คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : os : End up [ #BinMinWeekly week3 : secret ]
Week3 : Secret
#BinMinWeekly
BY ผู้หิหน้าี๋
OS : End up
“ ุบ = เ ริ่ ม ้ น “
“วอน ฮยอนบิน“ เามีวามลับที่ไม่สามารถบอใรไ้อยู่้อหนึ่ เาแอบอบ “ฮวั มินฮยอน“ มานาน.. แ่มินฮยอนเามี แฟนัวริอยู่แล้ว
“ที่รั รอนานมั้ย?“
่วเวลาพลบ่ำ ร้านาแฟร้านเิม ที่นั่ที่เิม
ทีุ่ฮยอนบินเาแอบมอมินฮยอนอยู่รนี้
ในใเามีแ่วามเ็บปว เวลามอนที่เาอบับนรัอนนั้นอยู่้วยัน...
“ไม่นานรับ เ้าเพิ่ถึเมื่อี้เอ“
“น่าอิาะมั“
ฮยอนบินถอนหายใออมา มอู่รัที่นั่ที่เิมๆทุวัน้วยวามหุหิ
หลายปีมาแล้วที่เาแอบอบ ฮวั มินฮยอน แ่มินฮยอน็ไม่ไ้มาสนใหรือใส่ใอะไรมานั
เา็ไม่เ้าใเหมือนันว่าไอ้หมอนั้นมันมีีว่าเารไหนัน...
“เี๋ยวเ้าไปสั่าแฟให้นะ ัวินไร?“
ำหวานๆสรรพนามเรียแทนัวเออมินฮยอนูน่ารั ฮยอนบินวาสายามอามมินฮยอน
แบบไม่ละสายา ถ้าแฟนอเาเห็นล่ะ็ไ้มีเรื่อแน่ๆ
“อ้าวไ ฮยอนบินแมานเียวหรอ?“
มินฮยอนถามฮยอนบินที่สบาับเา ฮยอนบินยิ้มแววาสใสอมินฮยอนทำเาเเทบบ้า
“อือ มานเียวอ่ะ“
ฮยอนบินอบมินฮยอนไป้วยน้ำเสียที่เอาไว้ใ้อบนที่อบ
“อ๋ออออ...เี๋ยวมาุย้วยนะ“
นร่าโปร่ผิวาวเนียน เินรไปที่เาน์เอร์อร้านาแฟ เพราะว่ามินฮยอนเป็นนอัธยาศัยี น่ารั ไม่แปลใรๆ็หมายปอและแอบอบเาัน
ถึะเป็นแบบนั้นเา็เลือนอื่น ไม่ใ่ฮยอนบินที่รู้ัันมานาน
“น่าอิาะมั“
ฮยอนบินหลุำเิมออมา สิ่ที่เาิอยู่ในในั้นเป็นอะไรไปไม่ไ้นอา
“เา้อเอามินฮยอนมาเป็นอัวเอให้ไ้...“
“ที่รั เ้าสั่อันนี้ให้ัว้วยแหละูสิ“
“เหอะ...“
น้ำเสียูหิหุาายนเิม
ฮยอนบินวบุมอารม์ัวเอไม่ไ้อีแล้ว
ที่ไ้เพียแ่นั่มอนที่อบแบบนี้ แล้วหุหิออมาเหมือนทุรั้ “ไม่อบัวเอเป็นแบบนี้เลย“
“ออาร้านบ้านี่ีว่า เหอะ...“
่อนที่อารม์หุหิะปะทุึ้นไปมาว่านี้
ฮยอนบินัสินใเินออาร้านาแฟ แล้วนั่อยู่หน้าร้าน รทาเ้าประูร้าน
อาาศและบรรยาาศแปลๆเริ่มปลุม ฮยอนบิน
