คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เดจาวูU_U
1
หลังจากที่โรงเรียนหยุดไป 1 อาทิตย์ ฉันก็ได้ไปเที่ยวหลายที่เลยทีเดียว^0^ แต่…มันมีเรื่องที่น่าจำอยู่เรื่องหนึ่งตั้งแต่หยุด 1 อาทิตย์
มันคือตอนที่ฉันไปดูหนังคนเดียวที่แอร์พอตและตอนดูหนังเสร็จฉันก็เดินลงมาชั้น 3 เพื่อที่จะไปลานจอดรถแต่ทางที่ฉันเดิน มันมีพวกผู้หญิงจำนวนมากปิดทางจนฉันไปไหนไม่ได้ แต่ฉันก็พยายามทำตัวให้เล็กที่สุดจะได้ฝ่ามันไป แต่…..อีกแค่นิดเดียวก็จะฝ่าได้แล้ว! ถ้าไม่มียัยผู้หญิงผมสีชมพู แต่งชุดชมพูทั้งตัว (จะไปแข่งคอสเพลย์หรอ - -?) ฉันล้มลงไปแต่ก็ไม่มีใครสนใจฉันสักนิด! แม้แต่พวก EXO อะไรนั้น!! ได้ข่าวว่า EXO ดังมากไม่ใช่หรอ - -? ใจดีมากไม่ใช่หรอ - -? ทำไมไม่มีใครช่วยฉันสักคน (-_-!) เรื่องนี้ทำให้ฉันอายมากกกกก รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร! ฉันเป็นลูกสาวบริษัท SM เชียวนะ! เดี๋ยวจะบอกให้พ่อไล่ exo ให้หมดเลย-0- ถึงจะเป็นลูกสาวบริษัท SM แต่พ่อก็ไม่เคยพาฉันไปที่ SM สักครั้ง เพราะพ่อกลัวว่าจะเป็นอันตรายต่อตัวฉันเอง SM ย่อมมีคู่แข่งแน่นอน นั้นละที่พ่อกลัว จนฉันอยู่ ม.6 พ่อก็ยังไม่พาฉันไป SM -_- ประมาณว่า อยากให้ฉันใช้ชีวิตเหมือนเด็ก ม.ปลายทั่วไป เวลาไปเที่ยวกับครอบครัวพ่อก็จะพาไปเที่ยวที่ไกลๆ เช่น อเมริกา -_-
“แทซอง!!”
เสียงของยูรินักเรียนแลกเปลี่ยนจากญี่ปุ่นเรียกฉัน ทำให้ฉันตื่นจากห้วงภวังค์
“-_-”
“เหมออะไรย่ะ” ยูริถามอย่างสนิทสนม แน่นอนสิ…ยูริคือเพื่อนที่ฉันสนิทที่สุด
“นี่ๆแกรู้มั้ยว่าวันนี้ซูโฮลีดเดอร์EXOจะมาโรงเรียน>_<”
เสียงของพวกผู้หญิงหลังห้องที่ชอบนั่งเมาส์เรื่องชาวบ้าน =_= กำลังพูดเรื่องซูโฮอะไรนั้น แล้วก็กริ๊ดกร๊าดกัยใหญ่ แต่สำหรับฉันตอนนี้ EXO ติดลบเพราะเรื่องที่แอร์พอต -0-
“ไร้สาระ”
ฉันพูดออกมาพยายามจะให้พวกนั้นได้ยิน แล้วมันก็เป้นไปตามที่คิด ผู้หญิงพวกนั้นเดินตรงมาที่โต๊ะฉันกับยูริ
“กล้าพูดได้ยังไงว่าไร้สาระ EXO เชียวนะ!”
ซองอึนห้องหน้าแก๊งเมาส์ชาวบ้านพูดขึ้นมา แล้วจะให้ฉันนิ่งอยู่ได้ยังไง…..
“พ่อเธอหรอซองอึน*^*” ฉันทำหน้าใสซื่อ
“นี่!!! แทซอง เธอคิดว่าเธอเป็นใคร! ลูกสาวบริษัท SM งั้นหรอ!”
