คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ปัญหาแต่งงานสุดเปิ่น
1
ฉันมู่ซิ่วเหวิน ตอนนี้ฉันกำลังแย่ มากๆ เพราะพ่อของฉันหาคู่ให้ฉันไม่เว้นแต่ละวันเลย
“ซิ่วเหวิน จวงหลิงมาหาลูกน่ะ”
“เฮ้อ…มาอีกแล้วเหรอพ่อ”
“ก็เค้าจะมาคุยกับลูกเรื่อง…”
“ไม่ต้องบอกเลยพ่อ เรื่องเดิมอีกแล้วใช่มั้ย”
“ก็นั่นแหละ”
ฉันกับพ่อเดินออกไปที่ห้องรับแขก ตอนนี้ฉันแทบอยากจะบินออกไปจากฮ่องกงโดยด่วนมากๆ แถมจวงหลิงนี่ก็ตื้อไม่เลิกซักที ถึงตอนนี้ฉันจะมีอายุที่จะแต่งงานได้แล้วก็เถอะนะ แต่จะให้แต่งกับคนอย่างจวงหลิงน่ะ อีกร้อยล้านปีฉันก็ยังไม่อยากจะแต่งงานด้วยเลยซักนิด ถึงจวงหลิงจะเป็นลูกผู้ดีมีชาติตระกูลก็เถอะนะ แต่นิสัยนี่สิฉันรับแทบไม่ได้เลยซักนิดเดียว คนอะไรก็ไม่รู้เห็นแก่ผลประโยชน์ส่วนตัวอย่างมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“สวัสดี ซิ่วเหวิน”
“สวัสดี จวงหลิง…มาทำไม”
“ฉันจะมาคุยเรื่องแต่งงาน”
“ถ้าจะคุยเรื่องแต่งงาน ฉันขอเวลาคิดอีกซักร้อยปีได้มั้ยล่ะ”
“ซิ่วเหวินอย่าพูดแบบนี้ได้มั้ย...ผมจริงใจนะ”
ฉันรู้สึกอยากจะบ้าตายกับจวงหลิงชะมัด บอกกี่รอบแล้วก็ยังจะพูดอยู่ได้ว่า ผมจริงใจๆ เฮ้อ...
“จวงหลิงลุงว่าเธอกลับไปก่อนจะดีกว่า”
“แต่...ก็ได้ครับ งั้นแล้วนี้ผมจะมาใหม่นะครับ”
จวงหลิงไปแล้ว โฮะๆ ฉันมีความสุขจริงๆ แต่ตอนนี้เหมือนฉันกำลังแกล้งจวงหลิงให้รอแล้วรออีกเลย แต่ถึงยังไงฉันก็ไม่อยากแต่งงานกับคนอย่างจวงหลิงเด็ดขาดเลย ไม่มีวัน!
“เฮ้อ...ซิ่วเหวินลูกอย่าทำแบบนี้ได้มั้ย”
“โธ่...พ่อก็รู้อยู่แล้วว่าหนูไม่อยากแต่งงานกับจวงหลิงน่ะ”
“ซิ่วเหวิน...”
“พ่อ...ถ้าหนูไม่แต่งงาน พ่อก็เลี้ยงหนูได้ชั่วชีวิตอยู่แล้วล่ะ”
“ไมได้! ลูกต้องแต่งงานกับจวงหลิง”
”ไม่! ไม่มีทาง”
ตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกอารมณ์ไม่ค่อยจะดีแล้วนะเนี่ย แต่ก็ต้องลดๆ อารมณ์ซักหน่อยไม่งั้นเดี๋ยวบ้านแตกแน่ ถ้าฉันยังเถียงกับพ่ออยู่แบบนี้นะ
“พ่อจะบอกให้จวงหลิงมาคุยเรื่องแต่งงานพรุ่งนี้”
“พ่อ! ทำไมทำแบบนี้ การแต่งงานของหนูนะ ไม่ใช่จะใช้มาเป็นเครื่องมือในการทำธุรกิจของพ่อนะ”
“มานี่!” พ่อกระชากแขนให้ฉันเดินตามพ่อไปที่รูปของปู่ฉัน
“ลูกรู้มั้ย ว่าความหวังของปู่ลูกก่อนเสียไปคืออะไร”
“รู้สิพ่อ...ความหวังของปู่ก่อนเสียไปคือปู่หวังจะให้ธุรกิจของตละกูลมู่เราได้ผูกมิตรกับตระกูลจวง”
“ลูกก็รู้อยู่แล้ว แล้วทำไมถึงไม่ยอมแต่งงานกับจวงหลิงเพื่อแลกตรงนี้”
“ก็พ่อลองดูนิสัยเค้าสิ เห็นแต่ผลประโยชน์ส่วนตัวทั้งนั้น หนูไม่มีทางแต่งงานกับคนแบบนี้เด็ดขาด อีกอย่างการแต่งงานของหนู หนูมีสิทธิเลือกเอง”
“ไม่ได้! ยังไงลูกก็ต้องแต่งงานกับจวงหลิง”
“ถ้าพ่ออยากให้หนูแต่งงานนัก พ่อก็แต่งเองสิ”
“อย่ามาพูดแบบนี้นะซิ่วเหวิน!”
