คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : CHAPTERTWELVE : 100 %
CHAPTER TWELVE
“ง่า~~ ถึงโรงแรมซะที~~” เสียงลีดเดอร์ซูโฮที่ดูเหนื่อยยิ่งกว่าใครรีบขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้นของพวกเราแน่นอน….พี่แกไม่หันมาถามพวกน้องๆเลยด้วยซ้ำว่าอยากทำอะไรต่อ = = ตอนนี้พวกเราถึงโรงแรมแล้วล่ะเห็นพี่เมเนเจอร์บอกว่าทางค่ายได้ซื้อเหมาทั้งชั้นไว้สำหรับพวกเราเลยแหละ ดูรวยเนอะคริคริ >< ฉันใช้แรงทั้งหมดที่มีลากกระเป๋าของตัวเองเห็นว่ามานานหน่อยเลยขนมาทั้งตู้…โฮรกกกกก เหนื่อยมากค่ะ = =;; ลากมาตั้งแต่สนามบินเลยทีเดียว โอ๊ะ~ ฉันลืมบอกไปว่าแฟนคลับที่ไทยน่ารักมากเลยแหละ ไม่มีการกรี๊ด(มีบ้างแต่ไม่มาก) มีระเบียบมากเลออออ รักเลยค่ะ จุ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟ >3<
“ไอ้เด็กเมากาว…” เสียงนุ่มชวนหลงใหลดังขึ้นพร้อมกับการยีหัวฉันเล่น ง่า…หัวฟูแล่ว -3-
“What?!”
“- - กระเป๋า..” ชี้นิ้ว
“ทำไม จะช่วยเหรอครับพี่คริส?” ฉันเอียงคอถามอย่างน่ารัก คนตัวสูงไม่พูดอะไรนอกจากพยักหน้าอย่างเดียว อย่างกะหุ่นยนต์แหน่ะรุ่นนี้ต้องใช้ถ่านมั๊ยคะ อิ___อิ
(-_-) *แบมือ*
=__= พี่จะขอขนมจากฉันเหรอ!!
(-_-) *แบมือ*
แปะ… ไม่ใช่มือของกาอินคนงามนะคะ ถถถถถถถ
“ฮยองยุ่งอะไรกับคนของผมครับ” หมาน้อยของวงถือวิสาสะปัดมือของตุ้ยจ่างออกอย่างไม่ปราณีพร้อมพูดประโยคที่ไม่น่าอภิรมณ์สุดๆ(ในสายตาของเมมเบอร์) คริสขมวดคิ้วหนาเป็นปมนั่นแสดงถึงความไม่พอใจอย่างชัดเจน เหย…ฉันไม่เกี่ยวนะแกรรรรร ฉันรีบทำตัวลีบออกจากสถานการ์ณตรงหน้าแต่….
อิแบคคคค ปล่อยมือเดี๊ยนค่า~~ TTOTT
“ห้ามไป…” หูย…เสียงนิ่งมาก น่ากลัว Y^Y
“แกว่าใครคนของแกนะ?” คริสเลิกคิ้วขึ้นสูง
“:D ไม่ชัดเหรอครับฮยองไอ้เนี่ย ของผม~” น้ำเสียงเริงร่า ใบหน้าซุกซน รอยยิ้มกระแทกใจมาครบเลยค่ะคุณขา ขอมอบรางวัลเกรียนติยศสาขากวนบาทาให้อิแบคค่ะ
“งั้น….ดูแลคนของแกให้ดีล่ะไม่งั้นฮยองจะหาว่าไม่เตือน” พูดจบก็สะบัดตูดเดินหนีตามพี่ซูโฮไป ฉันได้แต่ทำตาค้างอยู่ณ จุดๆนั้น ดวงตากลมจ้องที่มือของหมาน้อยแบคฮยอนที่จับอยู่ไม่วางตา แล้วค่อยๆเอ่ยท้อยคำออกไปอย่างแผ่วเบา
“อ่า…แบคฮยอน มือนายอ่า.. .___.”
