คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : love story chapter2
อุหลาบสีาวแปลว่า
วามรัวามเ้าใอันบริสุทธิ์โยไม่หวัวามรัอบแทน
ผมล่ะะเป็นบ้ามัน็2วันแล้วที่านยอลับผมไมุ่ยันแ่เรา็ส่ไลน์บอฝันีันนะ อนนี้ผมไ้แ่มานั่อยู่ที่โรอาหารับพวอึนีและพวเ้ทิฟเินมา ทำไมูเรียๆนะ
“เ้ทำไมหน้าาูไม่ีเลย” แทยอนถาม
“ือพวเ้มีไรมาบอแบนะ” ผมทำไมว่ะ
“ไรเ้”
“แบำนานะไ้ป่ะ” พี่ยุนิถาม
“ไ้สิ น้อรหัสพี่โบมีเพื่อนพี่โร” ผมอบ
“แบเี๋ยวนี่ไ้เอานบ้ารึเปล่า” พี่อี้ิถามผม
“ไม่่อยนะเรายัไม่ไุ้ยันเลยไ้แ่ไลน์”
“แบือพี่ะบอว่า โบมีเพื่อนพี่มันบอว่าานยอลไปอไลน์นานะอ่ะ” หัวใผมเหมือนถูบีบมันเ็บมามาริๆหลัาที่พี่โรบอ
“เาอาะุยันเรื่อาน็ไ้” ผมพูทำให้ัวเอสบายใที่สุ
“แบันรู้นะว่าแเ็บ” อึนีับมือผมแน่น
“ั้นถ้าไอานยอละไปมีแฟนใหม่็ไปทำให้มันรัแสิ” แทยอนบอ
“แิแผนไ้เหรออีแท” แทฮยอถาม
“ไ้สิแบานยอลอยู่มรมไร” แทยอนถามผม
“นรี” ผมอบ
“ใรเป็นประธานมรม” แทยอนถามอี
“พี่ีย ปี4” พี่ยุนิบอ
“รอประธาน”
“ริสปี2” พี่อี้ิบออี “ีเลยเราะ้อให้พี่ริส่วย” แทยอนบอ
“เรื่อ” อึนีถามึ้น
“แไปี่นะ” ผมพู
“เออไปไหน็ไป” บอที่ว่าเพื่อนผมอีแทไล่ผมอย่าับหมูอย่าับหมา
ผมทำธุระเสร็็เินออมา็เอานยอลุยับผู้หิ หน้าาุ้นๆอ่ะเยเอที่ไหนว่ะ ผมนึไปนึมา็ำไ้ว่านี่ือนานะ ผมเลยรีลวิ่ไปหาานยอลแล้วระาแนเามาอยู่ับผม ยัยนานะหน้าเสียเลยอ่ะ
“านยอลลล ัวเอมาทำไมอยู่นี่” ผมพูเสียอ้อนแล้วนำศรีษะทุยๆอผมไปถูไถับแนอานยอล
“ใรอ่ะานยอล” ยัยาวนา(นานะอ่ะแหละ) ถามเสียเย็น
“ันเหรอ ันบยอนแบฮยอนปี1 ะบริหาร แฟนานยอล” ผมอบแล้วยยิ้มอย่าภูมิใแ่านยอลเรียะินหัวผมแล้ว
“เหรอันอิมินอาหรือนานะปี1ะบริหารันะเป็นแฟนานยอลในอนา” อีาวนาอีหน้า้านแนะแผมมอหน้าานยอลที่ยัเียบและเย็นา่อไป
“เหรอ ไม่รู้เลยว่าานยอละบับ.....นานะ” โอ๊ยยยอยา่านะแ่านยอลอยู่อีาวนา อีเลวอีหน้า้าน
“อ๋อ แบฮยอนเลิับานยอลเมื่อไหร่บอ้วยนะ” ยัยัอี
“ทำไมเหรอ” ผมถามำถามื่อๆ แ่รู้ว่ายัยาวนาะบอไร
“็ะไ้เสียบไปเลยไล่ะ” หน้า้านริมๆเลยอีหน้าวอ
“ลืมเหรอว่ามีันอยู่” านยอลพูึ้น (น่าะพูไ้้อนานแล้ว)
