ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บุคคลปริศนาในห้องน้ำ
4
เมื่อเราได้มาถึงที่หมายแล้ว แต่ละคนก็เดินลงมาอย่างอ่อนล้า ผมไม่แปลกใจหรอกครับก็ขับซะยังกะว่าร้านมันจะปิดอีก 1 ชั่วโมงหน้ายังไงยังงั้นแต่ที่ผมแปลกก็คือทำไมผมเผ้ามันยังอยู่ดีมีสุขล่ะทั้งที่ปกติมันน่าจะยุ่งเหยิงเหมือนผีบ้า เมื่อผมงงผมก็ถามว่าที่แฟนครับ^_^
”นี่ภูทำไมมันเป็นงี้ล่ะ”ผมถาม
”อ๋อก็คือว่าป่านนะทีแรกนะขับไม่ค่อยดีเท่าไรหรอกแต่มาหลังๆนี่ขับดีขึ้นเยอะ”ภูบอกผมหน้าตาเธอเฉยมาก
-เนี่ยนะดีขึ้น-ผมคิดก่อนยิ้มให้ภูแล้วเดินตามพวกเจนนี่ไป
”มาไวๆหน่อยซิย่ะ สวีทกันอยู่รึไงถึงมาช้า”เจนนี่ถาม
”จะบ้ารึไง”ผมพูด
”ฉันไม่เชื่อนายหรอกน่า อย่าหลอกกันหน่อยเลย”เจนนี่ยังหาข้ออ้าง นี่เธอคิดว่าฉันเป็นแฟนกับภูรึไงหา
”จะไปกันมั้ยยืนเถียงกันอยู่นั้นแหละรำคาญ เถียงกันอยู่ได้ถ้าอยากเถียงมากละก็ไปข้างนอก”แล้วพวกผม 2 คนก็โดนป่านบ่นไปเลย T_T
”จ้าๆ”เจนบอกก่อนเดินตามป่านที่กระฟัดกระเฟียดไปแล้วยังหันมาทำหน้าตาถมึงทึงใส่ผมอีกนะ
”ทำอะไรอยู่”ภูเดินเข้ามาผม
”ปะ....ป่าวหรอกไปกันเหอะ”ผมโกหกก่อนเดินตามป่านและเจนไป
-ใจหายหมด-ผมคิดก่อนเอามือจับหน้าอกไว้
”อยากกินอะไรบอกมาได้นะเด๋วเราเลี้ยง”มายบอกพลางเปิดเมนูดูอาหาร
”อ่า..งั้นเราเอา~~~~”ป่านพลามอาหารออกมาเป็นสิบชุด แต่มายยังยิ้มสยาม
”งั้นเราเอามั่ง”แล้วเจนก็พลามชื่ออาหารมาอีก และดูมายยังไม่สะทกสะท้าน
”มายมันแพงมากเลยนะจ่ายไหวเหรอ”ผมถามมายที่ยังนั่งยิ้ม
”หมูๆ”มายบอกก่อนและหันไปรอเพื่อนสั่งรายการอาหารที่ทำเอาพนักงานจดมือระวิง
”หมดแล้วช่ายป่ะ”มายถาม
”อืม”พวกเราตอบอย่างพร้อมเพรียงแล้วนั่งรออาหาร
10 นาทีผ่านไป*-*
”อาหารมาแล้ว”เจนบอกก่อนขยับเมนูเพื่อให้อาหารวาง
”งั้นก็...”ป่านเว้นไว้แล้วก็เริ่มหวดอาหารตรงหน้า
พวกผมทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อยโดยเฉพาะป่านนั้นกินมากกว่าเพื่อน
เวลาผ่านไป 1 ชั่วโมง-_-++
”พี่ค่าเช็กบิลค่~า”เจนตะโกนบอกพี่พนักงานที่กำลังเดินมา
”อ่า..ค่าอาหารนะครับ 15,789 บาทครับ”พนักงานบอกมองหน้ามาย
”คิดว่าหนูไม่มีเงินจ่ายรึไง”มายบอกก่อนหยิบตังออกมาเพียบ!!
”อ้ะ..ไม่ต้องทอนนะค่ะ อาหารหร่อยดี”มายบอกก่อนยิ้มอีกรอบแล้วพาพวกเราเดินออกไปข้างนอกปล่อยให้พนักงานอ้าปากค้างอยู่ตรงนั้นแหละ
”เรากลับกันเถอะ เขาง่วงแล้วง่า”เจนบอกพลางหาววอดๆเป็นตัวอย่าง
”เออ งั้นก็ได้ไปบ้านเขาละกานมีห้องเยอะแถมอยู่ใกล้”มายบอกก่อนเดินไปที่นั่งคนขับ
”มายจะขับเหรอ”ป่านถาม
”จ้ะ ขึ้นรถสิ”มายบอกแล้วพวกผมก็กรูกันขึ้นรถแล้วมายก็เริ่มออกรถ
”ฉันอยากถามเธอนะมาย เธอขับ...แอ๊ก!!.ยังไงเนี่ย”พีชถามมาย
”ขับตามปกติธรรมดามีอะไรมั้ย”มายบอก&ถามแล้วหันหน้ามาทำตาปิปๆยิ้มให้อีกนะ
”ไอ้มาย!!สิบล้อๆ”เจนตะโกนเสียงหลงจนผมและคนอื่น
”อ่าวเหรอ”มายหันไปหาสิบล้อที่ค่อยเข้ามาก่อนที่คุณเธอจะยิ้มแล้วหักหลบทำเอาผมและพวกเจน
โล่งอก
”เกือบตาย มึงขับดีๆซิว่ะ”เจนบ่นมายก่อนเอามือกุมอก
”น่านิดหน่อยเอง นี่แค่เล็กน้อยเด๋วให้ดูของจริง”มายบอกก่อนที่จะเหยียบคันเร่งแล้วขับคล้ายป่านแต่หวาดเสียวกว่าเพราะคุณเธอขับแบบซิกแซ็กเบรกบ้างเร่งบ้างทำเอาพวกเราใจหายใจคว่ำโดยเฉพาะเจนนี่ที่ร้องตะโกนจนเสียงแหบเพราะว่ามายขับน่ากลัวเหลือเกิน อย่างเช่นหันหน้ามาคุยขณะที่รถสิบล้อใกล้เข้ามาแล้วแทนที่น่าจะขับออกไปกลับรอให้รถมันเข้ามาใกล้ๆแล้วค่อยหลบและฯลฯ
แล้วก็มาถึงบ้านมายโดยสวัสดิ์ภาพ((เน้นนะค่ะโดยสวัสดิ์ภาพ)) พวกผมเดินลงรถอย่างเซไปเซมาเพราะยังไม่หายโดยเฉพาะเจนที่เดินยังกับคนเมาที่กินเหล้าไปหลายขวด
”เข้าบ้านกันเถอะข้างนอกมันหนาว”ตาลบอกก่อนเดินเข้ามายอย่างเซๆ...
