ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เพื่อนใหม่
5
วันนี้ผมก็ต้องมานั่งเรียนอย่างส่วนตั๊ว ส่วนตัวที่ห้องประธานอีกแล้วล่ะครับ ^_____^
”ภูมิช่วยไปหาครูหน่อยนะเรื่องทีเธอมาเรียนที่นี้นะ”ป่านบอกผม
”แล้วไปบอกครูว่าไงล่ะ”ผมถาม
”เอาเอกสารนี่ไปยื่นให้ จบ”ป่านบอกก่อนเอาเอกสารมาให้ผม
”ได้”ผมรับก่อนเดินออกมาจากห้อง
ครืด
”ครูครับผมเอาเอกสารมาให้ครับ”ผมเดินเข้าไปหาครูประจำชั้น
”อ่า..ดีมากเดี๋ยวครูเอาไปให้ครูใหญ่ดูก่อนนะ”ครูของผมบอก
”ครับ”ผมตอบรับ
”งั้นผมไปล่ะฮะ”ผมลาครูก่อนที่จะเดินออกมา
โครม
”ขอโทษค่ะ”เสียงๆหนึ่งขอโทษผม
”ช่างเถอะฮะนี่ครับ”ผมบอกพลางช่วยหยิบสมุดเป็นตั้งให้เธอ
”ขอบคุณค่ะ...”เสียงขาดห้วงไปแปปหนึ่งก่อนยิ้มให้ผม
”ครับ”ผมบอก
”เดี๋ยวขอคุยด้วยหน่อยนะค่ะ”เธอคนนั้นบอก
”ได้ครับ”ผมตอบรับเธอก่อนที่จะไปรอที่หน้าห้องพักครูทั้งที่ยังงงอยู่ -_____-;;
”อยากช่วยไปกินข้าวในฐานะเพื่อนใหม่และคนช่วยเหลือได้มั้ยค่ะ”เธอชวนผม
”แล้วคุณชื่ออะไรล่ะฮะ”ผมไม่ได้ตอบคำถามเธอแต่ดันไปถามเธอกลับ
”อ๋อ ชั้นชื่อว่า มิ้น นะค่ะ”เธอบอกผม
”งั้นให้ผมพาเพื่อนไปได้ด้วยได้มั้ยฮะ”ผมถาม
”ได้สิค่ะ”มิ้นบอก
”งั้นเดี๋ยวผมไปบอกให้เพื่อนผมก่อนนะครับ”ผมบอกก่อนที่จะเดินจากมาโดยไม่รู้ว่ามีสายตาหลงใหลเฝ้ามองได้มองอยู่
”จะมีคนไปกินข้าวด้วย”เจนถาม
”อืม”ผมบอกไป
”ชื่ออะไร”แอ้ถาม
”มิ้น”ผมตอบ
”มิ้นเหรอ”นัททวน
”อ๋อ มายมิ้นนะเหรอ”มายโพล่งขึ้นมา นี่ชอบเปลี่ยนชื่อเขาจริงนะเธอ
”เออใช่ๆกำลังคิดอยู่”เจนสนับสนุน
”สงสัยว่าแม่ชอบกินมายมิ้น”ภูบอก
”ใช่ๆภูภูรินถูกต้องเลย”มายบอก
เอ้า!ภูได้เปลี่ยนชื่อไปเป็นภูภูรินซะแล้ว มิ้นด้วยเดี๋ยวเป็นมายมิ้น -____-^^^
”ถ้างั้นภูมินายก็เป็น...”ตาลมองหน้าผมสลับหน้ามาย
”ภูมิประเทศ”(มาย)
”ภูมิอากาศ”(เจน)
”ต้องภูมิประเทศสิ”(มาย)
”ภูมิอากาศ”(เจน)
การโต้เถียงดำเนินไปเรื่อยๆเฉื่อยชา----
”ภูมินายชอบชื่อไหน”มายถามผม