“หูยยยยย ยอลเราว่าไปใ้้นไม้ันเหอะไปนะ ยัยาวนา เอ้ย นานะ” สะใแปปยัยาวนาหน้าเสียแล้ว็รี๊ามหลันี่เหรอว่าที่าวะผมลาานยอลมาใ้้นไม้ให่แล้วร่อม (เะเรื่อนี้ใสใสริๆนะ) แล้วมอหน้าานยอลรๆ
“เี๋ยวนี้มีิ๊เหรอ” ผมถาม
“เปล่า” านยอลอบ
“ไม่เื่อออ” ผมพูแล้วเอาหน้าไปใล้ๆานยอล
“ปล่อยไ้แล้วหนั” เาพูแล้วพยายามะันผมออแ่ไม่มีท่าสู้ผมไ้หรอ (ูเลวเนอะ)
ฟอ
“อ่ะให้ราวัล” ผมบอแล้วานยอล็ผลัผมออไป
“อะไรเนี่ยน่าเลีย็รู้ว่าไม่อบ” เาบอ
“รัหรอึหยอเล่น” ผมพู
“บ้าริ” เาพูอีผม็อแนเาหลวมๆ
“านยอลอย่าไปมีใรนะ” เป็นรั้แรเลยที่ผมอ้อนเามันผิปิรที่านยอลลูบหัวผม ทำไมไม่รู้ผมถึอยาร้อไห้ั
“อืม แล้วะลอิู”
“วันนี้พาไปิน้าวลาวัน้วย” ผมพูแล้ว็อ้อนอี
“็แล้วแ่” เาพูทำให้ผมยิ้มว้าให้
และ็เราสอน็ุยันไปเรื่อยๆและ็แยันเพราะ้อไปเ้าเรียนรั้นี้ผม้อเรียนราสเียวับานยอลผม็แยับานยอลแยไปนั่ับเพื่อนเาส่วนผม็ไปนั่ับพวอึนีอนนี้อาารย์ยัไม่มาผมหันไปูานยอล็เห็นเาุยอยู่ับเพื่อนๆ ไม่ิสนใผมเลยยยย
“นี่เห็นนะว่าทำไรับานยอล” แทยอนพูึ้น
“ไรๆเห็นไร” ผมึ้นเสียนิๆ
“็เมื่อี้ันับอึนีและ็ไอแทะไปเรียน็เอแร่อมานยอลไว้” อายเว่อร์เลยอ่ะ ฮืออออออ
“็แฟนันเออแมีไรมาบอ”
“ไรแ” แทฮยอถาม
“เมื่อ่อนที่ันะไ้อยู่ับานยอลเอยัยาวนาเินับานยอลแล้วบอับแนว่าะเป็นแฟนในอนาานยอล” ผมพูแล้วเบะปา
“ใรว่ะ ยัยาวนา” อึนีถาม
“นานะ” ผมอบและอาารย์็มาสอนพอิพอีเลย อ่า่อเลย
่อ
พออาารย์เริ่มสอนทั้ห้อ็อยู่ในวามเียบบาน็เล่นเมส์บาน็ฟัเพลแ่ผมำลัิเรื่อยัยาวนาับานยอลิแล้วึ้นมาบอับแฟนานยอลว่าะเป็นแฟนในอนาหน้า้านเว่อร์
40 นาที ผ่านไป อาารย์็ยัไม่เลิสอน
30 นาทีผ่านไปเริ่มสั่าน
20นาทีผ่านไป
“อ่ะเลิราสแล้ว” ผมนี่ยืนึ้นเลยอาารย์เลิสอนแล้วววว แ่านยอลยันั่อยู่เลยนิเี๋ยวผมุยับพวอึนี่อนีว่า
“อึนีแทแทวันนี้ไปิน้าวับานนะ”
“รู้แล้วร้า” อีแทยอนบอ
“ไปเลย็ไ้ร้า” อีอึนีบอ
“ะไปไหน็ไปเลยร้า” ไอแทฮยอบอ
“ั้นันไปเลยนะ” ผมพูและเินมาหาานยอลและเรา็ออาห้อันมาผมิแ่เรื่ออาหารอย่าเียวเลย
อนนี้รถอานยอล็ออัวไปที่ห้า วาย ห้าวายเป็นห้าที่ผมับานยอลมาิน้าว้วยันบ่อยมา
Chanyeol
