คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Love in dream! สยบรัก - รับน้องวันแรก 2
2
รับน้องวันแรก2
“อ่า พวกเรา เงียบๆกันหน่อย เรามีเพื่อนมีสายหนึ่งคน” เอ่อรุ่นนพี่ผู้ชายที่ดูเหมือนจะโหดมากพูดขึ้น ฉันก็ได้แต่ยืนนิ่งกลางผู้คนมากมาย มีแต่คนจับจ้องมาที่ฉัน โอ๊ยอาย ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเนี่ย (ที่คอของเธอแหละฮ่าๆ)
“ไหนน้องลองบอกหน่อยสิ ว่าทำไมถึงมาสาย” จะทำไงดีละจะบอกว่าฉันตื่นเต้นจนนอนไม่หลับจนทำให้ตื่นสายนะหรอ บ้าน่ะสิ มีแต่คนจ้องฉันตาเป็นมันเลย
“เอ่อ....เอ่อคือว่า...” ฉันยังไม่ทันพูดจบก็มีคนพูดแทรกขึ้นมาว่า
“ปล่อยยัยนี้ไปเถอะเดี๋ยวกิจกรรมจะช้า” นายฝุ่น เอ้ย ไม่สิพี่ฝุ่นลุกขึ้นแล้วเดินตรงมาที่ฉันยืนอยู่
“แต่..” รุ่นพี่ผู้ชายคนนั้นมองพี่ฝุ่นแบบกล้าๆกลัวๆไงก็ไม่รู้ เอ่อพอฉันมองหน้าพี่ฝุ่นฉันก็พอรู้แล้วแหละว่าทำไม ก็ดูหน้านิ่งๆสายตาเย็นชาของพี่ฝุ่นสิ น่ากลัวชะมัดเลย
“ไม่มีคำว่าแต่ คงเข้าใจที่ฉันพูดนะ” พอพี่ฝุ่นพูดงี้ รุ่นพี่คนนั้นเลยหันมาหาฉัน
“เดี๋ยวน้องเอาป้ายไปเขียนชื่อ แล้วก็เข้าไปนั่งที่กลุ่มตามป้ายสีเลยจะได้เข้าร่วมกิจกรรม นี้ก็เกินเวลามาละ” แหม่ทำเป็นพูดดี ตอนแรกนี่แทบจะกินเลือดกินเนื้อฉัน เฮ้ออ ฉันคงต้องขอบใจพี่ฝุ่นนะเนี่ยที่ช่วยฉัน ถ้าไม่ได้เขาฉันคงดดนทำโทษเป็นตัวตลกของคนอื่นๆแน่เลย แล้วก็มีรุ่นพี่คนนึงเอาป้ายชื่อสีเขียวมาให้ฉัน ฉันได้อยู่กลุ่มสีเขียวหรอเนี่ย สีโปรดฉันเลย เอ่อแล้วเดินก็เดินไปแต่ทำไมมีแต่คนมองฉันแล้วก็ซุบซิบกันละเนี่ย อะไรติดหน้าฉันหรือป่าว ฉันเอามือจับหน้าตัวเองก็ไม่มีอะไรนิ ทำไมถึงมองฉันแปลกๆกันละ
ซุบซิบๆ
“ยัยนี้เด็กพี่ฝุ่นแน่เลยแก ฉันเห็นเดินมาพร้อมกันแล้วไหนจะพี่ฝุ่นมาพูดให้ไม่ต้องให้ยัยนี้โดนทำโทษอีก”
“ใช่แก ฉันว่านะคงไม่เกินอาทิตย์ชัว อย่างพี่ฝุ่นเนี่ยไม่เคยมีใครเกินอาทิตย์สักคน”
“เห็นนิ่งอย่างพี่ฝุ่นนี้ร้ายไม่เบาเลยเนอะ”
