คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : chapter 4
เช้าวันต่อมา
ก๊อกๆ ก๊อกๆ
“ฮยอนซึงไปดูให้แม่หน่อยใครมา~”
ผู้เป็นแม่ซึ่งทำกับข้าวเตรียมของอยู่ในครัว
“ครับแม่”
ฮยอนซึงลุกจากโซฝาที่เขานั่งกินขนมและดูโทรทัศน์นั้นก็ลุกไปเปิดประตู
“จุนฮยองOoO”
“ใช่ นะซิทำหน้าเหมือนเจอคนหล่อ”
“= =มาทำไม วันนี้ไม่มีเรียนสักหน่อย”
“คุณน้า ครับเดี่ยวผมพาฮยอนซึงไปแล้วนะครับ”
“อ่าวจุนฮยองจะไปแล้วหรอลูก ”
“ครับเดี๋ยวมันจะมืดนะครับ”
แม่ของฮยอนซึงเดินอออกมาจากในครัว
“หรอจ๊ะ งั้นดูแลน้องดีๆ นะ แม่ฝากด้วย”
“OoOอะไรเนี่ยครับแม่วันนี้วันเสาร์น่ะครับมันเป็นวันหยุด”
“ไปได้แล้ว”จุนฮยองเดินมาจับมือฉันแล้ว(ลาก)ไปที่รถ เคยถามฉันบ้างไหมว่าจะไปหรือป่าว
“นี่ จะไปไหน”
“ที่ที่นายชอบ”เขาจะพาฉันไปตายหรือไง
“ไม่ไป- -”
“แม่นายอนุญาติแล้ว”
“หะ ตอนไหน เอะหรือว่าตอนที่นายไม่ยอมให้ฉันฟังตอนนั้นใช่ไหม”
“ไม่ทันแล้วขึ้นรถ”
“ปล่อยนะ”จุนฮยองนายบ้าไปแล้วจับฉันยัดยังงี้ได้ไง
อากาศที่แสนสดชื่น ลมพัดปลิ้วใบไม้พลิ้วไหวตามสายลม กลิ่นเค็มของทะเลและเส้นผมของฮยอนที่ปลิ้วไหวตามลมกับใบหน้าที่กำลังหลับตาจางฮยอนซึงหลับตลอดทาง เขาเพรียมากกับการเดินทางเขาเลยหลับไป จุนฮยองมองใบหน้าอันสวยงามนั้นเขามองเหมือนกำลังเก็บความทรงจำตอนร่างเล็กหลับใบหน้าที่งดงามที่อาจไม่มีใครเคยเห็น แต่เขาจุนฮยองกับได้เห็นมัน จุนฮยองกำลังเอื้อมมื้อไปปัดเส้นผมที่ตกลงมาปกปิดใบหน้านั้น แต่ร่างที่กำลังหลับใหลตื่นขึ้นมาก่อน จุนฮยองจึงรีบชักมือแล้วนั่งท่าเดิม
“ถึงแล้วหรอ”
“อืม-///-”
“นายเป็นอะไรนายแดงๆ ไม่สบายหรือป่าว”หมอนี้หน้าแดงไม่สบายหรือป่าวนะ ฉันเอามือเอื้อมไปแตะหน้าผากเขา
“ทำอะไรของนายนะ”
จุนฮยองหลบ
“ก็ฉันจะดูให้ว่านายไม่สบายหรือป่าว”อะไรของหมอนี่เนี่ย
“ฉันไม่เป็นไหร่-////-”
“แต่ฉันว่ามันแดงไปถึงหู แล้วนะO_O”
“จะถามเอาอะไรเนี่ยหะ ลงรถได้แล้ว”
จุนฮยองพูดตัดบทเปิดประตูลงรถแล้วเดินเข้าไปในบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ไม่ไกล ตัวบ้านสวยมากมันเป็นบ้านชายทะเล มีระเบียงยื่นออกมาข้างนอกและมีดานฟ้าไวดูดาวตัวบ้านเป็นสีโทนน้ำเงินกลืนไปกับทะเล
“ห้องนายทางขาว ของฉันทางซ้ายกลางคืนถ้านายเข้าห้องผิดนายเสร็จแน่”จุนฮยองยิ้มมุมปากเสร็จแล้วเดินเข้าไปในห้องของตัวเอง
“ใครจะไปเข้าห้องนาย ล่ะไอ้บ้า ”ฉันเดินเข้าไปในห้องของตัวจะให้เก็บผ้าอะไรล่ะก็หมอนี่ไม่ให้ฉันจัดของก่อนมาเลยนิ ฉันเดินไปที่ตู้เสื้อแล้วเปิดมันออก อะไรเนี่ยเสื้อผ้าของฉัน มันมาอยู่ที่นี้ได้ไง หรือว่าแม่ ต้องเป็นแน่ๆเลย
“เฮ้ย!”
“อะไรร้องดังทำไม”
“ก็นายเข้ามาทำไมไม่เคาะประตูมีมารยาทมั้งได้ไหม”
“มีแต่ไม่ได้เอามา- -”
“-*-”
“จะพาไปเที่ยวไม่ไปก็ไปนอนในห้อง”
จุนฮยองเดินหันหลังกลับ
“เดี๋ยวไปด้วยซิ”หึจะให้ฉันมาทะเลแล้วนอนอยู่ในห้องหรอไม่มีทาง
นี้มันกระโดดหอ!
