คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ++ จา กรี๊ด กันไปทำไมนักหนาค่ะ ++
++ ณ โรงยิม ( โรงเรียน โฮจิ ประเทศญี่ปุ่น )
กรี๊ดดดดดดดด~ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
“ฮีริ เอ้า!! ”
“กรี๊ดดดด ~ ฮีริคุงชู๊ตลงอีกแล้วแกเห็นมั้ยยัยโยอิ”
“ฉันตาไม่ได้บอดนะย่ะ แล้วแกจะกรี๊ดไปทำไมเนี่ยฉันหูจาแตกอยู่แล้วนะ”
“แล้วทั้งโรงยิมตอนี้มีนักเรียนคนไหนไม่กรี๊ดบ้างไหม มีแกคนเดียวนั้นแหละที่ไม่ส่งเสียงดีใจนะ”
“แล้วฉันจะดีใจไปทำไมล่ะ ฉันไม่ปัญญาอ่อนเหมือนพวกแกนิ แค่ชู๊ตบาสลงแค่นี้ดีใจยังกะถูกหวยรางวัลที่ 1 อย่างนั้นแหละ ”
“แล้วทำไมแกไม่ยอมโดดคาบกิจกรรม คาบนี้ล่ะ”
“ถ้าขืนฉันโดดมีหวังภาพพจน์นักเรียนดีเด่นที่ฉันสร้างสมมาเป็นปีๆไม่สลายไปต่อน่าต่อตาหรอย่ะ!!”
“งั้นแกก็อยู่เงียบๆได้ไหมฉันจะเชียร์ฮีริคุง กับ ริวคุง พ่อเทพบุตรของฉัน”
“นี่ๆโนมิเดี๋ยวฉันมานะปวดหัวอะ ไปห้องพยาบาลแป๊ปนึงนะ”
“แกเป็นอะไรมากรึเปล่า ให้ฉันไปส่งแกมั้ยโยอิ”
“ไม่ต้องหรอก แกเชียร์พ่อเทพบุตรของแกไปเหอะ”
“แต่การแข่งขันมันก็จะจบแล้วนะ อีกอย่างตอนนี้คะแนนทีมฮีริคุงก็นำโด่งแล้ว”
“เอาเหอะ ฉันดูแลตัวเองได้”
“แน่ใจนะ เดี๋ยวการแข่งจบฉันจะรีบไปหาแกนะ”
“อือ ฉันไปนะ”
เฮ้อ~ค่อยสดชื่นขึ้นมาหน่อย อยู่แต่ในโรงยิมมาเกือบทั้งวันแล้ว ในโรงยิมอึดอัดเป็นบ้า ไปหาอะไรกินก่อนแล้วค่อยไปกินยาที่ห้องพยาบาล
เอ๊ะ!!! ทำไม ตะ....ตะ....ต้นไม้ขยับได้ กรี๊ดดดดดดดด~ ผีหลอกกลางวันแสกๆ
“นะโมตรัสสะ หลวงพ่อทั้งหลายคุ้มครองลูกด้วย สาธุ”
พรึบบบบบบบบบบบบบบบบบบ อุ๊บส์
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด มือใครเนี่ยเอามาปิดปากฉันทำไมหรือว่าแกเป็นพวกหื่อกามไม่นะฉันกลัวแล้วอย่าทำอะไรฉันเลย”
“ใครจะปล้ำเธอเธอจะบ้าไปแล้วหรือไง”
“งั้นนายเอามือมาปิดปากฉันทำไมย่ะ”
“ก็เธอเล่นกรี๊ดซะดังลั่นขนาดนั้น ฉันนึกว่าโลกจะแตก”
“นะ...นะ..นาย มิซาโตะ ฮีริ”
“ใช่!! ฉันเอง”
“นิมันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย ถ้าฉันหูไม่ได้ฝาดไปผู้หญิงพวกนั้นกำลังกรี๊ดกันอยู่เลยแล้วนายออกมานี่ได้ไงกัน”
“ไม่ใช่เรื่องที่ฉันจะต้องบอกเธอนิ”
“เชอะ!! คิดว่าฉันอยากรู้มากนักหรือไงกัน”
อะไรของหมอนี่กันนะ ฉันไม่รู้ก็ได้ให้ตายซิ ทำไมฉันต้องตาดีมาเห็นนายนี่ซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้ด้วยนะ ซ่อนตัว ซ่อนตัว หรอใช่แล้วหมอนี่มานั่งซ่อนตัวทำไมในพุ่มไม้นี่ด้วยนะ
“แล้วทำไมนายถึงต้องมะ.....” ฉันยังพูดไม่จบประโยคเขาก็หายตัวไปแล้วไวจริงเลยตานี่
กริ๊งงงงงงงงงงงงง กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงง
หมดเวลาแข่งกีฬาสีประจำโรงเรียนแล้วนี่ ฮิปปี้~ ฉันไม่ต้องไปนั่งทนฟังผู้หญิงพวกนั้นกรี๊ดอีกแล้ว หุหุ นี่มันก็เย็นมากแล้วกลับไปบอกโนมิว่าฉันจะกลับบ้านเลยดีกว่า ฟู่~ ++
ความคิดเห็น