ผมพาหมา(แบฮยอนนั้นแหละ) มาที่ห้าวายที่เรามาินันบ่อยๆผมว่านะผมเริ่มรำานานะแหละอะไรอะไร็านยอล านยอลพูเลยนี่นายัไม่ไ้ีบยัเป็นแบบนี้แล้วถ้าเป็นแฟนล่ะ นิสัยไม่ไ้รึ่แบฮยอนเลย
แบฮยอนวันนี้เป็นวันแรที่เห็นเาหึผมแบบสุๆแล้ว็สีนีพแบบรุอ่ะแถมนะยัอ้อนเป็นหมาน้อยอี อนนี้ผมับแบเรา็มาินร้านอาหานแห่1ทีู่ีหน้าินี
“อ่ะนี่รับเมนู” อนนี้็มีผู้ายที่หน้าาูีและูหล่อมาน1มารับออร์เอร์ผมอ่านรป้ายื่อเาือ ิมฮิมาน ฮิมานเหรอ
“มีอะไรแนะนำบ้าอ่ะ” แบฮยอนถามแล้วไอฮิมานมัน็เินอ้อมหลัแบแล้ว็เอามือมันี้นู่นี้นี่มานี่อร่อยแล้ว็อบเอามูมันอเลียอยู่รแ้มใสอแบฮยอน ไอฮิมานูยัไม่เยทำแบบนั้นับแบฮยอนเลยนะ
“นี่นายะมาออร์เอร์หรือว่ามาทำไรรึป่าว” ผมพูเสียเย็นทำให้มันผละออมาาแบฮยอน
“ะ..อโทษรับ” มันพูแล้วผม็ทำเป็นยมือเรียผู้หินนึ่มารับออร์เอร์แทน
แล้วผมับแบฮยอนเรา็ลับอนโมา้วยันแ่พอผมส่แบฮยอนเสร็ผม็ออรถไปหาเพื่อนผมทันที ผมเินไปหาไอฮุนับไอแที่เหลือันอยู่2นในลุ่นเพื่อนผมในมหาลัย
“านมึเป็นไรเนี่ย” ไอฮุนถามผม
“เปล่า” ผมอบเสียเย็นนิๆ
“ไอห่าเปล่าเหี้ยไรูเห็นแม่เินมายัลับเมียมีผัวใหม่” ไอแพูทำให้ผมถีบมันเ้าอี้
“็แ่เรื่อแบฮยอน” ผมพู
“เรื่อไรว่ะ”
“็แม่อนูไปิน้าวับแบฮยอนมันมีผู้ายมารับออร์เอร์หน้าา็ีนะแ่แม่อนแบฮยอนอให้มันแนะนำมัน็ทำเหมือนอแบา้าหลัแถมะหอมแ้มแบอี” ผมพูยาว
“โหห ไอเหี้ยานอนแรบอไปไ้อบเาแล้วไรหึใ่มั้ย” ไอแพู
“มึอยาโนอีรอบป่ะไอแ” ผมพู
“แ่ที่ไอแพูแม่็ถูนะานูว่ามึอาะอบแบฮยอนแล้ว” เฮุนพูอบ
“ไม่มีทาูไม่มีวันอบแบฮยอน”
“เหรอถ้าเาทิ้มึ็ะล้อยันลูมึบว” แพู
“อีรอบไหมไอแ” ผมพูแล้วเรียมยเท้าึ้นมา
“ไม่ีว่าเพื่อนรั” แบอผม
“แ่ิูแล้วูิถึ ุหลาบาวว่ะ” เฮุนพู
“เหรอ”
ุไม่รู้สินะว่าุหลาบสีาวืออะไรืออนม.้นปี1ถึม.ปลายปี2มีนอบเอาอุหลาบาวมาใส่ใ้โ๊ะผมทุอาทิย์เลยแล้ว็มีโน๊เล็ที่่อยให้ำลัใผมเสมอนอนนี้เาหายไปผมรู้สึิถึิถึมา้วยผมิว่าผมหลุมรัุแล้วุหลาบาว
ผมรอุอยู่นะุหลาบาว
TBC.
มาแล้วร้า อโทษนะที่อัพ้าให้ไปันหมเลยแ่ไรท์ะบอว่า
อาทิย์หน้าไรท์สอบอ่ะลมแทบับเลสอบวันแรฮืออออเป็นำลัใ
ให้้วย 1เม้น เป็นำลัใให้ไรท์ทั้2นะ
ความคิดเห็น