ตำนานคนธรรมดา The villager legend

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 สองปีที่ผ่านไปพร้อมกับสัญญาที่ต้องทำ

ตอนที่ 3 สองปีที่ผ่านไปพร้อมกับสัญญาที่ต้องทำ

 

     สองปีหลังจากวันนั้นยังคงเหมือนเดิม เว้นแต่เพื่อนข้างกายที่ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว ทั้งรถรา ทั้งสภาพเมือง สังคม และ ความเป็นอยู่มันยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง.... แต่วันนี้นี่แหละ!วันที่เด็กสาวผู้ขี้แยนามว่าไอทีในวันนั้นจะทำตามสัญญาที่ได้ให้ไว้กับเพื่อนรักทั้งสอง!

    

      เด็กสาวในวันนั้นกลับกลายเป็นสาววัยแรกรุ่นอายุสิบหกปี ผมสีน้ำตาลที่ยาวขึ้นถูกรวบไว้อย่างลวกๆพลิ้วไหวไปตามแรงลมขณะขี่บอร์ดสีดำ ลักษณะของเธอเปลี่ยนไปตามวัย แววตาและสีหน้าดูสงบขึ้น แม้ไม่คงความร่าเริงไว้แต่ก็ยังคงมีประกายความสดใสอยู่ภายใน ไอทีอยู่ในชุดเสื้อยืดสีน้ำตาลซึ่งมันเข้าคู่กับกางเกงยีนสีมอและรองเท้าแตะสีแดง(ในสายตาของเธอ) เนื่องจากเอาแต่นั่งตั้งใจเรียนอย่างหนักเพื่อจะได้เรียนจบเร็วๆเพราะหลังจากจบแล้วจะได้ไปทำงานทดลองเรื่องมิติแบล็คโฮลกับพ่อของเธอทำให้ไม่ค่อยมีเวลาดูแลตัวเองนัก และในที่สุดการทดลองก็สำเร็จแม้จะยังไม่สมบูรณ์ร้อยเปอร์เซนต์ แต่ก็สามารถเปิดประตูมิติได้อีกครั้ง และคราวนี้คนที่จะเป็นผู้ทดลองไปมิตินี้คือตัวเธอเอง! คิดเรื่องนี้ไปซักพักก็มาถึงหน้าศูนย์การท่องเที่ยวฯ

    

ณ ห้องทดลองชั้นใต้ดิน 

     

     “ไงจ๊ะลูกสาวของพ่อ ไปเที่ยวสนุกมั้ย”โจเซฟร้องอย่างดีใจที่ไม่ได้เห็นหน้าลูกสาวมาเกือบปี หมายถึงแบบเป็นๆไม่ใช่แค่หน้าจอโทรศัพท์ไร้สาย

    

      “คงงั้นมั้งคะ มันช่วยไม่ได้นี่หนูอาจจะไม่ได้กลับมาที่นี่อีกก็เป็นได้”ใช่แล้วเธออาจจะไม่ได้กลับมาอีกแล้วหากข้ามมิตินี่ไป ไอทีคิดและเข้าไปในห้องแต่งตัว

 

    

 

      “ลูกพร้อมแล้วนะ”โจเซฟถาม หลังจากที่ไอทีเตรียมตัวเสร็จ

 

     “ค่ะ ปืนพกพลังงานแสงอาทิตย์พร้อมติดไฟฉาย มีดพก อาหารเม็ด นาฬิกา อิลูชั่น ครบหมดแล้วค่ะ”เธอตอบพร้อมก้าวเดินไปหน้าประตูมิตินั่นซึ่งมีจิมมี่กับเคที้รออยู่แล้ว ทั้งสองต้องไปเป็นบอดิการ์ดดูแลไอที ไอทีอยู่ในชุดรัดกุมสีดำทั้งตัวเสื้อคอเต่าแขนยาว กางเกงผ้ายืดขายาว และรองเท้าบู๊ทน้ำหนักเบาคลุมถึงครึ่งน่อง

 

     “ยังยังไม่ครบลูกลืมนี่”โจเซฟพูดพร้อมนำของสิ่งนึงออกมาจากเสื้อกาวด์ มันคือล็อกเก็ตนั่นเอง เขานำมันมาสวมให้ลูกสาว

 

     “ลองเปิดดูสิ”ไอทีทำตาม บางสิ่งในนั้นทำให้เธอยิ้มออกมาแม้จะดูเศร้าสร้อยก็ตาม

 

     “นี่เป็นรูปสมัยพ่อกับแม่แต่งงานกัน แล้วข้างหลังภาพนี่มียาอยู่สองเม็ด มันสามารถรักษาได้ทุกโรค พ่อคิดว่าอย่างนั้นนะ และถ้าหากบาดเจ็บแม้จะหนักแค่ไหนมันกจะช่วยสมานแผลให้แต่อาจจะไม่หมดหากสาหัสมาก”

 

    “ศาสตราจารย์คะอีก 30 วินาทีประตูมิติจะทำงานแล้วค่ะ กรุณาถอยอกมาด้วยค่ะ”ไซเรนว่า

 

      “ขอบคุณค่ะพ่อ”ไอทีบอกพร้อมน้ำตา

 

     “ตั้งแต่เล็กจนโตพ่อไม่เคยมีเวลาให้ลูกเลย ทั้งที่แม่ของลูกตายไปแล้วแทนที่พ่อจะ...จะ...”

     “ช่างเถอะค่ะพ่อแค่ที่เป็นอยู่แบบนี้หนูก็มัความสุขดีอย่แล้วค่ะ”

 

     “10”

 

     “พ่ออยากบอกลูกว่าพ่อรักลูกเสมอนะ”

 

     “8”

 

     “หนูก็รักพ่อค่ะ”

 

    “กลับมาแล้วพ่อมีเรื่องจะบอกลูกนะ”

 

     “5 ศาสตราจารย์คะดิฉันจะกางม่านไฟฟ้าแล้วนะคะ กรุณาเร็วหน่อยค่ะ”ไซเรนเร่ง

 

     พอล่ำลากันเสร็จไอทีก็ผลักพ่อของเธอไปบริเวณที่จะกางม่านพลัง

 

     “0!”ทันใดนั้นเองควันดำๆก็เริ่มปรากฎขึ้นภายในวงแหวนและขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆเป็นเช่นเดียวกับครั้งที่แล้วๆมาพอมันหยุดนิ่ง ทั้งสามคนก็เข้าไปในวงแหวนนั่น นำด้วยไอที ตามด้วย เคที่ และจิมมี่ตามลำดับ ทั้งสามพรุบหายเข้าไปแล้วพร้อมกับที่ประตูมิติดับลง

 ขอให้พระผู้เป็นเจ้าคุ้มครองลูกสาวข้าด้วยเถิด....”โจเซฟกล่าวทิ้งท้าย



เอิ๊ก!เอามาลงต่อแล้วนะเจ้าคะ ช่วยเมนท์กันด้วยนะเจ้าคะ อยากได้คำวิจารย์จะได้เอาไปปรับปรุง ขอบคุณเจ้าค่ะ