[BTS] Devil Boy ถ้าพี่จีบ จะถีบไหม?

ลำดับตอนที่ #2 : ::: พี่ปีสองน้องปีหนึ่ง ::: น้องน่ารัก

"น้องน่ารัก"

ตู้มมม!!

ไม่โอเคครับ นี่มันไม่โอเค

ผมยืนมองป้ายที่เขียนด้วยลายมือ อืม เรียกลายมืออาจจะเป็นการให้เกียรติกันเกินไปแต่ไม่เป็นไรจอน จองกุกเป็นคนดีจะเรียกไอ้ที่เขี่ยๆนี่ว่าลายมือละกันเนอะ “ห้องชมรมเต้น”  เป็นห้องที่ดูเรียบและปกติแต่หลังจากที่ผมได้ยินเสียงระเบิดตู้มนั่น

กูเริ่มไม่แน่ใจแล้วครับ

ไม่นานก็มีมนุษย์จำนวนสามสี่คนวิ่งออกมาจากห้องเหมือนกำลังหนีตายอะไรสักอย่างพร้อมกับควันขโมงดำทะมึนออกมาจากห้องนั้น… กูควรกลับห้องชมรมตัวเองมั้ยนะ? กลับไปบอกคนในชมรมให้ไปรวมกับชมรมเชียร์ดีมั้ย ทันทีที่กำลังเดินถอยหลังหลบออกจากฉากเสียงคุ้นหูก็ตะโกนดังลั่นเข้าโสตประสาทผมจนเส้นเอ็นที่ตีนกระตุก

“น้องน่ารัก!!!”

ย้อนเวลากลับไปเมื่อเช้า

จอน จองกุกนักเรียนปีหนึ่งผู้โชคร้ายเดินออกมาจากห้องปกครองด้วยท่าทีไม่พอใจและหงุดหงิดสุดๆใช่ว่าเขาอยากจะเข้าห้องปกครองบ่อยๆแบบนี้หรอกนะแต่ช่วยไม่ได้คนมันเกิดมาหน้าตาน่ารักอย่างกับเด็กผู้หยิงเลยมักถูกแซวอยู่บ่อยครั้ง กูก็บอกไปหลายครั้งละนะว่ากูหล่อแต่ในเมื่อไม่มีใครเชื่อ

กูก็ต่อยสิครับ

“จองกุก…จอน จองกุก!” เสียงพี่ชูก้าดังมาแต่ไกล แต่แค่เสียงคงสะดุดตาไม่พอพี่เขายังพาร่างเล็กๆของตัวเองเดินเตาะแตะมาทางผมพร้อมใบหน้าและท่าทางที่ดูไม่สบอารมณ์นัก

“ครับพี่?”

“ทำไมนายต้องไปมีเรื่องกับไอ้พวกนั้นด้วยฮะ เชี่ย! ดูหน้าดิ่ตายครับตายนักร้องหลักของชมรมเราหน้าตาเป็นงี้แล้วจะขึ้นโชว์ได้ไงวะ ฮือ” ผมกลอกตาไปมาอย่างเซ็ง มาอีกละ..

“ตอแหลเหอะพี่”

“อุ๊บส์… คิก” หลังจากที่กลั้นหัวเราะมาสักพัก ‘มิน ยุนกิ’ หรือ ‘ชูก้า’ ก็หัวเราะร่าออกมาเสียงดังหัวเราะให้กับการแสดงงี่เง่าของตนเองที่จะแกล้งจองกุก แต่เพราะหัวเราะเสียงดังมากเลยทำให้นักเรียนที่เดินผ่านไปมามองจนคอหัน 

นางฟ้ามินยุนกิ กับ ปีศาจน้อยจอนจองกุก ตั้ลล๊ากกก

เมื่อรู้ว่ามีคนมอง รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของชูก้าก็เหือดหายไป แต่มีดวงตาอาฆาตเข้ามาแทนที่ ไม่ใช่แค่ชูก้าคนเดียวบวกความโหดร้ายและทวีความรุนแรงขึ้นไปอีกเมื่อจอน จองกุกเบิกตากว้างเขม่นคนรอบข้างพร้อมกับตวาดออกมาเสียงดังลั่น

“ไอ้พวกเหี้ย! พวกมึงมองอะไรกันวะไม่เคยเห็นคนหัวเราะเหรอไอ้สัส”

ตอนยิ้มอ่ะน่ารัก แต่ตอนดุก็ดุชิบหาย!

