พ่ายรักคุณบอสร้าย

คำโปรย

            ชายในฝันของผู้หญิงเกือบทั้งออฟฟิศก็คือ ‘บอสธีธัช’ เขาทั้งหล่อ รวย และชาติตระกูลดี แต่! คนอย่างเขามีหรือจะสนใจมองพนักงานระดับล่างอย่างผม หน้าตาก็งั้นๆ แถมยังแต่งตัวสุดแสนจะเชยอีกต่างหาก ในเมื่อสารรูปไม่สามารถเอาชนะใจเขาได้ ฉะนั้นจึงต้องใช้มารยาเข้าสู้ ยั่วยวนให้บอสสุดหล่อหลงรัก แต่ทว่าการยั่วรักในครั้งนี้ กลับทำให้ผมได้รู้จักอีกมุมหนึ่งของผู้ชายคนนี้ ที่ไม่ต่างจากซาตานร้ายตนหนึ่งเลยทีเดียว

------------------------------------------------------------------------

บทนำ

            สวัสดีครับผมชื่อ ‘ไอซ์’  อายุ 23 ปี เป็นพนักงานบัญชีตัวเล็กๆ ในบริษัทผลิตเครื่องสำอางอันดับหนึ่งของประเทศ ผมมีความคิดอยากจะจับบอสสุดหล่อของบริษัทไม่ต่างจากพนักงานหญิงคนอื่นๆ แต่ทว่าความจริงแล้วผมมันเป็นแค่ผู้ชายเชยๆ ไม่มีจุดเด่นอะไรเลย สวมแว่นหนาเตอะ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ละความพยายามในการทำคะแนนมัดใจบอส

            เขาคนนั้นชื่อ ‘ธีธัช’  อายุ 32 ปี เป็นหนุ่มสุดฮอตที่สุดในบริษัทนี้ และนั่งเก้าอี้เป็นประธานบริษัทอีกด้วย แม้ว่าเขาจะเป็นคนท่าทางหยิ่งๆ แต่ทว่านั่นกลับเป็นจุดขายที่ทำให้ สาวเล็กสาวใหญ่ยิ่งคลั่งไคล้มาก ๆ ในชั่วโมงที่การแข่งขันสูงขนาดนี้ผมจะทำยังไงดีนะ เพื่อที่จะให้ตัวเองได้รับชัยชนะและอยู่ในสายตาเขาบ้าง

            “ไอซ์! ไอซ์! ไอ้ไอซ์!!!”

            “ห๊ะ! มีอะไรครับพี่ครีม” ผมนั่งเหม่อลอยคิดถึงแต่ใบหน้าของบอสสุดหล่อ จนลืมไปเลยว่าตอนนี้กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน และตอนนี้พี่ครีมผู้จัดการสุดแสนจะใจดีกำลังเอ่ยเรียกอยู่

            “นั่งเหม่ออะไรยะ”

            “ปะ...เปล่าครับพี่ มีอะไรจะให้ผมทำหรือเปล่า”

            “เอาเอกสารนี้ไปให้บอสหน่อยสิ ได้เห็นหน้าบอสแกจะได้กระปรี้กระเปร่าขึ้นมาบ้าง” พี่ครีมยื่นเอกสารให้พร้อมกับรอยยิ้ม เพราะรู้ดีว่าผมอยากจะเข้าไปในห้องนั้นมากแค่ไหน

            “ได้เลยครับพี่ครีม” ผมส่งยิ้มให้พี่ครีม

            “ในแผนกเราก็มีแต่แกนี่ล่ะที่พอจะเป็นหน้าเป็นตาสู้กับแผนกอื่นได้บ้าง ถ้าแกได้เป็นแฟนกับบอสฉันจะรำฉุยฉายหน้าศาลพระพรหมของบริษัทเลยล่ะ” พี่ครีมครับจะพูดอะไรก็ดูหน้าตาน้องด้วย คนอย่างบอสน่ะเหรอจะมาสนใจผม

            “ผมก็อยากเป็นนะพี่ครีมแต่ดูสภาพผมสิจะสู้ใครได้”

            “บางทีบอสอาจจะชอบของแปลกแบบแกก็ได้นะ”

            “พี่ครีมอ่ะ จะด่าหรือให้กำลังใจกันแน่เนี่ย”

            “ให้กำลังใจสิจ๊ะ รีบไปเถอะเดี๋ยวบอสจะรอนาน”

            “ครับพี่”

            ก่อนจะเข้าไปในห้องบอส ผมเดินแวะไปห้องน้ำเพื่อเช็กความเรียบร้อยของเสื้อผ้าหน้าผม ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตเม็ดบนสุดออก ขยับแว่นเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมาอย่างมั่นใจ จากนั้นจึงเดินออกไป

            ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

            ผมเคาะประตูห้องด้วยหัวใจที่เต้นระส่ำ จากนั้นจึงเปิดเข้าไปอย่างช้าๆ แม้ว่าจะเห็นหน้าหล่อๆ ของบอสแทบทุกวัน แต่ทว่าได้เข้ามาห้องนี้ทีไรกลับรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก กลัวว่าจะทำอะไรเปิ่นๆ ออกมา ทำให้เขาไม่ชอบขี้หน้าน่ะสิ

            “ขออนุญาตครับบอส”

