคิดว่ากูชอบผู้ชายวะ...”
ฟัคคคคคคคคคคค!! มึงพูดว่าอะไรนะ? มึงชอบอะไรนะ? ชอบผู้ชายเร๊อะ!!!
เข้าทางผมละ!
“ฮึ! กูก็คิดว่ากูก็ชอบผู้ชายวะมึง...ชอบผู้ชายหน้าสวย...”
ผมพูดแล้วจ้องหน้าไอ้ฮิมชานไม่วางตา...มันจะรู้ไหมเนี่ยว่าตอนนี้ผมกำลังบอกมันอยู่ว่าผมชอบมัน...
“คนๆนั้นเป็นใครวะ?”
กะแล้วว่ามันต้องไม่รู้...สงสัยต้องบอกแบบชัดๆเน้นๆซะแล้วสิ แต่ว่าตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลาหรอกครับ
“เดี๋ยวมึงก็จะได้รู้...รู้เป็นคนแรกเลยละคิมฮิมชาน...”
ถ้ากูบอกชอบมึง...มึงจะยังคุยกับกูเหมือนเดิมไหมนะ?
นี่คือสิ่งที่ผมคิดอยู่ตลอดเวลาเลย...การแอบรักเพื่อนสนิทนี่มันทรมานใจจังนะครับ....พวกคุณว่างั้นไหม?
TBC.
นั่นไง!! คิมฮิมชานค้นพบตัวตนที่แท้จริงแล้วอะ! ต่อไปจะเป็นไงต่อนะ?
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
เสร็จอิเหงือกมันล่ะ
ฮิมชานแต๋วแตกกกกกก
บทจะไม่ยอมรับนี่ก็เป่่าหูตัวเองทุกวัน
แกเปลี่ยนเร็วไปไหมมมมมม????? 5555555 แถมไปแบบรวดเร็วทั้งใจ
จนทำฉันแด_จุก55555555
ต้องขอขอบพระคุณ
แม่ของฮิมจริงๆๆ
ให้ตายน้ำตามันปริ่มอ่ะ
-0-
ยงกุก555 เข้าทางเลยอ่ะดิ
อิมแต๋วแตกอ่ะ คิตตี้ - -*
ถ้านางจัดเต็มขนาดนั้น เดินหน้าเต็มที่เลยเฮีย
นางบอกแล้วว่านางชอบผู้ชาย ><
ใจจริงชอบฮิมที่พยายามแมนมากกว่า แต่แบบนี้ก็น่ารักดี-///-
เอ่อ..ฟันก็ให้อยู่
แต่น่ารักกกกกกกกกกกก
ไม่ไหวแล้ว สนุกมากอ่าาา
แล้วเมื่อไรจะรู้ซักทีว่าเฮียแอบชอบตัวเองอยู่ซะทีล่ะ มาดามมมมม
แอบสงสารเฮีย รัก แต่พูดไม่ได้กลัวเสียเพื่อนไป TToTT