คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #46 : เข้าวัง - 4
"หน่ายเอ๋อร์ พ่อมาแล้ว" เสียทุ้มเ้มน่ายำเรัึ้น ฮ่อเ้หล่ายเวย ึ่เินึ่วิ่มาหาบุรสาวบุธรรม ันทีรายานว่าบุรสาวัวน้อยอเาปวานเินไม่ไหว ้วยวามเป็นห่ว เาึทิ้านราิไว้่อน แล้วเร่เินทามาหานา แ่เมื่อมาถึ เหุใลายเป็นบุรสาวสุรันั่ร้อไห้ฟูมฟายเ่นนี้
เสี่ยวฟาน ที่อ้อนวอน่อเบื้อบน ไ้แ่ร่ำร้ออบุสวรร์อยู่ในใ ที่ทรประทานผู้่วยเหลือุหนูน้อยมาไ้ทันเวลา เาเอหมหนทาและำพูะปลอบประโลมุหนูน้อยให้หยุร้อไห้แล้ว
"ุหนูน้อย ฝ่าบาททรมาแล้วอรับ" เสี่ยวฟาน รีบบอใหุ้หนูน้อยรู้ัวว่าบิาบุธรรมมาแล้ว
"ไม่! หน่ายเอ๋อร์ไม่ไป!" เียหนิวหน่าย รีร้ออย่าไม่เยเป็นมา่อน แล้วัวเอ็สลบไป
ฮ่อเ้หล่ายเวย ไ้ยินเสียบุรสาวบุธรรมรีร้อนสลบ ยิ่ทำให้พระอ์ระหนใ อีทั้ยัสสัยารระทำอบุรสาวัวน้อยที่ผิแปลไปาเิม ้อมีเหุาร์บาอย่าเิึ้น แ่พระอ์ไม่ิะหาำอบในอนนี้ ารรัษาบุรสาวสำัที่สุ พระอ์รีบเ้าไปว้าัวนามาาอรัษ์ที่ทรมีราโอารแ่ั้เมื่อหลายปี่อน พระอ์รไปยัำหนัวหลึ่อยู่ใล้ที่สุ ระหว่าทา็ะโนรับสั่ให้อรัษ์เาหิ้วัวหมอหลวมาให้ถึภายในเวลาไม่เินรึ่้านธูป
ผ่านไปไม่ถึรึ่้านธูป หมอหลวผู้ถูอ์ายสามุระามาในอนแร และถูอรัษ์เาอฮ่อเ้หิ้วมาอีทอหนึ่ ็ถึำหนั และรีบเ้าไปรวอาารอเ็หิัวน้อยที่นอนสลบไสลอยู่บนเียบรรทมอฮ่อเ้
"ราบทูลฝ่าบาท อาารปวาเิาุหนูเียฝืนัวเอเินมาเินไป ล้ามเนื้อและร่าายอุหนูเียอยู่ใน่วารเริเิบโ ึยัไม่แ็แรพอที่ะรับารใ้านาารเินไ้มานั ระหม่อมะัยานวและยาุให้ ส่วนทีุ่หนูเียสลบไปนั้น เป็นเพราะรับวามเ็บปวทาร่าายและทาใพร้อมันพะยะ่ะ" หมอหลวราผู้มาประสบาร์ ถวายรายาน่อเ้าเหนือหัวแว้นหล
"เราเ้าใแล้ว" ฮ่อเ้หล่ายเวย ให้ันทีส่ัวหมอหลวไปทำาน่อ
"เรียอรัษ์เสี่ยวฟาน ับ อ์ายสาม มาพบเรา" ฮ่อเ้หล่ายเวย รับสั่่อทันที หลัหมอหลวออไปแล้ว
"ถวายพระพรเส็พ่อ / ฝ่าบาท" หลเหมยเริน และ เสี่ยวฟาน ทำวามเารพผู้รอแว้น