”ชื่อว่าภูมินี่แหละ”ผมบอก
”ไม่ได้”(เจนVSมาย)
”หยุดเลยทั้งคู่ชื่อว่าภูมิใจดีกว่า”ป่านเสนอ โธ๋เอ๋ย นึกว่าช่วยหลงดีใจ
”ดีเหมือนกันชื่อว่าภูมิใจดีกว่า”(มายVSเจน)
”แล้วไมต้องชื่อว่าภูมิใจด้วยล่ะ”ตาลถาม
”ก็มันเป็นคำว่าภูมิอยู่นะสิถ้าภูมิประเทศกับภูมิอากาศมันเป็นคำว่าพู-มิมันไม่เหลือคำว่าภูมินะสิจ้ะ”ป่านอธิบายเหตุผล
”เออนั้นสิเนอะ”แอ้พยักหน้า ไปสนับสนุนทำไม
”จบเรื่องแล้วเราไปเรียนต่อดีก่า บาย”ว่าแล้วนัทก็ไปที่ห้องเรียนส่วนตัว ส่วนผมกับภูไปที่ห้องสมุด
”มาทำไมเหรอ”(ผมVSภู)
”มาหาหนังสือ”(ผมVSภู)
”..........”(ผมVSภู)
”งั้นเราไปหาหนังสือก่อนละกันนะบาย”(ผมVSภู)
แล้วเราก็แยกกันออกมาเพื่อหาหนังสือ ผมมาที่หมวดประวัติศาสตร์
”อ้าวมาทำไมเหรอ”(ผมVSภู)
”หาหนังสือเหมือนกันเหรอ”ผมถาม
”อืม อันบนนั้นนะ”ภูบอกพลางชี้ไปที่หนังสือที่อยู่บนชั้นสูงนั้น
”อ๋อเหรอ ช่วยมั้ย”ผมถาม
”ไม่ต้องหรอกน่าเราเอาเองได้”ภูบอก
ภูเอื้อมมือสุดๆเท่าที่จะทำได้พร้อมกับเขย่งเท้า ดูมันไม่ค่อยมั่นคงยังไงไม่รู้สิ ผมกังวลสุดๆเลยนะเนี่ย
โครม!!
ตึง!!
ผมว่าแล้วนั้นไงเธอหล่นลงมาพร้อมหนังสืออีกนับสิบเล่มหล่นลงมาด้วย ดีนะเนี่ยที่มันไม่ได้หล่นลงมาทับเธอแต่มันดันหล่นลงมาทับผม -____-;;
”โทษทีนะเจ็บรึเปล่า”ภูถาม
”เห็นอย่างนี้คงไม่เจ็บเท่าไรหรอกนะ”ผมประชด
”โทษทีนะ แต่เธอออกไปก่อนได้มั้ย”
”ทำไมล่ะ”ผมถาม
”คือว่าฉันหนักนะ เธอมาทับฉัน”
”อ้ะ โทษที”ผมพูด แล้วรีบลุกออกจากตัวภูทันทีก่อนช่วยเก็บหนังสือ
# พักเที่ยง #
”อ้ะ มาแล้วทางนี้เลยจ้า”เสียงแจ้นๆแปดหลอดของชะนีนางหนึ่งส่งเสียงร้องภูมิให้เข้าไปนั่งด้วย
”นี่เพื่อนเธอเหรอจ้ะ”ชะนีตัวนั้นถาม
”ฮะผมชื่อภูมิครับ”ผมบอก
”อ้ะจ้ะ ภูมิเพื่อนภูมินี่มีเยอะเนอะเป็นผู้หญิงทั้งนั้นเลย”มายมิ้นพูด
”อืม”ผมบอกแล้วเริ่มแนะนำเพื่อนๆ
”เธอเป็นประธานนักเรียนหรอกเหรอ”มิ้นถามมาย
”จ้ะ”มายตอบท่าทางยิ้มแย้มแจ่มใส
แต่ดูท่าทางที่แท้จริงแล้วเริ่มรำคาญเหมือนกัน...
