คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : NOBELS 2 : สนใจ
NOBELS : 2 สนใ
“อโทษนะรับแ่ไม่ทราบว่า ุือใร”
“อโทษริๆนะ่ะันรีบนลืมัวเสียมารยาทนไ้ ันื่อว่า เว โมี ่ะเป็นประธานบริษัท JZ entertainment ่ะ”
“ไม่ทราบว่าท่านประธาน้อารอะไราผมเหรอรับ”ผมถามออไปรๆเลยรับไม่ไ้ะวนนะแ่ถ้ามีปัหา็ว่ามาเลยผมไม่เีย
“ันไม่ไ้ะมาหาเรื่อหรืออะไรนะ่ะันแ่อยาพูธุระับุนิหน่อย”
“ออเิพูธุระอุมาไ้เลยรับไม่้อเรใผมนานั้น็ไ้ยัไะุ็อายุมาว่าผม”
“อืม...ันไม่เรในะ เธอพอะรู้ัไออลรึเปล่า”
“ไออลเหรอผมเยไ้ยินนะแล้ว็เยเห็นผ่านๆาอยู่บ่าแ่อาีพนี้มันทำไม่เหรอรับ”
“ือันเห็นุสมบัิบ่าอย่าในัวเธอุสมบัิในารเป็นไออล”
“พูมาให้บในรั่เียว็ไ้รับถ้าผมไม่เ้าใผมะเป็นนถามเอรับ”
“อืมันเห็นเธออนที่เธอออมาาร้านหนัสือ
ะว่ายัไีเธอู สุาูโเ่นมาทั่ๆที่เธอไม่ไ้แ่หน้าไม่พยายามที่ะแ่ัวัวให้ัวเอออมาูีเธอูีมาถึแม้เธอะอยู่ในุที่ธรรมา”
"ผมไม่ิอย่านั้นนะ"
“ันอยาให้เธอลอูลอว้าับโอาสนี้ไว้โอาสที่นส่วนมาอยาไ้ไปรอบรอเธอลอมาออิั่นูสัรั่ีไม”
“ะให้ผมลอไปออิั่นเหรอรับ”
“ใ่”
“ผม็อยาลอนะรับแ่.......ผมทำอะไรไม่เป็นเลยนะผมไม่เยร้อเพลไม่เยเ้นส่วนไอ้ที่พอะทำไ้็ไม่รู้ว่ามันำเป็น่อารเป็นไออลรึเปล่า”
“ไม่อัวลอแ่นายแสวามสามารถอนายมาพวเราพร้อมะูถึวามสามารถะำเป็นแ่ำไว้ว่า้อโเ่น้วย”
“โเ่นเหรอ”
“ว่าไสนใรึเปล่า”
“อืม........สนใสิรับ”
“แ่ผมยัให้ำอบอนนี้ไม่ไ้นะรับเพราะ้อไปปรึษารอบรัว่อน”
“ไม่เป็นไรหรอนะที่ะบอแ่ันว่ารอให้ผ่านออิั่นแล้ว่อยบอไม่ีว่าเหรอ”
“นั้นสินะรับ”
“นี้นามบัิัน่ะถ้าัสินใไ้แล้วโทรมานะ”เธอลุึ้นเรียมัวะไปแล้วแ่เธอ็หยุและหันลับมาพูับผมว่า
“รีบหน่อยนะ เพราะนายมีเวลาัสินใแ่3วันเราะทำารออิั่นวันอาทินี้ถ้าัสินใไ้แล้วโทรมาละันะั่ารอ”
”อยโทรศัพานายนะ เทมส์”
“แน่นอนรับผมะให้ำอบับุ”
“ั่นันไป่อนนะ”
“รับ”เธอไปแล้ว………ทำยัไี ผมอยาลอรับโอาสนี้ไว้ผมะไปออิั้นีมัยนะ……..ผมวระลอูสัรั่แ่…… เฮอออ ใ้็แ่ลอู
ผมวรรีบลับบ้านเพื่อไปทำารบ้านนะไม่ใ้มาทำอะไรแบบนี้ ผมใ้เวลาิถึเรื่อนี้มาเินไปหรือเปล่านะฝนหยุแล้วผมวระลับบ้านไ้แล้ว
06 : 45 PM
ผมัสินใแล้วผมวระโทรไปหาเธอเพื่อบอารัสินใอผม ผมหวัว่ามันะไม่เิปัหาให้ับผมในภายหลั
ผมิเรื่อนี้อย่าละเอียแล้วใ้แล้วผมวรบอเธอว่า
***ไม่้อารที่ะออิั่น***
“อ่า ระเป๋าันหายไปไหนเนี่ย” ผมหาระเป๋าที่ผมเ็บนามบัิไว้ในนั้นไม่เอรับอ่านี้ผมว่าระเป๋าใบนั้นไว้ไหนนะ…….
อยู่บนห้อนอนรึเปล่านะ
.
.
.
.
ไม่มี
.
.
.