ผมเดินเข้าบ้านของมายที่ตั้งอยู่ในพื้นที่ทั้งหมด12ไร่!!........
เริ่มจากประตูหน้าบ้านที่เป็นสีทองและมีลวดลายสวยงามก่อนเดินเข้าไปภายในบ้านที่เป็นต้นไม้ล้อมรอบ มีส่วนหนึ่งที่มีต้นใหญ่ล้อมไว้เป็นวงกลมในนั้นมีต้นๆไม้ที่มีสีเขียวและสีแดงกับสีชมพูและสีขาวเป็นส่วนใหญ่มีสีเหลืองแซมบ้างนิดๆแต่ไม่มากต้นไม้ในวงกลม ส่วนใหญ่ต้นไม้ในวงกลมไม่ใหญ่มากเป็นต้นเตี้ยๆแต่ข้างนอกเป็นแบบยืนต้นรูปร่างใหญ่.... ในที่สุดก็มาถึงตัวบ้านที่ทาด้วยสีครีมมีบันใด2-3ขั้นอยู่ข้างหน้าข้างๆเป็นรูปปั้นสิงโตเมื่อเดินเข้าไปในตัวบ้านที่มีโต๊ะรับแขกเป็นสีเดียวกับตัวบ้านทีวีและโฮมเทียเตอร์ที่อยู่ตรงหน้าก็หรูเลิศไม่แพ้โต๊ะรับแขกตรงตู้โชว์มีรูปถ่ายและของสะสมของเจ้าของบ้านเรียงรายอยู่นอกนั้นก็เป็นตุ๊กตาตัวเล็กๆวางไว้เพื่อความสวยงาม เดินขึ้นชั้นบนไป(ข้างล่างไม่อยากดูแล้ว)จะพบห้องนอนเรียงรายรวม24ห้อง!!รวมห้องใหญ่ที่อยู่ท้ายสุดด้วย แต่ละห้องมีโทนสีไม่เหมือนกันเรียงตามสี24สี คือ ดำ ขาว แดง ฟ้า ม่วง เหลือง ส้ม น้ำเงิน เขียว น้ำตาล ชมพู เขียวอ่อน ทอง เงิน เหลืองอ่อน ส้มอ่อน ส้มเข้ม เนื้อ เทา เทาเข้ม เหลืองเข้ม น้ำเงินเข้ม น้ำตาลอ่อน และแดงผสมม่วง(มีอ่ะเป่า??) ห้องของมายเป็นสีฟ้า ต่อด้วยห้องสมุดที่มีเป็นมุมๆมุมที่มีหนังสือมากที่สุดคือ การ์ตูน,วรรณกรรมเยาวชนและนวนิยาย ถัดจากห้องสมุดเป็นห้องออกกำลังที่มีที่ออกกำลังมากมายก่ายกองผมและพวกเจนเดินขึ้นไปบนดาดฟ้าที่พื้นเป็นสีขาวราวคริสตัล ราวจับที่ทำด้วยทองและเงินพากันส่งประกายแข่งกับพื้นสีขาวเจนพาไปดูต้นไม้ที่อยู่ข้างล่างแล้วผมก็กระจ่างว่าต้นไม้ในวงกลมเป็นรูปอะไร
มันเป็นรูปหัวใจสีแดงชมพู(ดอกกุหลาบ)อยู่ตรงกลางมีรัศมีสีเหลือง(ดอกดาวกระจาย)แต่งแต้มและมีข้อความเขียนไว้ในป้ายที่เป็นสีเขียว(พุ่มไม้ที่ไม่มีดอกเล็กๆ) ข้อความที่เป็นสีขาว(ดอกลิลลี่)เขียนไว้ว่า love you my sweet heart ^___^
ผมไม่รู้ว่าใครจัดแต่จัดได้สวยมากๆถึงมากที่สุด เมื่อเราได้ชมความงามของดาดฟ้าแล้วเราก็เข้านอนกัน
”ทำไมมีห้องเยอะจังเลยล่ะ มีแค่2-3ห้องก็พอแล้วนี่นา”ผมถามมาย
”บางครั้งมีคนมาประชุมที่บ้านแล้วเขาต้องการค้างด้วยไงเลยทำให้”
”มีคนมากขนาดนั้นเชียว”
”เยอะมากเลยล่ะ”
”แล้วไมไม่ให้นอนห้องรวม”
”เพราะบางครั้งเป็นคุณหญิงคุณนายอ่ะเด ต้องนอนห้องเดี่ยว”
”อ้อ”
การสนทนาระหว่างผมกับมายหยุดแค่นี้ก่อนจะพากันเดินไปเลือกห้อง
แต่ละคนเลือกห้องต่างสีกันอันนั้นผมไม่ว่าหรอกนะแต่ผมจะว่าอันนี้นะสิ-_-;
”อ่ามีคนมานอนด้วยอ่า สงสัยเป็นคนของแม่ละมั่ง”มายบอกท่าทางหน้าเศร้ามา~ก
”งั้นเอางี้มั้ยเด๋วเราไปนอนห้องใหญ่กัน”ผมเสนอ
”มีคนนอนเหมือนกัน”มายบอก
”คนของแม่เธอมากี่คนเนี่ย”ผมถาม
”20 คน 10คนแรกเป็นพวกว่าคุณนาย10หลังเป็นแบบสบายๆ”มายบอกเหตุผลสีหน้าบอกว่ารำคาญ