”ว้ายดีจังเลยนะภูมิเป็นเพื่อนประธาน”มิ้นพูดพลางทำท่าดีอกดีใจจนมายนั่งหน้าแหย
”แล้วคนนี้ชื่อว่า.......”ผมอธิบายไปเรื่องมิ้นก็ทำท่ากระดี้กระด๋าไปเรื่อยๆเหมือนกัน แต่ว่าดูหน้าคนที่ถูกแนะนำนี่....มันไม่ค่อยแจ่มเท่าไร
”อยากกินอะไรกันเหรอจ้ะเดี๋ยวเราเลี้ยง”มิ้นถาม
”เรากินเยอะนะ”มายบอกยิ้มอย่างเจ้าเหล่ -___-^^
”เยอะแค่ไหนไม่หวั่นจ้ะ”มิ้นท้า
”งั้นให้ป่านกับเจนสั่งก่อนละกันนะเด๋วเราค่อยเอาทีหลัง”มายบอก
”งั้นเราจะเอา.....”ป่านสั่งอาหารมาเป็นกระบวน ผมเห็นหน้ามิ้นซีดลงเรื่อยๆ
”งั้นเราก็เอา....”แล้วเจนก็มาเป็นพายุเลยละ
”ทานกันหมดเหรอจ้ะ ถ้าไม่หมดเขาคิดเงินเป็น 2 เท่าของอาหาร”มิ้นบอกพลางกลืนน้ำลาย
ร้านนี้โหดแหะวันหลังไม่มาแน่
”หมดสิหมดแน่ถ้าไม่หมดเราจะช่วย”เจนบอก มั่นใจจริงนะ
แล้วพวกผมกับมิ้นก็เริ่มแดกอาหารเข้าไปจนสุดท้ายอาหารที่ป่านสั่งมามันก็หมดลงด้วยน้ำมือเจ้าของเองมิ้นมองอย่างตกใจสงสัยไม่เคยเห็นคนอย่างป่าน
”ค่าอาหารทั้งหมด 15030 ครับ”พนักงานเก็บเงินบอกราคาที่เห็นแล้วหน้าซีด
”ว้า เรามีแค่ 500 เองง่ะ”มิ้นบอก
”ให้เราช่วยมั้ย”แอ้ถาม ว้าวใจบุญจังเลย
”ขอบคุณนะจ้ะแต่ว่าพวกเธอจะมีเงินเหรอมันแพงมากนะ”มิ้นถามอย่างกังวล ผมอยากจะบอกไปเลยว่ารู้จักพวกนี้น้อยไป
”พอสิ”มายบอกแล้วเริ่มคำนวณ
”จ่ายคน 1816.25 บาท”ป่านคำนวณภายในเวลา 1นาที
แต่ละคนต่างควักเงินจากกระเป๋ามา 1816.25 บาทส่วนผมนั่งนิ่งไม่ต้องจ่าย ^______^
”ขอบคุณมากเลยนะจ้ะ”มิ้นบอก
”ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ เพื่อนกัน”ภูบอก
”จ้ะ ขอบใจมากๆเลยนะ”มิ้นบอกน้ำตาคลอเบ้า
”โทษทีนะเราเป็นพวกน้ำตาตื้น”มิ้นบอกขณะที่น้ำตามันไหลเป็นสายน้ำป่า
”งั้นเหรอจ้ะ ตาลก็เหมือนกันแค่ยุงตายร้องไห้เป็นสายเลือด”เจนเริ่มเผาเพื่อน
”ว่าแต่เราแกก็เหมือนกันแหละ แค่จะฆ่าปลาท่องแผ่เมตตาเป็นชั่วโมง”ตาลว่าบ้าง นี่มาเถียงกันเรื่องน้ำตาหรอกเรอะ
”แต่ไอ้มายนะกว่าจะร้องไห้เป็นชั่วโมง”ตาลบอก
”บ่อน้ำตามันลึกจะตาย”เจนว่าบ้าง
”ตอนนั้นให้อ่านนิยายโครตเศร้าเลยมันยังไม่ร้อง”เจนเล่า
แล้วมันก็บรรยายเรื่องบ่อน้ำตาลึกของเพื่อนต่อไป...
”เรามาเล่นเกมกันซักเกมก่อนเข้าเรียนมะ”นัทเสนอ
”โอเช”ตาลตอบรับ
”แต่ว่าเรารู้เรื่องเกมนี้กันหมดเราต้องให้ภูมิเล่น”ป่านบอก เอาฉันไปเกี่ยวไมเนี่ย
”ก็ได้”มายตอบก่อนที่จะลงมือเป็นคนถาม
จบซะแล้วละก๊าบ แต่ว่ามีเกมให้ไปลองเล่นกันด้วยนะเกมที่มายเล่นกับภูมินั้นแหละ
คนเล่น
2 คน คนที่ 1 เป็นคนถาม คนที่ 2 เป็นคนตอบ
วิธีเล่น..
