ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ออกตามหาความจริง...ออสการ์นาร์ด!
Part1
ออามหาวามริ...ออสาร์นาร์!
เฮอร์มอา(At Hermosa)
เบลเลนำลัเินลารถม้าสวยามันหนึ่ในเมือเฮอร์มอา เพื่อมุ่หน้าไปยัร้านายอาหารอิาลีที่นโปรปรานแ่....สายาอเบลเลนไปพบับายราผู้หนึ่มีรูปร่าสูยาว ผิวหน้ารุระ มูเป็นสันโ่สู น่าาอัปลัษ์หน้าลัว ำลัมอเธออยู่ เธอึเินไปหลบอยู่ในร้านอาหารแห่หนึ่ แ่ายรานนั้น็ยัไม่เลิิามเธอ เธอึัสินใเินเ้าไปถามายราผู้นั้น
“ุะ ุมอและิามันไปเพื่ออะไร?”เบลเลนถาม้วยเสียที่อยารู้และหวาลัวเล็น้อย”ัน็แุ่้นหน้าเธอนิหน่อย เธอไ้ื่อเฮเบนเน็ทหรือเปล่า?”ายราถาม”แ่เรื่อที่สำัว่านั้นันอยารู้ว่าุมีื่อเสียเรียนามว่าอะไรมาว่าและัน็ไม่ใ่เฮเบนเน็ททีุ่ล่าวถึ้วย้ำ”เบลเลนพู้วยวามลัวับหน้าาอายราทีู่ริัในอนนั้น“ันมีื่อว่าออสาร์นาร์ เป็นอรัษ์อษัริย์นัมรีออที่4แห่เฮอร์มอา”ออสาร์นาร์พู้วยน้ำเสียหนัแน่น ึ่ทำให้เบลเลนรู้สึใเล็น้อย “แล้วุามหานที่ื่อเฮเบนเน็ทอยู่หรือ?”เบลเลนถาม”ใ่!ันำลัามหานา นาือพระธิาที่พลัพราาไปอษัริย์นัมรีออที่4 ้าึไ้รับระแสรับสั่ให้หาัวอนา ึ่มันเป็นไปไ้น้อยมาที่ะพบเอ” ออสาร์นาร์พู ”ให้้า่วยไหม???” เบลเลนถามออสาร์นาร์เพื่อที่้อาระ่วย ”ไม่้อหรอันิว่ามันยาเินไปสำหรับนอย่าเธอ” ออสาร์นาร์ำลัพูแทใำเบลเลนอยู่ทำให้เบลเลนรู้สึหัวเสียเล็น้อย “นั้นถ้าุิว่าันเ็ไปหรือไร้วามสามารถัน็ไม่ว่าเพราะัน็มีิเหมือนัน อโทษ้วย ลา่อน!”เบลเลนพูพร้อมบอลาแ่ออสาร์นาร์ึอยาพูสิ่หนึ่เพื่อให้เบลเลนลอิ “แสะวัน พระันทร์ สายลม”ออสาร์นาร์พูเพื่อให้เบลเลนิ เบลเลนมีสีหน้าที่อยารุ้ถึวามหมายในำพู แ่เธอ็เินาไปในฝูผู้นในเฮอร์มอา
อนนี้เบลเลนำลัยุ่อยู่ับารูแผนที่เมือริมถนนอเฮอร์มอา เพื่อที่ะหา ไทรแอเิล ฮิล ที่อยู่อไมอนเพื่อนาย และ็ไ้เหลือบไปเห็นภาษาอิาลีเียนไว้ว่า triangolo collinaึ่ือื่อเมือที่อยู่อไมอนนั่นเอ เธอมอแผนที่และำและเินไปามถนนเพื่อไปยัtriangolo collinaบ้านอไมอน และไม่ีั่วโม เบลเลน็มาถึบ้านอไมอน ไมอนวิ่มาหน้าแื่นเมื่อเห็นเพื่อนเ่ามาถึหน้าบ้าน “เฮ่!เบลเลนเธอมาไ้อย่าไรนี่?”ไมอนถาม้วยวามื่นเ้น”ันไ้รู้วามริที่ันไม่เยแะ้อมัน มันทำให้ันเสียใ ันเลย้อมา ันอยู่ับนายนานหน่อย ไม่รบวนนะ”เบลเลนพู ทำให้ไมอนประหลาใยิ่นั “เธอรู้อะไร ให้ันรู้บ้าสิ”ไมอนพู้วยวามอยารู้ ”ันไม่อยาให้ใรรู้เธอเ้าในะไมอน” ไมอนไ้ยินเ่นนั้นึไม่อยาัใเพื่อนนึนำเบลเลนเ้าไปในบ้านและ้อนรับ้วยาแฟโรบัส้าอุ่นๆแบบอิาลี ”พรุ่นี้ัน้อพาเธออไป้ว ันะนำสิ่ประิษ์อันไปายในลาัวเมือ เธอไป่วยันายนะ” ไมอนัวนเบลเลน ”ไ้สิ!...เอ่อ..ไมอนนายรู้ัออสาร์นาร์ไหม ???” ไมอนนั่รุ่นิและอบ“รู้ัสิเาเป็นอรัษ์อษัริย์นัมรีออน่ะ เามาามหาหิสาวนหนึ่ึ่ือพระธิาที่พลัพราไป แ่เามอูหน้าลัวในสายาันมา” ไมอนพูเล่าเรื่อให้เบลเลนฟั“เาเินเ้ามาถามันว่าันือเฮเบนเน็ทหรือป่าว แ่....