คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : love story chapter5
อทิวลิปสีมพูแปลว่า
วามสุสมหวั วามรัที่ลึึ้ และวามิถึ
ผมับแทแทอึนีเินมาที่โ๊ะประำผมีึ้นมาาเมื่อวานผมีึ้นมามาริๆอนนี้ผมวรอยู่ับปัุบันทำมันให้ีที่สุและ็เรียมสู้รบับยัยาวนาเรื่อานยอล
“แบานยอลเินมา” ผมมอไปที่แทฮยอบอผมเห็นานยอลเินมาับน้อเสเปอร์
“อ่ะ แบเอาน้อเสเปอร์มาืนแหละ” านยอลพูและวาเสเปอร์ให้นั่้าๆผม
“เป็นไเสเปอร์พี่านยอลูแลีป่าว”
“ีฮะพี่านยอลใีว่าพี่แทยอนอี”
“หลายรั้แล้วนะเสเปอร์เมื่อไหร่ทีุ่อาลับมาาเมือนอรีบไปเลย”
“ไม่บอ็ไปน่าพี่แทยอน” ผมมอูเสเปอร์ับแทยอนเถียับแล้ว็้อยิ้มาม
“แบวันนี้ไปมรมไหม” านยอลถามผม
“ไปสิิถึเราใ่ป่ะบอมา” ผมพูแล้วยิ้มให้านยอล
“เปล่า แล้วี้าร์อ่ะเล่นไ้ยั”
“ยัวลับมาเรื่อนี้ลอ” ผมเบะปาให้านยอลและเา็ผลัหัวผมะหน้าทิ่มเลย
“สอนนหรืออะไรยาเย็นริๆ” เาบอ
“เพราะานยอลนั้นแหละไม่ไ้เรื่อไ”
“ใรพูีๆิ” ผมยืนึ้นพู่อหน้าานยอล
“เพราะานยอล” ผมพูแล้วแลบลิ้นใส่านยอลผมเห็นานยอลูโรธ
“อยาเอีป่ะ”
“ะทำไรเราับให้ไ้ิ” ผมวิ่หนีานยอลไปอย่าเร็วที่สุ
ฮืออออออออวิ่ยัไม่ถึ5นาทีผม็เหนื่อยแล้วแล้วานยอล็ามมาทันอนนี้ผมโนลัพาัว???มาอยู่ในห้อน้ำายที่โระเียบานยอลัผมไว้รอบล่ามือทำให้ผม้อนั่ลบนอบล่ามือเลย
“อ้วนแล้วยัวิ่้าอีนะ”
“ใระไป ผอมสู หุ่นยาวเ่าีเหมือนุปาร์านยอลล่ะ”
“ลืมไรไปป่ะ”
“อ๋อออ ลืมไปแถมยัหน้าาี๊ี” ผมับหน้าานยอลแล้วหัน้ายหันวา
“อ้วนว่ะไมันเ็มมือเลย” ่า่าลอ
“แล้วมายุ่ไรับเราล่ะ” ผมอมลม
“หึ ิว่าทำแล้วน่ารั”
“แล้วเาน่ารัป่ะล่ะ” ผมเอาหน้าไปใล้ๆานยอลและ็หอมแ้มไปฟอนึ่ถามว่าโน่ามั้ยอบเลยโน อยาถามานยอลเหมือนันนะว่าเมื่อาิที่แล้วเป็นนั่าเหรอ่าอยู่นั้นแหละ
“นี่านยอล่ามาๆอ่ะเี๋ยวไม่รัเลย” ผมเอามือไปปิปาานยอลและ็้อปล่อย
“็แล้วแ่” เสียานยอลูหอยๆเี๋ยวพี่แบนนี้ปลอบเอ
“หูยยย น้อยอลลี่พี่แบี้อโทษนะมะมะเี๋ยวอ” ผมลวบัวานยอลไปอแล้วเา็ผละออ
“มา้อิไปแหละ” แล้วานยอล็เินหนีไปโอ้ยยยยยยานยอลนับวันยิ่ทำัวน่ารั่อยูฟิเรื่อนี้้อเป็น แบยอล??? แ่ถ้าำไม่ผิผมับานยอลมีเรียนราสเียวันนิ
แหละมัน็ริ้วยผมเรียนราสเียวับผมผมเลยไปแทรแอนนี้็เหมือนผมไ้นั่ับานยอลถึ้าๆานยอละเป็นมาร์็เหอะ อนนี้านยอลุยับมาร์อย่าเียวเลยไม่เยหันมาูผมเลยยยยยย
“นี่านยอลุยับเราหน่อย” ผมัสินใไปเย่าแนานยอลเามอผมละหยิบโทรศัพท์ออมาเล่น
“...”