ลองหลับตาแล้วจินตนาการว่าเดินอยู่ในป่าเดินไปเรื่อยๆแล้วพบของที่ใส่น้ำได้จะเป็นอะไรก็ได้ แล้วมันมีน้ำรึป่าว มีเยอะมั้ย แล้วเดินต่อไปพบกุญแจตกอยู่จะเก็บขึ้นมามั้ย เดินต่อไปพบต้นไม้ใหญ่หรือเล็ก แล้วเดินดุ่มๆไปอีกเจอท่อนไม้โคตรใหญ่ขวางอยู่แล้วคุณจะข้ามไปยังไงจะปีน เดินอ้อมหรือว่าจะตัดมัน เมื่อข้ามมาแล้วเจอน้ำตก ลำธารหรือว่าแม่น้ำแล้วมันไหลแรงมั้ย แรงหรือไม่แรง แล้วจะทำยังไงลงไปเล่น ล้างหน้าล้างตา มองดูเฉยๆ แล้วเดินมาเจอบ้านใหญ่ กลาง เล็ก แล้วมันมีคนอยู่มั้ย ถ้าเสร็จแล้วให้ลืมตาขึ้นให้คนที่ 1 ถามว่า
1. ของที่ใส่น้ำได้คืออะไร
2. มีน้ำมั้ย
3. มากหรือว่าน้อยหรือว่าปานกลาง
4. จะเก็บกุญแจอ่ะป่าว
5. พบต้นไม้ใหญ่หรือว่าเล็ก
6. จะข้ามท่อนไม้ยังไง
7. เจอน้ำตก ลำธารหรือแม่น้ำ
8. มันไหลแรงมั้ย
9. ทำยังไงกับมันเมื่อเจอครั้งแรก
10. เจอบ้านใหญ่ กลางหรือเล็ก
11. มีคนอยู่มั้ย
คนที่ 2 คนตอบ
คำถามที่ 1 นั้นจะตอบอะไรก็ได้ที่มันใส่น้ำได้
ถ้าเกิดว่าคำถามที่2ตอบว่า
ไม่มีน้ำนั้นคือ ไม่มีน้ำใจ
ถ้ามีน้ำ คือ มีน้ำใจ
คำถามที่ 3ถ้าตอบว่า น้อยก็มีน้ำใจน้อย ถ้ามีปานกลางมีน้ำใจบ้าง ถ้ามีน้ำมากคุณเป็นคนใจบุญสุดๆ
คำถามที่ 2 ถ้าตอบว่า เก็บกุญแจ ถือว่าเป็นคนเสือก
ถ้าไม่เก็บเดินผ่านไป ถือว่าเป็นคนไม่ชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้าน
คำถามที่ 5 ถ้าตอบว่าพบต้นไม้ใหญ่ ปัญหาของคุณมันbigมาก
พบต้นไม้เล็ก ปัญหาของคุณมันจิ๊บจ๊อย
คำถามที่ 6 ถ้าบอกว่าข้ามท่อนไม้โดยการปีน เผชิญปัญหาโดยตรง
ตัดมัน หนีปัญหา
เดินอ้อมไปซะ อ้อมปัญหา
คำถามที่ 7 , 8 ถ้าตอบว่าเจอน้ำตกไหลแรง ลามก
เจอน้ำตกไหลไม่แรง ไม่ลามก
ลำธารไหลแรง ลามก
ลำธารไหลไม่แรง ไม่ลามก
แม่น้ำไหลแรง ลามก
แม่น้ำไหลไม่แรง ไม่ลามก
คำถามที่ 9 ถ้าตอบว่าถ้าโดดลงเล่น เมื่อเจอความรักจะพุ่งไปหาทันที
ถ้าล้างหน้าล้างตา เมื่อเจอความรักจะค่อยเป็นค่อยไป
ถ้ามองดู จะไม่สนใจเรื่องความรักเลย
คำถามที่ 10 ถ้าบอกว่าบ้านใหญ่ คุณจน