ันอยาไป่วยเาามหา ไมอนนายพาันไปหาเาที” เบลเลนอ้อนวอนอไมอนให้่วยพาเาไป ”เอ่อ....ไ้สิ แ่ันอไป้วยนะ” ไมอนรู้สึเป็นห่วถ้า้อให้เบลเลนไปนเียว เาึอาสาไป้วย “ไมอน แล้วนายะไม่ไปายสิ่ประิษ์อนายหรือ” เบลเลนถามเี่ยวับารายสิประิษ์ำพวแปรสีฟันอัโนมัิ นาฬิาปลุปลอผลไม้ หรือ ไม่เว้นแม้แุ่๊า่วยอาบน้ำที่ไมอนะนำไปายในลาพรุ่นี้ “เอ่อ.....เรื่อนั้น่อยิ็ไ้แ่ันอยาะไปับเธอมาว่าน่ะ” ไมอนบอเบลเลน “นั้น็ี” เบลเลนพู้วยท่าทาีใ ับารผภัยในวันพรุ่นี้
---เ้าวันรุ่ึ้น---
แสแอ่อนๆในยามเ้าสาส่อเ้ามาในห้อนอนที่เบลเลนนอนอยู่ “ว้าย!” เสียอุทานอเบลเลนัลั่นห้อสร้าวามใให้ไมอนเล็น้อย “เธอเป็นอะไรอเธอเบลเลน ทำันเือบหัวใวาย” ไมอนพูับเบลเลน้วยอาารื่นระหน “็ูนยูบ้านั่นอเธอสิ มันมาิที่หลัอัน” เบลเลนพู้วยอาารหัวเสียพร้อมับหยิบแอปเปิ้ลที่วาอยู่บนโ๊ะปาไปที่หัวอนยูัวนั้น “เอ่อ...ฟิลเรนมานี่ มานี่ เธอทำแอันโมโหนะ” ไมอนพูยอมรับผิพร้อมไป่อว่านยูอน “ันเลียมันอย่าให้เออีนะ ฮึ่ย!” เบลเลน่อว่าไมอน้วยวามโรธ “ป่ะ!ไมอน พาันไปหาออสาร์นาร์” เบลเลนสั่ไมอน ไมอนทำหน้าใพร้อมื่นเ้น “เอ่อ...ป่ะไปสิ” เบลเลนไ้ยินเ่นนั้นึเ้าไปในห้ออาบน้ำเพื่อำระล้าร่าาย และอีไม่ี่นาทีเบลเลน็ออมา้วยอาารสื่น “ไมอน แล้วในเวลานี้ออสาร์นาร์อยู่ที่ไหน” เบลเลนถามไมอน “เี๋ยวันพาเธอไปเอ” ไมอนูมือเบลเลนเินไปยััวลาเฮอร์มอา ไมอนเินหยุอยู่รร้าน็อโแลร้านหนึ่ “ไมอน นายพาันมาที่นี่ทำไม” เบลเลนถาม้วยอาารสสัย “็ที่นี่ไที่ออสาร์นาร์มาบ่อยๆในเวลานี้ ็อโแลืออโปรปรานอเ้าหิเฮเบ้นเน็ทเลยนะ” เบลเลนรับฟั้วยวามสสัย มันมีเรื่อแปลเิึ้นับเธอเพราะเมื่อวานออสาร์นาร์็ถามเธอว่าเธอใ่เฮเบนเน็ทหรือป่าว แถมเฮเบนเน็ทนั้น็อบ็อโแลเหมือนเธอ “แล้วนายรูอะไรเี่ยวับเฮเบนเน็ทอีบ้า” เบลเลนถามออไป้วยวามอยารู้ “เฮเบนเน็ท..เอ่อ..ถ้าให้นับเรื่ออายุอนา็อายุเท่าเราสอนนี่ล่ะ และ็มีอยู่เรื่อหนึ่มันน่ามหัศรรย์มา...เพราะอนนาประสูินั้น นามีายสีทอ มีผมยาวสีทอสลวย และมีปีผีเสื้อหลาสีโผล่ออมาระหว่าแนสอ้าอนา แ่ว่าไปนามีลัษะเหมือนเธอเลยนะ” ไมอนเล่าให้เบลเลนฟั ึ่มันทำให้เบลเลนรู้สึุ้นเยับเรื่อราว่าๆพวนี้ และสายาสีฟ้าอ่อนอเบลเลน็สะุับายราหน้าาุ้นเยนเิม เบลเลนเินูมือไมอนไปหาออสาร์นาร์ทันที “ออสาร์นาร์ ้าเอเบลเลน ้าอยาะ่วยเ้าามหาเ้าหิ” เบลเลนพูบอ้วยวามีใที่ไ้พบออสาร์นาร์อีรั้ “เธออยาะ่วยให้ันสำเร็หรือะ่วยให้านอันล้มเหลวันแน่” ออสาร์นาร์พู ”แ่ันอยาะ่วยุริๆนะ” เบลเลนพู “นั้นามันมาเบลเลน” เบลเลินเินามออสาร์นาร์ไป และแล้ว็มีสิ่สร้าวามประหลาใให้เบลเลน ออสาร์นาร์มีปีเหมือนผีเสื้อรารีและบินหายาเาสอนไป แ่เบลเลนและไมอน็สามารถเินเท้าามออสาร์นาร์ไปไ้ นถึที่แห่หนึ่ที่สามารถเ้ามาไ้ยามีป่ารร้าปลุม แ่็แฝวามสวยาม้วยป่าแห่หนึ่ที่มีื่อว่าForest
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น