“ทำไม? อุ่นดีออก J” อุ่นบ้านนายเซ่ T//T อากาสเมืองไทยร้อนจะตายอิตาบ้า!
“เมมเบอร์มองกันหมดแล้วดูสิ่ๆๆ T//T” ฉันชี้ไปที่คนอื่นๆที่กำลังเดินเข้ามาในโรงแรม
“หน้าแดงๆ เป็นไข้อ่อ J” พูดแล้วก็ใช้มือของตัวเอง(ข้างที่ว่างอยู่)มาแตะที่หน้าผากของฉัน
“=//= อะ ไอ้บ้า!!!” ฉันใช้มือตบตีเขา แล้ววิ่งหนีเข้าลิฟท์ไปที่ชั้นของตัวเอง
ใบหน้าที่ร้อนผ่าวนี่มันอะไร หัวใจที่เต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมามันคืออะไร ย่าห์!! ความรู้สึกบ้าๆแบบนี้ออกไปจากหัวฉันเลยน๊า~!! >//O//<
=อีกด้านหนึ่ง=
“J”
“ยิ้มอะไรของมึงวะแบค?” ชานยอลตบบ่าเพื่อนสนิทปุๆ ตั้งแต่เข้ามาในโรงแรมก็เห็นมันยิ้มหน้าบานเท่าจานดาวเทียมเป็นอะไรของมัน? บ้าเหรอ?
“มีความสุขครับ คริ____คริ” เอิ่ม….กูจะบ้าตายแบคฮยอนเนี่ยนะ? พูดเพราะกับหน่องปาร์ค? มันมหัศจรรย์เกินไปแล้วครัช!!
“อย่ามายุ่งกะกูครับ :D” ว่าแล้วก็เดินตัวลอยไปที่ชั้นของตัวเอง รอยยิ้มกว้างถูกระบายไว้ตั้งแต่มือสัมผัสกับคนตัวเล็ก พอได้เห็นใบหน้าไร้เดียงสาที่แดงก่ำตอนถูกเขาจับมือ ตอนที่ทำท่าเหมือนวัดไข้ อ่า~ ใบหน้าแบบนั้นเห็นแล้วรู้สึกอยากเป็นเจ้าของซะจริงๆแล้วซิเนี่ย J ~
@ห้องของกาอิน
หงึ~~ ไอ้แบคบ้า! -///- ฉันฟุบตัวลงนอนกับเตียงก่อนจะเอื้อมมือดึงหมอนมาจิกแก้เขิน ทำแบบนี้มันจงใจแกล้งกันชัดๆไอ้หมาบ้า มาจับมงจับมืออะไรก็ไม่รู้….
(=/////=) ฉ่า~~~
ไม่กาอินม่าย~~ ห้ามหวั่นไหวเด็ดขาด!!
(=////=) ฉ่า~~
โว๊ย!! ความรู้สึกบ้าๆแบบนี้มันไม่มีเหตุผล!! >__<;; กาอินห้าม! ห้ามหวั่นไหวเด็ดขาดกรี๊สสสสส!! ทำไงดีๆๆๆ ฉันจะบ้าแล้วนะ!! >//< ทำไงดี!~~
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“คร้าบบบบบ กะลังจะไปคร้าบบบบบ” ฉันยันตัวเองขึ้นจากเตียง ตบหน้าตัวเองแรงๆสามทีเรียกสติ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“รู้แล้วคร้าบบบบบบบบบบบบ!!!~~”
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“โว้ย!! บอกว่ารู้แล้วงะ-----“ ฉันพูดอย่างหัวเสีย ก่อนจะเปิดประตูห้อง เสียงพูดหายไปโดยพลัน ดวงตาจ้องไปที่ใบหน้าของผู้มาเยือนที่ยิ้มร่าอยู่หน้าห้อง ปากกว้างคาบกุหลาบสีแดงไว้ในปาก
“อันยองงงงงงงง~~”
บะ แบคฮยอน!!!!! =O=!!