บ้านกลาง ฐานะปานกลาง
บ้านเล็ก คุณรวย
คำถามที่ 11 ถ้าตอบว่ามีคน ครอบครัวอบอุ่น
ไม่มีคน ครอบครัวไม่อบอุ่นเอาซะเลย
วันนี้ผมก็ต้องมานั่งเรียนอย่างส่วนตั๊ว ส่วนตัวที่ห้องประธานอีกแล้วล่ะครับ ^_____^
”ภูมิช่วยไปหาครูหน่อยนะเรื่องทีเธอมาเรียนที่นี้นะ”ป่านบอกผม
”แล้วไปบอกครูว่าไงล่ะ”ผมถาม
”เอาเอกสารนี่ไปยื่นให้ จบ”ป่านบอกก่อนเอาเอกสารมาให้ผม
”ได้”ผมรับก่อนเดินออกมาจากห้อง
ครืด
”ครูครับผมเอาเอกสารมาให้ครับ”ผมเดินเข้าไปหาครูประจำชั้น
”อ่า..ดีมากเดี๋ยวครูเอาไปให้ครูใหญ่ดูก่อนนะ”ครูของผมบอก
”ครับ”ผมตอบรับ
”งั้นผมไปล่ะฮะ”ผมลาครูก่อนที่จะเดินออกมา
โครม
”ขอโทษค่ะ”เสียงๆหนึ่งขอโทษผม
”ช่างเถอะฮะนี่ครับ”ผมบอกพลางช่วยหยิบสมุดเป็นตั้งให้เธอ
”ขอบคุณค่ะ...”เสียงขาดห้วงไปแปปหนึ่งก่อนยิ้มให้ผม
”ครับ”ผมบอก
”เดี๋ยวขอคุยด้วยหน่อยนะค่ะ”เธอคนนั้นบอก
”ได้ครับ”ผมตอบรับเธอก่อนที่จะไปรอที่หน้าห้องพักครูทั้งที่ยังงงอยู่ -_____-;;
”อยากช่วยไปกินข้าวในฐานะเพื่อนใหม่และคนช่วยเหลือได้มั้ยค่ะ”เธอชวนผม
”แล้วคุณชื่ออะไรล่ะฮะ”ผมไม่ได้ตอบคำถามเธอแต่ดันไปถามเธอกลับ
”อ๋อ ชั้นชื่อว่า มิ้น นะค่ะ”เธอบอกผม
”งั้นให้ผมพาเพื่อนไปได้ด้วยได้มั้ยฮะ”ผมถาม
”ได้สิค่ะ”มิ้นบอก
”งั้นเดี๋ยวผมไปบอกให้เพื่อนผมก่อนนะครับ”ผมบอกก่อนที่จะเดินจากมาโดยไม่รู้ว่ามีสายตาหลงใหลเฝ้ามองได้มองอยู่
”จะมีคนไปกินข้าวด้วย”เจนถาม
”อืม”ผมบอกไป
”ชื่ออะไร”แอ้ถาม
”มิ้น”ผมตอบ
”มิ้นเหรอ”นัททวน
”อ๋อ มายมิ้นนะเหรอ”มายโพล่งขึ้นมา นี่ชอบเปลี่ยนชื่อเขาจริงนะเธอ
”เออใช่ๆกำลังคิดอยู่”เจนสนับสนุน
”สงสัยว่าแม่ชอบกินมายมิ้น”ภูบอก
”ใช่ๆภูภูรินถูกต้องเลย”มายบอก
เอ้า!ภูได้เปลี่ยนชื่อไปเป็นภูภูรินซะแล้ว มิ้นด้วยเดี๋ยวเป็นมายมิ้น -____-^^^
”ถ้างั้นภูมินายก็เป็น...”ตาลมองหน้าผมสลับหน้ามาย
”ภูมิประเทศ”(มาย)
”ภูมิอากาศ”(เจน)
”ต้องภูมิประเทศสิ”(มาย)
”ภูมิอากาศ”(เจน)
การโต้เถียงดำเนินไปเรื่อยๆเฉื่อยชา----