รู้สึเหาเปลี่ยวึ้นมาทันใ เพราะอาาศหนาวๆ
“ทำไมวะ...“
“ทำไมเานนั้น...ไม่ใ่เราวะ“
ฮยอนบินพูับัวเอ ัพ้อับัวเอ
วามรู้สึมัน็บปวอย่าบอไม่ถู
เพราะนที่มินฮยอนรั...ไม่ใ่ฮยอนบิน แ่เป็นเา..เป็นนอื่น
“แม่..“
รู้ทั้รู้ยัไมินฮยอน็เลือเา แ่ฮยอนบิน็ยัปัใอบมินฮยอน่อไป เาไม่สามารถปิเสธไ้ว่า ลึๆเายัหวัให้มินฮยอนหันมามอเาบ้า
และเพราะแบบนั้น..มันถึเ็บที่เาหวัมาไป
“..เฮ้อ เมื่อไหร่เาะหันมามอเราบ้าวะ..“
ำพูัพ้อบวับเสียถอนหายใอฮยอนบิน
บ่บอไ้ว่า เาเหนื่อยที่ะ “รัมินฮยอน่อไปแล้ว“
“แล้วทำไมเรายัอบเาอยู่วะ...“
ำถามที่เอาไว้ถามับัวเอ ฮยอนบินิมันึ้นมาไ้เรื่อยๆ
“ทำไมวะ ทำไมเรายัอบเาวะ“
ฮยอนบินถามับัวเอ้ำๆ เผื่อเาะไ้ำอบ
ที่มันอบไ้โยที่เาเ้าใและไม่เ็บปว
“เพราะว่าเราหวัมาไปหรอ...เฮ้อ พระเ้าทำไมท่านไม่ให้ผมับเาเิมาู่ันล่ะ“
ำัพ้อที่หลุออมาาปาอวอนฮยอบบิน
แฝวามเศร้าไว้ บ่อยรั้ที่เาพูแ่อะไรเิมๆ ้ำา
และมัน็เป็นแบบนั้น ไม่มีทาเปลี่ยนเเปล
วามรู้สึอเาไ้เลย
“เฮ้อ“
เสียถอนหายใเสียเิมอฮยอนบิน
เานั่อเ่า ารที่ไ้มานั่ที่รนี้ทำให้เาอยู่ับัวเอ
ึ่มัน็หลายรั้แล้วที่เาออาร้านมานั่รนี้
//ิ้
นสูให่เปิประูร้านออมาโนฮยอนบินที่นั่อยู่
“อโทษรับ“
“ไม่เป็นไรรับ“
นๆนั้นือแฟนหนุ่มอฮวัมินฮยอน
เายิ้มให้ฮยอนบิน่อนที่ะเินาไป
“(เหอะ..รอยยิ้มแบบนั้นเอาไว้ยิ้มให้หมาเถอะ)“
ฮยอนบินพูพึมพำในใ รอยยิ้มอเาั่ไม่ริใเอาะเลย แ่วันนี้มันแปลๆเพราะแฟนหนุ่มเินออมาโยที่มินฮยอนไม่ไ้เินออมา้วย
//ิ้
“อ่าว ฮยอนบินทำไมแมานั่รนี้อ่ะ“
มินฮยอนามออมาทีหลั มอฮยอนบิน้วยสายาที่แปลไปว่าทุรั้
“ทำไมแฟนแเินออมา่อนอ่ะ?“
“ทะเลาะันอ่ะ“
มือเรียวยาวสวยยื่นมาให้ฮยอนบินับ ฮยอนบินับมือมินฮยอนแล้วยัวเอึ้น
“เเ่เี๋ยวเา็หาย“
มินฮยอนเป็นแบบนี้อีแล้ว เาไม่อบเลยเวลาเห็นมินฮยอนเศร้าแบบนี้
“อโทษนะฮยอนบินไวุ้ยันในแทนะ“
มินฮยอนเินาไปเหลือไว้เพียวามทุ์ใให้แ่ วอนฮยอนบินเท่านั้น...
