[YAOI] กระซิบใจ...ให้รู้ว่ารัก

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 ลาออก

 1

ลาออก

 “กรี๊ดดดด ลีแฮจุนฮ้า รับของจากว่าที่ภรรยาในอนาคตคนนี้ด้วยย>///<”

“เชรี่ยยยย ไปไกลๆส้นทีนตูเลยไป๊ อิกระเทยชายแดนบ้านไหม้>[ ]<” ผมตะโกนเสียงดังแบบว่าแม้แต่ไมโคนโฟนยังเรียกพี่-  -+ แล้วนี่ดูดิอีนังกระเทยตุ๊ดรวมๆกับพวกผู้หญิงกำลังวิ่งไล่ตามผมอยู่เนี่ย แม่แต่น้องลีนัมน้องดาวของโรงเรียนสหแห่งนี้ตัวชียังจะวิ่งตามผู้ชายย้องๆแบบนี้

ตูแสรดดดดY Y

“กรี๊ดดดดพี่แฮจุนรอมิกิด้วยย><”ยัยมิกิเด็กม.ต้นที่แสนแก่แดดก็กำลังกำดอกไม้ช่อเท่าหมวกใบใหญ่ๆแล้วทำท่าหน้าตาเขินอย่างบอกไม่ถูก.....

“แง้T  T อย่าตามเค้ามาเซ่”ผมตะโกนออกไปแต่ก็ทำได้แค่วิ่งๆๆ จนกว่าจะหมดออดพักเที่ยง โอ๊ยยย คนอ่านครับ ทุกวันหลังกินข้าวเสร็จผมจะโดนยัยพวกแฟนคลับนี่ล่ะไล่ตามช่วงแรกๆผมดีใจ ปลาบปลื้มเอามากๆที่ตัวเองโคตรรรรดังในโรงเรียนชายหญิงแห่งนี้ แต่พอมาเรื่อยๆผมก็เริ่มรำคาญ และต่อๆมามันก็เป็นฉากแบบนี้ไง-  -+

 <<พวกแฟนคลับ o>[ ]<o<<<<ผมเอง

นี่ไงล่ะ ฉากที่แสนประทับใจ กรี๊ดดดด(แต๊วอีกล่ะไอ้นี่-  -)

โอย บรรยายให้คนอ่านฟังแล้วผมเหนื่อยว่ะ-  -+(แล้วเอ็งจะพูดซะยาวทำมะเขือพวงเรอะ?:นักเขียน)

เข้าทางแหละ หลบเข้าห้องสมุดเลยดีกว่า แถมห้องสมุดแทบไม่มีคนมาอ่านเลย(ไม่มีเลยแหละ)

“พี่แฮจุนกล้าเข้าห้องสมุดเรอะ!”เสียงยัยลูกแมว เด็กม.สามที่กำลังเป็นคลองน้า(เน่า)วิ่งนำคนอื่นมาเลยแหะ-  -*

“หยุด!เลยนะฮ้า~>//<”นังยานี(ยาเน่าอะดิ-  -+)ตะโกนเสียงดังจนผมสดุ้งจนสะดุดพื้นลื่น

อ้ากก ผมตีลังกาได้คร้าบบบ ท่านผู้อ่านงือๆ>_<o<<น้าตาเล็ดล่ะ-  -+

“พวกเราไปรับพี่เขา ใครไม่รับถือว่าไม่มีพันธสัมพันธ์กับพี่แฮจุน>[ ]<”

ยัยบ้า ใครไปมีสัมพันธ์กับพวกแกว่ะ-  - ไม่ต้องมาช่วยจะยินดีกว่านะ-  -++

“ไม่ต้องมาช่วยฉัน”ผมตะโกนออกไปแล้วทำท่าจะตั้งหลัก

“แมนโครตตตต พี่แฮจุนนี่กลัวว่าเราจะได้รับอันตรายใช่ไหมค่า/ฮ้า><”

ยัยพวกบ้า-0- ฉันขยะแขยงพวกแกอ่ะแหละ ใครเขาจะไปยินดียินชอบกับพวกแก><

วันต่อมา.......

ผมเดินเข้าไปที่ห้องธุรการซึ่งมีความหมายเดียวว่า.......

ไปจ่ายค่าก๋วยเตี๊ยว-  -:นักเขียนแจมมั่ง-  -+

ยัยบ้า ห้องธุรการที่ในมีก๋วยเตี๊ยวขายห่ะ!(หนูกลัวแล้วT0T:นักเขียน)ผมมาหยุดเดินตรงหน้าโต๊ะผอ.ทันที

“มีอะไรหรือ”เอ่อ....ผมจะบอกว่าผอ.เขาโบราณมากๆ เก่าเค่าขึ(ขำไหนมันว่ะ-0-)

“ผมจะลาออกครับ”

พรูด.!!!!

“จริงๆนะครับผอ.ไม่ต้องพ่นน้าลายที่เต็มไปด้วยเป๊ปซี่ออกมาหรอก-  -+”ผมพูดพลางควานเอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดหน้าของผมที่มันเต็มไปด้วยน้าลายของผอ.อย่างสยดสยอง-  -

“โอเคๆ ฉันหาผ้าเช็ดก่อนนะ”ผอ.พูดพลางเอามือมาหยิบผ้าเช็ดหน้าบนโต๊ะ”อ้า... เธอจะลาออกใช่ไหม งั้นรอตอนเที่ยงเรามีเรื่องต้องคุยกัน!!!”