”ภูมินายชอบชื่อไหน”มายถามผม
”ชื่อว่าภูมินี่แหละ”ผมบอก
”ไม่ได้”(เจนVSมาย)
”หยุดเลยทั้งคู่ชื่อว่าภูมิใจดีกว่า”ป่านเสนอ โธ๋เอ๋ย นึกว่าช่วยหลงดีใจ
”ดีเหมือนกันชื่อว่าภูมิใจดีกว่า”(มายVSเจน)
”แล้วไมต้องชื่อว่าภูมิใจด้วยล่ะ”ตาลถาม
”ก็มันเป็นคำว่าภูมิอยู่นะสิถ้าภูมิประเทศกับภูมิอากาศมันเป็นคำว่าพู-มิมันไม่เหลือคำว่าภูมินะสิจ้ะ”ป่านอธิบายเหตุผล
”เออนั้นสิเนอะ”แอ้พยักหน้า ไปสนับสนุนทำไม
”จบเรื่องแล้วเราไปเรียนต่อดีก่า บาย”ว่าแล้วนัทก็ไปที่ห้องเรียนส่วนตัว ส่วนผมกับภูไปที่ห้องสมุด
”มาทำไมเหรอ”(ผมVSภู)
”มาหาหนังสือ”(ผมVSภู)
”..........”(ผมVSภู)
”งั้นเราไปหาหนังสือก่อนละกันนะบาย”(ผมVSภู)
แล้วเราก็แยกกันออกมาเพื่อหาหนังสือ ผมมาที่หมวดประวัติศาสตร์
”อ้าวมาทำไมเหรอ”(ผมVSภู)
”หาหนังสือเหมือนกันเหรอ”ผมถาม
”อืม อันบนนั้นนะ”ภูบอกพลางชี้ไปที่หนังสือที่อยู่บนชั้นสูงนั้น
”อ๋อเหรอ ช่วยมั้ย”ผมถาม
”ไม่ต้องหรอกน่าเราเอาเองได้”ภูบอก
ภูเอื้อมมือสุดๆเท่าที่จะทำได้พร้อมกับเขย่งเท้า ดูมันไม่ค่อยมั่นคงยังไงไม่รู้สิ ผมกังวลสุดๆเลยนะเนี่ย
โครม!!
ตึง!!
ผมว่าแล้วนั้นไงเธอหล่นลงมาพร้อมหนังสืออีกนับสิบเล่มหล่นลงมาด้วย ดีนะเนี่ยที่มันไม่ได้หล่นลงมาทับเธอแต่มันดันหล่นลงมาทับผม -____-;;
”โทษทีนะเจ็บรึเปล่า”ภูถาม
”เห็นอย่างนี้คงไม่เจ็บเท่าไรหรอกนะ”ผมประชด
”โทษทีนะ แต่เธอออกไปก่อนได้มั้ย”
”ทำไมล่ะ”ผมถาม
”คือว่าฉันหนักนะ เธอมาทับฉัน”
”อ้ะ โทษที”ผมพูด แล้วรีบลุกออกจากตัวภูทันทีก่อนช่วยเก็บหนังสือ
# พักเที่ยง #
”อ้ะ มาแล้วทางนี้เลยจ้า”เสียงแจ้นๆแปดหลอดของชะนีนางหนึ่งส่งเสียงร้องภูมิให้เข้าไปนั่งด้วย
”นี่เพื่อนเธอเหรอจ้ะ”ชะนีตัวนั้นถาม
”ฮะผมชื่อภูมิครับ”ผมบอก
”อ้ะจ้ะ ภูมิเพื่อนภูมินี่มีเยอะเนอะเป็นผู้หญิงทั้งนั้นเลย”มายมิ้นพูด
”อืม”ผมบอกแล้วเริ่มแนะนำเพื่อนๆ
”เธอเป็นประธานนักเรียนหรอกเหรอ”มิ้นถามมาย
”จ้ะ”มายตอบท่าทางยิ้มแย้มแจ่มใส
แต่ดูท่าทางที่แท้จริงแล้วเริ่มรำคาญเหมือนกัน...