วัน่อมา
เ้าอันแสนสใส
ฮยอนบินรอ้อวามอมินฮยอนทั้ืน แ่็ไม่มีวี่แววว่าะส่มาแ่อย่าใ
อนนี้็สิบโมว่าแล้วฮยอนบิน็ยัไม่ท้อ
รอ้อวามาฮวัมินฮยอนอย่าใใ่อ
//เสีย้อวาม
เสียสวรร์ัึ้น้อวามที่ปราบนโทรศัพท์มือถือือ้อวามอฮวัมินฮยอน
ฮยอนบินรีบเปิเ้าไปอ่านทันที แบบไม่ิอะไรทั้นั้น
MINHYUN♡
: เอันที่ร้านาแฟหน่อย
Kwon ✩
Read อือ :
ฮยอนบินรีบลุออาเียเมื่อถูมินฮยอนัวนแบบนั้น
หลายเือนมาแล้วเาไม่ไ้ไปเที่ยวับมินฮยอนแบบนี้
ั้แ่มินฮยอนมีแฟน ้อรีบออไปแล้วล่ะ
ร้านาแฟ
ร้านาแฟที่เ่าที่ฮยอนบินมาเอมินฮยอนับแฟนหนุ่มอเาที่นี่
ทำไมวามทรำอเาับที่นี่มีแ่อะไรแบบนี้ันนะ
แ่วันนี้เาไ้อยู่ับมินฮยอนสอน... ะมีแ่วามทรำีๆนะ
มินฮยอนนั่เหม่อลอยอยู่รมุมโ๊ะอร้าน ฮยอนบินไม่รีรอที่ะเินเ้าไปหา
“มานานยั?“
ฮยอนบินถามำถามับมินฮยอนที่นั่เหม่อลอย
“ไม่นาน เพิ่มาเมื่อี้เลย“
“แล้ว...เรียเราออมาทำไมหรอ?“
ฮยอนบินถามำถามที่อยารู้ออไป
“็...ไม่ไ้มา้วยันนานแล้วไ“
มินฮยอนอบลับมาแบบนั้น
พร้อมยถ้วยาแฟึ้นแล้วื่มมันเ้าไป
“อ่อ...“
ฮยอนบินไม่รู้ะหาเรื่ออะไรมาุยับฮวัมินฮยอน
ปิเราุยันเยอะมา แ่หลัๆมา็ไม่เท่าไหร่
เพราะมินฮยอนรู้วามรู้สึอฮยอนบินที่มีให้แล้ว
ว่ามันไม่ใ่แบบเพื่อน แ่มันเินไปว่านั้น...
“ฮยอนบิน“
“....“
“ยัอบเราอยู่ป่ะ?“
เป็นำถามที่ฮยอนบินไม่สามารถเปลี่ยนำอบไ้เลย...
“เรา็โหแไม่ไ้นะมิน เรายัอบแอยู่“
“ทั้ที่เรามีแฟนแล้วอ่ะนะ?“
รู้อยู่แล้วล่ะ แ่ทำไไ้ัใ็ไม่ไ้ ะถอย็ไม่ไ้
ะให้เินหน้า่อ็ทำไม่ไ้...
“อือ เรารู้มินฮยอน แ่เราัใาแไม่ไ้“
“ฮยอนบิน..ฟัเรานะ เราให้เเไ้แ่นี้ริๆ
เรารัแนะ แ่รัเเบบเพื่อนไม่ใ่แบบอื่น“
“อือ“
ฮยอนบินไ้แ่อบำห้วนๆไม่มีหาเสีย
วามรู้สึอเามันเ็บแปลๆ เาไม่สามารถเป็นนในใมินฮยอนไ้เลย
“ัใาเราเถอะฮยอนบิน รอร้อ
เราอยาเห็นแนเิม ที่ไม่ใ่แบบนี้อ่ะ
เราอยาเห็นแมีวามสุว่านี้นะ ฮยอนบิน“
“แล้ว...แะให้เราทำยัไอ่ะ“
“ัใาเราไฮยอนบิน“
“ถ้าแฟนแาย...แะรัเรามั้ยมินฮยอน“
วามิแปลๆผุึ้นมาในหัวอฮยอนบิน
ประโยที่เาพูออไปเมื่อี้ทำเอามินฮยอนหยุั และใับำพูอฮยอนบิน
“อะไรนะ?“
“ถ้าไม่มีมัน แ็เลือเราใ่มั้ยมินฮยอน“
“ฮยอนบิน แิอะไรอแอยู่เนี่ย“
มือสวยอมินฮยอนถึับุมมับ เรียับำพูที่ฮยอนบินพูออมา
“เฮ้อ...“
มินฮยอนถอนหายใออมา
“เราไป่อนนะฮยอนบิน ่อยุยันในแท“
มินฮยอนลุออาที่นั่ แล้วเินออาร้านไป
เาว่าเาไม่มีอะไระพูับฮยอนบิน
ที่ผุวามิเเปลๆึ้นมา ถ้าไม่มีมันเา มินฮยอนะเลือฮยอนบิน วามิแบบนี้มันผุเ้ามาในหัวอยู่ลอ
“เฮ่อ...โนเาเลียแล้วสิ“
ฮยอนบินพูัพ้อับัวเอ ่อนที่ะเินออาร้านไปอีน
.
.
.
่ว่ำ ฮยอนบินออมานอห้ออีรั้
ารอยู่ับัวเอทำเาเเทบบ้า วามิแปลๆ็ผุึ้นมา
เาเลยัสินใออมาเินเล่นูบ้า เพื่อะหยุวามิพวนั้นอเาไ้...
