ลำดับตอนที่ #18
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : มินคีย์อิสเรียล>.
nu eng
ขอบคุณธีมสวยๆจาก
VV
V
ตอนนี้ตอนสุดท้ายแล้วนะ ไม่คิดเลยว่าจะเร็วขนาดนี้ อาจจะมีสเปเชี่ยลแต่...ไม่รู้เหมือนกัน ฮ่าๆๆ
.
.
.
ความเดิมตอนที่แล้ว
ในที่สุด คีย์ก็ได้รู้ใจของตัวเองสักที งานนี้ต้องขอบคุณแทมินและก๊วนกามเทพจอมป่วนของมินคีย์แล้วละ แล้วตอนนี้คีย์กับมินโฮจะลงเอยกันยังไงดีละ???จะช้าอยู่ใย ไปอ่านกันโลด
ผมรีบวิ่งขึ้นมาบนห้องเรียนด้วยความเร็ว1800กิโลเมตรต่อชั่วโมง??(เวอร์ไปคีย์)เหตุผลที่ผมรีบอย่างนี้ก็มีอยู่เหตุผลเดียวเท่านั้นแหละ ชเวมินโฮ
"แฮ๊กๆๆๆ ชเว..มิน แฮก..โฮ"
พอผมวิ่งมาถึงห้อง ผมก็ร้องเรียกหาไอ้มินโฮทันที แต่ว่า...ไม่มีเงาเอเลี่ยนอย่างมันเลย ไปไหนของมันนะ
"คีย์~นายไปแข่งวิ่งที่ไหนมาเนี่ย" จงฮยอนเดินเข้ามาหาผมแล้วถามขึ้นอย่างเป็นห่วง(รึเปล่าวะ)
"จง...ฮยอน นายเห็นมินโฮรึเปล่า?"
"ไม่นิ...มันอยู่โรงอาหารมั้ง" จงฮยอนพูดแค่นั้นแล้วเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะเรียนเหมือนเดิม
"ทนคิดถึงฉันไม่ได้รึไง ถึงถามหาเนี่ย^.^"
มินโฮที่เดินมาจากไหนไม่รู้ แล้วได้ยินบทสนทนาเมื่อครู่ ทำให้มินโฮยิ้มไม่หุบเลยละ
"บ้า>.<ฉันไม่ได้คิดถึงนายซะหน่อย" คีย์ทำบ่ายเบี่ยงประเด็นทั้งๆที่เมื่อกี้ยังถามหามินโฮอยู่เลย
"จริงหร๊อ?แต่เมื่อกี้ฉันได้นลยินใครบางคนถามหาฉันนะ"
มินโฮพูดลอยหน้าลอยตา ทำให้คีย์ที่ยืนอยู่หมั่นไส้อยากจะเตะคนตัวสูงตรงหน้าให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย
"ไม่รู้ไม่ชี้ ฉันไม่คุยกับนายแล้ว แบร่~:p"
"อ้าว~เป็นงั้นไป" มินโฮหัวเราะกับท่าทางของคีย์
คีย์น่ารักขึ้นทุกวัน พวกคุณคงไม่รู้หรอกว่าผมหนะ รักคีย์มากมายแค่ไหน ยิ่งนับวันผมก็ยิ่งรักและหวงคีย์มากขึ้นเท่าตัว จนไม่อยากให้ใครเข้าใกล้เลยละ
การมาโรงเรียนของคีย์ในวันนี้ดำเนินไปด้วยดี ซึ่งตอนแรกคีย์ก็กะว่าจะบอกความในใจให้มินโฮได้รู้แล้ว
เชียวนะ แต่พอมินโฮมาพูดจากวนๆเข้าหน่อย ก็พาลไม่พูดซะงั้น แล้วมินโฮมันจะไปรู้ได้ยังไงละคีย์
"มินโฮ..." คีย์เรียกมินโฮ ขณะที่กำลังเดินกลับบ้านเหมือนเช่นทุกวัน
"หืม?ว่าไงครับที่รัก" มินโฮที่เดินข้างๆคีย์หันมายิ้มให้อย่างหล่อO.Oมันทำให้คีย์ใจเต้นไม่น้อยเลยละ^.^
"นายยังชอบฉันอยู่ไหม" คำถามนี้ทำให้มินโฮหยุดชะงัก แล้วหันหลังกลับมามองหน้าคีย์อย่างจริงจัง
"แล้วอะไรทำให้นายมองว่าฉันเลิกชอบนายแล้วละ??"