“านยอลลลลลล”
“...”
“เี๋ยววันนี้ให้เลี้ยน้อเสเปอร์”
“มีไร” ทันใริๆพูถึเสเปอร์หันมาเลย
“แ่มี้อแม้”
“หายโรธ่อน นะรับน้อยอลลี่อพี่แบ” ผมพูแล้วเอาหัวไปถูที่แนอานยอลผมเินนะรับไม่ใ่ไม่เินแล้วผม็ไม่เยทำแบบนี้ับานยอลเลยัรั้เียวไม่เยเลย รั้นี้รั้แรเลย ไม่สิแม่เยสอนไว้ว่า้านไ้อายอ
“็ไม่ไ้บอว่าโรธ” ผมเ้ออาแนานยอลแล้วมอหน้าานยอล
“เออ เรียนีว่าเนอะ” ผมมอไปทาอื่นือแบบมันมันอายอ่ะหน้าแ้วยไม่ไ้โรธั้นผมิไปเอเหรอ อยาะระเบิัวเอริๆเลยแ่ แม่ เย สอย ว่า ้าน ไ้ อาย อ
ีริๆเลยอาารย์สั่รายานร้าแล้วือผมเนี่ย็เป็นนที่ี้เียพอัวเลยเห็นหน้าเียบๆ็ิ๊เพียบนะ๊ะ(ผิเรื่อแหละ) ผมอยาะบ้าายอาารย์ให้ส่อาทิย์หน้ายัพอมีเวลาอยู่อนนี้ผมรีบเินมาที่โ๊ะประำอผม
“แบฮยอนวันนี้ไปมรมัน” แทยอนบอผม
“เออๆไป็ไป” ผมพูและแทยอน็ลาผมไปที่มรมอี
อนนี้ยัยาวนา็อบมาอยู่ใล้ๆานยอลอีแล้วไหนะเยิบไปใล้ๆอีผมอยาะไประาหัวยัยาวนาริๆอนนี้ผม็ไ้แ่นั่รอพี่ริสให้มาสอนี้าร์แ่พี่ริส็หายหัวไปไหนไม่รู้
“นี่นายเห็นพี่ริสไหม” แล้ว็มีผู้ายนนึ่เินมานั่้าๆผมเาูีในระับนึ่เลยนะะน่ารั็น่ารัะหล่อ็หล่อแ่ผมว่าเาไปทาน่ารัมาว่านะ
“ไม่เห็นนะนายเป็นใรเหรอไม่เยเห็นหน้าเลย” ผมถาม
“ัน่าหาที่้อถามนายพอีันเป็นนในมรมเนี่ยแหละแ่ที่ไม่่อยเห็นันเพราะันไม่่อยไ้มามรมไ”
“อ๋ออออ แสว่าัน็้อรู้ันายไวใ่ป่ะันื่อ บยอนแบฮยอน ปี1 บริหารธุริ”
“ันลีแทมินปี1 นิเทศารแส” เายิ้มให้ผม
“ร้า” และผม็ุยับแทมินยาวเลยรับสรุปพี่ริสมันไม่เ้ามรมทำให้ผมว๊าว่า็เลยุยับแทมินทุเรื่อเลยแ่ผม็ไม่บอเรื่อนนนั้นหรอ ผมุยเี่ยวับเรื่อานยอลมาว่าแ่แทมินบอว่าผมับานยอลไม่เหมาะสมันเลย
่อ