“ที่รั“
เสียหวานที่ฮยอนบินุ้นเย เรียใรสัน
“รับ?“
ฮยอนบินเห็นมินฮยอนับแฟนหนุ่มอเา
นั่อยู่้วยันที่ม้านั่ นั่ับมือ้วยัน พูหวานๆใส่ัน
ฮยอนบินที่แอบมอู่นี้ทุรั้ไม่ว่าะเป็นที่ไหน็าม เา็ยัรู้สึ “ไม่่อยิน“
“(ีันแล้วสินะ)“
็ะเป็นแบบที่ฮยอนบินิ เาทัู้่ีันแล้ว
เรา็เป็นไ้แ่นที่แอบมออยู่รนี้
สำหรับนทั่วไป ะิว่าเรามีวามสุที่เห็น
นที่เราอบมีวามสุ แ่สำหรับฮยอนบิน...
“มันไม่ใ่“ มันลายเป็นยิ่เห็น ็ยิ่..ทนไม่ไ้
“(เฮ่อ น่าอิาะมั)“
แทนที่ออมา้านอห้อแล้วะไม่มีวามิแปลๆเ้ามาในหัว
แ่อนนี้ ไม่ใ่แล้วสิ...
“(โรน่าหุหิเลย)“
“นเยอะที่รั“
“ไหน ไม่มีใรเลยที่รั“
ฮยอนบินแอบมอู่รัู่นี้ แล้ว็เริ่มทนไม่ไ้
อารม์อเาเริ่มวบุมไม่ไ้แล้วสิ
“บอว่าไม่เอาไ ะโรธแล้วนะ“
“รับๆ“
“ลับัน แยันรนี้เลยนะ ลมั้ย?“
เมื่อไ้ยินมินฮยอนพูเ่นนั้น แฟนหนุ่มอเส็ลุึ้นมา เา็หุหิไม่น้อยไปว่าวอนฮยอนบินเลย
“.....“
ทัู้่แยันแล้ว ฮยอนบินัสินใเินามแฟนหนุ่มอมินฮยอนไป
เสียรอบ้าเริ่มเียบลเรื่อยๆ ไ้ยินเพียเสียฝีเท้าอแฟนหนุ่มมินฮยอนเท่านั้น
ฮยอนบินเินามอยู่ห่าๆ เานนั้นหันหลัหลับมามอเป็นระยะๆ
สัพัฮยอนบิน็เินามเาึ้นมาถึั้นบนสุออนโอเา เาึ้นมาทำไมันนะ...
“วอนฮยอนบิน“
วามรู้สึอเานี่ีริๆนะ ายัวให่หันหลัลับมามอ ็เอับฮยอนบินที่เินามึ้นมา
“รับ?“
“อะไรัน เินามึ้นมาหรอเนี่ย“
น้ำเสียวนหุหิอแฟนหนุ่มมินฮยอน
ทำเอาฮยอนบินรู้สึหุหิ เาเริ่มไม่เ้าใมาไปอี
ว่าทำไมมินฮยอนถึรันแบบนี้ัน
“นที่แอบอบแฟนอนอื่น...หึ“
รอยยิ้มโรที่ะไม่ริใแถมยัวนโมโหสุๆ
“มินฮยอนน่ะ เป็นอันนายไม่มีสิทธิที่ะไ้รอบรอหรอ ฮยอนบิน...“
“อ้า“
สิ้นเสียอแฟนหนุ่มอมินฮยอน...
ฮยอนบินผลัเาลไปาึ...ฮยอนบินวบุมอารม์ัวเอไม่ไ้ เามอไปรอบๆ
พร้อมับร้อไห้ออมา
“่อานี้มินฮยอน...เป็นอผมแ่นเียว....“
ูเหมือนว่า วามลับ อ วอนฮยอนบิน ะไม่ใ่เเ่เรื่อ ฮวัมินฮยอน แล้วสิ...
END
talk: สวัสี่ะ~ ำเราวีที่แล้วไ้มั้ย
อนนี้เราแ่อีวีแล้วนะ วีที่เเล้ว็หน๊วหน่ว
พอมาวีนี้็.... อ่ะไม่พูีว่า555555
มันเป็นยัไฝาิม้วยนะะ
อบุที่เ้ามาอ่าน่ะ
(อให้มีนอ่าน สาธุ)
ความคิดเห็น