เธอกับฉันเรารักกัน

ลำดับตอนที่ #1 : วุ่นวายนะ ..

‘มีใครบางคนให้คำนิยาม ว่ารักคือความทุกข์

แตกต่างจากฉันที่มองว่ารักคือความสุข

อาจเหนื่อยบางครั้งอาจจะเจ็บบางที

อาจจะยิ้มได้เรื่อยมาแต่ก็ไม่ผิดหวังและไม่เสียใจ

อย่างน้อยฉันเคยได้รัก... เธอ รัก โดยการไม่หวังอะไร’

                                                                                                     (อย่างน้อย บิ๊กแอส)

“แก ออกไปแปบได้ป่ะเสียงดังอ่าแกเหนื่อย” กฤตยาภัทรหรือแอล หญิงสาวที่มีแววตามั่นใจ ตอนนี้เธอเหนื่อยล้าเหลือเกินจากกระโดดเต้นในงานคอนเสิรต์บิ๊กแอส เธอตะโกนเรียกหาภัคศินีหรือ เพื่อนสาวที่กำลังสนุกกับงานคอนเสิรต์

“เออน่า แกจบเพลงไม่ได้หรอ”ภัคศินียังสนุกอยู่กับการกระโดดโลดเต้นกับวงที่เธอชอบ กฤตยาภัทรพยักหน้าตอบรับ

                หลังจากจบเพลง กฤตยาภัทรเดินหอบร่างภัคศินีที่กำลังโดนฤทธิ์แอลกอฮอลล์เข้าสิง ออกไปที่ลานนอกผับ

                “แกดื่มมากไปหรือเปล่า”กฤตยาภัทร ถามภัคศินีด้วยความเป็นห่วง

                “เมาอะไรแก นิยังไม่ถึงขั้นเมานะ ฉันยังโอเคแกถ้าเมาไม่ใช่อย่างนี้”ภัคศินียังยืนยันว่าเธอเองยังไม่เมา แต่น้ำเสียงของเธอนั้นไปแล้ว กฤตยาภัทรส่ายหัวพาเธอเดินตรงไปยังที่ลานจอดรถ

                “แกจะพาฉันกลับหรอ”ภัคศินีเธอยังไม่อยากกลับ เธอยังอยากสนุกอยู่เพราะเธอรู้ดีว่ากลับบ้านไปต้องไปเจอกับเรื่องน่าเบื่อ เพราะเธอบอกพ่อกับแม่ของเธอว่าเธอจะนอนบ้านของกฤตยาภัทร

                “กลับเถอะแก ถ้ายังอยู่แกจะเมาไปมากกว่านี้นะ ป่ะ ไปนอนบ้านฉัน”กฤตยาภัทรคะยั้นคะยอ

                “กลับก็กลับ แต่นอนบ้านแกนะ”

                “เอิ่ม”กฤตยาภัทรพะยักหัวยืนยัน  กฤตยาภัทร หอบร่างเพื่อนสาวที่กำลังเมากัยฤทธิ์แอลกอฮอลไปที่ลานจอดรถ เธอจับเพื่อนสาวของเธอนั้นให้เขาไปนั่งในรถ เพื่อนสาวของเธอเข้าไปนั่งในรถไม่ถึงห้านาที เพื่อนสาวของเธอนั้นก็เผลอหลับไปเสียแล้ว

                “ฉันว่าแล้วเธอเมา” กฤตยาภัทรส่ายหน้า อย่างเข้าใจ กฤตยาภัทรขับรถกลับบ้านเธอเอง

ที่บ้านของเธอ

                “มาแล้วหรอหึ กว่าจะกลับบ้านแล้วแกบอกว่าจะเอ็นทรานซ์เข้ามหา’ลัยไง หน่อยยย ยังจะไปเที่ยวผับเที่ยวบราดึกดื่นอีกนะแก”จันทรา แม่ของกฤตยาภัทร อดีตนั่งร้องชื่อดังในในโรงแรมดังในจังหวัดเชียงใหม่

                “ค่ะ ครั้งหนึ่งชีวิตนะอันนี้ก็ฉลองเรียนจบด้วยแอลไปนอนแล้วนะ หนักวันนี้มิ้นมันมานอนบ้านนะแม่”กฤตยาภัทรพูดพร้อมเดินขึ้นบันไดไป