“OoOนายพาฉันมากระโดดไอ้นี้เนี่ยนะ”
“ใช่”
“ไม่มีทาง”
“กลัวหรือไง”
“ใครกลัวแค่นี้”ฮยอนซึงเดินนำหน้าจุนฮยองไปที่เตรียมตัวกระโดด
“อวดดี ฉันรู้นายกลัว”หลังจากจุนฮยองพึมพำกับตัวเองก็เดินตามฮยอนซึงไปเช่นกัน
“เสร็จแล้วก็กระโดดสักทีซิ- -”
“ฉันมาคิดดูแล้วนะ ฉันปวดห้องน้ำมากเลยไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
“เดี๋ยว…กระโดดลงไปแล้วค่อยเข้าซิ”จุนฮยองจับมือฮยอนซึงที่กำลังจะเดินหนี
“ฉัน..ฉัน....”
“นายหน้าซีดมากเลย ไวป่าว”
“ไว ฉันไว”
“เราโดดพร้อมกันก็ได้นะ^^”
“OoOนายจะบ้าหรอ ฉันก็ต้องกอด นายนะซิไม่มีทาง ”
“งั้นชาตินี้นายก็ไม่มีทางโดดหลอก”
“แต่....”จุนฮยองเดินเข้ามากอดฮยอนซึง
“ฉันกอดนายก่อน นายก็ควรกอดฉันเหมือนกัน”ฮยอนซึงยกมือขึ้นกอดจุนฮยอง
“จับแน่นแน่น นะ ฉันอยู่ทั้งคนฉันปกป้องนายได้”
“*////*”ทั้งคู่พุ่งทยานลงดิ่งสู่พื้นดินข้างด้วยความเร็วแล้วแรงโน้มถ่วงฮยอนซึงกอดจุนฮยองแน่นมากเพราะเขาเชื่อไม่ว่ายังไงจุนฮยองก็สามารถปกป้องเขาได้
“ฮยอนซึงถึงพื้นแล้วนายปล่อยฉันได้แล้ว”
“@_@ฉันกลัว”
“ฮยอนซึง!!!”หลังจากคำพูดนั้น หายไปสติของฮยอนซึงก็ดับวูบลงไปในทันที จุนฮยองดูตกใจมากเขาอุ้ม
ฮยอนซึงไปที่รถแล้วขับกลับบ้าน เขาเช็ดตัวให้ฮยอนซึง เพราะเขาฮยอนซึงถึงได้เป็นแบบนี้จุนฮยองกำลังนั่งโทษตัวเองอยู่ ฮยอนซึงก็ตื่นขึ้น
“น้ำ ฉันอยากดื่มน้ำ”
“ฮยอนซึงน้ำหรอแปบ นึง นะอะน้ำดื่มเยอะนะ”
จุนฮยองตอนนี้อาจจะหมดคราบอสูรร้ายไปได้เมื่อฮยอนซึงป่วย
“นายเป็นยังไงบ้าง”
“ฉันดีขึ้นแล้วล่ะ”
“ฉันเออ ฉัน...ขอโทษ(>_>)”จุนฮยองไม่กล้าสบตาเพราะเขาไม่เคยที่จะขอโทษใครมาก่อน
“คำขอโทษนาย พูดยากจริงๆเลยนะ”
“ฉันพูดไปแล้วนายจะได้ยินไหมเรื่องของนาย-///-”
“ลูกพี่น้ำชามาแล้วครับ”เพื่อนบ้านของจุนฮยองอ่อนกว่าจุนฮยองและฮยอนซึง เขาเอาน้ำชาวางข้างเตียง
“เป็นยังไง บ้างครับพี่ฮยอนซึง”
“นายรู้จักฉันด้วยหรอ”
“พี่จำผมไม่ได้หรอครับ”
“นายดงอู ใช่ไหม”
“ครับพี่จำผมได้แล้ว”ดงอูทำเหมือนจะกอด แต่จุนฮยองกลั่นคอเอาไว
“หยุดเลยคิดจะทำอะไร- -”
“ก็ผมไม่ได้เจอพี่ฮยอนซึงนานแล้วนี้ครับผมก็จะกอดTT”
“ไม่ต้องมีงานก็ไปทำ- -”
“ครับTT”
“^^”
“ยิ้มอะไร- -”
“นายหึงหรอ”
“อยากโดนดีอีกคนหรือไง”
“นายเพิ่งทำฉันป่วยนะกล้าหรอ”
“รอให้นายหายก่อนเถอะโดนดีเหมือนคราวก่อนแน่”
“o////oบ้า”
จุนฮยองหยิบน้ำชานั้นขึ้นมาดื่มซึ่งไม่รู้เลยว่าในน้ำชามีสมุนไพรบางอย่างที่เหล่าแม่ๆของทั้งคู๋จัดเตรียมให้ มันเป็นสมุนไพรปลุกอารมณ์ให้ครึ้กคั้ก
รับเชิญ ดงอู จาก วง Infinite ค่ะ
แร็ฟเปอร์น่ารักขี้เล่น โดนใจไปอีกแบบ
อัพต่อ เลยดีกว่า เดี๋ยวขาดตอนน55555 ><
ความคิดเห็น