แล้วพอฉันเดินมานั่งในกลุ่มก็มีแต่คนมองฉันแล้วก้พูดว่าฉันเป็นเด็กพี่ฝุ่นต่างๆนาๆ โอ๊ย ฉันละปวดหัว มาวันแรกก็มีคนไม่ชอบหน้าฉันต้องเยอะแยะแล้วหรอเนี่ย อยากจะรู้จัง พี่ฝุ่นแล้วเป็นใครกันทำไมคนถึงพูดถึงกันขนาดนี้
ในขณะที่รุ่นพี่พูดอยู่ฉันก็ตั้งใจฟังเพราะในกลุ่มไม่มีใครคุยกับฉันเลยสักคน แงๆ ฉันจะไม่มีเพื่อนเลยหรอเนี่ย แย่ชะมัดเลย ข้าวฟอยนะข้าวฟอย เพราะ แกมาสาย ฉันได้แต่บ่นว่าตัวเองในใจ จู่ๆ ก็มีคนมาสกิดฉัน เอ่อใครแฮะ หรือฉันคิดไปเอง แล้วก็สะกิดอีกครั้ง ทำให้ฉันหันไป แล้วเจอผู้หญิงคนนึงซึ่งฉันกล้าพูดเลยว่าเธอคนนี้น่ารักมาก ปากนิดจมูกหน่อย โอ๊ยอิจฉา
“เอ่อ..มีอะไรหรอ?” ฉันหันไปถามเธอ แล้วเธอก็ขยับมานั่งข้างๆฉัน
“เธอชื่ออะไรหรอ” เธอถามฉันด้วยหน้าตาใสซื่อมาก ดูเธอไม่มีพิษมีภัยอะไรเลย
“ข้าวฟอย แล้วเธอล่ะ” พอฉันถามกลับยัยยนี้ก็ยิ้มหน้าชื่นเชียว
“อ้ออ ฉันชื่อสายฝนนะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ เธอสวยมากเลยฉันชอบ” ยัยนี้ชมฉันด้วย ฮ่าๆ เอ่อก็มีแต่เธอนี้แหละที่บอกฉันสวย ผู้หญิงส่วนมากชอบพูดว่าหน้าตาฉันมันน่าหมั่นไส้
“ขอบใจนะ สายฝนก็น่ารัก ดูแบ๊วดีๆฮ่าๆ” ฉันพูดอย่างเป็นมิตรกับเธอ ในที่สุดฉันก็มีเพื่อนกับคนอื่นเขาสักที เฮ้อ คิดว่าจะต้องอยู่คนเดียวซะแหละ
“ไม่หรอกจ๊ะ ข้าวฟอยเราสองคนจะเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหม ฉันอยากเป็นเพื่อนกับเธอจริงๆนะ” สายฝนพูดแล้วทำหน้าน่าสงสาร ยัยนี้ตลกดีแหะ แปลกคนดี
“ทำไมจะไม่ได้ละ ฉันดีใจมากเลยนะที่มีเพื่อนตั้งแต่ฉันนั่งมายังไม่มีใครมาคุยกับฉันสักคน คิดว่าจะไม่มีเพื่อนซะแล้ว” ฉันว่าไปตามความจริง แล้วเราสองคนก็คุยแล้วก็สนิทกันอย่างรวดเร็วมาก จริงๆสายฝนนี้ก็ใช่เล่นนะเห็นหน้าใสๆแบบนี้ แต่สายฝนเป็นคนเข้ากับคนง่ายมากดูเป็นมิตรกับทุกคนมาก ซึ่งมันต่างจากฉันโดยสิ้นเชิง
ในขณะที่หญิงสาวทั้งสองพูดคุยกันอย่างสนิทสนม โยไม่รู้เลยว่ามีสายตาจากชายหนุ่มทั้งสองเฝ้ามองมาที่เธอทั้งคู่ แต่เป็นเรื่องที่แปลกที่ชายหนุ่มทั้งสองมองมาที่สองสาวอย่างหลงใหล
ความคิดเห็น