            เมื่อได้ยินเสียงเขาก็เงยหน้าขึ้นมามอง สายตาคมคู่นั้นจ้องเขม็งมาอย่างไม่พอใจเล็กน้อย จ้องหน้าราวกับมีเรื่องตำหนิติเตียน

            “มีอะไร?” น้ำเสียงสั้นห้วนเอ่ยถามอย่างไม่เป็นมิตร

            “พี่ครีมให้ผมเอาเอกสารมาให้ครับ” เอ่ยพลางเดินเข้าไปใกล้โต๊ะทำงานเขา ยื่นเอกสารวางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะโน้มตัวก้มลงไปเล็กน้อยเพื่อให้เขาได้เห็นเนินอก(ติ่งเล็กๆ 555)สีขาวอมชมพู มันน่าอายใช่ไหมล่ะที่ต้องมาทำตัวอย่างนี้ ผมมันโง่ที่หลงเชื่อคำพูดของพี่ครีม ที่ว่าบอสอาจจะชอบของแปลก...แต่มันไม่จริงเลย

            “นายเป็นอะไรทำตัวแปลกๆ แล้วทำไมไม่ปิดกระดุมเม็ดบนสุดล่ะ” บอสขมวดคิ้วแล้วเอ่ยออกมาอย่างไม่ไว้หน้า ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจผมเลยสักนิด

            “เอ่อ...ขอโทษครับที่แต่งตัวไม่เรียบร้อย” ผมทำหน้าเหลอหลาเมื่อได้ยินอย่างนั้น ยกมือขึ้นมาปิดกระดุมอย่างเร่งรีบ คนบ้าอะไรไม่สนใจแล้วจะยังพูดให้อับอายอีก ถ้าไม่เห็นว่าหล่อและรวยไม่พยายามอย่างนี้หรอก

            “มีอะไรอีกไหม?”

            “มะ...ไม่มีครับ”

            “ถ้าไม่มีก็รีบออกไปซะทีฉันจะทำงานต่อ” เขาเอ่ยปากไล่อย่างไม่ยี่หระ แต่ไม่เป็นไรหรอกเพราะผมจะสู้ครับ...สู้เพื่อให้แม่มีลูกเขยรวยๆ สมใจอยาก

            “ครับบอส” ก้มหน้าจะเดินออกไป แต่ในใจกลับฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าถ้าไม่ทำคะแนนตั้งแต่ตอนนี้ก็คงโดนคนอื่นแซงหน้าไปแน่

            เดินไปได้แค่สองสามก้าวก็หยุดชะงัก ก่อนจะหันกลับมามองหน้าเขาอีกครั้ง

            “มีอะไรอีก?” เขาชักสีหน้าด้วยความไม่พอใจ คนบ้าอะไรแม้จะทำหน้าบูดบึ้งแค่ไหนก็ยังหล่อ

            “คือ...ผมชอบบอสครับ ชอบมานานแล้วด้วย” หลับตากลั้นหายใจพูดกับเขาเสียงดัง

            จะโดนไล่ออกไหมเนี่ย...

            บอสแค่นยิ้มส่ายหน้าเบาๆ ราวกับต้องการหัวเราะเยาะซะอย่างนั้น

            “นายมีดีอะไรถึงกล้ามาบอกชอบฉัน ฉันไม่ได้ชอบผู้ชายรู้ไว้ด้วย ขนาดผู้หญิงสวย ๆ ฉันยังไม่สนใจเลยนับประสาอะไรกับคนอย่างนาย” เขาเอ่ยอย่างไม่ยี่หระ

            ใช่สิ! ผมไม่ได้มีนมผมยาวเหมือนผู้หญิง แต่งตัวก็เชยแล้วอย่างนี้จะไปสู้ใครได้ล่ะ

            “ผะ...ผมจะทำให้บอสรู้เอง ว่าผมก็มีดีไม่แพ้ใครเหมือนกัน”

            “อือฮึ...โอเคๆ ฉันจะรอดูว่านายมีดีอะไรบ้าง ขอบใจละกันที่ทำให้ฉันยิ้มได้ มันเป็นเรื่องตลกที่สุดของวันนี้เลยล่ะ” เขาหัวเราะอย่างพอใจจากนั้นจึงก้มหน้าอ่านเอกสารที่ผมเพิ่งจะให้ไป

            “คอยดูละกันครับบอส”

            พูดจบผมก็รีบเดินออกมาจากห้องโดยเร็ว ตรงไปยังห้องน้ำแล้วล็อกห้องไว้ นั่งลงบนชักโครกก่อนจะเอามือปิดหน้าอันร้อนผ่าวจนแดงก่ำไปหมด ผมไม่เคยอายมากเท่านี้มาก่อนเลย คงไม่มีใครเชื่อว่าผู้ชายที่เฉิ่มเบ๊อะอย่างผมจะกล้าไปบอกรักผู้ชายที่เพอร์เฟคขนาดนั้น

            “แกมันบ้าไปแล้วไอ้ไอซ์” ผมบ่นให้ตัวเองเบา ๆ

            แต่ทว่าเมื่อนึกถึงคำพูดของเขากลับทำให้ผมมีแรงฮึดสู้มากขึ้นไปอีก และจะต้องเอาชนะใจเขาให้ได้ในสักวัน