ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : พวกเธอมันก็แค่...
[ฮินาตะ]
ฉันนั่งรถมาทำงานกับท่านประธานแกร่งเป็นบ้า พอฉันลงจากรถเดินเข้าบริษัทมานั่งที่ประจำก็ได้ยินเสียงเพื่อนตัวดีทักมาแต่ไกล
"ฮิ-นา-ตะ"ยัยอิโนะเรียกฉันเสียงดังลั่นไม่อายคนอื่นมั่งรึไง
"มีไรหละ เรียกฉันซะเสียงดังเชียว"ฉันพูดพร้อมเปิดคอมจะทำงาน
"บ้านประทานเป็นไงบ้าง กว้างมั้ย"อยากรู้อยากเห็นซะจริง
"อืม"สั้นๆ
"แล้วเจอกับคุณซาสึเกะยัง"ถามอะไรเน้ย
"อืม"สั้นๆเหมือนเดิม
"แล้วหล่อมั้ย เจ้าชู้มั้ย ดูดีมั้ย"ถามเยอะไปแหละ
"อืม"ฉันขี้เกียจตอบ เพราะฉันต้องรีบทำเอกสารให้เสร็จภายในวันนี้
"นี่แกตอบได้แค่อืมไง"ถามอีก
"อืม"ฉันตอบแบบไม่สบตาเพราะกำลังพิมพ์คอมอยู่เลยไม่ตอบเรื่องไร้สาระ
"นี่แกตอบฉันดีๆหน่อยสิว่าท่านซาสึเกะเป็นอย่างไง"จู้จี้จริงงงงงงง
"ไม่รู้ ไม่ได้คุยกัน"ฉันโกหกน่าตายสุดๆ
"แล้วทำไมแกไม่คุยล่ะ"ไม่จบ
"แกอยากคุย แกก็ไปคุยเอง ฉันไม่อยากยุ่ง"ฉันตอบแบบมีน้ำโห ยัยนี่ถามเยอะไปแหละ
"เออๆไม่ถามแล้ว ฉันไปทำงานก็ได้ชิ"มีงอนด้วยวุ้ย
__________________________
ส่วนทางซาสึเกะ
[ซาสึเกะ]
วันนี้ผมมีงานถ่ายแบบคู่กับผู้หญิงและยังไม่รู้ว่าเธอคนนั่นคือใคร ผมกำลังเซ็ดผมอยู่ในห้องก็ได้ยินเสียงอันคุ้นเคยดังขึ้น
"ซาสึเกะคร้าาาาาาาาาาาาา"ผมหันเจอหญิงสาวผมแดงไม่ใช่ใครที่ไหนเลย
"อ้าว คารินเองหรอ"ผมไม่รู้จะถามเธอยังไง
"โถ่ ซาสึเกะคุงน่ะ ทำเป็นเหมือนไม่รู้จัก"เธองอน
"คารินอย่างอนสิ ฉันไม่ชอบ"ผมตะหวาดใส่คารินทำเอาเธออึ้งไปเลย
"แหม ซาสึเกะคุงไม่มานอนกับคารินเป็นเดือนแล้วก็เหงาสิ"เธอหายงอนทันที
"ฉันไม่ว่าง"
"ไม่ว่างหรือคู่นอนใหม่ ยัยเด็กนั่นใช่มั้ย"เธอขึ้นเสียงใส่ผม
"ฉันจะนอนกับใครมันก็เรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับเธอ"ผทตรอกน่าอย่างจัง จนเธอถึงกับน่าทอดสี
"เธอกลับไปได้และ ฉันจะทำงาน"ผมไล่เธอ เพราะน่ารำคาญมาก
"ก็ได้ค่ะ แต่ซาสึเกะต้องมาหาคารินบ้างนะ"เธอยอมกลับไปดีๆและยังมาอ้อนวอนผมอีก
เวลาผ่านไปไม่นานหลังจากไล่คารินกลับไปตอนนี้ผมถ่ายแบบอยู่กับสาวที่คุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดีอีกเช่นเดียว
"คัด"ผู้กำกับสั่งซะที ผมเดินมาดื่มน้ำทีาโต๊ะแล้วมีนสงแบบเดินตามมา
"ไม่เจอกันนานเลยนะค่ะซาสึเกะคุง"เธอทักผมก่อน แล้วเอามือเธอมารูปมือผม
"ขอโทษนะเจนนี่ เธอมันหมดประโยชน์แล้ว"ผมพูดพร้อมกลับชักมือออก
"เจนนี่เสียตัวให้ซาสึเกะคุงแล้วนะ"เธอพูดเสียงอ๋อย
"เธอยอมฉันเองตังหาก"ผมไม่สนใจว่าเธอจะร้องไห้ ผมเดินออกมาจากตรงนั่นทันที ผมไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบใครเพราะที่ผ่านมาพวกเธอทั้งหมดพลีกายให้เอง พวกนั่นก็เป็นได้แค่ที่คลายเหงาเท่านั้น
____________________________
[ฮินาตะ]
นี่ก็เที่ยงแล้วสิไปกินข้าวดีกว่า ฉันกำลังจะลุกขึ้นไปกินข้าวก็มีคนมาชวนซะก่อน
"ไปกินข้าวด้วยมั้ย"ฉันหันหน้าไปมองเสียงที่คุ้นเคย ชายหนุ่มมีเคี้ยวสองข้างน่าตาเหมือนหมา อุ๊ยเหมือนสุนัขมาชวนฉันไปกินข้าว
"อ้าว คิบะไม่ไปชวนอิโนะด้วยหรอ"เดี๋ยวอิโนะมันงอนเอาไม่ยอมชวน
"ไม่หรอกฉันอยากคุยกับเธอสองต่อสองมากกว่า"คิบะพูดเงียบๆพร้อมเอามือถูกกันเหมือนอายอะไรบางอย่าง
"มีเรื่องอะไรรึป่าว"ฉันถามเมื่อเห็นคิบะท่าทางแปลกๆ
"ไปคุยกันในโรงอาหารเถอะตรงนี้ฉันอาย"เขาพูดแบบเขินๆ
______________________
[ซาสึเกะ]
ผมกลับจากถ่ายแบบก็ตรงเข้ามาที่บริษัทเพื่อเข้ามาดูงานเล็กน้อย ผมจอดรถแล้วกำลังเดินขึ้นไปหาพ่อ แต่สายตาดันไปเห็นยัยตัวแสบเดินมากับผู้ชายบน่าเหมือนหมามีเคี้ยวอีก เดินกันกะหนุงหนิงเชียวนะ
"มีแฟนอยู่แล้วยังจะมาอ๋อยพ่อฉันอีก ยัยตัวแสบ"
___________________
เรื่องชักจะเข้มข้นขึ้นแล้วนะค่ะ ติดตามกันหน่อยนะ จะได้มีกำลังใจในการแต่ง
ขอบคุณทุกคนที่เขามาอ่าน ไรต์จะไม่จำให้ผิดหวังเลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น