พอพูดจบเหล่าผู้ชายก็รีบวิ่งหนีกุลีกุจอ  ผมปาดเหงื่อที่ผุดออกมาตามใบหน้าเล็กน้อย ก่อนจะหันไปหัวเราะกับพี่ชูก้า

“พี่เห็นเมื่อกี๊ป่ะวะ แม่งฮาสัสอ่ะ 55555”

“เออ พวกแม่งหนีแบบกูนึกว่าไฟไหม้โรงเรียนไอสัสกูฮา 5555”

ตอนนั้นที่ผมนึกว่าไม่มีใครอยู่นอกจากผมและพี่ชูก้าเพียงแค่สองคน โดยที่ไม่ได้รู้สึกตัวเลยว่ามีใครหลบอยู่ตรงหลังเสาและกำลังจ้องมองผมอยู่…

“น้องน่ารักอ่ะ แทฮยองชอบจังครับ <3”

ห้องชมรม

“มินยุนกิ๊~~ พี่ชูก้าครับ!~” เสียงปวดประสาทของคนที่รู้ว่าใครดังลั่น แน่นอนว่ามันทำให้เท้าของผมกระตุกนิดๆ มันจะไม่เป็นไรเลยถ้าเสียงนั้นไม่ได้เป็นเสียงของ ‘ปาร์ค จีมิน’ รุ่นพี่ปีสองที่ตัวเล็กกว่าผมและชูก้า

“ย่าห์! อะไรของแกวะไอ้หมูจี!”

“ผมไม่ได้อ้วนขนาดนั้นนะพี่!”

“อ้วน!”

“ไม่อ้วน!”

“อ้วน!”

“หุบปากทั้งสองคนนั่นแหละมีอะไรก็ว่ามา” เพราะความรำคานผมจึงให้วาจาของน้องเล็กและสายตาดุตวัดไปที่ชายทั้งสอง ราวกับต้องมนต์ทั้งสองคนก้มหน้างุดก่อนที่จีมินจะเปิดปากพูดเบาๆ

“คือแบบว่า…อาจารย์เขาสั่งมา บอกว่าชมรมที่มีสมาชิกไม่ถึง5คนจะต้องถูกยุบชมรมอ่ะพี่ ToT”

“เชี่ย!พูดจริงเหรอวะ” ชูก้าพูดเสียงดัง “จริงพี่ตอนนี้อ่ะชมรมที่มีสมาชิกไม่ถึงห้าคนเขาก็รีบไปขอส่วนบุนชมรมอื่นกันแล้วเหลือแต่ชมรมเราอ่ะพี่ที่ไม่มีที่พึ่ง”

“ก็แค่ไปหาคนเพิ่มเองไม่ใช่เหรอหมูจี”

“ย่าห์! จอน จองกุกกูเป็นพี่มึงนะเรียกหมูจีหาพ่องเหรอ” มีน้องเหมือนไม่มีกูจิคราย

“หาคนเพิ่มมันยากนะโว้ย แล้วจะหาคนจากที่ไหนวะ?”

“…ทุกปันหามีทางออก” จีมินยิ้มอย่างมีเลศนัย ก่อนหันมามองผมสลับกับพี่ชูก้า

ฉิบหาย ไม่ดีแน่ๆ รอยยิ้มนี้มาทีไรพวกกูซวยทุกที!

-พาร์ทพี่วีคนดัง-

“โอ้ยๆๆ ใจแต้นรุนแรงร้อนเร่าเหมือนไฟสุมอกอะเหื้อออออ~” ผมเอามือน้อยๆกุมอกตัวเอง เกิดมาจนอายุเท่านี้แทฮยองไม่เคยเจอใครตั้ลล๊ากขนาดนี้มาก่อนเลยพี่น้องเอ้ย คนอะไรดุยังน่ารักไม่ต้องพูดถึงตอนยิ้มนะแม่เจ้า เอาใจพี่วีคนนี้ไปเลยครับน้องน่ารัก แอร้ย~

“เชี่ยวีมึงเป็นไรครับไหนบอกพี่หมอม่อนซิ?”