"ไม่รู้...ฉันแค่อยากจะถามให้แน่ใจ"
คีย์หลบตามินโฮด้วยความเขิน แล้วเดินนำหน้ามินโฮไปโดยไม่หยุดรอคนตัวสูงที่เดินรั้งท้ายมาเลย
"งั้นนายก็สบายใจได้ ฉันยังชอบนายอยู่ ไม่สิ ฉันรักและหวงนายมากขึ้นทุกวัน จนตอนนี้ฉันแทบจะทนไม่ไหวแล้วที่ต้องเห็นนายเข้าใกล้คนอื่น ทั้งๆที่ฉันไม่มีโอกาสแบบนั้น"
มินโฮเดินตามคีย์มาทันจนได้แล้วคว้าร่างบางให้หันหน้ามาคุยกัยร่างสูงดีๆ คงไม่ต้องบอกว่าการกระทำและคำพูดของร่างสูงตรงหน้า จะทำให้คีย?หน้าแดงด้วยความเขินมากขนาดไหน
"มินโฮ~ฉันมีอะไรจะบอกนาย"
"บอกมาสิ ฉันรอฟังอยู่^.^" คีย์เขย่งเท้าขึ้นให้ตัวเองสูงเท่ามินโฮ แล้วกระซิบลงที่ข้างหูของมินโฮอย่างแผ่วเบา คล้ายๆกับว่าไม่อยากจะให้ใครรับรู้ว่าคีย์พูดอะไรกับมินโฮ
"ซารังเฮ~"
พอคีย์พูดจบมินโฮก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ ร่างสูงคงจะแน่ใจได้แล้วว่าผู้ชายตรงหน้าเค้าตรงนี้พร้อมจะยืนอยู่เคียงเค้าข้างตลอด เค้าจะได้ความรักจากคีย์ในแบบที่ไม่มีใครจะได้แบบเค้า
"คีย์..." มินโฮเรียกชื่อคีย์อีกครั้ง
"อะ...อะไร"
"ฉันขอ...ได้ไหม?"
"ห๊า!!ขอ นายจะขออะไร"
คีย์ได้ฟังคำพูดแปลกๆจากปากของมินโฮ ก็โวยวายขึ้นมาทันที พูดจาอะไรกำกวงสิ้นดี
"ก็...แบบนี้ไง^.^"
มินโฮยิ้มอย่างเจ้เล่ห์ออกมาเท่านั้น ทำให้คีย์รู้ได้เลยว่า ขอ...ในความหมายของมินโฮคืออะไร
มินโฮบรรจงจูบลงไปที่ริมฝีปากอิ่มของคีย์ด้วยความรัก จูบที่ออกมาจากใจของมินโฮจริงๆ คีย์นายคงจะรู้แล้วซินะว่าฉันรักนายมากแค่ไหน
"โถ่เว้ยย~อย่าดันซิวะไอ้จง"
เสียงทะเลาะกันของใครบางคนดังขึ้นมาไม่ใกล้ไม่ไกลจากตรงที่มินโฮและคีย์ยืนอยู่นัก
"ก็ฉันเหม็นขยะนี่หว่า อย่าบ่นได้ไหมไอ้เต้าหู้"
"ไอ้จงอย่าบัง...ฉันไม่เห็นฉากสำคัญเว้ยย"
ทุกคนพอจะรู้แล้วละว่าเสียงนี้มันเป็นเสียงของใคร??มันก้คือเสียงของก๊วนกามเทพมินคีย์ ที่แอบสะกดรอยตามสองคนนี้มาตั้งแต่ออกจากโรงเรียน
พอมินโฮและคีย์เห็นว่าเสียงนั้นเป็นเสียงของคนไม่ใกล้ไม่ไกลตัวพวกเค้าเองก็คิดวิธีแกล้ง โทษฐานมาขัดจังหวะการสวีทหวานแหววของคนทั้งคู่