โอ๊ะ! ถูกต้องแล้วครับบบบบ ยัยซองอึนถ้าไปรายการ ‘ใครคือใคร’ เธอได้ที่รางวัล 10,000,00 บาทแน่นอน คอนเฟิร์ม !! แต่ทุกคนอย่าแปลกใจว่าทำไมซองอึนถึงทำหน้าใสซื่อเหมือนไม่รู้ว่าฉันเป็นลูกสาวบริษัท SM
ก็ไม่มีใครในโรงเรียนรู้เลยนะสิ มีแต่ยูริเพื่อนสิทฉันเท่านั้นละที่รู้ ฉันแอบเห็นยูริหัวเราะอยู่ด้วย
“ J” ฉันไม่พูดอะไรแค่แสยิ้มให้ซองอึนเฉยๆ จริงๆซองอึนก็ไม่ใช่ผู้หญิงน่าเกลียดอะไรหรอกถ้ายัยนี้ไม่ชอบเมาส์เรื่องชาวบ้านคงเป็นไอดอลคนหนึ่งของโรงเรียนไปแล้ว ซองอึนเป็นคนสวยมาก แต่….ชีศัลยกรรมทั้งตัว -_- ฉันไม่ชอบคนที่ศัลยกรรมที่สุด แต่ไม่ใช่ถึงกับแอนตี้หรือเกลียด แบบว่า ถ้าศัลยกรรมไม่เยอะก็โอเคนะ แต่ถ้าศัลยกรรมหมดเลยนี้สิ เกินไปปะ -3- แต่ฉันก็ศัลยกรรมเหมือนกันละ >_< แต่ศัลยกรรมแค่ตาเพราะแม่ฉันเป็นคนนิวยอร์คและมาแต่งงานกับพ่อที่เป็นคนเกาหลี ฉันได้แม่มาเยอะมากทั้งความสูงและก็หน้าตา =0= เลยศัลยกรรมแค่ตาเพราะตาพ่อฉันตี๋มาก U_U
“มาแล้วว!! ซูโฮ!”
“กริ๊ดดดดดดดดดดดดด”
เสียงของซองอึนกับพวกผู้หญิงหลังห้องกริ๊ดกร๊าดกันใหญ่แล้วก็วิ่งออกไปหน้าห้อง…ลีดเดอร์ซูโฮก็เดินมาหน้าห้องพอดี ฉันเลยเห็นหน้าเขาเต็มๆ เขาก็ดูหล่อดีนะ ขาวเชียว(แอบอิจฉา-.-) ซูโฮยิมให้พวกซองอึนแล้วก็ถ่ายรูปด้วยกัน
“แทซอง!!!”
ซองอึนที่อยู่หน้าห้องตะโกนเรียกฉัน
“หะ!” ฉันหันไปหาซองอึน
“มาถ่ายรูปให้พวกฉันที” กล้าดียังไงมาสั่งฉัน -_- เฮ้อ…ขี้เกลียดเถียงกับยัยนี้จริงๆ ฉันลุกขึ้นจากโต๊ะแล้วเดินไปหน้าห้อง
“อะ….นี่” ซองอึนยื่นกล้องมาให้ฉันแล้วขยับเข้าไปใกล้ซูโฮ เขาดูใกล้ๆหล่อมากเลยนะ -3-
ช่างเถอะติดลบ -.-
“ฉันจะถ่ายแล้วนะ 1…..2…..”
“พี่แทซอง!!!”
เสียงของผู้ชายคนหนึ่งตะโกนเรียกฉัน แล้วก็วิ่งมาหา
“อ้าว…สวัสดีน้องเวย์โต้” คนที่เรียกฉันเมื่อกี้คือน้องเวย์โต้ ลูกครึ่งแคนนาดา-เกาหลีนั้นเอง เวย์โต้เป็นรุ่นน้องที่ชอบฉันมากๆ (ไม่ได้หลงตัวเองเลย-_-) แล้วก็ไม่ล้มเลิกที่จะชอบฉันด้วย
-.-
“ผมเอานี่มาให้” เวย์โต้พูดพลางหยิบสร้อยน่ารักๆในกระเป๋ามาให้
“>0< น่ารักเชียววววว จี้รูปนี้เหมือพี่เลย -3-”
“ฮ่าๆๆ ผมว่ามันเหมือนพี่แทซองเลยซื้อมาก^^”
“นี่!คุยกันอีกนานมั้ย ซูโฮเขารอนานแล้วนะ!”
ซองอึนตะโกนออกมาอย่างหงุดหงิด อะ! ลืมไปว่ากำลังจะถ่ายรูปให้ซองอึน - -*
“ไม่เป็นไรครับ เพื่อแฟนๆJ”
แหวะ! อยากจะอ้วกกกก ทำเป็นพระเอกเชียวนะพ่อคุณ -3-
“เวย์โต้ ความผิดที่เธอมาขัดจังหวะการถ่ายรูปของพวกฉัน”
“…..”
“ไปถ่ายรูปให้ฉันเลยไป๊!”
