เรื่องผี สิ่งลี้ลับ

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

                                           เรื่องที่ 1 ผีหนาว
         
ในวันลอยกระทงปีที่แล้ว อิ๋ง เพื่อนสาวที่เรียนอยู่ในห้องกันกับฉันเกิดอุบัติเหตุและเสียชีวิตคาที่

         เรื่องในวันนั้นมีอยู่ว่า อิ๋งและพี่ปองแฟนหนุ่มได้ขับรถไปเที่ยวงานเทศการในเมือง  ซึ่งจะมีการจัดงานเทศกาลลอยกระทงประจำปี  เป็นงานที่ใหญ่มาก  มีการประกวดนางนพมาศด้วย ซึ่งฉันก็ไปกับงานตัวเองเช่นกัน  เรานัดไปเจอกันในงาน และ เที่ยวชมงาน

          ไปลอยกระทงคู่และลงท้ายด้วยการไปนั่งโต๊ะฉลอง แต่ฉันกับแฟนขอกลับก่อนเพราะมันดึกแล้ว ฉันกลับบ้านอาบน้ำนอนได้ไม่นาน พี่สาว
      ของอิ๋งโทรมาประมาณเกือบตี 2 พี่สาวของอิ๋งโทรมาบอกข่าวร้าย
ว่า.........
           อิ๋งกับพี่ปองขับรถชนเสาไฟฟ้า สภาพรถบิดม้วนเป็นเลข 8
  อิ๋ง ที่เป็นคนขับ...เสียชีวิตคาที่ ส่วนพี่ปองอาการสาหัสเป็นตายเท่ากัน
ตอนนี้   กำลังนำส่งโรงพยาบาล 

             ส่วนอิ๋งมีสภาพไม่ต่างกับรถเลย กะโหลกด้านหน้ายุบ   กระดูกด้าน
หน้าอกยุบละเอียด

      งานศพของอิ๋งถูกจัด 3 วันแล้วเผาเลย เพราะที่บ้านก็ไม่ค่อยมีฐานะ เอาไว้ก็สิ้นเปลืองและพ่อแม่ก็ทำใจไม่ได้ด้วย
              พี่ปองเองก็ไม่ได้มางานศพของเเฟนเลยสักวัน เพราะยังไม่รู้ตัว
   ยังนอนในห้อง ไอ ซี ยู อยู่เลย
       

          ฉันมีโอกาสไปเยี่ยมพี่เขาก็สักครั้งสองครั้ง พี่เขาน่าสงสารมากแต่พ่อแม่ของพี่เขาน่าสงสารกว่านั่งมองร่างบอบช้ำของลูกชาย ด้วยน้ำตานองหน้า

                               จนงานศพของอิ๋งผ่านไปเป็นอาทิตย์
       

       ในคืนวันหนึ่ง  ขณะที่ฉันกำลังนั่งทำโปรเจ็คต์งานสุดท้ายก่อนที่จะเรียนจบ ตอนนั้นก็ดึกมากแล้ว  ฉันนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ ข้างหน้าต่าง กำลังนั่ง   ทำงานอย่างเพลินๆ จู่ๆ ก็มีเสียงเรียกฉันดังตรงนอกหน้าต่าง มันเป็นเสียงที่ 
   คุ้นมาก เพราะมันเป็นเสียงของ อิ๋ง
 
       และพอฉันหันไปมองก็ตกใจแทบช็อก! เสียงอิ๋งจริงๆด้วย  กะโหลกด้าน
   หน้ายุบ จนเบ้าตาด้านซ้าย  มือหายไป
            
            เธอกำลังยืนร้องไห้อบู่นอกรั้ว ปากของเธอไม่ขยับ  แต่ฉันก็ได้ยิน 
      เสียงของอิ๋งชัดเจน เหมือนคนคุยกันธรรมดาทั้งๆ ที่นอกรั้วบ้านมันห่าง    
   กัน
                     อิ๋งบอกฉันว่าเธอเข้าบ้านไม่ได้เห็นว่านี่คือบ้านแต่มันเลือน 
      ราง หาทางเข้าไม่เจอ

                       อยากขอให้ช่วย      อยากกลับบ้าน
                      อยากเข้าบ้านได้     อยู่ข้างนอกมันหนาว

        ฉันไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธอะไรไปเพราะ รู้สึกว่าหัวใจมันเต้นแรงจน
หลุดออกมาข้างนอก  แล้วก็หน้ามืดเป็นลมไปเลยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองฉี่
    ราดตอนไหน
        
      ตอนเช้าฉันเอาเรื่องที่เจออิ๋งไปเล่าให้พ่อแม่ของอิ๋งฟัง และตอนทำบุญ
   ให้อิ๋งที่วัดเราก็เอาเรื่องนี้ไปปรึกษาหลวงพ่อที่วัดว่าจะทำอย่างไรดี
          แต่ท่านว่าไม่ต้องทำอะไร แค่ทำบุญให้เขาบ่อยๆ ไม่ให้เขาอดอยากก็
     พอแล้ว

อิ๋งมีกรรม   ตายทั้งๆที่ยังไม่ถึงคราวตายวิญญาณจึงไปไหนไม่ได้

       เหมือนสัมพเวสีทั่วไป แต่พอถึงเวลาจะมียมทูตมารับตัวไปชดใช้กรรม
   ที่เคยก่อเอาไว้ ตอนมีชีวิตอยู่ เราช่วยอะไรเขาไม่ได้หรอก

                    นี่เป็นเวรกรรมของแต่ละคนที่ไม่มีใครสามารถหลุดพ้น
    และไม่มีใครมาช่วยเหลือกันได้ 

         ตอนนี้เรายังมีลมหายใจ มีชีวิต มีโอกาสทำกรรมดีก็ต้องรีบทำ
  เมื่อตายไปแล้ว ต่อให้สำนึกได้  เสียใจจนแดดิ้นก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่
    ได้อีกแล้ว

                                 นอกจากยอมรับผลกรรมที่ตนเป็น
                                 คนก่อเองแทบทั้งสิน....สาธุ.......

.............................................................................................................

   ***อย่าลืมคอมเม้นด้วยน้าไรท์เตอร์จะได้มีกำลังใจเขียน***