ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : วันนี้แล้วสิ
"เฮ้อ ตั้งแต่พรุ่งนี้ฉันต้องไปอยู่กับตระกูลอุจิวะหรอเน้ย"ฉันพึมพำเบาๆกับตัวเอง ที่กำลังนอนอยู่ในห้องเช่าเล็กๆ แคบๆ ก็ตั้งแต่พ่อฉันเสียไปมันก็ผ่านมา1เดือนแล้ว ฉันเลบขายบ้านย้ายมาอยู่ห้องเช่าเล็กๆนี้แหละ
~กริ่งๆ~เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา ฉันหยิบมาดูว่าใครโทรมานี้จะ4ทุ่มแล้วนะ
"ไง อิโนะ"ฉันรับสายเพื่ิอนสาวที่โทรมาป่วน ต้องมีอะไรแน่ๆ
"ฮินาตะ ท่านประธานเรียกเธอไปพบเรื่องอะไรหรอ"นั่นไง ยัยอิโนะเป็นแบบนี้ตลอดแหละ จะตอบอย่างไงดีเน้ย
"ไม่มีอะไรหรอก ท่านแค่ให้ย้ายไปอยู่ด้วยนะ"ตอบตรงๆละกัน
"ห๊าาาาาาา นี่เธอจะเข้าไปอยู่ในตระกูลหรอ น่าอิจฉาจัง"อิจฉาอะไรของหลอนย่ะ
"อิจฉา เรื่อง?"ฉันถามงงๆ
"ก็ลูกชายของท่านประธานหล่อมากกกกก"เวอร์ไปแหละ
"คนโตชื่อคุณอิทาจิ ตอนนี้ไปส่วนงานสาขาย่อยอยู่ที่อังกฤษ นานๆกลับมาที ขอว่าเขาเป็นใจคนดีมาก สาวๆติดตรึมเลย ทั้งหลาย รวย และแสนดี"หรอมีคนดีแบบนี้ด้วย
"คนเล็กนะชื่อซาสึเกะ คนนี้หล่อกว่าพี่อีก แต่โคตรเจ้าชู้เลย เปลี่ยนสาวเป็นว่าเล่น เห็นเขาบอกมาว่าตอนนี้เป็นนายแบบอยู่ด้วย" หรอ คงเจ้าชู้มากๆเลยนะ
"เธออิจฉาฉันเพราะเรื่องแค่นี้เน้ยนะ"ฉันพูดอย่างแบบไม่ใส่ใจ
"เฮ้อ พูดกับก็เสียป่าว เธอไม่สนเลยพวกนี้อยู่แล้วนิ"พึ่งจะมานึกได้นะ
"จ้ะ งั้นฉันขอตัวนอนละกั
น"ตัดบทเลยจร้า
"จร้าๆ ฝันดีนะ"
"จร้า เช่นกัน"ฉันว่างสายเสร็จก็มานั่งคิด พรุ่งนี้แล้วสิที่ฉันต้องไป ยัยอิโนะก็เหลือเกินกะอีแค่ผู้ชายจะบ้าอะไรนักหนา
__________________
"ดื่มอีกสิค่ะ"เด็กสาวนั่งข้างๆชายหนุ่มรูปงามผมสีดำอมน้ำเงิน ดวงตาสีดำทมิฬที่นั่งอยู่ในห้องวีไอพี ตอนเค้ากำลังนั่งดื่มกับเพื่อนๆของเค้า โดยมีเด็กมานั่งเชียร์
"ฉันพอแล้ว พวกเธอออกไปก่อน"ซาสึเกะไล่พวกเด็กนั่งเชียร์ออกไปให้หมด
"นี่ซาสึเกะ แกเรียกพวกฉันมาทำไมว่ะ"ชายหนุ่มผมสีส้มทองน่าตาเจ้าเล่ห์เอ๋ยถามเพท่อน
"ก็เรียกมาสังสรรค์ เฉยๆน่ะนารูโตะ"ซาสึเกะตอบแบบขอไปท
"มั่นใจน่ะว่าแค่อยากสังสรรค์เฉยๆ"หนุ่มดูท่าทางฉลาดที่ถามแบบมีเลศนตน
"โถ่ ชิกามารุ แกอย่ามาทำรู้ดีหน่อยเลย"ซาสึเกะบอกปัด
"ผมเห็นด้วยหับชิกามารุนะครับ"หนุ่มยิ้มแช่งเอ๋ยขึ้นมา
"เออๆ ก็ได้ฉันต้องกลับไปอยู่บ้านแล้วว่ะ"ชายหนุ่มยอมจำนน
"ทำไมหรอครับ"นายน่ายิ้มแช่งถามขึ้นมาอีก