”ว้ายดีจังเลยนะภูมิเป็นเพื่อนประธาน”มิ้นพูดพลางทำท่าดีอกดีใจจนมายนั่งหน้าแหย
”แล้วคนนี้ชื่อว่า.......”ผมอธิบายไปเรื่องมิ้นก็ทำท่ากระดี้กระด๋าไปเรื่อยๆเหมือนกัน แต่ว่าดูหน้าคนที่ถูกแนะนำนี่....มันไม่ค่อยแจ่มเท่าไร
”อยากกินอะไรกันเหรอจ้ะเดี๋ยวเราเลี้ยง”มิ้นถาม
”เรากินเยอะนะ”มายบอกยิ้มอย่างเจ้าเหล่ -___-^^
”เยอะแค่ไหนไม่หวั่นจ้ะ”มิ้นท้า
”งั้นให้ป่านกับเจนสั่งก่อนละกันนะเด๋วเราค่อยเอาทีหลัง”มายบอก
”งั้นเราจะเอา.....”ป่านสั่งอาหารมาเป็นกระบวน ผมเห็นหน้ามิ้นซีดลงเรื่อยๆ
”งั้นเราก็เอา....”แล้วเจนก็มาเป็นพายุเลยละ
”ทานกันหมดเหรอจ้ะ ถ้าไม่หมดเขาคิดเงินเป็น 2 เท่าของอาหาร”มิ้นบอกพลางกลืนน้ำลาย
ร้านนี้โหดแหะวันหลังไม่มาแน่
”หมดสิหมดแน่ถ้าไม่หมดเราจะช่วย”เจนบอก มั่นใจจริงนะ
แล้วพวกผมกับมิ้นก็เริ่มแดกอาหารเข้าไปจนสุดท้ายอาหารที่ป่านสั่งมามันก็หมดลงด้วยน้ำมือเจ้าของเองมิ้นมองอย่างตกใจสงสัยไม่เคยเห็นคนอย่างป่าน
”ค่าอาหารทั้งหมด 15030 ครับ”พนักงานเก็บเงินบอกราคาที่เห็นแล้วหน้าซีด
”ว้า เรามีแค่ 500 เองง่ะ”มิ้นบอก
”ให้เราช่วยมั้ย”แอ้ถาม ว้าวใจบุญจังเลย
”ขอบคุณนะจ้ะแต่ว่าพวกเธอจะมีเงินเหรอมันแพงมากนะ”มิ้นถามอย่างกังวล ผมอยากจะบอกไปเลยว่ารู้จักพวกนี้น้อยไป
”พอสิ”มายบอกแล้วเริ่มคำนวณ
”จ่ายคน 1816.25 บาท”ป่านคำนวณภายในเวลา 1นาที
แต่ละคนต่างควักเงินจากกระเป๋ามา 1816.25 บาทส่วนผมนั่งนิ่งไม่ต้องจ่าย ^______^
”ขอบคุณมากเลยนะจ้ะ”มิ้นบอก
”ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ เพื่อนกัน”ภูบอก
”จ้ะ ขอบใจมากๆเลยนะ”มิ้นบอกน้ำตาคลอเบ้า
”โทษทีนะเราเป็นพวกน้ำตาตื้น”มิ้นบอกขณะที่น้ำตามันไหลเป็นสายน้ำป่า
”งั้นเหรอจ้ะ ตาลก็เหมือนกันแค่ยุงตายร้องไห้เป็นสายเลือด”เจนเริ่มเผาเพื่อน
”ว่าแต่เราแกก็เหมือนกันแหละ แค่จะฆ่าปลาท่องแผ่เมตตาเป็นชั่วโมง”ตาลว่าบ้าง นี่มาเถียงกันเรื่องน้ำตาหรอกเรอะ
”แต่ไอ้มายนะกว่าจะร้องไห้เป็นชั่วโมง”ตาลบอก
”บ่อน้ำตามันลึกจะตาย”เจนว่าบ้าง
”ตอนนั้นให้อ่านนิยายโครตเศร้าเลยมันยังไม่ร้อง”เจนเล่า
แล้วมันก็บรรยายเรื่องบ่อน้ำตาลึกของเพื่อนต่อไป...
”เรามาเล่นเกมกันซักเกมก่อนเข้าเรียนมะ”นัทเสนอ
”โอเช”ตาลตอบรับ
”แต่ว่าเรารู้เรื่องเกมนี้กันหมดเราต้องให้ภูมิเล่น”ป่านบอก เอาฉันไปเกี่ยวไมเนี่ย
”ก็ได้”มายตอบก่อนที่จะลงมือเป็นคนถาม
จบซะแล้วละก๊าบ แต่ว่ามีเกมให้ไปลองเล่นกันด้วยนะเกมที่มายเล่นกับภูมินั้นแหละ
คนเล่น
2 คน คนที่ 1 เป็นคนถาม คนที่ 2 เป็นคนตอบ
วิธีเล่น..
