คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : love story intro
The beginning of the story
ุเริ่ม้นอเรื่อ
ผมื่อปาร์านยอลเป็นนฮออโรเรียนหนึ่ในรุโลผมอยู่ม.ปลายปี3พ่อแม่ผมอ่ะไปอยู่่าประเทศและ็ธุริอพ่อแม่ผม็มีพ่อแม่อแบฮยอนหรือบยอนแบฮยอนเพื่อนร่วมั้นเรียนอผมและ็เพื่อนบ้านแบฮยอนอยู่อนโเียวับผมแ่ห้อเราร้ามัน
“านยอลเล่นเมส์ไรันป่ะ” อินหรือิมอินเพื่อนในลุ่มผมเพื่อนในลุ่มผม็ประอบไป้ว อิน เฮุน แ มาร์ พวเรามีัน5นเราเป็นเพื่อนันั้แ่ม.้นแล้วและอนนี้็ยัไม่เลิเป็นเพื่อนันเลย
“เมส์ไรอ่ะุอินเพื่อนรั”
“ือี้เว้ยพวเราลุ่มเรา็มีแ่นหล่อแ่ไม่เยมีแฟนัทีอินนนี้เลยิเมส์ให้เพื่อนรัไปหาแฟน”
“แล้วไว่ะให้ไปีบใร” มาร์ถามึ้น
“ือว่าูะให้พวมึอ่ะเียนื่อนที่อยาให้เ้ามาในเมส์อเราแล้วู็ะให้พวุมึับนที่เพื่อนเียนมา”
“แล้วบันเหรอ” เฮุนถาม
“ใ่แล้วเฮุนเพื่อนรัมึับไ้ใรมึ้อไปเป็นแฟนเา1ปีแล้วถ้าใรเป็นแฟนันย1ปีไอแให้ันล่ะพัน”
“ไออิน ีๆิมึอ่ะ”
“ูล้อเล้นเี๋ยวพวมึ็ไปเียนื่อนที่อยาเ้ามาล่ะัน”
ผมเียนื่อใรรู้ป่ะผมเียนื่อแบฮยอนเพราะแบฮยอนอ่ะเป็นนที่เรียนเ่ที่สุในห้อไแล้ว็แถมมีเพื่อนเป็น นน่ารัสุในโรเรียนอี นนั้นือ แทยอนเห็นแทยอน น่ารั ัวเล็ๆนะ แ่นิสัยไม่รันเลย
“อ่ะเี๋ยวให้ไอเฮุนับ่อนนแรเลย” อินพูแล้วยื่นล่อให้เฮุนับ
“ไ้แล้ว” เฮุนพูและ็ให้ระาษใบนั้นับอิน
“เฮุนมึฟัีๆนะ” อินพูแล้ว็ให้แววาสสารมาให้เฮุน
“อะไรๆ”
“ือมึไ้...ลู่หานประธานมรมฟุบอลที่เาามีบมึอยู่อ่ะ”
“ไอเหี้ยยย ใรเียนว่ะิบหายแล้ว”
“เฮุนเพื่อนรัูเอ” ไอมาร์ยมือบอ
“ไอมาร์ มึๆฝาไว้่อนเหอะ”
“อย่าเสียเวลาเลยน่อไป” และอิน็พูึ้นทุน่าับันไปับันมาไม่มีใรไ้แบฮยอนัทีอนนี้ ไออิน็้อไปีบยอู ไอมาร์้อไปีบแบมแบม ไอแ็ไปีบิ่วหมิน ส่วนผมทุนรู้นะ
“อ่าว เหลือุานยอลนเียวแล้ว” แพู
“ั้นมาูิว่าว่าานยอลไ้ใร” มาร์พู
“แบฮยอน ูไ้แบฮยอน” ผมพูไป
“ไม่แปลผัวเมียมัอยู่้วยัน ฮิ้วววววว” เฮ้อือี้ับในห้ออบล้อว่าผมับแบฮยอนเป็นผัวเมียันือแบบผม็มีแฟนลับนะอนแร็ิว่าะแอนี้ันแ่มันผิเลย พวแฟนลับผมับอบิ้นอยู่มาเลย