@ภายในห้อง
“ทำไมเงียบล่ะคะกาอิน? พี่แบคทำน้องเขินเหรอ? J” คนตัวเล็กนั่งไขว่ห้างพร้อมส่งยิ้มมาให้ ฉันนั่งตัวเกร็งแข็งทื่อเหมือนถูกสาป… ไอ้บ้าแบคฮยอน!! T///T
“มะ ไม่ต้องมาพูดเลย!! มีอะไรก็ว่ามา -//-“
“ไม่มีไรหรอกแค่ คิดถึง ~” คนตรงหน้าพูดยียวนเหมือนนึกสนุกในใจที่ได้แกล้งร่างเล็ก
พรวด!!
ดูเหมือนจะได้ผลด้วยแฮะ~
“พะ พูดอะไรบ้าๆ กลับห้องนายไปเลยไป๊!!” คนตัวเล็กชี้ไปที่เจ้าตัวแต่กลับถูกฉุดลงมานั่งตักเขาซะได้ ใบหน้าคนตัวเล็กเริ่มร้อนฉ่า มือสองของแบคฮยอนโอบรัดไว้ที่เอวของเจ้าตัวเล็กก่อนจะค่อยๆฝังจมูกลงไปที่แก้มขาว
“O//O บะ แบคฮย๊อนนนนนนนนนน” กาอินดิ้นพล่าน แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นที่สนใจของแบคฮยอนแม้แต่น้อย แบคฮยอนค่อยๆเลื่อนใบหน้าลงมาที่ต้นคอของคนตัวเล็กก่อนจะประทับรอยไว้ที่หลังต้นคอของคนตรงหน้า ร่างเล็กสะดุ้งโหยง
“อะ อื้ออออ แบคฮยอนทำ อะ อะไรของนายน่ะ!!” กาอินพยายามเรียกสติของแบคฮยอนกลับคืนมา แต่ดูเหมือนจะสายเกินไปซะแล้ว แบคฮยอนจับคนตัวเล็กหันหน้ามาทางตัวเองเท่ากับว่าตอนนี้กาอินกำลังนั่งคร่อมตัวของเขาอยู่ก็ไม่ปาน คนตัวเล็กเริ่มมีอาการสั่นเทาด้วยความกลัว แบคฮยอนจับปลายคางคนตัวเล็กให้ก้มลงมาเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆประทับริมฝีปากลงไปที่ริมฝีปากสีพีชอ่อน คนตัวเล็กดิ้นหนีแต่แขนแกร่งของแบคฮยอนก็ยิ่งโอบรัดแน่นขึ้น การจูบที่ไม่มีแม้แต่ความอบอุ่น อ่อนโยน คนตัวเล็กใช้มือทุบอกแบคฮยอนเพื่อเป็นการบ่งบอกว่าหายใจไม่ออก แบคฮยอนผละจากคนตัวเล็กให้เจ้าตัวได้หายใจแล้วรีบจู่โจมริมฝีปากนั้นอีกครั้ง ใช้จังหวะที่คนตัวเล็กอ้าปากหาอากาศหายใจสอดใส่ลิ้นเข้าไปหาความหวานจากโพรงปาก ดวงตาของกาอินเริ่มมีน้ำใสๆไหลรินออกมา
“โอ๊ย!” แบคฮยอนร้องโอดโอยนั่นเป็นเพราะกาอินใช้แรงทั้งหมดกัดไปที่ริมฝีปากของแบคฮยอน แล้วใช้โอกาสนั้นฉุดตัวเองออกมาจากพันธนาการ
“นะ นายมันบ้า ฮึก! “ กาอินผลักให้คนตรงหน้าล้มลงหงายหลัง ก่อนจะวิ่งออกไปจากห้องทั้งน้ำตา แบคฮยอนนิ่งอึ้งอยู่กับพื้น ดวงตาเบิกกว้าง ริมฝีปากสั่นระริก….