"เรินเอ๋อร์ บอพ่อ" ฮ่อเ้หล่ายเวย ให้โอรสอพระอ์บอเล่าเรื่อราว่อน
"ราบทูลเส็พ่อ หน่ายเอ๋อร์อยาะอวุที่นาสวมใส่ให้เส็พ่อเส็แม่ทอพระเนร พวเราึพาันเินมายัำหนัอเส็พ่อ่อน แ่ระหว่าทา หน่ายเอ๋อร์เิปวาอย่ามานเิน่อไม่ไหว ลูลัวพวันทีนาำนัลั้าามหมอหลวไม่ทันาร์ ลูึไป้วยัวเอพะยะ่ะ" หลเหมยเริน เล่าเรื่อให้พระบิาฟั เาเออยารู้ว่าน้อน้อยสลบไปไ้อย่าไร
ฮ่อเ้หลายเว่ยรับฟั และหันไป้อทาอรัษ์เสี่ยวฟานให้เล่าเรื่อราวมาเ่นเียวัน
"ราบทูลฝ่าบาท หลัาอ์ายสามไปามหมอหลว ระหม่อมเห็นุหนูน้อยเหื่อึมื้นามัว บ่บอว่าอาารปวนั้นรุนแรมา โยปิเมื่ออยู่ที่วน ระหม่อมะนำผ้าอุ่นมาอยประบใหุ้หนูน้อยทุรั้หลัฝึเิน ึิไปหาผ้าอุ่นมาทำเ่นเิม ำเป็น้อใหุ้หนูน้อยนั่รอสัรู่ แ่วัหลวว้าให่นัทำให้เสียเวลา เมื่อลับมา ุหนูน้อยเริ่มสะอื้นไห้ แล้วล่าวว่า….ัวเอเป็นนพิาร ไม่มีทาเินไ้ นรอบ้าูแล็เพราะสสารในวามพิารนี้ และไม่มีผู้ใอยามีน้อสาวพิาร ระหม่อมไม่ทราบว่าระหว่าที่รอ มีใรมาพูอะไรใหุ้หนูน้อยไ้ฟั เพราะระยะเวลาที่ระหม่อมไปลับไม่เินหนึ่้านธูป ระหม่อมไม่ิว่าะเิเรื่อ ฝ่าบาททรลพระอาาระหม่อมเถอะพะยะ่ะ" เสี่ยวฟาน เล่าเรื่อราวอย่าละเอีย พร้อมอรับโทษในวามผิอัวเอ ที่ปล่อยใหุ้หนูน้อย้อเป็นเ่นนี้
"เราะัสินเอว่าวรลโทษใร อนนี้รอให้หน่ายเอ๋อร์ฟื้น่อน" ฮ่อเ้หล่ายเวย รับสั่สุรเสียเร่เรีย สร้าวามันอึอัให้ทุนโยรอบ มิบ่อยนัที่พระอ์ะทรพิโรธแบบนี้
ห้อบรรทมฮ่อเ้
ในห้อบรรทมอเ้ารอแว้น เ็มไป้วยบรราเื้อพระวศ์ผู้ทรอิทธิพล ไม่ว่าะเป็น ฮอเฮาหลอี้หราน อ์รัทายาทหลถิฟ อ์ายรอหลเทียนเล่อ ุายเียอูหล และที่เพิ่เ้ามาือ ฮ่อเ้หล่ายเวย อ์ายสามหลเหมยเริน อรัษ์เสี่ยวฟาน ทั้หมมารวมัวันเพื่อเฝ้าูอาารเ้าัวนุ่มนิ่มน้อยที่นอนสลบไม่ยอมื่นเสียที
"เส็พี่ หมอหลวว่าหน่ายเอ๋อร์เป็นอะไรเพะ" ฮอเฮาหลอี้หราน เห็นพระสวามีเินเ้ามา ึรีบถาม้วยวามอยารู้ พระนาทรห่วบุรสาวบุธรรมยิ่นั