"อ้าว...เฮ้ย!!สองคนนั้นมันหายไปไหนแล้ววะ"
อนยูที่ดูจะมีสติที่สุดพูดขึ้น ทันทีที่ไม่เห็นมินโฮและคีย์อยู่ตรงที่เดิม
"เฮ้ยยยย!!หนอน ตัวใหญ่เบ้อเริ่มเลย อ๊ากกกก"
จงฮยอนที่หลบอยู่ใกล้ถังขยะร้องขึ้นมาอย่างตกใจที่เห็นหนอนชาเขียว
(มันมาได้ไงวะ)ตัวอ้วนเกาะอยู่ที่ไหล่ของแทยอน ทำให้วงกามเทพแตกออกมาจากข้างถังขยะทันที
"ฮ่าๆๆๆๆ มินโฮดูนี่สิเห็นอไรมั้ยฮ่าๆๆ^.^"
คีย์หัวเราะให้กับท่าทางของ3คนจอมป่วน ที่ตอนนี้กำลังวุ่นวายกับการวิ่งหนีหนอนชาเขียวอยู่
"คีย์...เรากลับบ้านกันดีกว่า"
"อืม" และแล้วมินคีย์ก็เดินจับมือกันอย่างเปิดเผย กลับบ้านด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข
ตอนนี้ทุกคนก็คงจะรู้แล้วนะว่า มินคีย์อิสเรียลแค่ไหน ต่อจากนี้ไปความรักของคีย์และมินโฮคงจะหวานชื่นกันน่าดู
.
.
.
*จบแล้ววๆๆๆๆ จบแบบมึนไป งงอะ โปรเจ็คต่อไปก้คือฮยอนมิน
ซึ่งไรเตอร์ไม่เคยแต่ง มันจะออกมาเป็นยังไงนะ ฟิคเรื่องนี้น่ารักแบบใสๆไม่มีNCเพราะแต่งไม่เป็น โฮ๊ะๆๆ
ขอบคุณทุกคนนะที่อุตส่าห์ติดตามฟิคเรื่องนี้จนจบ
เม้นให้ไรเตอร์หน่อยได้ไหม ขอร้องละT_T
แถมๆๆ
อนแท คู่นี้น่ารักมากคะ^^
ขอบคุณธีมสวยๆจาก
VV
V
ตอนนี้ตอนสุดท้ายแล้วนะ ไม่คิดเลยว่าจะเร็วขนาดนี้ อาจจะมีสเปเชี่ยลแต่...ไม่รู้เหมือนกัน ฮ่าๆๆ
.
.
.
ความเดิมตอนที่แล้ว
ในที่สุด คีย์ก็ได้รู้ใจของตัวเองสักที งานนี้ต้องขอบคุณแทมินและก๊วนกามเทพจอมป่วนของมินคีย์แล้วละ แล้วตอนนี้คีย์กับมินโฮจะลงเอยกันยังไงดีละ???จะช้าอยู่ใย ไปอ่านกันโลด
ผมรีบวิ่งขึ้นมาบนห้องเรียนด้วยความเร็ว1800กิโลเมตรต่อชั่วโมง??(เวอร์ไปคีย์)เหตุผลที่ผมรีบอย่างนี้ก็มีอยู่เหตุผลเดียวเท่านั้นแหละ ชเวมินโฮ
"แฮ๊กๆๆๆ ชเว..มิน แฮก..โฮ"
พอผมวิ่งมาถึงห้อง ผมก็ร้องเรียกหาไอ้มินโฮทันที แต่ว่า...ไม่มีเงาเอเลี่ยนอย่างมันเลย ไปไหนของมันนะ
"คีย์~นายไปแข่งวิ่งที่ไหนมาเนี่ย" จงฮยอนเดินเข้ามาหาผมแล้วถามขึ้นอย่างเป็นห่วง(รึเปล่าวะ)
"จง...ฮยอน นายเห็นมินโฮรึเปล่า?"
