many loves รักหลายๆเศร้า

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter1

เริ่มเอาลง 5/6/55  แก้ไขหน้ากระดาษ 4/12/56

          ณ โรงเรียนสหแห่งหนึ่ง

"เฮ้!ทางนี้" เสียงของหนุ่มหน้าตี๋ซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะม้าหินหน้าห้องสมุดดังขึ้น ทักชายอีกคนที่กำลังเดินไปทั่วบริเวณ

"ไฮ! แม๊ก เป็นไงบ้างปิดเทอมไปเที่ยวสนุกไหมครับคุณเพื่อน"หนุ่มหน้าหวาน ปากดี นามว่า นาวินนั่นเอง

 

"ผมก็ไปเที่ยวกับคุณน่ะครับ จะถามทำไม"แม๊กตอบทำหน้าตากวนประสาท

"ก็คล้อยตามผมไม่ได้หรือไงครับ"นาวินทำตาดุ แต่มันไม่ดุน่ะสิ ก็หน้าหวานหน้าสวยซะขนาดนี้

"แล้วเมื่อไหร่คุณจะมาซ้อมบอลครับเขารอคุณกันอยู่ที่สนามน่ะ"เสียงของบุคคลที่สาม หนุ่มหน้าคมเข้ม ประธานนักเรียน เดือนโรงเรียน กัปตันทีมฟุตบอลหรือมิคกี้กล่าวขึ้น

ครับๆไปแล้วครับเฮียมิค"แม๊กพูดแล้วรีบก้าวขาออกจากโต๊ะม้าหินขณะที่นาวินวางกระเป๋า
"นาวินฝากบอกสาวๆด้วยนะว่าเราไปซ้อมบอล"

"ครับคุณเพื่อน แอบมีซัมติงอะไรหรือเปล่าครับเพื่อน แหมๆมีรงมีเราด้วย ฮ่าๆ"นาวินแซวขำๆ ทั้งๆที่ในปากยังมีขนมปังอยู่ อุบาทว์จัง
"จะกินดีๆหรือจะกินด้วยน้ำตาวะครับไอคุณนาวิน"มิคกี้กล่าวเตรียมท่าทางพร้อมถีบ

"มิคกี้ นายจะใช้กำลังกับเพื่อนทำไมฮะ แล้วนายด้วยนาวินไม่ต้องไปแซวมิคมันหรอกน่า"เสียงหวานๆดังขึ้น ทั้งสามคนค่อยๆขยับตัวเปิดวงทำให้เห็นสาวน้อยน่ารัก ดูสดใส มีตำแหน่งเป็นถึงรองประธานนักเรียน หรือก็คือขิม เขมกรนั่นเอง
"เราไม่ผิดนะขิม ไอวินมันกวนเราก่อน"มิคกี้ชิงพูดก่อน
"อะไรวะ คุณน่ะเริ่มก่อนเลยครับคุณมิคกี้"นาวินพูด
"คุณต่างหากที่กวนผมครับ คุณนาวิน"มิคกี้พูด
"หยุดๆๆเลยพวกนาย มิค นายจะไม่ไปซ้อมบอลหรือไง นาวินหุบปากแล้วกินต่อไปเถอะน่า"ขิมพูด ทำท่าหงุดหงิด ไอสองคนนี้ทะเลาะกันได้ทุกทีสิน่า
"โอเคๆ ไปแล้วครับๆๆ"มิคกี้พูดแล้วออกวิ่งตามด้วยแม็กที่วิ่งตามไปติดๆ
ณ ห้องม.5/1
"ทำไมวันนี้มินนี่มาสายจังเลยน้า" ขิมเปรยออกมาเบาๆ
"เป็นห่วงมินนี่มากกว่าเราอีกหรือ"เสียงที่ดังมาจากด้านหลังทำให้ขิมสะดุ้งสุดตัวแล้วหันไปมอง
"โธ่! แคน นี่เองเราตกใจหมด ทำไมชอบแกล้งเรานักนะ"ขิมพูด
"ฮ่าๆๆ ก็เวลาขิมตกใจมันตลกจะตายไปนี่นา" ขิมมองใบหน้าของชายที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของตนที่คบกันมาเป็นระยะเวลาหนึ่งปีเต็มอย่างคนที่มีอะไรในใจ
"แคนคะ"ขิมเรียกชื่อแคนเบาๆ
"ครับ"
"เมื่อวานเย็นหลังจากที่แคนไปส่งขิมที่บ้านแล้ว แคนไปไหนต่อหรือเปล่าคะ?"ขิมถาม ทำหน้านิ่งๆ ขณะที่กำลังปลอบใจตนเองว่าคงไม่มีอะไร
"หืม"แคนพูด เอียงคองงๆ "ก็กลับบ้านเราน่ะสิครับ คนดีของผมเป็นอะไรไปเนี่ยทำไมวันนี้ดูเครียดๆไม่สดใสเหมือนเคยเลย"พูดพลางลูบหน้าขิมเบาๆ
"ฮึก! แคนจะไม่ให้เราเครียดได้ยังไง ทำไมแคนถึงไม่พูดความจริงกับเราเลย ถ้าแคนกลับบ้านจริงอย่างที่แคนพูด แล้วภาพพวกนี้มันมาได้ยังไง"ขิมตะโกนสุดเสียง แล้วโยนหน้าจอโทรศัพท์ที่มีรูปแคนกำลังนัวเนียกับผู้หญิงคนอื่นอยู่ในผับใส่หน้าแคน