.
.
แอ๊ะหรืออยู่ห้อรัว
.
.
.
.
.
ไม่เอ
ใ้ะว่าทิ้ไว้ที่ห้ออาบน้ำ
.
.
.
.
.
.
ไม่เห็น
.
.
.
.
.
.
้ออยู่ที่ห้อนั่เล่นสินะ
.
.
.
.
.
หายไปไหน
.
.
.
.
.
ผมำไ้แล้วลืมหยิบมาาร้านาแฟแน่ๆ ้อรีบไปูแล้วสิ พอิไ้ผม็รีบแ่ัวแล้ว็ออาบ้านไป ผมเินทา้วยารเินรับบ้านผมเป็นบ้านที่หลัให่มารับพ่อบอว่าที่้อสร้าหลัให่เพราะบ้านเราเป็นรอบรัวแล้วมีแหลายนแ่ั่แ่ผมมาอยู่ที่นี้ผมยัไม่เยเห็นแหรือนในรอบรัวเรามาพัเลยสัน หรือผมิมาไปเอเาอาะมาแ่บ้านหลัให่มาเลยไม่เอัน(บ้าแล้ว )
ผมมาถึร้านาแฟแล้วรับโีที่เายัไม่ปิร้านผมรีบเินไปทีหน้าเาเอร์ที่มีพี่พนัานยืนอยู่ผมเลยถามเธอว่า
"ไม่ทราบว่า่อนหน้านี้ระเป๋าสีำที่วาอยู่รนั้นหายไปไหนแล้วรับ"ผมเห็นเาทำหน้าาๆอยู่แปปหนึ่แล้วเา็พูว่า
"ออ
รอแปปหหนึ่น่ะรับทาเราเ็บไว้ให้แล้วเียวผมะไปเอาให้"
"รับ" พอพี่เาพูเสร็็รีบวิ่เาไปหลัร้านานั้นไม่นาน็วิ่ออมาพร้อมระเป๋าอแล้ว็ยืนมาให้
"นี้รับใ่อุรึเปล่า"
"ใ่รับ อบุมานะรับที่อุสาเ็บไว้ให้"
" ไม่เป็นไรรับทาเรายินี "
"ยัไ็อบใอีสัรันะรับ" หลัาผมพูประโยนี้ไปพี่เา็หันมายิมให้ผมเินออาร้านเพื่อเินเล่น่อรับ็แหม่ไ้ออมานอบ้านอนเวลาราวๆนี้ไม่อยเิึ้นหรอรับเพราะั้นออมาทั่ที่็อผ่อนลายัวเอหน่อยผมเินเรือยๆนมาถึร้านายเรื่อใ้ำพวโทรทัศน์ามริผมไม่ไ้สนใอะไรมันมามายหรอรับถ้าไม่ใ้ว่ามันำลัอออาาศ
Universe – EXO
마음과 반대로 아픈 말이 나와
มาอึมวา
พันแโร อาปึน มารี นาวา
ผมพูำเ็บปวที่ร้ามับวามรู้สึออไป
너를 힘들게 했던 나도 내가 힘든 걸
นอรึล
ฮิมึลเ แฮอน นาโ แนา ฮิมึน อล
ผมเอ็เสียใเหมือนันที่ทำใหุ้้อลำบา
다짐과 다르게 나아진 게 없어
ทาิมวา
ทารือเ นาอาิน เออบอ
วามั้ใที่ผมเยมีใหุ้
늘 실망하게 했던
นึล
ิลมัฮาเ แฮอน
ผมทำใหุ้ผิหวัอยู่เรื่อยๆ
나도 후회하는 걸
นาโ
ฮูฮวีฮานึน อล
ผมเสียใับมันริๆ
잊을 수 없을 것 같아 바람이 차가워지면
อีึล
ู ออบึล อ าทา พารามี าาวอีมยอน
อนที่ลมพัผ่าน
ผมไม่ิว่าผมะสามารถลืมุไ้
입김을 불어서 숨결을 만지던 밤
อิบีมึล
พูรอวอ ุมยอรึล มันีอน บัม
ในืนที่เราถอนหายใออมาพร้อมับวันที่ออาปา
행복한 웃음소리로 포근히 끌어안으며
แฮบฮัน
อูึมโรีโร โพึนฮี ือรออานือมยอ
เราโอบอัน้วยวามอบอุ่นพร้อมเสียหัวเราะอย่ามีวามสุ
별빛처럼 빛날 내일을 꿈꾸던 밤
พยอลบิอรอม
พินัล แนอีรึล ุมูอน บัม
ในืนที่เราฝันถึอนาอันสใสั่วาว
I’ll search the universe
ผมะออไป้นหาัรวาล
널 다시 찾을 때까지
นอล
ทาี าึล แทาี
นว่าผมะไ้พบุอีรั้
놓지 않을 거야 티끌 같은 기억도
นี
อานึล อยา ทีึล าทึน ีออโ
ผมะไม่มีวันปล่อยุไป
계절에 새겨진 우리의 추억은 다시
เยอเร
