คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Love story : ซอมสารภาพรัก
LOVE STORY : ซ้อมสารภาพรัก
วันนี้ช่างเป็นวันที่แสนแย่….เพราะวันนี้คุณน่ะ! โชคร้ายสุดๆไม่ว่าจะเป็นการที่มาสาย ลืมเอาสมุดการบ้านมา โดนสุนัขวิ่งฟัด และเกือบจะโดนกระชากกระเป๋าแต่ก็โชคยังดีที่มีเพื่อนสนิทของคุณมาช่วยไว้ทันเสมอ….เมื่อเขายิ้มโลกแทบหยุดหมุน แก้มเขาจะป่องออกเหมือนลูกซาลาเปา รูปร่างสมส่วนน่ารัก
ใช่แล้วล่ะ..
คนที่คุณแอบชอบ
คือบุรุษเพศชายที่มีนามว่า ‘ซิ่วหมิน’
“นี่(ชื่อคุณ) เหม่ออะไรอยู่น่ะ?” ซิ่วหมินหันมาเคาะหน้าผากคุณทีนึงด้วยรอยยิ้มเหมือนดั่งเคย
ชิ….ตาบ้านี่ -3- คุณใช้มือกุมหน้าผากเบาๆ
“ไม่ได้เหม่อซักนิด! ว่าแต่นายนั่นแหละเรียกฉันออกมาทำไม?” คุณเอียงคอถามอย่างสงสัยเพราะซิ่วหมินเรียกตัวคุณออกมาจากในห้องช่วงพักกลางวันแล้วเขาก็ลากคุณมาที่สวนหลังรร. …แต่แล้วอยู่ๆซิ่วหมินก็มีอาการหน้าแดง เมื่อรู้ตัวเขาก็ใช้มือของตัวเองปิดหน้าอย่างอายๆ
“ระ…หรือว่า!” คุณชี้หน้าเขาอย่างตกใจ
“อ่าห้ะ!...วันนี้ฉันจะไป….สารภาพรัก~! >/////<” ซิ่วหมินกระโดดดี๊ด๊า พลางประทุษร้ายฉันด้วยรอยยิ้ม ถ้านี่เป็นเวลาปกติ…คุณจะต้องแอบอมยิ้มทุกครั้งที่เขายิ้มหวานจนแก้มป่องแต่ตอนนี้…
คุณกลับรู้สึกเจ็บปวด….
น้ำตาที่อัดกลั้นแทบจะไหลออกมา คำพูดมากมายที่อยากจะพูดมันวะเดี๋ยวนี้ว่า ‘ฉันรักเธอ’ คุณพูดมันออกมาไม่ได้เพราะมีคำว่า ‘เพื่อน’ ค้ำคออยู่ สิ่งที่คุณทำได้มีเพียงก็แค่
“ฮิๆ สู้ๆละกันนะ ถ้าเขาไม่ตอบตกลงมาซบอกพี่ได้นะน้อง ^O^” คุณได้เพียงแต่ฝืนยิ้มทั้งที่เศร้าและเจ็บปวดมากมายเกินกว่าจะรับไหว
“อื้ม!! วันนี้ล่ะเราจะไปสารภาพรักกับเธอคนนั้น!~” ซิ่วหมินพูดด้วยถ้าทางแข็งขัน
ถ้าเธอคนนั้นเป็นเราก็ดีสินะ… คุณคิด
“อ…อืม งั้นเราไปละนะ” คุณทำท่าจะเดินหนี เพราะดวงตาของคุณเริ่มชื้น คุณเริ่มจะทนความเจ็บปวดไม่ไหวแล้ว
“อย่าพึ่งดิ่! เรามีเรื่องจะขอให้ช่วย!” ซิ่วหมินจับมือของคุณไว้ก่อนที่คุณจะเดินหนี
“อ..อะไรเหรอ?” คุณมองเขายิ้มๆเหมือนอย่างเคย
“เป็นคู่ซ้อมสารภาพรักให้เราที” เขามองคุณด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ คุณไม่ตอบอะไร..เพียงแค่พยักหน้ารับ
ขอแค่ซักครั้ง…แค่ซักครั้งก็ยังดี
“ซ…ซิ่วหมิน..” คุณก้มหน้าแล้วเรียกชื่อคนตรงหน้า
“(ชื่อคุณ)มีอะไร? เรากำลังจะเริ่มซ้อมเลยเนี่ย >_<”
“ระ…เราชอบนาย! ชอบมานานแล้ว ชอบมาตลอด!” คุณเงยหน้ามองซิ่วหมินที่ดวงตาเบิกโพลงด้วยคงามตกใจ ไม่นานหน้าเขาก็เริ่มขึ้นสีจากใบหน้าสีขาวสะอาดเหมือนซาลาเปากลับกลายเป็นสีแดงก่ำอีกครั้ง
“อะ…ระ…เราขอโทษ!!” คุณตะโกนใส่เขาก่อนจะวิ่งหนีไป แต่ในตอนนั้นเอง…
“(ชื่อคุณ) ชอบ..เราเหรอ?” เขาจับข้อมือของคุณไว้แน่นราวกลับไม่อยากให้หนีไปไหน
“ฮึก…ชอบสิ่…ชอบมาก” น้ำตาคุณไหลออกมา แต่เขายิ้ม
“ชะ…ไชโย!!!! \(>//O//<)/”ซิ่วหมินชูมือขึ้นฟ้าแล้วจะโกนออกมาดังลั่น จนคุณตกใจ
“ไช..โย??”คุณเช็ดน้ำตาออกแล้วเอียงคอถามซิ่วหมินเหมือนทุกที
“กะ…ก็คนที่เราจะไปสารภาพรักวันนี้คือ..(ชื่อคุณ)นี่นา.. (.///.)”ซิ่วหมินพูดแล้วใช้นิ้วมือจิ้มหน้าผากคุณ คุณหน้าแดงแจ๋เหมือนมะเขือเทศดวงตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ
“ปะ…แปลว่า!!”
“อ่า…ยัยโง่! ก็คนที่ฉันอยู่ด้วยมากที่สุดคือเธอ แล้วมีผู้หญิงคนอื่นไหมที่ฉันคุยด้วยนอกจากเธอ(ชื่อคุณ)! ไม่ต้องมาทำตาแป๋ว! เธอนี่มัน…อ๊ากกกกกกก >///< ” ซิ่วหมินยีหัวตนเองจนฟู
“นาย…ชอบฉันจริงนะ?”
“ไม่ชอบ…” เขาบอกหน้าตาย
“…” คุณก้มหน้า
“แต่รักเลยล่ะคร้าบบบบบบบบ~ จุ๊บ!” ซิ่วหมินลากเสียงยาวแล้วฝังจมูกโด่งๆ(?)ลงมาที่แก้มเนียนใสของคุณ ก่อนจะพูดออกมาอีกครั้งว่า…
“เป็นแฟนกันนะครับ(ชื่อคุณ) ^///^” เขายิ้มให้คุณอีกครั้ง
“ตกลงค่ะ” ช่างเป็นวันที่ดีอะไรอย่างนี้นะ~~
-จบ-
-ฟินนนนนนนนนน(?)-
ความคิดเห็น