”เอาไงดีอ่~า”เจนถาม
”ให้ภูนอนกับภูมิก็สิ้นเรื่อง”ตาลบอก
”เออ ใช่งั้นเราไปล่ะนะ”ป่านและคนอื่นๆบอกก่อนเดินเข้าห้องตัวเองไม่สนใจผมกับภูเลย
ส่วนตอนนี้ผมกับภูก็กำลังยืนอยู่หน้าห้องด้วยท่าทางลำบากใจ
”โทษทีละกันนะ”ผมบอก
”ช่างมันเถอะเป็นไปแล้ว ไม่มีใครรับผิดชอบได้หรอก”ภูบอกท่าทางเศร้ามาก
”ฉันขอโทษนะ”
”ฉันไม่ว่าหรอก เธอพลั้งไปเองนี่”
”ฉันจะรับผิดชอบเอง ในฐานะลูกผู้ชาย”
”ขอบคุณนะ ที่เธอรับผิดชอบไม่งั้นฉันก็ไม่รู้ว่าจะหาใครได้อีกมาดูแลฉัน” (อ่า..บทมันแปลกๆนะ)
ผมกับภูเดินเข้าห้องอย่างหดหู่ ห้องที่ภูเลือกเป็นสีส้มแทบทุกอย่างไม่ว่าจะเตียงหรือว่ากระจกขอบยังเป็นสีส้ม
”เราไปอาบน้ำก่อนนะ”ภูบอกท่าทีอายมาก เธอก้มหน้าขณะที่พูดกับผม
”อะ..อืม”ผมบอกก่อนเดินไปเปิดทีวี
ภายในห้องน้ำมีร่างบางนั่งสระผมที่ยาวไปแทบถึงกลางหลัง ร่างนั้นเมื่อสระผมและล้างผมเสร็จก็เดินไปที่อ่างน้ำอ่างใหญ่ก่อนหย่อนตัวลงแล้วฮัมเพลงเบาๆอย่างมีความสุข ร่างนั้นนั่งเป็นเวลาหลายนาทีก่อนเงยหน้าเผยให้เห็นนัยน์ตาแมวสีทองดูเย็นชาไม่มีความรู้สึกใดๆ เจ้าของนัยน์ตาเหม่อมองไปที่ผนังห้องก่อนพึมพำเบาๆว่า
”ภูมิ”
ร่างนั้นพึมพำอย่างเงียบๆก่อนจะถอนหายใจแล้วพูดเหมือนถามตัวเอง
”น่าสนใจดีนี่”
พูดก่อนยิ้มออกมาแล้วนัยน์ตาก็กลายเป็นสีดำสนิท และมีท่าทางเฉิ่มๆอีกครั้งแล้วลุกออกจากอ่างก่อนเดินไปที่ประตูแล้วส่งเสียงตะโกนออกมา
”อ่า...ภูมิออกไปก่อนได้มั้ย..เราจะเปลี่ยนผ้า”ภูส่งเสียงออกมาจากห้องน้ำ
ทำให้ผมต้องจำใจลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้อง ผมเดินมาจากห้องเป็นเวลา 2 นาทีแล้วยังไม่มีทีท่าว่าภูจะเปลี่ยนชุดเสร็จขณะที่ผมยังหงุดหงิดเพราะคนร่วมห้องยังเปลี่ยนผ้าไม่เสร็จเจ้าของบ้านก็เดินออกมาหา
”ยังไม่นอนเหรอ”มายถาม
”ภูเปลี่ยนผ้าอยู่เข้าไม่ได้”
”งั้นเหรอ ทนหน่อยเด๋วก็เปลี่ยนเสร็จล่ะอย่าหงุดหงิด”
เป็นไปตามที่มายพูดสักพักภูก็ยื่นหน้าออกมาจากประตูเหมือนบอกว่า”เข้ามาได้แล้ว”ผมหันไปพยักหน้าให้ก่อนเดินเข้าไปในห้องเพื่ออาบน้ำปล่อยให้สาวๆยืนคุยกัน
นอกห้อง*-*
”อย่าปิดเลยน่า”เสียงเจ้าของบ้านพูดขึ้น
”อะไรเหรอ”ร่างเฉิ่มถาม
”น่ารินเธออย่าปิดเลย”
”เรียกทำไมล่ะ”เจ้าของนัยน์ตาแมวสีทองถามขึ้น
”เรียกมาเล่นๆเป็นไรมั้ย”
”กวนนะ”เจ้าของนัยน์ตาแมวเริ่มไม่สบอารมณ์
”โทษน่า”
”ช่างเหอะถ้าไม่มีไรไปล่ะ”
”อือ บาย”
แล้วร่างปริศนาก็หายไปเหลือแต่ภูที่ยังยืนงงอยู่
”ภูมิน่าจะเสร็จแล้วนะเขาว่า เข้าไปดิแกง่วงไม่ใช่เหรอ”มายถาม
”อืมๆ”ภูบอกแล้วเดินเข้าห้องไป ส่วนมายก็เดินกลับห้องเหมือนกัน
”ภูมาแล้วเหรอจะนอนรึยัง”ผมถาม
”อืม”ภูบอกผมแล้วมองหน้าผมปริบๆ
”อ่า..ฉันนอนโซฟาก็ได้”ผมบอกก่อนขนย้ายข้าวของไปนอนที่โซฟาหนานุ่มข้างเตียง
แล้วก็หลับกันเป็นตาย....