นี่….กูทำอะไรลงไปวะ!!!
-ด้านกาอิน-
ตึก ตึก ตึก ตึก เท้าเล็กวิ่งตรงดิ่งออกมาจากห้อง ใช้มือถูปากตัวเองอย่างแรงหวังจะให้สิ่งที่แบคฮยอนทำเมื่อกี๊หายไป….เมื่อคิดว่ามันไกลมากเกินพอจึงทรุดลงนั่งลงกับพื้นก้มหน้าก้มตาร้องไห้อยู่ตรงนั้น จนกระทั่ง…
“อ้าว!? กาอินมาทำไรตรงนี้? O_O”
เสียงทุ้มหวานๆเอ่ยทักฉันเงยหน้าขึ้นมองตามต้นเสียงพร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้าและดวงตากลมที่แดงเถือก เขาคือคนที่อยู่กับแบคฮยอนเกือบจะตลอดเวลา
ชานยอล…
-ด้านแบคฮยอน-
“-0-“
“…”
“-__-“
“…”
“=0=”
“…”
“>..<”
“….”
“-__- ฮยองเป็นไรของฮยองเนี่ยนั่งทำหน้าซึมแบบนี้มาชั่วโมงกว่าแล้วนะ!!” เสียงเซฮุนไอ้เด็กหน้าแก่แต่ตัวสูงชะลูดถามผมด้วยใบหน้าและน้ำเสียงกวนส้นตามฉบับคุณชายโอ
“เสือก”
“สั้นๆแต่เจ็บว่ะ –o-“
ผมมองหน้ามันเอือมๆหลังจากที่เผลอทำ… กับยัยบ้านั่นเจ้าตัวก็วิ่งหนีไปจากห้องซะงั้น ปล่อยให้ผมเดินคอตกเป็นหมาหงอยกลับมาที่ห้องตัวเองแทน T0T กูทำอะไรลงไปวะ แว๊กกกกกก ไม่ใช่ความผิดผมซะหน่อย ยัยนั่นทำท่ายั่วผมเองต่างหากแล้วผมก็พระอิฐพระปูนที่ไหน มันก็ต้องมีความรู้สึกป่ะวะ? - -; เอาจริงๆผมก็เป็นคนรุกยัยนั่นเองล่ะว่ะ รู้สึกผิดจรุง ตอนยัยนั่นวิ่งหนีไปนะผมเห็นน้ำตาหยดแหมะๆเลยอ่ะ ;; A ;; คือผมเฟลอ่ะผมอ่ะ แบคฮยอนแห่ง exo เลยนะเว้ย! มีคนอยากจูบผมตั้งมากมายแต่ยัยนั่นไม่อ่ะ หรือว่าสเน่ห์ผมมีไม่พอวะ T0T ยิ่งคิดยิ่งชอกช้ำและรู้สึกผิด
“ซะ เซฮุน” ผมกระตุกชายเสื้อของมักเน่เบาๆ มันหันมามองเล็กน้อย
“ว่า?”
“ถ้าสมมุตินะ…เรื่องนี้เรื่องสมมุติมันเป็นแค่เรื่องสมมุติเท่านั้นนะเว้ย!”
“-__-“ มันทำหน้าเอือมใส่ผมอีกแล้วอ่ะ คือนี่กูเป็นพี่มึงน้า เกิดก่อนมึงอีกมึงมาทำหน้าตาแบบนี้กับกูม่ายด้ายยย!~ กูไม่โอออ T__T
“สมมุตินะ…ถ้าเราไปจูบคนที่เราชอบแล้วเขาก็ร้องให้แล้วก็วิ่งหนีเราไปอ่ะ…หมายความว่าไงอ่ะ ;; ;;” ผมมองมันคิดซักพักก่อนที่มันจะกระตุกยิ้มเบาๆ
“ก็แปลว่า…”
“ว่า?”