เื่อไหมรับานยอลไม่สนใผมเลยอ่ะ รึว่าานยอลหึผมับแทมินเลยทำเป็นไม่สนใใ่แน่านยอลเา็รัแ่ัวเอนั้นแหละ แ่เี๋ยวนะทำไมอนนี้ยัยาวนาบอานยอล ผมบอแทมินว่าอไปหาานยอลและอนนี้็มาหยุอยู่รหน้ายัยาวนาับานยอลแล้ว ยัยาวนาเลยระเ้ออมาาานยอล
“ว่าไ นานะไม่เอนาน” ผมพูระแทเสียใส่ยัยาวนา
“ไม่เอนานเหมือนันแบฮยอน อที” แล้วยัยาวนา็มาอผมผมแทบะผลันาออแ่ยัยาวนามันรัผมแน่นอ่ะ
“ัวนายหอมั” อีบ้า อีเลว แแอีาวนามันลวนลามผมมันอผมแล้ว็หอมอผมแล้ว่อนะมันมันมันมาระิบ้าหูผมว่า ัวผมหอมแล้วผมเลยผลัยัยนั้นออ
“นายมา็ีแหละวันพรุ่นี้วันเิพี่ียพี่ียแะเลี้ยเหล้าพรุ่นี้ผับเิมนะ” อีแล้วเหรอเพิ่ไปื่มมาไปถึหนึ่อาทิย์มึะเอาอีแล้วเหรออีพี่ีย
“ั้นเหรอแล้วทำไมไม่เห็นพี่ริสเลยแทมินมารอนานแล้ว”
“อ๋อ พี่ริสเาไม่ว่านะเลยไม่เามา” ไม่ใ่เสียานยอลแ่เป็น ยัยาวนา
“อืม เี๋ยวเราไปบอแทมิน่อนนะ” ผมเรียมัวะไปแ่
วับ
“เี๋ยวให้นานะไปบอ” รี๊ผัวาผัวไล่เมียน้อยไปแล้วอยาอยู่ับเมียหลวใ่มั้ย ผมมอมือเรียวอานยอล(?)ที่ับแนมอไว้แล้วมอหน้ายัยาวนามอยิ้มให้นาแล้นา็เินาไป
“านยอลเรายัไม่เยเห็นานยอลร้อเพลเลย”
“แล้วอยาให้ร้อให้ฟัเหรอ”
“อืออออออใ่”
“แ่เสียใ้วยันะร้อในโอาสสำัและ็นสำั” นสำัผมเป็นแฟนเาผมยัไม่เยฟัานยอลร้อเพลเลยผมไม่ใ่นสำัสินะ
“แล้วเราไม่ไ้เป็นนที่สำัอานยอลเหรอ” วามน้อยใมัน่อึ้นมาผมและานยอลยัเียบไม่มีใรพูอะไรันผมเสียใริๆนะมันบอไม่ถู ผมเป็นแฟนเาแ่ไม่ใ่นสำั แล้วผมเป็นอะไรสำหรับานยอลล่ะ
“ั้นเี๋ยวเราไป่อนนะ” ผมพูและลุึ้นยื่น
“อืม วันนี้ันอไม่เลี้ยเสเปอร์นะ”
“ไ้สิเี๋ยวเราให้อึนีเลี้ย”
ผมเินมาหาพวแทแทและอึนีผมบอว่าผมอออไปนั่ที่โ๊ะประำแ่พวนั้น็ามมาอนนี้ผมรู้แย่มาๆยาโรๆเรื่อนสำัผมสำัับานยอลแ่ไหนเหรอ
“แบมีไรรึเปล่าหน้าแเศร้ามา” แทฮยอถามผม
“แานยอลบอว่าานยอละร้อเพลในโอาสสำัับนสำั”
“แล้ว” อึนีถามวนรีมา