ลองหลับตาแล้วจินตนาการว่าเดินอยู่ในป่าเดินไปเรื่อยๆแล้วพบของที่ใส่น้ำได้จะเป็นอะไรก็ได้ แล้วมันมีน้ำรึป่าว มีเยอะมั้ย แล้วเดินต่อไปพบกุญแจตกอยู่จะเก็บขึ้นมามั้ย เดินต่อไปพบต้นไม้ใหญ่หรือเล็ก แล้วเดินดุ่มๆไปอีกเจอท่อนไม้โคตรใหญ่ขวางอยู่แล้วคุณจะข้ามไปยังไงจะปีน เดินอ้อมหรือว่าจะตัดมัน เมื่อข้ามมาแล้วเจอน้ำตก ลำธารหรือว่าแม่น้ำแล้วมันไหลแรงมั้ย แรงหรือไม่แรง แล้วจะทำยังไงลงไปเล่น ล้างหน้าล้างตา มองดูเฉยๆ แล้วเดินมาเจอบ้านใหญ่ กลาง เล็ก แล้วมันมีคนอยู่มั้ย ถ้าเสร็จแล้วให้ลืมตาขึ้นให้คนที่ 1 ถามว่า
1. ของที่ใส่น้ำได้คืออะไร
2. มีน้ำมั้ย
3. มากหรือว่าน้อยหรือว่าปานกลาง
4. จะเก็บกุญแจอ่ะป่าว
5. พบต้นไม้ใหญ่หรือว่าเล็ก
6. จะข้ามท่อนไม้ยังไง
7. เจอน้ำตก ลำธารหรือแม่น้ำ
8. มันไหลแรงมั้ย
9. ทำยังไงกับมันเมื่อเจอครั้งแรก
10. เจอบ้านใหญ่ กลางหรือเล็ก
11. มีคนอยู่มั้ย
คนที่ 2 คนตอบ
คำถามที่ 1 นั้นจะตอบอะไรก็ได้ที่มันใส่น้ำได้
ถ้าเกิดว่าคำถามที่2ตอบว่า
ไม่มีน้ำนั้นคือ ไม่มีน้ำใจ
ถ้ามีน้ำ คือ มีน้ำใจ
คำถามที่ 3ถ้าตอบว่า น้อยก็มีน้ำใจน้อย ถ้ามีปานกลางมีน้ำใจบ้าง ถ้ามีน้ำมากคุณเป็นคนใจบุญสุดๆ
คำถามที่ 2 ถ้าตอบว่า เก็บกุญแจ ถือว่าเป็นคนเสือก
ถ้าไม่เก็บเดินผ่านไป ถือว่าเป็นคนไม่ชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้าน
คำถามที่ 5 ถ้าตอบว่าพบต้นไม้ใหญ่ ปัญหาของคุณมันbigมาก
พบต้นไม้เล็ก ปัญหาของคุณมันจิ๊บจ๊อย
คำถามที่ 6 ถ้าบอกว่าข้ามท่อนไม้โดยการปีน เผชิญปัญหาโดยตรง
ตัดมัน หนีปัญหา
เดินอ้อมไปซะ อ้อมปัญหา
คำถามที่ 7 , 8 ถ้าตอบว่าเจอน้ำตกไหลแรง ลามก
เจอน้ำตกไหลไม่แรง ไม่ลามก
ลำธารไหลแรง ลามก
ลำธารไหลไม่แรง ไม่ลามก
แม่น้ำไหลแรง ลามก
แม่น้ำไหลไม่แรง ไม่ลามก
คำถามที่ 9 ถ้าตอบว่าถ้าโดดลงเล่น เมื่อเจอความรักจะพุ่งไปหาทันที
ถ้าล้างหน้าล้างตา เมื่อเจอความรักจะค่อยเป็นค่อยไป
ถ้ามองดู จะไม่สนใจเรื่องความรักเลย
คำถามที่ 10 ถ้าบอกว่าบ้านใหญ่ คุณจน
บ้านกลาง ฐานะปานกลาง
บ้านเล็ก คุณรวย
คำถามที่ 11 ถ้าตอบว่ามีคน ครอบครัวอบอุ่น
ไม่มีคน ครอบครัวไม่อบอุ่นเอาซะเลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น