“แทฮยองคนหล่อเจอคนน่ารัก หัวใจเต้นตึกตักอยากได้น้องน่ารักมาเป็นแฟน กรี๊ดๆ” พูดไปเขินไปบอกตรงๆไม่เคยเจอใครแล้วอยากได้ขนาดนี้มาก่อน ขอบคุณสวงสวรรค์ที่ให้เราเจอะกัน~

แทฮยองปราบปลื้มใจมาก ;A;

“อาการหนักจนมึงเพ้อเป็นกลอนแล้วน้องพี่”  ‘คิม นัมจุน’ หรือ ‘แรปม่อน’ ตามที่น้องๆในชมรมเต้นเรียกขานกันอันที่จริงหน้าที่กูคือหัวหน้าชมรมนะแต่ทำไมกูถึงต้องมารับปรึกษาปันหาหัวใจของไอ้เด็กเปรตนี่ด้วยวะ กูล่ะมึน

“โง้ย คือน้องน่ารักมากอ่ะพี่ ฮือ แทฮยองอยากเจอ อยากคุยแต่ไม่รู้ว่าน้องเขาชื่ออะไร TOT”

เพ้อมาตั้งนานมึงยังไม่รู้จักเขา?

โธ่! ไอสัส!! ขอตบกบาลแม่งสักทีเถอะครับ

“โอ้ย พี่ตบผมทำไมเนี่ยคนหล่อเสียใจนะ ถ้าผมหมดหล่อขึ้นมาน้องน่ารักก็โดนคนอื่นไปงาบอ่ะดิ่ไม่ได้ๆ!” กุมหัวตัวเองป้อยๆ พร้อมเพ้อถึงน้องน่ารักที่ชื่อก็ไม่รู้จัก

ถึงไม่รู้จักก็รักได้ แทฮยองเชื่ออย่างนั้น

“เอ่อ…ขอโทษนะครับ” อะไรใครมาขัดจังหะเพ้อถึงน้องน่ารัก เดี๋ยวพ่อตบดิ้น หันไปช้าๆแบบสโลวโมชั่นพร้อมใบหน้าเอาเรื่องเนื่องจากหงุดหงิดแต่พอเห็นหน้าปุ๊บ..

อุ้ย น้องน่ารัก! >O<

แทฮยองคิดไว้แล้วว่าฟ้าส่งเราให้มาคู่กัน นี่ขนาดยังไม่รู้จักชื่อยังมาหาพี่ถึงนี้ แอร้ยเขิน

“ครับน้องน่ารัก * v *”

ขอบคุณสวรรค์ที่ทำให้แทฮยองเกิดมาเจอคนน่ารัก <3

-พาร์ทน้องจองกุก-

“ครับน้องน่ารัก”

ไม่รู้ทำไมอยู่ดีๆคันตีนตะหงิดๆ แต่ต้องปั้นหน้ายิ้มแบบนางฟ้าไว้ถ้าไม่ใช่เพราะแผนนี้จะพาคนเข้าชมรมหรอกนะไอ้พี่หมูจีกูได้ถีบมึงแน่ครับ แผนที่ว่าคือให้ผมปั้นหน้ายิ้มเชินชวนแบบรายคนและคนแรกที่ผมเห็นคือไอ้หัวสีชมพูนี่… -  - แต่พอคิดได้อีกทีกูไม่น่ามาหาไอ้นี่เลยเนอะ ดูสายตาที่มันมองผมดิ่แทบจะแดกกูไปทั้งตัว

“เอ่อ..ไม่ทราบว่าพี่มีชมรมหรือยังครับ?”

