fic reborn 1896 รักนี้ขอบคุณนก

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 2

  
อิอิ  ช่วงนี้ขยันอัพนะ

แล้วก็ช่วยเม้นเหมือนนะคะ
***************************

(โคลม)

ด้วยความคิดที่คิดได้ฉันจึงเปิดกล่องสายหมอกขอตัวเองเพือจะได้ใ้เจ้านกน้อยของฉันมา

ช่วยเพราะว่ามันก็เหมือนตัวแทนของท่านมุคุโร

 " เปิดกล่อง" หลังจากที่ฉันอัดไฟสายหมอกลงไปในกล่องแล้วฉันก็ต้องตกใจเมือมุคุโร่
ที่ปกติดวงตาที่แดงกับน้ำเงินกลายเป็นสีดำแล้ว.....

" นามิโมริ ~~"  (ขอโทษด้วยนะคะคือจำเนื้อไม่ได้/มิลค์)  -[ ]-"""  เฮอ ไอ้มุคุโร่มันร้อง

เพลงโรงเรียนนามิโมริได้ 

แต่ดูเหมือนว่าฉันจะไม่ตกใจคนเเดียวนะเนี่ยก็ดูเหมือนคุณฮิบานริก็ตกใจเหมือนกัน  แม้

หน้าเขาจะไม่เปลี่ยนไปเท่าไรก็ตาม - -

"นี่เธอสอนให้มันร้องเพลงนามิโมริด้วยหรอ"  ดูเหมือนเขาจะเปลี่ยนสรรพนามจากที่เรียก

ฉันว่า "คุณ" เป็น"เธอ" แทน (สงสัยเบือแล้ว/มิลค์)

"เปล่านะคะคือว่าฉันไม่เคยสอนให้มันร้องเลย" ฉันตอบ

"แต่ฉันว่ามันแปลกๆนะคะที่เจ้ามุคุโร่มันร้องเพลงนี้ได้แล้วก็กายเป็นตาสีดำ แล้วฮิเบิร์ด

ก็ตาสีแดงกับสีน้ำเงินเหมือนกับมันสลับกายกันเลย 55 " ฉันพูดอย่างคิดเล่นๆ แต่ดู

เหมือนว่าคุณฮิบาริจะเหมือนคิดอะไรออก

 "นั้นสินะแต่ใครจะเป็นคนทำละ" 

"แต่ก่อนอื่นเราจะเอาอย่างไงกับนกของเราดีคะ" 

"นั้นสิงั้นเอามาอยู่บ้านฉันทั้งสองตัวแล้วกัน"  ถึงแม้จะพูดอย่างงั้นแต่ให้จะยอมให้นกตัว

เองไปกับใครละ - -

"คือว่าฉันไม่อยากให้เจ้ามุคุโร่ไปอยุ่ที่อื่นนะคะ" ถึงจะพูดไปอย่างงั้นแต่ฉันก็กลัวเหมือน

กัน T T

"งั้นเธอก็ต้องไปอยุ่บ้านผมแล้วละเพราะผมก็ไม่อยากให้นกของผมแม้จะมีวิญญาณนก

ของคุณไปอยู่ก็ใครเหมือนกัน"

"แต่ว่า...."
"ก็แล้วแต่เธอแต่อย่างไงฉันก็ไม่ให้นกสองตัวนี้ไปอยู่บ้านใครทั้งนั้นไม่ว่าจะอย่างไง"

เขาพูดอย่างดิ้นขาด 

เฮ้อ เอาก็เอาเพราะอย่างไรท่านมุคุดร่ก็ไม่อยู่อยู่แล้วนี่งั้นฉันขอไปอยู่บ้านคุณอิบาริแล้ว

กันนะคะ  ^ ^

"นั้นฉันไปอยู่บ้านคุณก็ได้คะ"

"งั้นไปเก็บเสื้อผ้าฉันให้เวลาเธอ5นาที"  โอ้ ดูสิยังไม่ทั้งไปอยู่ที่บ้านก็สั่งๆๆ แล้ว -*-

ถึงอย่างไงฉันก็ได้พูดอยู่ในใจนี่แหละ เพราะถ้าพูดออกไปมีหวังตายแน่ๆ T T

ู

จากตึกตึกหนึ่งที่ไม่ใกลไม่ใกลจากโกคุโย่แลนด์

 "คุฟุฟุฟุ  โคลมที่น่ารักของผมคุรทำให้ผมสนุกมากครับ"  นั้นคือคำพูดของชายปริศนา

(แต่ดุเหมือนว่าปริศนานั้นจะแตกออกมาแล้วตั้งแต่าคำว่า "คุฟุฟุฟุ"ออกมาแล้ว/