คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เบรนด้าช่วยเราหรอ???
เช้าวันนี้ช่างดูสดใสซะเหลือเกิน อาจเป็นเพราะว่าผมได้เดินไปโรงเรียนกับอลิซารึเปล่านะ ระหว่างทางหล่อนชวนผมคุยไม่หยุดเลย แต่ที่ผมชอบก็คือรอยยิ้มบนใบหน้าของหล่อน ช่วงกลางวันของวันนี้ ถ้าปกติแล้วผมต้องอยู่กับสาวประจำวันของผม แต่วันนี้ผมรู้ว่าอลิซาชอบเล่นบาสอยู่ที่โรงยิมตอนกลางวัน ผมจึงไปเป็นผู้ฝึกสอนให้เธอ(คือคิดว่าเล่นเก่งแล้วอ่ะนะ)แต่ตรงกันข้ามเธอกับเป็นคนสอนผมเสียมากกว่า ผมยอมรับเลยว่า เธอเป็นมืออาชีพตัวจริง...
ตอนเย็นขณะผมเดินกลับบ้านกับอลิซา
“ไงจ๊ะ สาวน้อยไปสนุกกับพวกเรามั้ยจ๊ะ”นักเลงคนหนึ่งพูดกับเบรนด้า ที่ถูกล้อมไปด้วยนักเลง2คน และอีก1คนจับหล่อนไว้
“น่ารักอย่างเนี้ย อย่าปฏิเสธเลยน่า”นักเลงอีกคนพูด
“ชั้นไม่ไป”เบรนด้าพูดอย่างเย็นชาตามแบบฉบับของหล่อนเอง
“อย่าเล่นตัวเลยน่า มามะ”นักเลงคนหนึ่งพูด แล้วก็อุ้มเบรนด้าขนบ่า
“ปล่อยนะ ปล่อยชั้นเดี๋ยวนะ ปล่อย”เบรนด้าร้อง น้ำตาอาบหน้า
ผมไม่รอช้าทิ้งกระเป๋า แล้วหันหน้าไปมองอลิซาเป็นเชิงรู้กัน
อลิซาพยักหน้า แล้วเรา2คนก็วิ่งลงไปช่วยเบรนด้าทันที ขณะที่ผม
ตะลุมบอลกับพวกนักเลง อลิซาก็กำลังจะพาเบรนด้าหนีไป
“ไปเร็วเบรนด้า”อลิซาจับมือหล่อน
“ไม่ เขามาช่วยชั้นนะ จะให้ชั้นหนีไปเฉยๆอย่างนั้นหรอ”
เบรนด้าบอกแล้วก็วิ่งเข้าไปช่วย อลิซายืนอึ้งอยู่พักหนึ่งก็วิ่งเข้ามาสมทบในที่สุดพวกเราก็ออกมาจากตรงนั้นได้ ผมไม่นึกเลยว่าเบรนด้าจะเข้ามาช่วยผม เพราะถ้าผมมีเรื่องกับใครหล่อนจะไม่เข้ามายุ่ง และจะยืนดูเฉยๆ แต่วันนี้กลับไม่เป็นอย่างนั้น
“นี่ขอบใจนะ ที่ช่วย”เบรนด้าบอกผมกับอลิซา
“เธอก็ช่วยชั้นเหมือนกันนี่นา”ผมบอก
“เอาเหอะ นี่ก็มืดแล้วกลับบ้านกันเหอะ”อลิซาบอก
“อือ...บายนะเบรนด้า”ผมบอกลาเบรนด้า
“นี่นายก็ไปส่งเบรนด้าสิ”อลิซาบอกผม
“แล้วเธอล่ะ”ผมถามหล่อน
“เอาน่า เดี๋ยวชั้นก็ต้องแยกกับนายอยู่ดี”อลิซาบอกแล้วก็ยิ้มให้ผม จากนั้นหล่อนก็แยกกับผมไป ผมจึงต้องไปส่งเบรนด้า แล้วก็เดินย้อนกลับมา และก็เจออลิซานั่งอยู่ที่เดิม
“อ้าวยังไม่กลับอีกหรอ”ผมถาม
“ชั้นไม่กล้ากลับคนเดียว”อลิซาบอก
“เธอนี่แหละน่า...ไปกลับด้วยกัน”ผมชวน
“อือ...”หล่อนลุกขึ้มมายิ้มให้ผม แล้วเราก็กลับบ้านด้วยกัน
ความคิดเห็น