"ก็พ่ออยากให้ฉันกลับไปอยู่บ้านนะสิ ซาอิ"เขาตอบอย่างหงุดหงิด คงฟื้นใจมากสินะที่ต้องกลับบ้าน
"แกก็กลับไปอยู่บ้านได้แล้ว ออกจากบ้านมานานคุณอาคงคิดถึง"นารูโตะกวนประสาทเขาจังๆ
"อย่างพ่อเน้ยนะ คิดถึงฉันไม่มีทาง"เขาพูดแบบไม่เชื่อว่าพ่อตัวเองจะคิดถึง
พวกเขาสนทนากับไปตามภาษาเพื่อนอยู่ในห้องวีไอพี ที่โคโนฮะพับ
__________________
เช้าวันรุ่งขึ้นแสงแดดสอดส่องมาทางหน้าต่างห้องเล็กๆ หญิงสาวตื่นขึ้นมาอย่างงวงเงย เธอบิดขี้เกียจเล็กน้อย
[ฮินาตะ]
"วันนี้แล้วสิ"ฉันพูดก่อนที่จะลุกไปอาบน้ำ ชั่งเป็นวันที่อากาศแจ่มใส แต่ทำไมฉันต้องรู้สึกแย่แบบนี้ ฉันต้องย้ายไปอยู่กับใครก็ไม่รู้ รู้สึกไม่ดีเลย
~กริ่งๆๆๆๆ~เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันรีบออกจากห้องน้ำมารับโทรศัทพ์ทันที เบอร์ใครน้าาาาา
"สวัสดีค่ะ"
"ฮินาตะ ฉันเองนะ"๏_๏ท่านประธาน โทรมาทำไมเน้ย
"ค่ะ มีธุระอะไรรึป่าว"ฉันถามอย่างนิ่งๆ ทั้งที่ใจสั่นแถบแย่
"เก็บของให้เรียบร้อยนะ ตอนบ่ายฉันจะให้คนไปขนของ"บ่ายนี้เลยหรอ
"ค่ะ รับทราบค่ะ"ฉันแบบอ่อนใจ ก่อนที่จะวางสาย ใจนึงก็ไม่อยากไป อีกก็ไม่อยากขัดใจพ่อ ไปก็ไป
_________________
บ่ายแล้วมีคนมาขนของฉันขึ้นรถคันใหญ่ฉันนั่งรถอีกคันนึงมากับใครก็ไม่รู้ คงจะเป็นพ่อบ้านมั่ง ดูท่าทางเงียบๆ ฉันนั่งอยู่ในรถอย่างสงบจนมาถึงบ้านหลังใหญ่ บ้านหรือคฤหาสน์กันเน้ยใหญ่โตมาก พื้นที่ก็กว้างขว้าง ฉันลงจากรถเดินตามหลัวชายไว50 ที่น่าจะเป็นพ่อบ้าน เขาพาฉันเข้ามาในบ้านและพาขึ้นไปหาท่านประธาน
"ขออนุญาติครับ คุณผู้ชาย ผมพาฮินาตะมาแล้วครับ"เขาเอ๋ยขิอนุญาติอย่างสุภาพ
"พาไปรอที่ห้องโถง และเรียกคนงานมาให้หมด"ท่านประธานสั่งแบบสุขุม แล้วจะเรียกแม่บ้านมาทำไม
____________
ฉันลงมารอท่านประธานได้สักพักนึงแล้ว คนงาน(คนรับใช้นั่นแหละ)ก็มากันเต็ม สักพักท่านประท่านธานก็เขา ผู้คนต่างพากันเคารพอย่างนอบน้อม
"ทุกคน นี่คือฮิวงะ ฮินาตะ ลูกของเพื่อนสนิทฉันเอง"ท่านประธานเเนะนำตัว ฉันก็ก้มหัวให้กับทุกคน
"เธอจะเข้ามาอยู่ในฐานะหลานของฉัน"รู้สึกดีที่ไม่ใช้คนดี
"สวัสดีค่ะ ฮินาตะค่ะ ฝากตัวด้วยนะค่ะ"ฉันทำความเคารพอีกที
"นี่ ไค ซาสึเกะยังไม่มาอีกหรอ"ท่านประธานถามหัวหน้าพ่อบ้าน
"คุณหนูมาถึงเย็นครับ ท่านดินเนอร์พอดี"
"งั้นหรอ"
______________________
มาอัพต่อแล้วนะค่ะ อ้านแล้วเม้นท์ติชมกันมาได้เลยนะค่ะ
ใครติดตามขอให้เจริญๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น