“ถ้าปู่รู้ว่าพ่อจะให้หนูแต่งงานกับจวงหลิงเพื่อความหวังของปู่ หนูว่าปู่ต้องไม่เห็นด้วยแน่”
“แต่ปู่ลูกอยากให้ตระกูลมู่เราผูกมิตรกับตระกูลจวง อย่าลืมสิ”
“ข้อนี้หนูรู้ดีพ่อ แต่เราก็หาวิธีอื่นก็ได้”
“ไม่ได้! พ่อตัดสินใจไปแล้ว ห้ามเปลี่ยน”
“ซูหยิน พาซิ่วเหวินไปที่ห้องแล้วปิดประตูให้ดีด้วย” ซูหยินคือคนขับรถของพ่อฉันเอง
“ครับ....นายท่าน”
“พ่อ! ทำแบบนี้ได้ยังไง ไม่ยุติธรรมเลยนะพ่อ”
ห้องนอน
หนอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เดี๋ยวถ้าฉันออกไปจากห้องนี้ได้เมื่อไหร่นะ ฉันจะรีบวิ่งให้สุดชีวิตเพื่อออกไปจากบ้านนี้ให้ได้เลย พ่อนะพ่อ ทำกันได้ลงจริงๆ ให้ฉันตายแทนการแต่งงานครั้งนี้ฉันยังยอมเลย แบร่~ เฮ้อ...เอ๊ะ! เดี๋ยวก่อนนะ ฉันก็มีมือถือนี่นา เฉิ่มจริงๆ เลยฉัน 555+ ทีนี้แหละจะได้ออกไปแน่นอน
ว่าแล้วฉันก็รีบจิ้มโทรศัพท์โทรไปหาจวงหลิงทันที
ตู๊ด...ตู๊ด...
“ฮาโหล”
“จวงหลิงเหรอ ฉันเองซิ่วเหวิน”
“มีอะไร หรือว่าเปลี่ยนใจจะแต่งงานกับฉัน” อี๋!!!!!!!!!!!!!!!!! หลงตัวเองซะจริงเชียวนะเนี่ย
“คือว่า...ฉันถูกพ่อขังเอาไว้ไม่ให้ไปไหนน่ะ เธอมาช่วยฉันหน่อยได้มั้ย”
“อะไรนะ! คุณลุงขังเธองั้นเหรอ” จวงหลิงสะดุ้งเฮือก!
“ก็พ่อฉัน...”
