many loves รักหลายๆเศร้า

ลำดับตอนที่ #4 : chapter3 ทนไม่ไหว

Chapter3
ทนไม่ไหว ไม่ทนแล้ว

ณ ห้องเรียน
"มิคกี้ เมื่อกี๊เราไปเข้าห้องน้ำแล้วรู้ไหมเราเจอใคร"ฉันคุยกับมิคกี้
"ใครหรอ"นาวินยื่นหน้าเข้ามาถามฉัน
"อี๋! เอาหน้าเข้ามาใกล้เราทำไมเนี่ยวิน" ฉันพูดด้วยความขยะแขยง
"ขิมรังเกียจเราหรือ เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรือ"นาวินพูดด้วยสีหน้าเศร้าๆ
"ก็มันไม่ดี เราเป็นเพื่อนกันนะ" ขิมกล่าวพลางทำหน้าเศร้าๆเมื่อนึกถึงเรื่องในห้องน้ำ
'ทนไม่ไหวแล้วนะ ทั้งๆที่คิดว่าจะพูดตอนจบม.6แท้ๆ' นาวินคิดในใจเศร้าๆ
ตกเย็น ณ โต๊ะหินอ่อนโต๊ะประจำ
"โอ้ย! เราทนไม่ไหวแล้วนะ"นาวินโพล่งขึ้นมากลางวงที่กำลังนั่งทำการบ้านกันอยู่ (คนดี><!)
"ทนอะไรไม่ไหวครับที่รัก ไปห้องน้ำกันไหม"มิคกี้พูด ทำตาเจ้าชู้ใส่นาวิน เกิดเสียงอ้วกมากมายจากหลายคนในโต๊ะนั้น
"เราขอโทษนะทุกคน"นาวินพูดจบก็หันไปหาขิม "ขิม ไปกับเราหน่อย"พูดจบก็เดินนำขิมออกไป
"จะตามไปไหม?­"แม๊กถามมิค
"หึ!"มิค "นายคิดว่าไงล่ะ"
"ตามนั้น"แม๊ก
"ตามไหนวะ??"มินนี่
"หน้าตาก็สวย พูดจาให้มันดีๆหน่อยสิจ๊ะ"มิค
"เออๆ แล้วแกไม่รีบตามไปหรอ"มินนี่
ณ สวนแห่งหนึ่งในโรงเรียน
"ขิม เราขอโทษนะ"นาวิน
"ขอโทษทำไม?"ขิม
"ขอโทษที่...ที่เรา...โธ่เว้ย!"นาวินพูดไม่ออกสบถออกมาแล้วเตะลม "ขอโทษที่เรา รักเธออ่ะขิม ขิมได้ยินป่ะว่าเรารักขิม"นาวินพูดแล้วมองหน้าขิมตรงๆ
"สายตานายไม่ได้โกหกนะนาวิน แต่นายเองคงรู้คำตอบของเราว่าคืออะไร"ขิมกล้าวด้วยน้ำเสียงเศร้า
"อืม เรารู้...แล้วขิมก็ไม่ต้องเสียใจนะ มันไม่ใช่ความผิดของขิม แต่เป็นความผิดของเราเอง"นาวิน
"ถ้าวินรู้คำตอบ แล้ววินจะถามเราทำไม ถามให้มันได้อะไรขึ้นมา ก่อนถามนายคิดไหมว่าความสัมพันธ์ของเราจะเป็นยังไงต่อไปน่ะ ห๊าาา"ขิม พูดจากเบาๆเริ่มดังแล้วเริ่มกรีดร้องด้วยความเสียใจ เสียดายมิตรภาพที่สร้างกันมาหลายปี
"เราทนไม่ไหวแล้วขิม เราทนตั้งแต่ขิมคบกับแคน จนมาวันนี้วันที่เธอเสียใจ วันที่เธอเลิกคบกับเขาแล้ว ขอเราคบกับเธอได้ไหม"นาวิน
"ขอโทษนะวิน เราไม่อยากให้ใครมาเป็นตัวแทนใคร เรายังรักแคนอยู่ เราไม่อยากทำให้นายเสียใจ"ขิม
"แต่การที่ขิมคบกับเราก็ทำให้เรามีความสุขแล้วนะ"นาวิน
"ไม่หรอกวิน คบทั้งๆที่เราไม่ได้รัก ขอโทษนะ แต่เราคงคบกันไม่ได้จริงๆ"ขิม
"เรา...เข้าใจ ขอบใจนะที่ยอมฟังคำสารภาพจากเราแล้วก็...ขอโทษด้วยที่ไม่ได้คิดกับเธอแค่เพื่อน และ ทำให้เธอเสียใจ"นาวิน