 “ชมรมพี่มีแล้วแต่หัวใจพี่ยังไม่มีใครครับ~ >O<”  เสี่ยวแดก

“แล้วไม่ทราบว่าพี่มีสมาชิกกี่คนหรือครับ”

“สมาชิกมีสี่แต่ในใจพี่วีมีน้องคนเดียวนะครับ ฮิ้ววว”

อดทนไว้จองกุก…

“อ่อ..อยากได้สมาชิกเพิ่มไหมครับเพราะชมรมผมมีสมาชิกแค่สามคนถ้าไม่ครบห้าพวกเราจะถูกยุบชมรมน่ะครับ” จริงจังครับจริงจังถ้าแม่งตอบโอเคผมจะถือวิสาสะยุบชมรมตัวเองแล้วเก็บข้าวเก็บของย้ายไปที่ชมรมมันแล้วกูก็จะได้ที่สิงใหม่ ฮิฮิ *__*+

“หือ? กฎอะไรครับพี่ไม่เห็นเคยได้ยิน หรือนี่มุกใหม่น้องเอาไว้ใช้จีบพี่ใช่ป่ะอยากอยู่กับเค้าก็ไม่บอกตะเองก็ ~”

อดทนไว้จองกุกเพื่อชมรม… #กัดฟัน

“อุ้ย เงียบอึ้งในความหล่อของเค้าอ่ะดิ่น้องน่ารัก” ตอนแรกก็ไม่ว่าอะไรที่มันเต๊าะกันซึ่งๆหน้าแต่…

หมับ! มันเจือกจับมือผม กูไม่ทนแล้วครับ!!

ปึก! มือข้างที่ว่างของผมต่อยไปที่หน้ามันอย่างแรงจนคนตัวสูงถึงกับเซและล้มไปในที่สุด ผมเหยียดยิ้มเล็กน้อยก่อนจะกล่าวออกไปแบบน่ารักน่าถะนุถนอม..

“ขอโทษทีว่ะพี่…เส้นแม่งกระตุก J”

แล้วค่อยๆเดินออกมา..และภาวนากับตัวเองภายใจว่าขอให้อย่าได้เจอผู้ชายคนนี้อีกเลย

แต่ดูเหมือนพระเจ้าจะไม่เข้าข้างผมมากเท่าไหร่…

-พาร์ทพี่วีคนดัง-

“ฮือ น้องน่ารักคนซาดิสต่อยมาได้กูจะหมดหล่อมั้ยเนี่ยพี่เจโฮป”ผมโอดครวนกับพี่ชายหน้าม้าสุดที่รัก ฮือ ต่อยมาได้ แต่มันก็คุ้มนะที่หน้าผมได้โดนมืออันบอบบางของน้องน่ารัก แต่ที่ผมสงสัยคือตัวเล็กแค่นี้เอาแรงจากไหนมาเยอะแยะเล่นเอาจะดั้งแทฮยองแทบจะหัก นี่ก็ถอยทัพมาปักหลักที่ห้องชมรมก่อน

“มึงเคยหล่อด้วยเหรอ?”

อยากจะเอาตีนไปลูบหน้าแต่เห็นว่าเป็นพี่แทฮยองจะไม่ทำ.. ( . .)

“อย่ามาพร่ำเพ้อในใจครับคิม แทฮยอง ชื่อน้องเขาก็ไม่รู้จักยังจะเพ้ออีกแม่ง”

“แต่ผมได้จับมือน้องเขาแล้วนะ ฮริ้ง”

“หน้ามึงก็ได้ปะทะกับมือน้องเขา ฮริ้งง ฟินมั้ยล่ะมึง”

“มากอ่ะ มือน้องห๊อมหอมมมม” ใครจะว่าพี่เพ้อฝันพี่ไม่แคร์ เพราะพี่แคร์แต่น้องน่ารักคนเดียว

“แล้วนั่นพี่จินกับพี่แรปม่อนทำไรวะ?” ผมมองไปที่รุ่นพี่อีกสองคนกำลังง่วนกับการทำอะไรสักอย่าง…

อย่างเช่นการติดตั้งลำโพง

“เฮ้ยๆ ผิดสายๆมึงต่อใหม่ดิ่เชี่ยม่อน โถ่! ไอ้กากม่อน”

“มึงก็มาทำเองดิ่วะ! เอ้าไอ้เชี่ยระวังน้ำหก!!”