***********************************
ทางด้านมาย -_-++
--เวลาเที่ยงคืน-- มายนอนตรงเลข 3 (นอนดิ้น - ใช้เวลาตามนาฬิกาบอก)
--เวลาตีหนึ่ง-- เย้ มายตกเตียง
ด้านเจนนี่
++เวลาเที่ยงคืนเกิดสิ่งไม่คาดฝันขึ้น++
เจนนี่ละเมอลุกขึ้นมาแล้วร้องเพลง
**น้องเป็นสาวข่อนแก่นยางบ่เกยมีแฟนบ้านอยู่แดนอีสา~~น**แล้วลงไปนั่งชูมือซ้ายขึ้นมาเอานิ้วกลางกับนิ้วนางลงแล้วพูดว่า**รักนะเด็กง่าว**ก่อนที่จะล้มลงไป
++++++++++++++++++++++++++++
ที่ห้องของภู&ภูมิ
++หลับไม่รู้เรื่องรู้ราว++
#เช้าแล้ว#
ผมตื่นมาอย่างสดใส ผมบิดขี้เกียจได้ 3 รอบแล้วหันไปดูภูที่ยังนอนอยู่ก็เลยลงมาข้างล่างก่อนและพบว่าทุกคนยืนออกันอยู่หน้าห้องมาย
”มีอะไรเหรอ”ผมถาม
”เรามาปลุกมายนะ”หนึ่งบอก
-ไอ้มายมันปลุกยากมากเลยรึไงขนกันมาหมดบ้านเนี่ย-ผมคิดก่อนยิ้มให้แล้วไปช่วยคนอื่นปลุกมาย
”มายตื่นๆๆๆ”เจนตะโกน
”ตื่นหน่อยๆ”ป่านตะโกนต่อ
”เปิดละน่ะ”กรไม่ตะโกนอะไรทั้งสิ้นเปิดผ่างเข้าไปก็พบมายนอนเอาหัวมาอยู่ข้างล่งเตียงส่วนตีนอยู่บนเตียง ช่างเป็นภาพที่น่าดู(ตรงไหน)มากๆเลยนะนี่ -_-^^
กรช่วยเอาหัวมายขึ้นข้างบนแล้วตะโกนใส่หูดังๆ
”ตื่น!!!”
ดูท่าว่าวิธีนี้จะใช้ได้ผลมายเด้งขึ้นมาทันทีแล้วก็นอนต่อ---
มันใช้ได้ผลแน่เรอะ -_-^^
เมื่อไม่ได้ผลเราก็ลองวิธีต่างๆนานาอีกสารพัดสารเพไม่ว่าจะเปิดให้แดดจ้า นาฬิกาปลุก น้ำ ฯลฯแต่ไม่สามารถทำให้มายตื่นได้เลย -O- เลยต้องใช้ท่าไม้ตาย ?O?
”มายเราจะเอารูปสุดหวงของแกไปทิ้ง”เจนนี่กระซิบข้างหูมาย
”อย่านะ!!”มายพรวดขึ้นมาทันที โอ้!เก่งจริงๆ
”แกไม่อยากตื่นเองนี่หว่าช่วยไม่ได้”เจนบอก
”เอาไปทิ้งรึยัง”มายถาม
”ทิ้งแล้ว”เจนบอกพลางยิ้มกว้าง ยังอยากแกล้งคนอื่นอีกรึนั้น
แล้วมายก็ปล่อยโฮออกมาลั่นบ้าน O_o!!
”เจนไม่ได้เอาไปทิ้งหรอกน่า”พีชเดินเข้าไปหามายที่ร้องห่มร้องไห้อยู่แล้วปลอบ
แต่มายก็ยังร้องอยู่ดีแถมหนักกว่าเดิม--
”เราไม่ได้เอาไปทิ้งซะหน่อยดูดิ”เจนบอกก่อนโชว์รูปให้มายดู
ได้ผล!!มายเงียบทันที น้ำตาพลันเหือดหายไปในบัลดล รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้า
”แต่ว่าเราก็ยังโกรธอยู่ดี มานี่”มายบอกทั้งที่ยังมีคราบน้ำตา
”ใครไปมั่ง”ผมถาม
”ทั้งหมดนั้นแหละ”
”........”(ทุกคน)
แล้วมายก็เดินไปที่โรงรถก่อนจะเปิดประตูรถ
”อะไร”หนึ่งถาม
”ขึ้นรถดิเราจะพาไปเที่ยว”มายบอก
”ไหนว่าโกรธไง”ผมถามก่อนเดินขึ้นรถ
”ครบแล้วใช่มั้ย”มายถาม
”อืม ครบแล้ว”กอล์ฟบอก
”ไปล่ะ”มายบอกก่อน....