เวย์โต้ไม่พูดอะไรเพราะหมอนี่กลัวซองอึนมาก -0- เวย์โต้เดินมาเอากล้องจากมือฉัน ก็ดี! จะได้ไม่ต้องเหนื่อย
“อะๆๆๆ แทซองเธอจะไปไหน มาถ่ายสิ!”
หา o_o!
“ตกใจอะไรเร็วๆ” ซองอึนกวักมือเรียกฉันไป ฉันเลยจำใจต้องไป -_-
“แค่รูปเดียวนะ” ฉันพูดพลางหาที่ถ่าย ซองอึนถามหน่อย….จะให้ฉันไปอยู่ส่วนไหนของกล้อง!! คนเป็น 10 คน -0-
“รูปเดียวก็รูปเดียว มาอยู่ข้างซูโฮนี้สิ!” ซองอึนจับแขนเสื้อฉันแล้วดึงมาติดกับซูโฮจนฉันแทบเซ
“โทษนะนาย” ฉันพูดขอโทษแบบเป็นกันเองกับซูโฮแต่เจ้าตัวกลับมองหน้าฉันแล้วตอบกลับมาว่า….
“คำขอโทษดูจริงใจดีนะ…”
-_____- ก็ฉันไม่อยากจะญาติดีกับนายไงละ
“เอาละนะ 1….”
“J” <<<< ยิ่มแจ่มใสทุกคน(ยกเว้นฉัน)
“2……3”
แชะ!
“เรียบร้อบ”
“อีกรูปนะซูโฮ ><” ซองอึนพูดพลางใช้มือเกี่ยวแขนซูโฮไว้แล้วก็อ้อนอยากกับลูกแมว
อยากถ่ายก็ถ่ายไปเถอะ ฉันไปดีกว่า….
“นี่!!” เสียงของใครสักคนตะโกนออกมา ทำให้ฉันต้องหันไปดู
“…..”
“เรียกเธอนั้นละ” หะ -0- ซูโฮเรียกฉัน = = ทำไมข้องใจอะไร -_-
“อะไร ทำไม - -?” ฉันถามแบบงงๆ จะมีใครรู้ไหม ว่าตอนนี้หน้าห้องฉันมีแต่คนมุงเต็มไปหมด คงอยากถ่ายรูปกับซูโฮมาก แต่ว่ามียัยซองอึนยืนอยู่ตรงนี้ทุกคนเลยไม่กล้าเข้ามาถ่ายเพราะซองอึนอยู่ ม.6และใหญ่ที่สุดในโรงเรียน (ลูกเจ้าของโรงเรียน-_-) ยกเว้นฉันกับยูริที่ไม่กลัวเลย -.-
“รูปเมื่อกี้ไม่ยิ้มเลย เต็มใจถ่ายรึป่าว-_-”
มันก็แน่นอนอยู่แล้วว่า…ไม่เต็มใจ!! =0=
“ฉันไม่ชอบถ่ายรูป ไปก่อนนะ”
ฉันว่าจบก็พยายามจะเดินออกมาจากผู้คนพวกนี้ แต่ทว่าได้ยินเสียงซุบซิบ…
“แกๆ ดูพี่ซูโฮพูดกับพี่แทซองเมื่อกี้สิ มารยาทดีมากอะ อ๊ายยย><”
“ฉันว่าพี่ซูโฮกับพี่แทซองน่ารักดี>3<”
“จิ้นอะแก”
“อ๊ายยยยยย”
เสียงซุบซิบแบบนี้……ทำให้ฉันแทบจะเป็นลม -.- คิดได้ไงเอาฉันกับซูโฮจิ้นกัน ไม่-มี-ทาง!!!
ตึก!
“โอ๊ยยยยยยยย”
ไม่นะ!! เรื่องแบบนี้มันเดจาวูชัดๆ T^T ฉันโดนพวกนักเรียนเบียดจนสะดุดขาตัวเองล้ม ม่ายยยยยTOT และมันก็เหมือนเดิม…ไม่มีใครช่วยฉันเลย -*- ฉันประคองตัวเองให้ลุกขึ้นแล้วหันไปมองรอบๆว่าใครเป้นคนชน แต่ก็ไปสะดุดตากับซูโฮที่ตอนนี้ฉันก็เห็นว่าเขามองฉันอยู่…..เห็นแล้วทำไมไม่ช่วยยยยย!! U_U ได้แต่ตะโกนอยู่ในใจ -3- ไร้น้ำใจจริงๆเห็นแล้ไม่ช่วยเนี่ยT^T ค่อยดูนะซูโฮเราได้เห็นดีกันแน่!!
เป็นเด็กใหม่-0- ดูทีนะคะว่าดีหรือป่าว T^T
ความคิดเห็น