ผมมองทั้งสองคนอย่างเบื่อหน่ายไอ้พี่ตัวสูงๆนั่นคือ ‘พี่จิน’ หรือ ‘คิม ซอกจิน’ อยู่ปีสามครับอันที่จริงพี่แกซ้ำชั้นน่ะเห็นเขาว่ากันว่าพี่แกฉลาดเป็นกรดแต่เสือกขี้เกียจไม่ส่งงานเลยซ้ำชั้น ส่วนวันๆนึงพี่แกก็ไม่ทำอะไรหรอกครับมาหมกตัวอยู่ที่ห้องชมรม หลับบ้าง หุงข้าวกินบ้าง ผมไม่แปลกใจเลยถ้าพี่แกจะมาสิงสู่ห้องนี้มีทั้งเตียง ทั้งหม้อ ทั้งตู้เย็นนี่ผมกำลังคิดเลยนะว่าถ้าผมไม่มีตังค์จ่ายค่าห้องเมื่อไหร่ผมว่าจะย้ายมาอยู่ที่นี่ถึงมันจะบากที่ต้องหลบเลี่ยงลุงยามหน้าโหดที่นี่ก็ตาม

“เห้อมมม อยากเจอน้องน่ารักอีกจังยังไม่ได้ถามชื่อน้องแกเลยอ่ะ แทฮยองเสียจาย~”

“ว๊ากกกกกกกก ไอ้เชี่ยม่อนน้ำๆๆ!!”

“เจโฮปๆๆ น้ำจะหกแล้วมึ๊งงงงงง!!!”

“เชี่ย! พี่ม่อนมึงจับแก้วไว้ดิ๊!!”

ไม่สนใจเสียงนกเสียงกาอะไรทั้งนั้น…ฝันถึงน้องน่ารักคนเดียวก็พออ~

ลูกสาวใครทำไมถูกใจจริงๆ ~ ถูกใจจนอยากได้มาเป็นแฟนเลยง่ะ >O< 

3

2

1

ตู้มมม!!

ไม่โอเคครับ นี่มันไม่โอเค

ไม่โอเคตรงที่ลำโพงส้นตีนมันระเบิดนี่แหละแม่ง! ควันขโมงสีดำทะมึนปกคลุมไปทั่วห้องแต่แทฮยองคนเก่งนักเรียนดีเด่นสามปีซ้อน(ตอนอนุบาลสาม)ก็อยากจะช่วยพี่ๆ พอสถานการณ์นี้ผ่านไปทุกคนก็จะต้องซาบซึ้งในสิ่งที่แทฮยองทำ แทฮยองก็จะได้เลื่อนตำแหน่งจาก 'ขี้ข้านัมเบอร์วัน' เป็นรองประธานชมรมสุดหล่อ ฮิฮิ ถ้าถามในใจว่าทำไมผมถึงไม่อยากเป็นประธานชมรมผมก็จะตอบแบบคนหล่อๆว่า 'กูขี้เกียจทำงาน' งานหนักๆไม่เหมาะกับผมหรอกครับ ฮิฮิ 

“คุณครูสอนว่าถ้าไฟไหม้หมอบลงเพราะออกซิเจนมันจะลอยตัวอยู่ในที่ต่ำ!” ตะโกนออกไปอย่างภาคภูมิใจแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือบาทาของพี่ๆทั้งสาม

“หมอบเหี้ยอะไร! แค่เปิดประตูออกไปก็พอแล้วไอควาย!!”

โดนด่าอีกแล้ว ฮรึก ;A; #ทำหน้าแบบโจ๊กโซคูล

พอพวกเราทั้งสีเปิดประตูชมรมออกมาผมก็มีเรื่องให้ประหลาดใจอีกสองเรื่องคือ 1. กูรอดตายแล้ว และ 2. นั่นน้องน่ารักนี่! เป็นห่วงพี่เรื่องจมูกใช่มั๊ยครับ~ อยากมาหาเค้าก็บอก ฟินอ่ะน้องน่ารักเป็นห่วง! >O<

ไม่รอช้าให้พลังเฮือกสุดท้ายตะโกนออกไปจนสุดแรงเกิดจนคนตัวเล็กเบิกตากว้างอย่างตกใจและเขยิบเท้าถอยหนี

“น้องน่ารัก!!!”

::คิม แทฮยอง::

♥น้องน่ารักอ่ะ แทฮยองชอบ♥

’ cactus
 


เม้นให้พี่วีหน่อย พี่วีอยากเจอน้องน่ารักตอนหน้าเร็วๆ >O<
1 เม้น 1 กำลังจัย