จะบึ่งรถออกด้วยความเร็วสูงกว่าที่ขับวันนั้น นี่คือวิธีแก้แค้นที่ดีจริงๆนะเนี่ยคิดได้ไง ทำเอาผมและคนอื่นผวาและไม่กล้าทำให้มายโกรธอีกเลยนะนั้น -___-^^^
เมื่อเราได้มาถึงที่หมายแล้ว แต่ละคนก็เดินลงมาอย่างอ่อนล้า ผมไม่แปลกใจหรอกครับก็ขับซะยังกะว่าร้านมันจะปิดอีก 1 ชั่วโมงหน้ายังไงยังงั้นแต่ที่ผมแปลกก็คือทำไมผมเผ้ามันยังอยู่ดีมีสุขล่ะทั้งที่ปกติมันน่าจะยุ่งเหยิงเหมือนผีบ้า เมื่อผมงงผมก็ถามว่าที่แฟนครับ^_^
”นี่ภูทำไมมันเป็นงี้ล่ะ”ผมถาม
”อ๋อก็คือว่าป่านนะทีแรกนะขับไม่ค่อยดีเท่าไรหรอกแต่มาหลังๆนี่ขับดีขึ้นเยอะ”ภูบอกผมหน้าตาเธอเฉยมาก
-เนี่ยนะดีขึ้น-ผมคิดก่อนยิ้มให้ภูแล้วเดินตามพวกเจนนี่ไป
”มาไวๆหน่อยซิย่ะ สวีทกันอยู่รึไงถึงมาช้า”เจนนี่ถาม
”จะบ้ารึไง”ผมพูด
”ฉันไม่เชื่อนายหรอกน่า อย่าหลอกกันหน่อยเลย”เจนนี่ยังหาข้ออ้าง นี่เธอคิดว่าฉันเป็นแฟนกับภูรึไงหา
”จะไปกันมั้ยยืนเถียงกันอยู่นั้นแหละรำคาญ เถียงกันอยู่ได้ถ้าอยากเถียงมากละก็ไปข้างนอก”แล้วพวกผม 2 คนก็โดนป่านบ่นไปเลย T_T
”จ้าๆ”เจนบอกก่อนเดินตามป่านที่กระฟัดกระเฟียดไปแล้วยังหันมาทำหน้าตาถมึงทึงใส่ผมอีกนะ
”ทำอะไรอยู่”ภูเดินเข้ามาผม
”ปะ....ป่าวหรอกไปกันเหอะ”ผมโกหกก่อนเดินตามป่านและเจนไป
-ใจหายหมด-ผมคิดก่อนเอามือจับหน้าอกไว้
”อยากกินอะไรบอกมาได้นะเด๋วเราเลี้ยง”มายบอกพลางเปิดเมนูดูอาหาร
”อ่า..งั้นเราเอา~~~~”ป่านพลามอาหารออกมาเป็นสิบชุด แต่มายยังยิ้มสยาม
”งั้นเราเอามั่ง”แล้วเจนก็พลามชื่ออาหารมาอีก และดูมายยังไม่สะทกสะท้าน
”มายมันแพงมากเลยนะจ่ายไหวเหรอ”ผมถามมายที่ยังนั่งยิ้ม
”หมูๆ”มายบอกก่อนและหันไปรอเพื่อนสั่งรายการอาหารที่ทำเอาพนักงานจดมือระวิง
”หมดแล้วช่ายป่ะ”มายถาม
”อืม”พวกเราตอบอย่างพร้อมเพรียงแล้วนั่งรออาหาร
10 นาทีผ่านไป*-*
”อาหารมาแล้ว”เจนบอกก่อนขยับเมนูเพื่อให้อาหารวาง
”งั้นก็...”ป่านเว้นไว้แล้วก็เริ่มหวดอาหารตรงหน้า
พวกผมทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อยโดยเฉพาะป่านนั้นกินมากกว่าเพื่อน
เวลาผ่านไป 1 ชั่วโมง-_-++
”พี่ค่าเช็กบิลค่~า”เจนตะโกนบอกพี่พนักงานที่กำลังเดินมา
”อ่า..ค่าอาหารนะครับ 15,789 บาทครับ”พนักงานบอกมองหน้ามาย
”คิดว่าหนูไม่มีเงินจ่ายรึไง”มายบอกก่อนหยิบตังออกมาเพียบ!!
”อ้ะ..ไม่ต้องทอนนะค่ะ อาหารหร่อยดี”มายบอกก่อนยิ้มอีกรอบแล้วพาพวกเราเดินออกไปข้างนอกปล่อยให้พนักงานอ้าปากค้างอยู่ตรงนั้นแหละ
”เรากลับกันเถอะ เขาง่วงแล้วง่า”เจนบอกพลางหาววอดๆเป็นตัวอย่าง
”เออ งั้นก็ได้ไปบ้านเขาละกานมีห้องเยอะแถมอยู่ใกล้”มายบอกก่อนเดินไปที่นั่งคนขับ
”มายจะขับเหรอ”ป่านถาม
”จ้ะ ขึ้นรถสิ”มายบอกแล้วพวกผมก็กรูกันขึ้นรถแล้วมายก็เริ่มออกรถ
”ฉันอยากถามเธอนะมาย เธอขับ...แอ๊ก!!.ยังไงเนี่ย”พีชถามมาย
”ขับตามปกติธรรมดามีอะไรมั้ย”มายบอก&ถามแล้วหันหน้ามาทำตาปิปๆยิ้มให้อีกนะ
”ไอ้มาย!!สิบล้อๆ”เจนตะโกนเสียงหลงจนผมและคนอื่น
”อ่าวเหรอ”มายหันไปหาสิบล้อที่ค่อยเข้ามาก่อนที่คุณเธอจะยิ้มแล้วหักหลบทำเอาผมและพวกเจน
โล่งอก
”เกือบตาย มึงขับดีๆซิว่ะ”เจนบ่นมายก่อนเอามือกุมอก
”น่านิดหน่อยเอง นี่แค่เล็กน้อยเด๋วให้ดูของจริง”มายบอกก่อนที่จะเหยียบคันเร่งแล้วขับคล้ายป่านแต่หวาดเสียวกว่าเพราะคุณเธอขับแบบซิกแซ็กเบรกบ้างเร่งบ้างทำเอาพวกเราใจหายใจคว่ำโดยเฉพาะเจนนี่ที่ร้องตะโกนจนเสียงแหบเพราะว่ามายขับน่ากลัวเหลือเกิน อย่างเช่นหันหน้ามาคุยขณะที่รถสิบล้อใกล้เข้ามาแล้วแทนที่น่าจะขับออกไปกลับรอให้รถมันเข้ามาใกล้ๆแล้วค่อยหลบและฯลฯ
แล้วก็มาถึงบ้านมายโดยสวัสดิ์ภาพ((เน้นนะค่ะโดยสวัสดิ์ภาพ)) พวกผมเดินลงรถอย่างเซไปเซมาเพราะยังไม่หายโดยเฉพาะเจนที่เดินยังกับคนเมาที่กินเหล้าไปหลายขวด
”เข้าบ้านกันเถอะข้างนอกมันหนาว”ตาลบอกก่อนเดินเข้ามายอย่างเซๆ...