"หมอหลวว่า หน่ายเอ๋อร์ฝืนเินมาเินนร่าายรับไม่ไหว ทำให้ปวาอย่ารุนแร แ่ที่สลบไปเพราะไ้รับวามเ็บปวทาิใพร้อมับทาร่าาย" ฮ่อเ้หล่ายเวย สรุปใวามสำัำพูอหมอหลวให้ทุนไ้ยิน
"วามเ็บปวทาิใ?" ฮอเฮาหลอี้หราน ไม่เ้าใว่าอะไรเป็นสาเหุให้บุรสาวบุธรรมไ้รับวามเ็บปวทาิใ
ฮ่อเ้หล่ายเวย หันมอไปทาอรัษ์เสี่ยวฟาน เป็นารสื่อวามหมายว่า ให้ฟัเรื่อราวเล่าาปานใล้ินสุท้าย่อนบุรสาวบุธรรมะสลบไป
"ราบทูลฮอเฮา อนระหม่อมลับานำผ้าอุ่นมาใหุ้หนูน้อย อยู่ๆ ุหนูน้อย็สะอื้นไห้ ล่าวว่า ัวเอเป็นนพิาร ไม่มีทาเินไ้ นรอบ้าูแล็เพราะสสารในวามพิารนี้ ไม่มีผู้ใอยามีน้อสาวพิาร และเมื่อฝ่าบาทมาถึ ุหนูน้อย็รีร้อไม่ยอมไปหาฝ่าบาท แล้วึสลบไปพะยะ่ะ" เสี่ยวฟาน บอเล่าเรื่อราวอีรั้อย่าละเอีย เหมือนอนที่รายานฮ่อเ้หล่ายเวยทุอย่าไม่ผิเพี้ยน
"อือ...ปว" เสียเล็ัึ้นล้ายนละเมอ เียหนิวหน่าย ่อยๆ ลืมา นาพยายามยันัวึ้นอย่า้าๆ
"หน่ายเอ๋อร์!" เียอูหล ผู้เฝ้าอาารน้อสาวไม่ห่าเีย เห็นน้อน้อยฟื้น ึรีบเ้าไป่วยพยุให้นาลุึ้นนั่พิออเา
"หน่ายเอ๋อร์ เป็นอย่าไรบ้าลู" ฮอเฮาหลอี้หราน ถลาเ้าไปหาบุรสาวบุธรรม้วยวามเป็นห่ว
"เส็แม่ เส็พ่อ พี่" เียหนิวหน่าย พอเริ่มไ้สิ หันไปมอรอบๆ เห็นทุนมารวมัวัน ็มอ้วยสายาแปลใปนสสัย
"ลูสลบไป หมอหลวว่าลูฝืนร่าายมาเินไปนปวาอย่ารุนแร" ฮอเฮาหลอี้หราน อธิบายให้บุรสาวบุธรรมฟัเพื่อลายวามสสัย
"หน่ายเอ๋อร์ รู้สึอย่าไรบ้าลู" ฮ่อเ้หล่ายเวย ยับเ้ามาใล้บุรสาวบุธรรม พระอ์เอ่ยถาม้วยวามเป็นห่วไม่่าัน
"ปวาเพะ แ่ไม่มาเท่าไร หน่ายเอ๋อร์พอทนไ้เพะ" เียหนิวหน่าย ยิ้มอบบิาบุธรรม เพื่อให้ทุนลายวามัวลใ แ่ทำไมทุนยัมีสีหน้าเร่เรีย
"หน่ายเอ๋อร์ ระหว่าที่น้อนั่รออ์ายสามับท่านอรัษ์ มีใรมาพูอะไรับน้อหรือไม่" เียอูหล ถามน้อน้อยอย่ารไปรมา เาอยารู้ว่าเิอะไรึ้นมาว่าะมาอยะล่อมให้นายอมพูออมา
"..." เียหนิวหน่าย ้มหน้าไม่ยอมสบาใร นาทำหน้าเศร้าเมื่อนึถึำพูพี่สาวนนั้น
"หน่ายเอ๋อร์ ไ้โปรบอพี่ รู้หรือไม่ว่าพี่ปวใเท่าใ ยามน้อเป็นเ่นนี้ หารัพี่ บอพี่มาทุอย่า อย่าไ้ปิบั" เียอูหล ล่าวับน้อน้อย้วยน้ำเสียอ่อนโยนปนึัในท้ายประโย เารู้นิสัยน้อสาวี นาะไม่ยอมพูหาำพูนั้นะทำให้นอื่น้อโนลโทษ
