คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ปัจจุบัน
06.40น.
ถึงโรงเรียนซะที ซอยที่เดินไกลชิพเลยอ่ะTOT ว่าแล้วก็
"สวัสดีจ้าแพม สวัสดีจ้าขวัญ"
"สวัสดีจ้ามิ้น"
และก็เหมือนเดิม ชีวิตของฉันเริ่มต้นด้วย คุมอง เหอๆ
ทำๆๆ เสร็จซะที เย่
"ไอมิ้น" ข้าวเดินมาหาฉันที่ห้อง อ๊ะ ลืมบอกไปตอนนี้ฉันอยู่ม.2แล้วนะคะ ร่ายรายห้องกันเลยละกัน เติ้ลอยู่ห้อง1 กัมมี่ห้อง2 นกยูงกับมี่1ห้อง4 มี่2ห้อง3 ข้าวกับนพห้อง6 ส่วนฉันโดดเดี่ยว ห้อง7ค่ะ
"ว่าไงข้าว"
"แกเมื่อวานนี้ บลาๆๆๆๆๆ"ข้าวจ๋าช่วยเข้าใจเค้าหน่อยได้ไหม อ่านนิยายอยู่ เพิ่งได้เปิดด้วยนะ มาบ่นเอ๊ย มาเล่าเรื่องให้ฟัง ชิ ขัดความสุขจริงจริ๊ง แต่ก็ อดที่จะมีความสุขไม่ได้ ทุกเช้าฉันจะนั่งอยู่คนเดียวในห้อง เพราะไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ไม่ชอบพูดคุย จะคุยก็แต่เพื่อนในกลุ่ม มีข้าวมานั่งเป็นเพื่อน มันทำให้ฉัน มีความสุขมากๆๆเลยล่ะ
"อือ ฮ่าๆๆๆ"ฉันก็ขำไปกับเรื่องที่มันเล่า
"นักเรียนจ๊ะ" อ๊ะ ครูประจำชั้นสุดที่รักของฉันมาแล้วล่ะ
"สวัสดีค่ะ ครูพรรษพร"
"ดีมาก ยัยชนากานต์ แล้วคนอื่นๆไม่ทักทายครูบ้างเลยหรือ"
"แหะๆ สวัสดีค่า"เพื่อนๆที่กระจัดกระจายอยู่ในห้องทักทายครูกันใหญ่
จากนั้น ข้าวก็
"มิ้น แล้วเค้าก็บลาๆๆๆ"
"ยัยชนากานต์"คุณครูเรียกค่ะ
"นี่นะ ครูพานิชก็เหลือเกิน บลาๆๆ"ฉันก็คุยกับข้าวต่อไปค่ะ
"ชนากานต์!!!"ลั่นห้องเลยทีเดียว
"ว้าก ขอโทษค่ะครู มีอะไรหรือคะ"
"วานเอานี่ไปให้ครูโอะที่ห้องปอสามทีนะ"
"ค่ะครู ไอข้าว มากับเค้าเลย" เพราะมันคนเดียวทำให้ฉันคุยกับครูไม่ทัน ชิชิ
"ไม่ว่าง ไปก่อนล่ะ"แล้วมันก็เดินไปห้องมัน ไปคนเดียวก็ได้วะ เพื่อนเวรจากนั้น ก็ดำเนินชีวิตปกติค่ะ คือไล่เพื่อนลงไปเข้าแถวและเดินลงไปกับข้าว ในสิ่งที่มันทำอยู่ มันจะรู้ไหมน้า ว่าให้ความหวังเราอยู่น่ะ เวลาที่เดินด้วยกัน ก็ชอบโอบไหล่ฉัน เฮ้อ คนนี้คิดไกลนะจะบอกให้ ส่วนเพื่อนๆในกลุ่มก็เฮฮาเหมือนเดิมค่ะ แต่จะเจอกันช่วงเข้าแถวกับกินข้าว(ซึ่งไม่ค่อยได้เจอ)
มีอยู่วันหนึ่ง
"ใกล้วันเกิดข้าวแล้ว ซื้ออะไรให้ข้าวดีอ่ะ" ฉันถามความเห็นมี่2เพื่อนที่ฉันสนิท
"กระเป๋าสตางค์รูปพั้นไหม" ข้าวชอบพั้นค่ะ พี่พั้น นักร้องค่ะ เห็นทีไรหมั่นไส้ทุกที ไม่รู้ทำไม นักร้อง นักแสดงที่ข้าวชอบ ฉันมักไม่ชอบเสมอ ฮ่าๆ บ้าเนอะคนเรา
"ดีเนอะ ของขวัญนกทำโมเสส แต่ของขวัญข้าวซื้อกระเป๋าสตางค์"ฉันประชดค่ะ ของขวัญนกเป็นกรอบรูปที่ต้องเอาพลาสติกเหลี่ยมๆมาติดๆอ่ะค่ะ คงรู้จักกันนะคะ แหะๆ แต่ของข้าวกลับซื้ออย่างเดียวอ่ะนะ ไม่ค่อยลำเอียงเลยมีมี่ เค้ารู้นะว่าแกชอบนก แต่ทำไม ของขวัญข้าวมันถึง เฮ้ออ
"แต่เค้าว่าข้าวน่าจะชอบมากกว่านะมิ้น" เติ้ลออกความเห็น
"ก็แล้วแต่พวกแกละกันนะ งั้น แล้วเจอกัน บาย"
"บายจ้า"
สรุปง่ายๆ ตอนนี้ ฉันคิดกับข้าวเกินเพื่อน อยากเจอรุ่นพี่ที่ชอบ และไม่สามารถแสดงความรู้สึกที่อยู่ในใจกับข้าวเหมือนเดิม เพราะรู้ว่า ถ้าแสดงออกไป ความเป็นเพื่อนของฉันกับมันคงไม่เหลือ และ ความสัมพันธ์แบบนี้ ฉันก็พอใจแล้วค่ะ เพราะมันจะห่วงความรู้สึกของฉันเสมอ (หรอออ)
ความคิดเห็น