                “แล้วแกโทรบอกแม่ของมิ้นหรือยัง”จันทราตะโกนตามหลังกฤตยาภัทร

                “เดี๋ยว พรุ่งนี้ค่อยบอกอ่ะ แม่ ไม่รู้ว่ามิ้นโทรบอกแม่มันหรือยัง เดี่ยวพามันไปนอนก่อนนะแม่”กฤตยาภัทรพูดพร้อมปิดประตูห้อง

                เธอรู้สึกเหนื่อยกับการไปเที่ยว เพราะเธอแพ้แสงสปอตไลท์หรือเปล่านั้น เธอไปหยิบผ้าเช็ดตัวชุบน้ำ เช็ดหน้าเพื่อนสาวของเธอที่มีฤทธิ์แอลกอฮอลล์ เธอกลับไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเมามายขนาดนี้  กฤตยาภัทรเป็นคนเดียวที่รู้ว่าภัคศินีเป็นอะไร เธอรู้ทุกอย่าง ภัคศินีแอบไปหลงรักรุ่นน้องชั้น ม.5 เธอตั้งใจที่จะสารภาพรักกับรุ่นน้องคนนี้ แต่ยังไม่ทันสารภาพเลย รุ่นน้องคนนี้ก็ดันปฏิเสธเสียก่อน

                “น้องอาร์ตค่ะ.... พี่มีอะไรจะบอก”ภัคศินียืนยิ้มเขินบิดไปบิดมา เอามือไขว่หลังและถือดอกกุหลาบสีขาวที่แสดงถึงความรักอันบริสุทธิ์ น้องอาร์ตมองหน้าหญิงสาวสักตรงหน้าสักครู่ก็ฉุดคิด

                “ไม่เป็นไรครับผมรู้ ตอนนี้ผมมีคนที่ชอบอยู่แล้วครับ ขอโทษนะครับผมกับพี่มิ้นเราสองคนเป็นพี่น้องกันได้มั้ยครับ" ชายหนุ่มที่อายุน้อยกว่ารุ่นน้องคนนี้หนึ่งปฏิเสธด้วยวาจาที่สุภาพ และพยายามไม่ทำให้สาวที่อายุมากกว่าตนนั้นเสียใจ เพราะเขาเองก็รู้ว่าความเจ็บปวดเป็นเช่นไร รุ่นน้องคนนี้ไม่ได้มีคนที่แอบชอบแต่อย่างไรแต่เขาเองปิดกั้นความรักมานาน นานมาก เพราะเขาแอบรักเพื่อนสาวข้างบ้านตอนม.1 ถ้าครอบครัวเธอไม่ย้ายบ้านหนีจากเขาไปเสียก่อน

                “ได้ค่ะ งั้นรับดอกไม้ของพี่ไปนะ”ภัคศินีได้แต่แสร้งยิ้มทั้งที่ใจตอนนี้อยากจะล้มพับไป

                “ขอโทษนะครับพี่มิ้น สักวันนึ่งพี่คงจะเจอคนที่ใช่สำหรับพี่”อาร์ตกล่าวขอโทษอย่างสุภาพกับหญิงสาวที่ยืนต่อหน้า เขารู้ว่าสาวข้างหน้าชอบเขา

             หลังจากที่ชายหนุ่มเดินลับไปนั้น ภัคศินีหัวใจแทบจะร้าว น้ำตาของเธอหลั่งไหลน่องอาบแก้มที่นิื่มนวลของเธอ เธอเขาใจในเหตุผลทุกอย่าง เธอพยายามปลอบใจตัวเองว่าของที่ไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่ ต่อให้เธอนั้นมาก่อนในเมื่อชายหนุ่นบอกกล่าวกับเธอแล้วว่าเขาไม่ได้รักเธอ เพราะฉะนั้นเธอก็ไม่ใช่คนที่เขาต้องการ
กฤตยาภัทรนั่งมองหน้าเพื่อนสาวที่กำลังหลับอย่างเข้าใจ......

 อีกด้านหนึ่งในขณะเดี๋ยวกัน ชายหนุ่มผมยาวอายุปาเข้าเลขสี่ ก้าวเท้าขึ้นบนเวทีอย่างชำนาญ