เียหนิวหน่าย เยหน้าสบาพี่าย วาลมโราวลูวัวน้อยรื้นไป้วยน้ำใส ปาเล็เริ่มเอื้อนเอ่ยเหุาร์นั้นอย่าเื่อ้า
"ระหว่าที่รอพี่เหมยเรินับพี่เสี่ยวฟาน หน่ายเอ๋อร์ปวามา อนนั้นเหมือนไ้ยินเสียสรีัึ้นา้านหลั หน่ายเอ๋อร์หันไปามเสียนั้น พบับพี่สาวหน้าาามมายืนอยู่ พี่สาวนนั้นบอให้หน่ายเอ๋อร์ทำวามเารพ แ่หน่ายเอ๋อร์ปวานลุไม่ไหวึบอพี่สาวไป พี่สาวบอว่าหน่ายเอ๋อร์มารยาเรียร้อวามสนใ ละ..แล้ว็.." เียหนิวหน่าย เล่าไปเรื่อยๆ นถึประโยที่ทำนาสะเทือนใมา
"สรีนานั้นว่าอย่าไรอี" เียอูหล ถามน้อน้อยเสียเ้ม เาพยายาม่มลั้นอารม์ที่พลุ่พล่านอยู่ในใ และทุนในห้อ็ำลัทำเ่นเียวัน
"แล้วพี่สาว็บอว่า ฮึ...ที่หน่ายเอ๋อร์ปวาเพราะร่าายไม่สมประอบ เป็นนพิารที่เรียร้อวามสนใานรอบ้า พี่สาวล่าวอีว่า ฮึ...ให้เียมัว อย่าิเทียบัวเอับพี่สาวและอ์ายอี แ่พี่สาวไม่อบให้หน่ายเอ๋อร์เรียนาว่าพี่ ฮึ..เพราะนาไม่มีน้อสาวพิารเ่นหน่ายเอ๋อร์ านั้นพี่สาว็เินาไป ไม่นานพี่เสี่ยวฟาน็มาเ้า่ะ" เียหนิวหน่าย เล่าเสียสั่นเรือ น้ำาที่ปริ่มลอ เริ่มไหลพราอย่าลั้นไม่อยู่
"หน่ายเอ๋อร์รู้ัมันหรือไม่" เียอูหล ยัถาม่อ เาเริ่มเปลี่ยนำที่ใ้เรียา 'สรีนานั้น' เป็น 'มันผู้นั้น' แทน บ่บอวามโรธอเาไ้เป็นอย่าี ว่าไม่อาอทนมาว่านี้แล้ว
"ฮึ...ไม่รู้ัเ้า่ะ แ่ำไ้ว่าพี่สาวเยสนทนาับพี่เหมยเริน" เียหนิวหน่าย อบพี่ายไปามริ
ทุนในห้อ่ามอไปทาอ์ายสาม เพื่อรอฟัื่อมันผู้นั้น
"หน่ายเอ๋อร์ บอพี่มาว่านี้ไ้หรือไม่ หน้าาสรีนนั้นเป็นอย่าไร" หลเหมยเริน นึไม่ออว่านที่เารู้ั ใระมีนิสัยร้ายาเ่นนั้น ึอยาให้น้อน้อยเาะให้มาว่านี้
"พี่สาวหน้าาามมา หน่ายเอ๋อร์เห็นพี่เหมยเรินสนทนาับพี่สาวนไม่สนใหน่ายเอ๋อร์เ้า่ะ" เียหนิวหน่าย อบพี่ายบุธรรม
"เหลียือหลิน ทำไมถึเป็นนา" หลเหมยเริน นึามำพูอน้อน้อย ยิ่ทำให้เาแปลใ สรีร้ายานานั้นือเพื่อนร่วมสำนัอเา อีทั้นายัเป็นบุรีอุนนาให่ ทำไมนาถึล่าววาาทำร้ายิใเ็น้อยแบบน้อสาวเาไ้นะ