แยอิน อูรีอึย ูออึน ทาี
วามทรำไ้ฝัลึในในแ่ละฤู
몇 번이고 돌아와 널 부를 테니까
มยอ
พอนีโ โทราวา นอล พูรึล เทนีา
ผมะลับมาเพื่อเรียหาถึุอีรั้
웃음과 눈물이 상처와 치유가
อูึมวา
นุนมูรี ัอวา ียูา
เสียหัวเราะและนำ้าเป็นั่รอยแผลและ. ารรัษา
질문과 해답들이 니 안에 다 있는 걸
ิลมุนวา
แฮทับือรี นี อาเน ทา อินึน อล
ำถามและำอบมันอยู่ในัวุหมแล้ว
나의 세상을 가진 나의 작은 우주가
นาอึย
เาึล าิน นาอึย าึน อููา
ุมีโลอผม
และุ็เป็นัรวาลเล็ๆ
소멸하는 순간 나도 사라지겠지
โมยอลฮานึน
ุนัน นาโ าราีเี
หา่วเวลานั้นหายไป
ผม็สลายไปเ่นัน
I’ll search the universe
ผมะออไป้นหาัรวาล
널 다시 찾을 때까지
นอล
ทาี าึล แทาี
นว่าผมะไ้พบุอีรั้
놓지 않을 거야 티끌 같은 기억도
นี
อานึล อยา ทีึล าทึน ีออโ
ผมะไม่มีวันปล่อยุไป
계절에 새겨진 우리의 추억은 다시
เยอเร
แยอิน อูรีอึย ูออึน ทาี
วามทรำไ้ฝัลึในในแ่ละฤู
몇 번이고 돌아와 널 부를 테니까
มยอ
พอนีโ โทราวา นอล พูรึล เทนีา
ผมะลับมาเพื่อเรียหาถึุอีรั้
기억은 언제나 눈물을 데려와
ีออึน
ออนเนา นุนมูรึล เทรยอวา
วามทรำที่ทำให้้อเสียนำ้า
다 씻어낸 자리에 Woo baby
ทา
ีอแนน ารีเอ
แม้มันะถูลบล้าไปแล้ว็าม
너 하나만 남겨 둬
นอ
ฮานามัน นัมยอ วอ
แุ่็่วยอยู่รนี้เถอะนะ
단 하루에 단 한번에
ทัน
ฮารูเอ ทัน ฮันบอเน
เพียแ่วันเียว
เพียแ่รั้เียวเท่านั้น
끊어낼 수 있는 마음이 아니란 걸
ือนอแนล
ู อินึน มาอือมี อานีรัน อล
มันไม่อาลบวามรู้สึนั้นไปไ้
아프도록 느끼잖아
อาปือโ
ร นือีานา
ผมรู้สึเ็บปวเหลือเิน
그 어디라고 해도 너에게 가는 나
ือ
ออีราโ แฮโ นอเอเ านึน นา
ไม่ว่าุะอยู่ที่ไหน
ผม็ะไปหาุ
I’ll search the universe
ผมะออไป้นหาัรวาล
널 다시 찾을 때까지
นอล
ทาี าึล แทาี
นว่าผมะไ้พบุอีรั้
놓지 않을 거야 티끌 같은 기억도
นี
อานึล อยา ทีึล าทึน ีออโ
ผมะไม่มีวันปล่อยุไป
계절에 새겨진 우리의 추억은 다시
เยอเร
แยอิน อูรีอึย ูออึน ทาี
วามทรำไ้ฝัลึในในแ่ละฤู
기어이 돌아와 널 찾을 테니까
ออออี
โทราวา นอล าึล เทนีา
ผมะเรียหาุอีรั้
그게 사랑이니까
ือเ
าราีนีา
เพราะมันือวามรั
사랑이니까
าราีนีา
มันือวามรั
.
.
.
.
.
" ......พวเาูีั" อะไรที่ทำให้พวเาเิรัสทามลานมามายไ้นานั้น เามีวามสามารถมาเลยเหรอทำไมนั่มามายนานั้นถึมาื่นมพวเา
ผม .
.
.
.
.
.
"ผม อยาเป็นแบบนั้นบ่าั" เิรัสเหมือนพวเา อยู่ทามลานมามายลายเป็นวามหวัและแรบันาลใให้ับนอื่น เหมือนที่พวเาเป็นให้ผมในอนนี้
" เทมส์นายะเป็นแบบพวเาไ้มัยนะเป็นไออลแบบพวเาไออลที่เิรัสทามลาผู้นมามายที่รันายและนาย็รัพวเา"วามรู้สึนี้ทำให้ผมัสินใบ่าอย่าไแล้วรับผมหยิบนามบัิับโทรศัพเพื่อโทรหานๆหนึุ่ โมี
"ุโมีผมิว่าผมัสินใไ้แล้วรับ ผมะ..."
ความคิดเห็น