ผมเดินเข้าบ้านของมายที่ตั้งอยู่ในพื้นที่ทั้งหมด12ไร่!!........
เริ่มจากประตูหน้าบ้านที่เป็นสีทองและมีลวดลายสวยงามก่อนเดินเข้าไปภายในบ้านที่เป็นต้นไม้ล้อมรอบ มีส่วนหนึ่งที่มีต้นใหญ่ล้อมไว้เป็นวงกลมในนั้นมีต้นๆไม้ที่มีสีเขียวและสีแดงกับสีชมพูและสีขาวเป็นส่วนใหญ่มีสีเหลืองแซมบ้างนิดๆแต่ไม่มากต้นไม้ในวงกลม ส่วนใหญ่ต้นไม้ในวงกลมไม่ใหญ่มากเป็นต้นเตี้ยๆแต่ข้างนอกเป็นแบบยืนต้นรูปร่างใหญ่.... ในที่สุดก็มาถึงตัวบ้านที่ทาด้วยสีครีมมีบันใด2-3ขั้นอยู่ข้างหน้าข้างๆเป็นรูปปั้นสิงโตเมื่อเดินเข้าไปในตัวบ้านที่มีโต๊ะรับแขกเป็นสีเดียวกับตัวบ้านทีวีและโฮมเทียเตอร์ที่อยู่ตรงหน้าก็หรูเลิศไม่แพ้โต๊ะรับแขกตรงตู้โชว์มีรูปถ่ายและของสะสมของเจ้าของบ้านเรียงรายอยู่นอกนั้นก็เป็นตุ๊กตาตัวเล็กๆวางไว้เพื่อความสวยงาม เดินขึ้นชั้นบนไป(ข้างล่างไม่อยากดูแล้ว)จะพบห้องนอนเรียงรายรวม24ห้อง!!รวมห้องใหญ่ที่อยู่ท้ายสุดด้วย แต่ละห้องมีโทนสีไม่เหมือนกันเรียงตามสี24สี คือ ดำ ขาว แดง ฟ้า ม่วง เหลือง ส้ม น้ำเงิน เขียว น้ำตาล ชมพู เขียวอ่อน ทอง เงิน เหลืองอ่อน ส้มอ่อน ส้มเข้ม เนื้อ เทา เทาเข้ม เหลืองเข้ม น้ำเงินเข้ม น้ำตาลอ่อน และแดงผสมม่วง(มีอ่ะเป่า??) ห้องของมายเป็นสีฟ้า ต่อด้วยห้องสมุดที่มีเป็นมุมๆมุมที่มีหนังสือมากที่สุดคือ การ์ตูน,วรรณกรรมเยาวชนและนวนิยาย ถัดจากห้องสมุดเป็นห้องออกกำลังที่มีที่ออกกำลังมากมายก่ายกองผมและพวกเจนเดินขึ้นไปบนดาดฟ้าที่พื้นเป็นสีขาวราวคริสตัล ราวจับที่ทำด้วยทองและเงินพากันส่งประกายแข่งกับพื้นสีขาวเจนพาไปดูต้นไม้ที่อยู่ข้างล่างแล้วผมก็กระจ่างว่าต้นไม้ในวงกลมเป็นรูปอะไร
มันเป็นรูปหัวใจสีแดงชมพู(ดอกกุหลาบ)อยู่ตรงกลางมีรัศมีสีเหลือง(ดอกดาวกระจาย)แต่งแต้มและมีข้อความเขียนไว้ในป้ายที่เป็นสีเขียว(พุ่มไม้ที่ไม่มีดอกเล็กๆ) ข้อความที่เป็นสีขาว(ดอกลิลลี่)เขียนไว้ว่า love you my sweet heart ^___^
ผมไม่รู้ว่าใครจัดแต่จัดได้สวยมากๆถึงมากที่สุด เมื่อเราได้ชมความงามของดาดฟ้าแล้วเราก็เข้านอนกัน
”ทำไมมีห้องเยอะจังเลยล่ะ มีแค่2-3ห้องก็พอแล้วนี่นา”ผมถามมาย
”บางครั้งมีคนมาประชุมที่บ้านแล้วเขาต้องการค้างด้วยไงเลยทำให้”
”มีคนมากขนาดนั้นเชียว”
”เยอะมากเลยล่ะ”
”แล้วไมไม่ให้นอนห้องรวม”
”เพราะบางครั้งเป็นคุณหญิงคุณนายอ่ะเด ต้องนอนห้องเดี่ยว”
”อ้อ”
การสนทนาระหว่างผมกับมายหยุดแค่นี้ก่อนจะพากันเดินไปเลือกห้อง
แต่ละคนเลือกห้องต่างสีกันอันนั้นผมไม่ว่าหรอกนะแต่ผมจะว่าอันนี้นะสิ-_-;
”อ่ามีคนมานอนด้วยอ่า สงสัยเป็นคนของแม่ละมั่ง”มายบอกท่าทางหน้าเศร้ามา~ก
”งั้นเอางี้มั้ยเด๋วเราไปนอนห้องใหญ่กัน”ผมเสนอ
”มีคนนอนเหมือนกัน”มายบอก
”คนของแม่เธอมากี่คนเนี่ย”ผมถาม
”20 คน 10คนแรกเป็นพวกว่าคุณนาย10หลังเป็นแบบสบายๆ”มายบอกเหตุผลสีหน้าบอกว่ารำคาญ
