ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    fic reborn 1896 รักนี้ขอบคุณนก

    ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 6

    • อัปเดตล่าสุด 28 ก.ย. 54


     
     (  โคลม )

    แฮ่ก ๆๆ   เหนื่อยมากกกกว่าจะสุ่ชนะไอ้พวกบ้านี่  โคตรเหนื่อยแล้วนกฮิเบิร์ดนี่ก็ควบคุม

    ยากด้วยแล้วไม่รุ้ทำไมคุณฮิบาริไม่เลี้ยงนกที่มันตัวใหญ่ๆ อย่าง เหวี่ยงหรืนกอินทรี ก็ไม่รู้

    ตุ๊บ!  ล้มจนได้ไหนๆก็ไหนๆแล้วขอนั่งพักหน่อยแล้วกัน   - -""



    ( ฮิบาริ )

    ตอนนี้ผมสุ่มดูยัยสายหมอกอยู่ นี่ผมพึ่งรู่นะเนี่ยว่ายัยนี่ก็เก่งเหมือนกันสู้ไอ้พวกถึกนั้นได้

    ตอนแรกผมจะออกไปช่วยแล้วแต่ก็จัดการได้เองแล้วนี่

    "  เปะ เปะ  เก่งเหมือนกันนี่นาสู่ไอ้พวกนั้นได้   " 

    " คุณฮิบาริ  มาได้ไงคะ เน.. "

    เอ้าพูดยังไม่ยังจบเป็นลมไปแล้ว เฮ้อถึงสุ้เก่งแค่ไหนแต่อย่างไงยัยนี่็ก็เป็นผู้หญิงนี่เอ้อ

    อย่างนี่ผมคงต้องแบกยัยนี่ใช่ไมเนี่ย ไม่น่าออกมาเลย แล้วผมจัดการอุ้มยัยนี่ขึ้นตัวนิ่มดี

    นะ นี่ผมคิดอะไรเนี่ย =..=
    .
    .
    .
    .
    .

    ถึงสักที่แล้วผมก็วางยัยนี่ไว้ที่โซฟา อ๋อแล้วก็มีเรื่องต้องจัดการนี่

    " คุณคุซาคาเบะ "

    " ครับ คุณเคียว "

    " คุณช่วยไปเก็บซากพวกสัตว์กินพืชแถวหลังโรงเรียนให้หน่อยนะ " 

    " ครับ "  

    ออด ออด  (นี่เสี่ยงออดนะคะคือไม่รุ้ว่าจะเอ้าเสี่ยงไรดี / มิลค์ )

     เอ้านี่พักกลางวันแล้วหรอนี่ เดียวผมไปนอนนพักดีกว่า




    ( โคลม ) 

    ห้าว  ^o^  ที่นี่ที่ไหนเนี่ยห้องกกรมการหรอแล้วฉันมาสู้ที่นี่ได้ไงเนี่ย  นี่ก็เที่ยงครึ่งแล้ว

    แสดงว่าพักกลางวันเดียวไปหาบอสดีกว่า 

    เออ แล้วบอสอยู่ไหนเนี่ยเดียวไปดูที่ดานฟ้าดีกว่า  สบายใจจังวันนี้แทบไม่ต้องเจอกับ

    คุณฮิบาริจอมสั่งนั้นเลย 




    บนดานฟ้า

    นั้นไงบอส โชคดีจริงๆ

    " บอส !!  "  ฉันตะโกนเรียก

    " เอ้าโคลม  o///o  มาพอดี คะ คือ  " นั้นบอสเป็นไรหน้าแดงเลยพอเห็นหน้าฉันสงสัยฉัน

    น่ารักเกินไป โฮะๆๆๆ ^ ^

    "นี่ บอสไม่สบายหรอคะหน้าแดงเชียว " ว่าจบฉันก็เอ้ามือจับหน้าผากของบอส ฉันทำ

    หน้าที่ลูกน้องที่ดีไมทุกคน

    " นี่!! ยัยสัปปะรดตาเดียวอย่างเอามือมาจับรุ่นที่ 10 นะ !! " เอ่อนึกว่าใครคุณวายุนี่เอง-*-

    " เอ่อ คือ ฉันไม่เป็นไรโคลม ^//^ ฉันมีเรื่องจะบอกนะ "







    ( ฮิบาริ )

    โอ๊ย !!! มันวันบ้าอะไรผมมาอยู่ที่ดานฟ้าแล้วยังจะมีคนมาส่งเสียงดังอีก เดียวขย้ำให้หมด

    เลย - -**

    แต่เดียวนะเมือกี้เหมือนได้ยินเสียงยัยสายหมอก ว่าแล้วผมก็ยึนหน้าไปดู และผมก็เห็นสิ่ง

    ที่น่าโมโหที่สุด ผมเห็นยัยสายหมอกเอามือที่จับหน้าผากของเจ้าสัตว์กินพืชที่อ่อนแอนั้น

    ที่มือไปจับก็ไม่เป้นไรมากหรอแต่ทำไม ทำไม ต้องเอาหน้าเข้าไปใกล้ขนาดนั้นด้วยแล้ว

    ไหนใบหน้าที่ดูอ่อนโยนนั้นอีก  มันน่าโมโหว่าแต่ทำไมผมต้องโมโหขนาดนั้ด้วยก็ไม่รู้

    ทั้งที่ผมไม่มีเหตุผลแต่ผมก็กระโดลงมาจากแทงน้ำแล้วนี่ผมเป็นอะไรไปเนี่ย แต่ดุเหมือน

    ผมจะหนีไม่ทันแล้วเพราะต้องนี่ได้เดินไปหายัยสายหมอกแล้ว





    ( โคลม )

    " คือ ฉันมีเรื่องจะบอกคือว่าในอาทิตย์หน้ารีบอร์นเขาจัดการไป ทะ เที่ยว  คุณฮิบาริ !! "

    " คุณฮิบาริ "  เฮ้ย มาได้ไงเนี่ย 

    " กริ๊ดดดดดดด  บอสช่วยด้วย  !! "  ตาบ้าอยู่ดีดีก็มาอุ้มฉันเนี่ยนะ ถ้าอุ้มดีๆจะไม่ร้องเลย

    แล้วทำไมต้องแบกไว้บนบ่าด้วย T T


    "เธอเป็นเลขาฉันต้องมากับฉัน "  

    " โคลม !!  คือเรื่องไปเที่ยวนั้นให้มาคุยที่บ้านฉันแ้ล้วกันนะ "  นี่หรือบอสมาเฟียไม่คิดจะ

    ช่วยลูกน้องเลย  T T  ฉันจะโดนฆ่าฉันไมเนี่ย 


    ****************************************************************************************


    เย่ ๆ  จบไปอีกตอนนึง 

    เม้นกันเยอะหน่อยนะคะ  ขอร้องถือว่าให้กำลังใจนักเขียน







    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×