"ทรไม่เื่อน้อสาวอระหม่อมหรือพะยะ่ะ" เียอูหล ถามออไป หลัเห็นแววาและไ้ยินำพูาปาอ์ายสาม
"เรินเอ๋อร์ เหลียือหลิน ือใร" ฮ่อเ้หล่ายเวย รับสั่ถามโอรส พระอ์ไม่อยาให้เิารผิใันระหว่าโอรสและหลานายอฮอเฮา
"ราบทูลเส็พ่อ เหลียือหลิน เป็นสหายร่วมสำนัศึษา และเป็นบุรีท่านรอเ้ารมลัเหลียพะยะ่ะ" หลเหมยเรินอบำถามพระบิา และส่สายาไม่พอใไปทาเียอูหล ที่ล่าวหาว่าเาไม่เื่อำพูน้อน้อย
เียอูหล ไม่สะทสะท้าน่อสายาออ์ายสาม เาอน้อน้อยไว้แน่น ลูบหัวลูบหลัปลอบโยนให้นาหายสะอื้น
"เส็พ่อ ะทรทำอย่าไรพะยะ่ะ" หลถิฟ ถามพระบิา เาเอเื่อำพูน้อน้อยเ็มร้อยส่วนไม่ิแลใ แ่สรีนานั้นเป็นบุรีุนนาให่ หาสั่ลโทษโยไร้พยานหลัานะเป็นที่รหาไ้
"หาะลโทษ ้อประัษ์ในพยาน เรื่อนี้้อให้หน่ายเอ๋อร์่วยพ่อสัรั้" ฮ่อเ้หล่ายเวย ิวาแผนารไว้หมแล้ว พระอ์ไม่ทรยินยอมให้ใรหน้าไหนมาทำร้ายบุรสาวบุธรรมอี เพลิพิโรธอฮ่อเ้ไม่อาูเบาไ้
หลัาเฝ้าูอาารอเ้าัวนุ่มนิ่มน้อยนแน่ใแล้วว่าไม่เป็นอะไรมา แ่ละพระอ์่าแยย้ายไป ฮ่อเ้ับฮอเฮาทรไปว่าราิ่อ อ์รัทายาทหลถิฟับอ์ายรอหลเทียนเล่อ อัวไปัารเรื่อบาอย่าที่ไม่อาเปิเผยไ้ ในห้อึเหลือแ่อ์ายสามหลเหมยเริน ท่านอ์รัษ์เสี่ยวฟาน และเียอูหลที่ยัระออน้อน้อยไม่ยอมปล่อย
"พี่เื่อำพูอหน่ายเอ๋อร์นะ และไม่ลาแลใอย่าที่ใรบานิ" หลเหมยเริน เินเ้าไปใล้น้อน้อย ล่าวถ้อยำที่ออมาาใ ไม่สนสายาอเียอูหลึ่มอเาเหมือนนร้าย
"หน่ายเอ๋อร์รู้เ้า่ะ พี่อูหลพาหน่ายเอ๋อร์ไปนอนที่ห้อ้วยไ้ไหมเ้าะ หน่ายเอ๋อร์อยานอน่อ" เียหนิวหน่าย ยิ้มให้พี่ายบุธรรมอย่าอ่อนแร นาอยาลืมเรื่อวันนี้ไปให้สิ้น ไม่อยานึถึำพูอย้ำนั่นอี
หลเหมยเริน มอามน้อน้อยที่ถูพี่ายเียอูหลอุ้มออไปพร้อมท่านอรัษ์ เาำมือแน่นเ็บใัวเอ ปิาะปป้อรอยยิ้มอน้อน้อย แ่็ทำไม่ไ้ เหลียือหลิน หาเป็นนารัแน้อน้อยอเา รอรับผลอารระทำนั้นไว้เถอะ
....................
ความคิดเห็น