”เอาไงดีอ่~า”เจนถาม
”ให้ภูนอนกับภูมิก็สิ้นเรื่อง”ตาลบอก
”เออ ใช่งั้นเราไปล่ะนะ”ป่านและคนอื่นๆบอกก่อนเดินเข้าห้องตัวเองไม่สนใจผมกับภูเลย
ส่วนตอนนี้ผมกับภูก็กำลังยืนอยู่หน้าห้องด้วยท่าทางลำบากใจ
”โทษทีละกันนะ”ผมบอก
”ช่างมันเถอะเป็นไปแล้ว ไม่มีใครรับผิดชอบได้หรอก”ภูบอกท่าทางเศร้ามาก
”ฉันขอโทษนะ”
”ฉันไม่ว่าหรอก เธอพลั้งไปเองนี่”
”ฉันจะรับผิดชอบเอง ในฐานะลูกผู้ชาย”
”ขอบคุณนะ ที่เธอรับผิดชอบไม่งั้นฉันก็ไม่รู้ว่าจะหาใครได้อีกมาดูแลฉัน” (อ่า..บทมันแปลกๆนะ)
ผมกับภูเดินเข้าห้องอย่างหดหู่ ห้องที่ภูเลือกเป็นสีส้มแทบทุกอย่างไม่ว่าจะเตียงหรือว่ากระจกขอบยังเป็นสีส้ม
”เราไปอาบน้ำก่อนนะ”ภูบอกท่าทีอายมาก เธอก้มหน้าขณะที่พูดกับผม
”อะ..อืม”ผมบอกก่อนเดินไปเปิดทีวี
ภายในห้องน้ำมีร่างบางนั่งสระผมที่ยาวไปแทบถึงกลางหลัง ร่างนั้นเมื่อสระผมและล้างผมเสร็จก็เดินไปที่อ่างน้ำอ่างใหญ่ก่อนหย่อนตัวลงแล้วฮัมเพลงเบาๆอย่างมีความสุข ร่างนั้นนั่งเป็นเวลาหลายนาทีก่อนเงยหน้าเผยให้เห็นนัยน์ตาแมวสีทองดูเย็นชาไม่มีความรู้สึกใดๆ เจ้าของนัยน์ตาเหม่อมองไปที่ผนังห้องก่อนพึมพำเบาๆว่า
”ภูมิ”
ร่างนั้นพึมพำอย่างเงียบๆก่อนจะถอนหายใจแล้วพูดเหมือนถามตัวเอง
”น่าสนใจดีนี่”
พูดก่อนยิ้มออกมาแล้วนัยน์ตาก็กลายเป็นสีดำสนิท และมีท่าทางเฉิ่มๆอีกครั้งแล้วลุกออกจากอ่างก่อนเดินไปที่ประตูแล้วส่งเสียงตะโกนออกมา
”อ่า...ภูมิออกไปก่อนได้มั้ย..เราจะเปลี่ยนผ้า”ภูส่งเสียงออกมาจากห้องน้ำ
ทำให้ผมต้องจำใจลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้อง ผมเดินมาจากห้องเป็นเวลา 2 นาทีแล้วยังไม่มีทีท่าว่าภูจะเปลี่ยนชุดเสร็จขณะที่ผมยังหงุดหงิดเพราะคนร่วมห้องยังเปลี่ยนผ้าไม่เสร็จเจ้าของบ้านก็เดินออกมาหา
”ยังไม่นอนเหรอ”มายถาม
”ภูเปลี่ยนผ้าอยู่เข้าไม่ได้”
”งั้นเหรอ ทนหน่อยเด๋วก็เปลี่ยนเสร็จล่ะอย่าหงุดหงิด”
เป็นไปตามที่มายพูดสักพักภูก็ยื่นหน้าออกมาจากประตูเหมือนบอกว่า”เข้ามาได้แล้ว”ผมหันไปพยักหน้าให้ก่อนเดินเข้าไปในห้องเพื่ออาบน้ำปล่อยให้สาวๆยืนคุยกัน
นอกห้อง*-*
”อย่าปิดเลยน่า”เสียงเจ้าของบ้านพูดขึ้น
”อะไรเหรอ”ร่างเฉิ่มถาม
”น่ารินเธออย่าปิดเลย”
”เรียกทำไมล่ะ”เจ้าของนัยน์ตาแมวสีทองถามขึ้น
”เรียกมาเล่นๆเป็นไรมั้ย”
”กวนนะ”เจ้าของนัยน์ตาแมวเริ่มไม่สบอารมณ์
”โทษน่า”
”ช่างเหอะถ้าไม่มีไรไปล่ะ”
”อือ บาย”
แล้วร่างปริศนาก็หายไปเหลือแต่ภูที่ยังยืนงงอยู่
”ภูมิน่าจะเสร็จแล้วนะเขาว่า เข้าไปดิแกง่วงไม่ใช่เหรอ”มายถาม
”อืมๆ”ภูบอกแล้วเดินเข้าห้องไป ส่วนมายก็เดินกลับห้องเหมือนกัน
”ภูมาแล้วเหรอจะนอนรึยัง”ผมถาม
”อืม”ภูบอกผมแล้วมองหน้าผมปริบๆ
”อ่า..ฉันนอนโซฟาก็ได้”ผมบอกก่อนขนย้ายข้าวของไปนอนที่โซฟาหนานุ่มข้างเตียง
แล้วก็หลับกันเป็นตาย....