“แปลว่า…~”
“ว่า??”
“ว่า เขาเกลียดฮยองไง :3”
“T0T” กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มึงก็พูดตรงไปไหน!! อิฉาดดดดดดดดดดดดดดด!!!
-ด้านกาอิน-
“อร่อยป่ะ J” คนตัวสูงอมยิ้มหวาน ฉันพยักหน้าหงึกๆก่อนจะซดนมร้อนที่เจ้าตัวชงมาให้ อ่าห์~ อร่อยจรุง~
“เมื่อกี๊เป็นไรอ่ะเรา เห็นร้องไห้โดนใครแกล้งมาป่าว บอกป๋ายอลได้นะคะ~” ไปดัดจริตพูดคงพูดคะมาจากไหนวะ - -;;
“เอ่อ…” จะบอกว่าโดนจูบมาก็ไม่ได้ไม่งั้นความแตก เอาไงดีวะ –o-;;
“ว่าไงคะ โดนใครแกล้งมา ><”
“หะ หกล้ม!!”
T___T กรรม ข้ออ้างตูคงจะมีคนเชื่อหรอกแผลก็ไม่มี
“ล้มแล้วเอาปากกระแทกพื้นอ่อ?” คนตัวสูงว่าก่อนจะเอานิ้วของตัวเองมาจิ้มที่ริมฝีปากของฉัน
“หา?”
“ดูดิ่ ปากบวมๆถ้าไม่ได้ไปล้มแล้วปากไปจูบกับพื้นก็คงโดนจูบมาแบบดูดดื่มแบบม๊วฟๆจ๊วฟอ่ะ ปากถึงบวมขนาดนี้”
“(. .)” ก้มหน้างุดๆหนีอย่างเดียวเว้ย!
“โดนจูบมาจริงดิ่?!”
ไม่ตอบ..
“กาอินนน~”
ไม่ย์!
“สรุปโดนจูบมาเหรอ?”
ไม่ตอบ ไม่อยากคิดถึงคนบ้าพรรค์นั้น! L
“ใครว่า…เค้าล้มเอาปากกระแทกพื้นมาหรอก T0T “ แหลสดค่ะ!
“จริงอ่ะ? มาให้เค้าเป่าให้มั้ย? >3<”
…..
………
…………..
“ทะลึ่งครับ!” ดันหัวคนตัวสูงหนึ่งที สมกับเป็นเพื่อนสนิทเจ้าบ้านั่นเลย นิสัยเดียวกันเป๊ะ! L
“>< อุ๊ยเขิน”
เดี๋ยวแม่ตบดิ้น…
“เอ้อ กาอิน! จุนมยอนบอกว่าเย็นนี้เราจะไปกินข้าวข้างนอกกันนะ~”
“-0- หา? แต่พวกพี่เป็นไอดอลนะจะเดินออกไปโทงๆเปลือยหน้าสดได้ไง ไม่กลัวโดนแฟนคลับรุมเหรอ โง่ป่ะเนี่ย!?” ฉันพูด…จากนั้นชานยอลก็ทำหน้าเหวอ อะไรฉันพูดอะไรผิด?
“โหดอ่ะ”
“ก็มันจริงนี่นา…ถ้าพี่ออกไปเดี๋ยวก็โดนแฟนคลับรุมหรอก”
“ใครว่าพวกเราจะออกไปแบบปกติ”
หือ…
“พวกเราจะปลอมตัวออกไปต่างหาก :D”
พวกพี่เคยสำเหนียกดูตัวเองบ้างไหมว่าเป็นไอดอล..ฉันชักจะทนไม่ไหวกับคนพวกนี้แล้วนะ!! TOT!!!!!!!!!
---------------------------------------------------------
มาช้าไปนิด...นิดพร่องส์
#อ
#ทวงได้นะคะ T0T
#เป็นคนมีไฟตอนโดนทวง...
ความคิดเห็น