“โอเคได้ เดี๋ยวฉันจะไปหานะ” จวงหลิงรีบขับรถมาที่บ้านฉัน
555+ สำเร็จแล้ว แค่นี้ฉันก็จะออกไปได้แล้ว...แต่ว่าถ้าออกไปจะหนีพ่อยังไงดีละ...แล้วเรื่องแต่งงานกับจวงหลิงจะทำยังไงดีนะ...แล้วฉันจะต้องแต่งงานจริงๆ รึเปล่าเนี่ย ชักจะแย่ซะแล้ว...แต่...งานแต่งงานขอเลื่อนไปก่อนซัก...9เดือน ก็ได้ ส่วนเรื่องยอมหรือไม่ก็อย่าเพิ่งพูดจะดีกว่า ส่วนพ่อ...ก็ค่อยๆ พูดทีละนิดละกัน
“คุณลุงครับ ซิ่วเหวินอยู่ไหนครับ”
“อ้าว! จวงหลิง...ซิ่วเหวินอยู่ข้างบนน่ะ”
“แต่ซิ่วเหวินบอกว่าคุณลุงขังเธอนะครับ”
“ช่างเถอะๆ จะไปหาก็ไปกับซูหยินละกัน”
“ครับ”
สงสัยพ่อฉันอยากให้ฉันกับจวงหลิงแต่งงานกันจริงๆ แน่นอนเลย เพราะจวงหลิงยังไม่ทันเอ่ยปากบอกเลยว่าจะมาหาฉัน พ่อก็เอ่ยปากบอกก่อนอีกนะ จวงหลิงเดินตามน้าซูหยินมาหาฉันที่ห้องนอน
น้าซูหยินปลดล็อคประตูห้องแล้วเอาแม่กุญแจอันใหญ่เท่ามือออกจากประตู ทีนีแหละต้องรีบวิ่งเต็มที่ วิ่งหนีไปให้ไกลจากที่นี่ แบร่~
“ซิ่วเหวิน”
“จวงหลิงมาแล้วเหรอ”
“อื้ม ไปกันเถอะ ไปคุยกับคุณลุง”
“คุยเหรอ คุยอะไร”
“ก็ไปคุยกับคุณลุงว่าห้ามทำแบบนี้อีกไง ไม่งั้นฉันจะได้แต่งงานกับเธอได้ไง เผื่อเธอคิดฆ่าตัวตาย แล้วฉันจะทำยังไงหละ มีหวังธุรกิจล้มแน่”
โห!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! จวงหลิงนี่บ้าชะมัดเลย ยังห่วงเรื่องธุรกิจอยู่นั้นหละ ขนาดคนที่จะแต่งงานด้วยก็แค่ห่วงเพราะกลัวธุรกิจจะล้ม เชอะ! ชาตินี้ฉันก็ไม่แต่งงานด้วยแน่
ห้องรับแขก
“คุณลุงครับ ผมว่าคราวหน้าคราวหลังคุณลุงอย่าทำแบบนี้กับซิ่วเหวินดีกว่านะครับ เผื่อซิ่วเหวินอาจจะคิดฆ่าตัวตายขึ้นมา แล้วถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ผมจะแต่งงานกับใครละครับคุณลุง”
“หึหึ...จวงหลิง ตอนนี้ลุงแน่ใจแล้วละว่าจะยกซิ่วเหวินให้เธอจริงๆ”
อะไรนะ! ไม่จริงมั้งเนี่ย ฉันหูผิดปกติรึเปล่าเนี่ย ฉันชักจะทนไม่ได้แล้วนะเนี่ย ตอนนี้ฉันต้องเตีรยมวิ่ง
ซะแล้ว ไม่งั้นขืนอยู่ต่อไปได้คุยถึงเรื่อง การแต่งงานอีกแน่นอนเลย แล้วฉันจะวิ่งหนยังไงดีละเนี่ย…อ๊า! ตอนนี้สมองฉันพอขยับได้แล้วแหละ
“เอ่อ...จวงหลิงเราไปเดินเล่นกันมั้ย”
“เอาสิ ไปที่ไหนละ”
“ไปที่สวนสาธารณะแถวๆ ตลาดใกล้บ้านตรงนี้น่ะ ไปมั้ย”
“เอ่อ...ไปก็ได้ แต่ขับรถไปนะ”
“อ้าว! ทำไมไม่เดินไปอะ ขับรถไปเปลืองน้ำมันนะ”
เฮ้อ...พวกคุณชายซะจริงเลย เดินนิดเดินหน่อยก็จะใช้รถ บ้าจริงเลย มีหวังถ้าใครใช้ให้ทำอะไรคงไม่ทำแน่เลยนะเนี่ย ผู้ชายอะไรเนี่ย แบบนี้ผู้หญิงที่จะแต่งงานด้วยคงจะเป็นผู้หญิงที่น่าสงสารแน่เลย
“ลุงว่า เดินไปก็ดีอยู่นะจวงหลิง”
“ครับ ก็ได้ครับคุณลุง”
555+ แผนการของฉันใกล้สำเร็จในอีกไม่ช้าแล้วนะเนี่ย ง่ายจริงๆ เลย
ความคิดเห็น