ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER :2
CHAPTER :2
เช้าของวันนี้เป็นเช้าที่ทงเฮจะเริ่มใหม่กับหัวใจดวงใหม่ที่มันด้านช้า ไร้ความรู้สึก ร่างบางเดินลงมาตามทางบันได้อย่างช้า ๆ ด้วยใบหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์
“ทงเฮจ๊ะ แม่ทำของโปรดไว้ด้วยนะมาทานเร็ว”
“ไม่ละครับ ผมขอตัว”
ร่างบางเดินออกจากบ้านทิ้งให้ผู้เป็นแม่สงสัยว่าทำไมตั้งแต่เมื่อวานก็ไม่ลงมาทานวันนี้ก็ไม่มาอีกแล้ว มัวแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง
“ทงเฮ ทำไมวันนี้เสร็จเร็วจัง ฉันว่าฉันมาเช้าแล้วนะ ฮะ ๆ”ฮยอกแจยิ้มร่า
“....”ทงเฮไม่ได้ฟังแต่กลับเดินออกนำไป โดยทิ้งให้เพื่อนของตัวเองยืนนิ่ง
“นายเป็นอะไรอีกล่ะ”
“...”
“ทงเฮ ทงเฮ ทงเฮ ย๊า ~”ฮยอกแจทำท่าปล่อยพลังเหมือนตอนเด็ก ๆที่เค้าเล่นด้วยกันมาก่อน
“....”
แต่ก็ต้องเลิกเล่นเพราะทงเฮ ไม่มีกริยาตอบรับใด ๆ มีเพียงสีหน้าเย็นชาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
พอมาถึงโรงเรียน ทงเฮก็ขอเพื่อนแลกที่นั่ง ให้เหตุผลว่าเค้ามองกระดานไม่ค่อยเห็น แต่ความจริงเค้าไม่อยากจะนั่งใกล้ฮยอกแจ เค้าไม่อยากทรมาน เค้ารู้สึกผิด อะไรหลาย ๆอย่างมันก่อตัวรวมกันทำให้เค้าต้องทำอะไรซักอย่างบ้างแล้ว และนั้นคือการตัดใจ
“ทงเฮ ทงเฮ ทงเฮ นาย ๆ”เสียงของฮยอกแจยังดังอย่างต่อเนื่อง
“........”และเค้าก็ยังคงได้เพียงความว่างเปล่า จากคนที่ขึ้นชื่อว่าเพื่อนสนิทที่สุดซึ้งตอนนี้เปลี่ยนไปมาก
“วันนี้ไปร้องเกะกันม้า ห๊ะ ไปมั้ย ๆ ฉันอยากให้นายไปด้วยน้า ๆ > <”เสียงขี้เล่นของฮยอกแจไม่ได้ส่งผลอะไรต่อทงเฮ ซักนิด แน่นอน ทงเฮไม่คิดจะสนใจ ฮยอกแจซักนิดเลย...
“ทงเฮ นะ ๆ ไปร้องกันเหมือนสมัยก่อน ๆ 555 คิดแล้วขำเนอะ ที่เราไปร้องด้วยกันสองคนแถมเมาอีกต่างหาก”
“ฉันไม่ว่าง ขอตัวนะ”เสียงหวานเอ่ยออกมาเรียบ ๆ ก่อนจะลุกออกจากที่นั่งของตนไป
หลายวันมานี้ ทงเฮ คนนี้เปลี่ยนไปมากเลย จากที่ร่าเริง กลายมาเปลี่ยนเย็นชา ไม่มีความรู้สึกอย่างนี้แต่มันก็เพราะใครกันถ้าไม่เพื่อนสนิทที่เค้าแอบชอบ ลีฮยอกแจ
“พี่ฮีชอล ๆ”ฮยอกแจวิ่งกระหืดกระกอบมาหาลูกพี่ลูกน้องแสนสวยของเค้า(?)
“ว่าไง ฮยอกแจ ทงเฮไปมั้ย ?”
“ทงเฮ ไม่ไป แถม 2-3วันมานี้เค้ายังไม่ค่อยพูดกับผมเลย เค้าเป็นอะไรนะ”สีหน้าของฮยอกแจเปลี่ยนเป็นหม่น ๆ ลงเล้กน้อย คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน
“นาย ไปทำอะไรให้เค้าไม่พอใจหรือเปล่า”
“ไม่รู้สิฮะ…”
“เฮ้อ... ยังไงก็คุยกับเค้าดี ๆนะ เพื่อนสนิทของนายเลยนะ”
“...ฮะ”ฮยอกแจเดินคอตกกลับไปที่ห้องเรียน
ไม่ใช่ว่าเรื่องนี้เค้าจะไม่เครียด เค้ากลับเครียดมากต่างหาก ... เพื่อนรักของเค้าทั้งคนนะ
“นายไม่ไปจริง ๆหรอ พี่ฮีชอลก็ไปพี่ฮันคยองก็ไปน้า นะๆ”
“ถ้าฉันไม่ไปมันจะทำให้นายร้องเพลงไม่ได้หรือไง?”คำพูดที่ถามออกมาเป็นคำพูดที่เฉยชาแต่แฝงไปด้วยความไหวหวั่นกลัวว่าอีกฝ่ายจะโกรธ
“......ฉันแค่อยากให้นายไปสนุกด้วยกันแค่นี้เอง”เสียงของร่างสูงเบาลง ก้มหน้าแล้วเดินกลับไปที่นั่งของตัวเอง
“ขอโทษ ที่ต้องทำอย่างนั้น ขอโทษจริง ๆ”เสียงหวานเอ่ยออกมาอย่างแห่บพร่า
..................................................................................
เอามาจากเรื่องจริงของไรท์เตอร์บางส่วน 555555
ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านนะค่ะ
กำลังแต่งตอน 3 ช่างยากเย็นเหลือเกิน นน น T^T
เพราะมันไม่แล่นแล้วเนี้ย
ยังไงก็ติดตามด้วยนะจ๊ะ > <
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น