***********************************
ทางด้านมาย -_-++
--เวลาเที่ยงคืน-- มายนอนตรงเลข 3 (นอนดิ้น - ใช้เวลาตามนาฬิกาบอก)
--เวลาตีหนึ่ง-- เย้ มายตกเตียง
ด้านเจนนี่
++เวลาเที่ยงคืนเกิดสิ่งไม่คาดฝันขึ้น++
เจนนี่ละเมอลุกขึ้นมาแล้วร้องเพลง
**น้องเป็นสาวข่อนแก่นยางบ่เกยมีแฟนบ้านอยู่แดนอีสา~~น**แล้วลงไปนั่งชูมือซ้ายขึ้นมาเอานิ้วกลางกับนิ้วนางลงแล้วพูดว่า**รักนะเด็กง่าว**ก่อนที่จะล้มลงไป
++++++++++++++++++++++++++++
ที่ห้องของภู&ภูมิ
++หลับไม่รู้เรื่องรู้ราว++
#เช้าแล้ว#
ผมตื่นมาอย่างสดใส ผมบิดขี้เกียจได้ 3 รอบแล้วหันไปดูภูที่ยังนอนอยู่ก็เลยลงมาข้างล่างก่อนและพบว่าทุกคนยืนออกันอยู่หน้าห้องมาย
”มีอะไรเหรอ”ผมถาม
”เรามาปลุกมายนะ”หนึ่งบอก
-ไอ้มายมันปลุกยากมากเลยรึไงขนกันมาหมดบ้านเนี่ย-ผมคิดก่อนยิ้มให้แล้วไปช่วยคนอื่นปลุกมาย
”มายตื่นๆๆๆ”เจนตะโกน
”ตื่นหน่อยๆ”ป่านตะโกนต่อ
”เปิดละน่ะ”กรไม่ตะโกนอะไรทั้งสิ้นเปิดผ่างเข้าไปก็พบมายนอนเอาหัวมาอยู่ข้างล่งเตียงส่วนตีนอยู่บนเตียง ช่างเป็นภาพที่น่าดู(ตรงไหน)มากๆเลยนะนี่ -_-^^
กรช่วยเอาหัวมายขึ้นข้างบนแล้วตะโกนใส่หูดังๆ
”ตื่น!!!”
ดูท่าว่าวิธีนี้จะใช้ได้ผลมายเด้งขึ้นมาทันทีแล้วก็นอนต่อ---
มันใช้ได้ผลแน่เรอะ -_-^^
เมื่อไม่ได้ผลเราก็ลองวิธีต่างๆนานาอีกสารพัดสารเพไม่ว่าจะเปิดให้แดดจ้า นาฬิกาปลุก น้ำ ฯลฯแต่ไม่สามารถทำให้มายตื่นได้เลย -O- เลยต้องใช้ท่าไม้ตาย ?O?
”มายเราจะเอารูปสุดหวงของแกไปทิ้ง”เจนนี่กระซิบข้างหูมาย
”อย่านะ!!”มายพรวดขึ้นมาทันที โอ้!เก่งจริงๆ
”แกไม่อยากตื่นเองนี่หว่าช่วยไม่ได้”เจนบอก
”เอาไปทิ้งรึยัง”มายถาม
”ทิ้งแล้ว”เจนบอกพลางยิ้มกว้าง ยังอยากแกล้งคนอื่นอีกรึนั้น
แล้วมายก็ปล่อยโฮออกมาลั่นบ้าน O_o!!
”เจนไม่ได้เอาไปทิ้งหรอกน่า”พีชเดินเข้าไปหามายที่ร้องห่มร้องไห้อยู่แล้วปลอบ
แต่มายก็ยังร้องอยู่ดีแถมหนักกว่าเดิม--
”เราไม่ได้เอาไปทิ้งซะหน่อยดูดิ”เจนบอกก่อนโชว์รูปให้มายดู
ได้ผล!!มายเงียบทันที น้ำตาพลันเหือดหายไปในบัลดล รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้า
”แต่ว่าเราก็ยังโกรธอยู่ดี มานี่”มายบอกทั้งที่ยังมีคราบน้ำตา
”ใครไปมั่ง”ผมถาม
”ทั้งหมดนั้นแหละ”
”........”(ทุกคน)
แล้วมายก็เดินไปที่โรงรถก่อนจะเปิดประตูรถ
”อะไร”หนึ่งถาม
”ขึ้นรถดิเราจะพาไปเที่ยว”มายบอก
”ไหนว่าโกรธไง”ผมถามก่อนเดินขึ้นรถ
”ครบแล้วใช่มั้ย”มายถาม
”อืม ครบแล้ว”กอล์ฟบอก
”ไปล่ะ”มายบอกก่อน....
จะบึ่งรถออกด้วยความเร็วสูงกว่าที่ขับวันนั้น นี่คือวิธีแก้แค้นที่ดีจริงๆนะเนี่ยคิดได้ไง ทำเอาผมและคนอื่นผวาและไม่กล้าทำให้มายโกรธอีกเลยนะนั้น -___-^^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น