"ไม่นิ...มันอยู่โรงอาหารมั้ง" จงฮยอนพูดแค่นั้นแล้วเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะเรียนเหมือนเดิม
"ทนคิดถึงฉันไม่ได้รึไง ถึงถามหาเนี่ย^.^"
มินโฮที่เดินมาจากไหนไม่รู้ แล้วได้ยินบทสนทนาเมื่อครู่ ทำให้มินโฮยิ้มไม่หุบเลยละ
"บ้า>.<ฉันไม่ได้คิดถึงนายซะหน่อย" คีย์ทำบ่ายเบี่ยงประเด็นทั้งๆที่เมื่อกี้ยังถามหามินโฮอยู่เลย
"จริงหร๊อ?แต่เมื่อกี้ฉันได้นลยินใครบางคนถามหาฉันนะ"
มินโฮพูดลอยหน้าลอยตา ทำให้คีย์ที่ยืนอยู่หมั่นไส้อยากจะเตะคนตัวสูงตรงหน้าให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย
"ไม่รู้ไม่ชี้ ฉันไม่คุยกับนายแล้ว แบร่~:p"
"อ้าว~เป็นงั้นไป" มินโฮหัวเราะกับท่าทางของคีย์
คีย์น่ารักขึ้นทุกวัน พวกคุณคงไม่รู้หรอกว่าผมหนะ รักคีย์มากมายแค่ไหน ยิ่งนับวันผมก็ยิ่งรักและหวงคีย์มากขึ้นเท่าตัว จนไม่อยากให้ใครเข้าใกล้เลยละ
การมาโรงเรียนของคีย์ในวันนี้ดำเนินไปด้วยดี ซึ่งตอนแรกคีย์ก็กะว่าจะบอกความในใจให้มินโฮได้รู้แล้ว
เชียวนะ แต่พอมินโฮมาพูดจากวนๆเข้าหน่อย ก็พาลไม่พูดซะงั้น แล้วมินโฮมันจะไปรู้ได้ยังไงละคีย์
"มินโฮ..." คีย์เรียกมินโฮ ขณะที่กำลังเดินกลับบ้านเหมือนเช่นทุกวัน
"หืม?ว่าไงครับที่รัก" มินโฮที่เดินข้างๆคีย์หันมายิ้มให้อย่างหล่อO.Oมันทำให้คีย์ใจเต้นไม่น้อยเลยละ^.^
"นายยังชอบฉันอยู่ไหม" คำถามนี้ทำให้มินโฮหยุดชะงัก แล้วหันหลังกลับมามองหน้าคีย์อย่างจริงจัง
"แล้วอะไรทำให้นายมองว่าฉันเลิกชอบนายแล้วละ??"
"ไม่รู้...ฉันแค่อยากจะถามให้แน่ใจ"
คีย์หลบตามินโฮด้วยความเขิน แล้วเดินนำหน้ามินโฮไปโดยไม่หยุดรอคนตัวสูงที่เดินรั้งท้ายมาเลย
"งั้นนายก็สบายใจได้ ฉันยังชอบนายอยู่ ไม่สิ ฉันรักและหวงนายมากขึ้นทุกวัน จนตอนนี้ฉันแทบจะทนไม่ไหวแล้วที่ต้องเห็นนายเข้าใกล้คนอื่น ทั้งๆที่ฉันไม่มีโอกาสแบบนั้น"
มินโฮเดินตามคีย์มาทันจนได้แล้วคว้าร่างบางให้หันหน้ามาคุยกัยร่างสูงดีๆ คงไม่ต้องบอกว่าการกระทำและคำพูดของร่างสูงตรงหน้า จะทำให้คีย?หน้าแดงด้วยความเขินมากขนาดไหน
"มินโฮ~ฉันมีอะไรจะบอกนาย"
"บอกมาสิ ฉันรอฟังอยู่^.^" คีย์เขย่งเท้าขึ้นให้ตัวเองสูงเท่ามินโฮ แล้วกระซิบลงที่ข้างหูของมินโฮอย่างแผ่วเบา คล้ายๆกับว่าไม่อยากจะให้ใครรับรู้ว่าคีย์พูดอะไรกับมินโฮ
"ซารังเฮ~"
พอคีย์พูดจบมินโฮก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ ร่างสูงคงจะแน่ใจได้แล้วว่าผู้ชายตรงหน้าเค้าตรงนี้พร้อมจะยืนอยู่เคียงเค้าข้างตลอด เค้าจะได้ความรักจากคีย์ในแบบที่ไม่มีใครจะได้แบบเค้า
"คีย์..." มินโฮเรียกชื่อคีย์อีกครั้ง
"อะ...อะไร"
"ฉันขอ...ได้ไหม?"