“โอ้ยยยยย พูถึ็มาเลย” ผมหันไป็พบแบฮยอนเินมาับพวเพื่อนๆเาแ่ผม็นิ่อยู่เยๆีว่า
Baekhyun
ผมแบฮยอนนะรับผมเินเ้ามาในห้อ็้อไ้ยินเสียพวอานยอลล้ออยู่เหมือนเิมถึานยอละไม่รู้สึอะไรแ่ผมใเ้นแรทุรั้ที่เพื่อนๆล้อัน ผมอบนะอบานยอลอ่ะ
“แบพวนั้นล้อแอีแล้วนะ” เสียแทยอนเพื่อนสนิทในลุ่มผมในลุ่มผม็ประอบไป้วย แทยอน อึนี ผมและแทฮยอ ผมทำเป็นไม่สนใเสียแทยอนและ็มานั่ที่ัวเอือ ผมนั่รลาๆห้อับแทฮยอและอึนีับแทยอนนั่้วยัน
“นี่แบมันะเินายอยู่แล้วมั้” เสียอึนีพูทำให้ผม้อ้อนาวให่ใส่ไป็อึนีเป็นนเียวนิที่รู้ว่าผมิยัไับานยอล
“ยัไๆฮะอึนีมีไรไม่เยบอเพื่อน” แทฮยอพูออมา
“อืม ะบอีมั้ยนะไปถามแบเอาเอสิ” และแทแททั้สอ็หันมา(มันือื่อสั้นๆอแทฮยอและแทยอน) ผมไ้แ่ยิ้มแห้ๆให้
“รึว่าแบฮยอนแอบานยอล” แทยอนพูออมา
“บะ..บ้าเหรอแทยอน” ผมพูเสียะุะั
“ับไ้แล้วววว แบฮยอนอบานยอล” ราวนี่แทฮยอเือบะโนออมาแ่ผมปิปาไว้่อน
“รู้แล้ว็เียบๆไปเลยแทแท” ผมบอแทแททั้2ไป
.
.
.
.
.
.
.
เลิเรียน (ไวเหมือนแ่ฟิ)
ผมแยทาับอึนีและแทแทผมไปที่รถประำทาที่้อนั่ทุวัน รถออัวไปไมนานผม็เห็นรถหรูอานยอลหยุอไฟแแล้วหันมายิ้มให้ผมผมใเ้นแรมามาริๆ
ผมมาถึอนโแล้วผมึ้นลิฟท์ไปที่ั้นอผมอยู่ทันทีพอผมมาถึห้อแล้ว็ล้วีย์าร์าระเป๋าเป้ผมมาทันทีผมเสียบีย์าร์เสร็็เรียมะเ้าห้อ็ไ้ยินเสียทุ้ม่ำอใรนนึ่ที่ผมรู้ัี
“เี๋ยว่อนสิแบฮยอน” เสียทุ้ม่ำเป็นเอลัษ์อานยอล
“มะ..มีไรรึป่าว”
“ือ..เออะพูยัไอ่ะ”
“...”
“ไม่อ้อม้อมแล้วนะ”
“...”
“ัน-อบ-นาย” ห๊ะ ือไรแบบผมอบานยอลมา้อนานเามีใให้ผมเหรอ
“ะ..ริเหรอ”
“ริเป็นแฟนันนะ” เาพูผมวรที่ะอบ
“ล” ใ่ลุแม่เยสอนไว้ว่า.....้านไ้อายอ
และผม็สัมผัสไ้ถึลมหายใอุ่นๆรแ้มผมผมหลับาเพราะานยอลอาะแ่แล้แ่มันไม่ใ่านยอลเาเา
ฟอ
หอมแ้มผมและ็เินาไปผมับรแ้มอผมอีรั้หน้าผมโรร้อนเลยอ่ะแล้วถ้าพวแทแทับอึนีรู้นะายแน่ๆล้อยันลูบว
มาถึพาร์ทผมแล้วือผมอยาบอว่าแบฮยอนแ้มนายมันโรนิ่มอ่ะแล้ว็หอมมามันไม่ใ่ลิ่นน้ำหอมแ่มันือลิ่น าย
TBC.
ไรท์ับมาแล้วอินโทรอาะสั้นนะแ่ไรท์ะแ่ให้ีที่สุ
เป็นำลัใให้้วยนะ เม้น โหว ันนะ
ความคิดเห็น