“านยอลไม่เยร้อให้ันฟัเลยัรั้ ันมีวามสำัับานยอลรึเปล่าว่ะ” ผมพูแบบัเพ้อ
“แบฮยอนไปเที่ยวห้าให้สบายใีว่าะไ้ลืมเรื่อเศร้าๆไปัน” แทยอนบอผมีเหมือนันะไ้ลืมเรื่ออานยอล
อนเย็น (ไวเหมือนแ่ฟิ)
ผมเินมาหยุอยู่รหน้าห้อานยอลเพราะเายัไม่ไ้ินเวเย็นแน่เลยผมเลยื้ออาหารมาให้เา ผมเาะประูแ่เา็ไม่ยอมเปิแ่านยอลน่าะลับแล้วนิผมเลยใ่ีย์าร์สำรออานยอลที่ให้ผมเปิเ้าไปที่ห้อานยอล
สสัยานยอลยัไม่ลับเพราะผมเปิเ้า็เห็นไฟยัปิอยู่ผมเลยเปิมัน็เอานยอล นั่อยู่ที่เ้าอี้ในมืออเาเป็นี้าร์
พา เ มัน นึน อ ั ฮยอ ึล วา นึน ทัล รา อ
ุ่าานธรรมาพวนั้น
นอ า ทึน ยอ า รึล อั ั ฮยอ ี รา ฮา นา บวา
เพราะุือนพิเศษ
ือ เร นอล เ ั ฮา มยอน มา อือ มี า ู ี รยอ วา
ใ่แล้ว เวลาที่ผมิถึุ หัวใอผม็เริ่มเย็นึ้นมา
เน ยอ อุล บา า นอล อ โ ีพ า
ุือมหาสมุทรฤูหนาวอผม ที่ผมอยาะเินเหยียบเท้าลไป
และานยอล็บรรเลเพลมานบอในมืออผมเือบล่วน้ำาอผมมันไหลลมามันไม่ไ้มาาวามเสียใแ่มันีใสุๆผมหลั่น้ำาออมามา นผม้อวาอาหารล้าๆัว และานยอล็เินมาหาผม
“ไม่้อร้อไห้แล้ว” านยอลปาน้ำารแ้มอผมอย่าเบามือ
“อนนี้ัน็ร้อเพลให้นายแล้วนะ” ร้อแบบไหนเหรอ ผมอยาพูแ่มันพูไม่ออ
“ไม่ไ้ร้อเพราะรู้สึผิแ่ร้อ......เพราะอยาร้อ”
“ที่ร้อ็เพราะอยาร้อร้อให้นพิเศษถึะไม่ถึับนสำัแ่นายือนพิเศษนพิเศษมัน่าานสำันสำัือนที่ันาไม่ไ้”
“แ่นพิเศษือนที่ันอยาร้อ้วยใ้วยอารม์อยาร้อโยไม่รู้ัวมาอีที็อยาร้อให้นพิเศษอย่านายฟัแล้วบยอนแบฮยอน ไอหมาบ้า”
“านยอล ฮือออออออออ” ผมอานยอลและเา็อผมอบผมปล่อยโฮออมาอย่าไม่อาย ถึานยอละเป็นนเย็นา แ่ผม็รัเามา
TBC.
หวานอ่ะหวานฟุๆไรท์แ่โรแมนิอนแรอเรื่อนี้แล้ว
แ่ไปเินไป อโทษษษษที่้าเหมือนเิมิสอบอ่ะ
ั้นเม้นโหวันนะ
ความคิดเห็น