"ห๊า!!ขอ นายจะขออะไร"
คีย์ได้ฟังคำพูดแปลกๆจากปากของมินโฮ ก็โวยวายขึ้นมาทันที พูดจาอะไรกำกวงสิ้นดี
"ก็...แบบนี้ไง^.^"
มินโฮยิ้มอย่างเจ้เล่ห์ออกมาเท่านั้น ทำให้คีย์รู้ได้เลยว่า ขอ...ในความหมายของมินโฮคืออะไร
มินโฮบรรจงจูบลงไปที่ริมฝีปากอิ่มของคีย์ด้วยความรัก จูบที่ออกมาจากใจของมินโฮจริงๆ คีย์นายคงจะรู้แล้วซินะว่าฉันรักนายมากแค่ไหน
"โถ่เว้ยย~อย่าดันซิวะไอ้จง"
เสียงทะเลาะกันของใครบางคนดังขึ้นมาไม่ใกล้ไม่ไกลจากตรงที่มินโฮและคีย์ยืนอยู่นัก
"ก็ฉันเหม็นขยะนี่หว่า อย่าบ่นได้ไหมไอ้เต้าหู้"
"ไอ้จงอย่าบัง...ฉันไม่เห็นฉากสำคัญเว้ยย"
ทุกคนพอจะรู้แล้วละว่าเสียงนี้มันเป็นเสียงของใคร??มันก้คือเสียงของก๊วนกามเทพมินคีย์ ที่แอบสะกดรอยตามสองคนนี้มาตั้งแต่ออกจากโรงเรียน
พอมินโฮและคีย์เห็นว่าเสียงนั้นเป็นเสียงของคนไม่ใกล้ไม่ไกลตัวพวกเค้าเองก็คิดวิธีแกล้ง โทษฐานมาขัดจังหวะการสวีทหวานแหววของคนทั้งคู่
"อ้าว...เฮ้ย!!สองคนนั้นมันหายไปไหนแล้ววะ"
อนยูที่ดูจะมีสติที่สุดพูดขึ้น ทันทีที่ไม่เห็นมินโฮและคีย์อยู่ตรงที่เดิม
"เฮ้ยยยย!!หนอน ตัวใหญ่เบ้อเริ่มเลย อ๊ากกกก"
จงฮยอนที่หลบอยู่ใกล้ถังขยะร้องขึ้นมาอย่างตกใจที่เห็นหนอนชาเขียว
(มันมาได้ไงวะ)ตัวอ้วนเกาะอยู่ที่ไหล่ของแทยอน ทำให้วงกามเทพแตกออกมาจากข้างถังขยะทันที
"ฮ่าๆๆๆๆ มินโฮดูนี่สิเห็นอไรมั้ยฮ่าๆๆ^.^"
คีย์หัวเราะให้กับท่าทางของ3คนจอมป่วน ที่ตอนนี้กำลังวุ่นวายกับการวิ่งหนีหนอนชาเขียวอยู่
"คีย์...เรากลับบ้านกันดีกว่า"
"อืม" และแล้วมินคีย์ก็เดินจับมือกันอย่างเปิดเผย กลับบ้านด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข
ตอนนี้ทุกคนก็คงจะรู้แล้วนะว่า มินคีย์อิสเรียลแค่ไหน ต่อจากนี้ไปความรักของคีย์และมินโฮคงจะหวานชื่นกันน่าดู
.
.
.
*จบแล้ววๆๆๆๆ จบแบบมึนไป งงอะ โปรเจ็คต่อไปก้คือฮยอนมิน
ซึ่งไรเตอร์ไม่เคยแต่ง มันจะออกมาเป็นยังไงนะ ฟิคเรื่องนี้น่ารักแบบใสๆไม่มีNCเพราะแต่งไม่เป็น โฮ๊ะๆๆ
ขอบคุณทุกคนนะที่อุตส่าห์ติดตามฟิคเรื่องนี้จนจบ
เม้นให้ไรเตอร์หน่อยได้ไหม ขอร้องละT_T
แถมๆๆ
อนแท คู่นี้น่ารักมากคะ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น