ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การพนัน
”เฮ้ย!ฉันพนันนะถ้าเกิดว่าพวกนายคนใดคนหนึ่งยอมคบกับยัยนั้นได้ครบ 1 อาทิตย์ละก็..ฉันให้ไปเลยพันหนึ่ง”เสียงเจ้าท็อปเพื่อนของผมกำลังท้าพนันกับเพื่อนในแก็งค์
”ไม่เอาละว่ะน่าเบื่อจะตาย”ตองเพื่อนในกลุ่มบอกพลางมองไปยังคนที่เจ้าท็อปว่า
ผมมองไปยังคนที่เพื่อนๆท้าพนันกัน....
อ้อ....ภูหรอกเหรอ...ใช่นั้น..ภูสาวน้อยผู้อ่อนแอที่สุดในโรงเรียน(คิดว่างั้น)ผมมองเธอที่กำลังเดินก้มหน้าก้มตาไม่มองใคร แล้วผมก็คิดเรื่องท้าพนันก่อนที่จะพูดออกมา
”ถ้าฉันยอม 2 อาทิตย์ล่ะพวกนายต้องจ่ายคนละพันเอาม่ะ”ผมบอกกับเพื่อนๆ
ทุกคนงงเหมือนไก่ตาแตกก่อนที่ไอ้เนชั่นจะยื่นหน้ามาถามผม
”เอาจริงเหรอว่ะ ไอ้ภูมิ”เนถามผม
”เออ พวกแกตกลงมั้ยล่ะ”ผมยังถามคำถามเดิม
”โอเค”ไอ้ตองตอบแทนเพื่อนๆทั้งหมด
”โอเค”ผมบอกพลางยิ้มอย่างเจ้าเหล่
”แล้วแกจะเริ่มเมื่อไรว่ะ”ไอ้เนถาม
”วันนี้แหละว่ะ”ผมบอก
”แล้วจะทำให้เป็นแฟนนายเมื่อไรว่ะ”ไอ้ตองยังซักไม่หยุด
”ไม่รู้เว้ย แต่คงอีกไม่นาน”ผมคาดคะเน
”ไปเข้าโรงเรียนได้แล้วพวกนายน่ะ”เสียงของ 1 ใน 4 ผู้คุมกฎของโรงเรียนส่งเสียงทำให้ผมและเพื่อนเริ่มเดินเข้าไปในโรงเรียน
ผมไม่ได้ฟังอาจารย์สอนเลย(ปกติก็เป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว)พอเลิกปุ๊ปผมก็เริ่มดำเนินตามแผนที่วางไว้
....นั้นไงเธอมาแล้วสาวน้อยผู้น่าสงสารผมกำลังจะเดินเข้าไปหาเธอแล้วแกล้งชนเธอก่อนที่จะเก็บหนังสือให้..นั้นแหละแผนของผมแต่มันก็ต้องพลาดไปเพราะ...
ผมเห็นพวกรุ่นพี่เรียกเธอให้ตามไปและเมื่อเธอไปผมก็ตามไปด้วย
”ซ่านักรึไงย่ะหล่อน มาแย่งแฟนฉันหา!”เสียงของรุ่นพี่คนหนึ่งดังออกมา
”เปล่านะค่ะ”เธอตอบน้ำเสียงหวาดกลัว
”ยังเถียงฉันอีก เจอนี่หน่อย”รุ่นพี่นั้นพูดก่อนจะเงื้อมมือแล้วเตรียมจะตบเธอ
เพี๊ย!!
-เจ็บชะมัดเลย-ผมคิดก่อนที่จะเงยหน้ามามองรุ่นพี่คนนั้น
”ฉันเปล่านะยัยนั้นมันทำก่อนต่างหากล่ะ”ยัยรุ่นพี่นั้นแก้ตัวก่อนที่ผมจะพูดซะอีก
เมื่อยัยรุ่นพี่นั้นไปเธอคนนั้นก็ถามผมอย่างห่วงๆ
”นายเป็นอะไรมากมั้ย”ภูถามสีหน้าเธอดูตกใจมาก
”เปล่าหรอกแล้วเธอล่ะ”ผมถามเธอ
”ไม่เป็นไรหรอกแต่นายต้องทำแผลนี่นะ”เธอบอก
”อย่างไง”ผมถาม
”รุ่นพี่คนนั้นนะตบนายซะหน้านายมันเขียวเลยรู้มั้ย มันฟกช้ำต้องเอาน้ำแข็งประคบ”เธอบอก
”ฉันไม่..”ผมไม่ทันได้บอกเธอเธอก็ดึงมือผมไปซะแล้ว
”ไปเถอะนายช่วยฉันไว้อย่าทำให้เสียน้ำใจสิ”เธอบอก
”ไปก็ไป”ผมพูดก่อนลุกขึ้นยืนก่อนเดินตามเธอไป
-อ้าว ห้องพยาบาลไปทางนี้ไม่ใช่เหรอแล้วมาทางนี้ทำมั้ยล่ะ-ผมคิดก่อนที่จะถาม
”เธอ...”ผมชี้ทางไปห้องพยาบาลให้เธอเห็น และดูเหมือนเธอจะเข้าใจเลยบอกผมว่า
”ตามมาเถอะน่า”เธอบอกก่อนเดินต่อ
ผมไม่พูดอะไรเลยได้แต่เดินตามเธอไป
ผมเดินมาถึงห้องใหญ่ห้องหนึ่งดูมันสง่างามมาก และภูก็ผลักประตูเข้าไป....
”ไม่เอาละว่ะน่าเบื่อจะตาย”ตองเพื่อนในกลุ่มบอกพลางมองไปยังคนที่เจ้าท็อปว่า
ผมมองไปยังคนที่เพื่อนๆท้าพนันกัน....
อ้อ....ภูหรอกเหรอ...ใช่นั้น..ภูสาวน้อยผู้อ่อนแอที่สุดในโรงเรียน(คิดว่างั้น)ผมมองเธอที่กำลังเดินก้มหน้าก้มตาไม่มองใคร แล้วผมก็คิดเรื่องท้าพนันก่อนที่จะพูดออกมา
”ถ้าฉันยอม 2 อาทิตย์ล่ะพวกนายต้องจ่ายคนละพันเอาม่ะ”ผมบอกกับเพื่อนๆ
ทุกคนงงเหมือนไก่ตาแตกก่อนที่ไอ้เนชั่นจะยื่นหน้ามาถามผม
”เอาจริงเหรอว่ะ ไอ้ภูมิ”เนถามผม
”เออ พวกแกตกลงมั้ยล่ะ”ผมยังถามคำถามเดิม
”โอเค”ไอ้ตองตอบแทนเพื่อนๆทั้งหมด
”โอเค”ผมบอกพลางยิ้มอย่างเจ้าเหล่
”แล้วแกจะเริ่มเมื่อไรว่ะ”ไอ้เนถาม
”วันนี้แหละว่ะ”ผมบอก
”แล้วจะทำให้เป็นแฟนนายเมื่อไรว่ะ”ไอ้ตองยังซักไม่หยุด
”ไม่รู้เว้ย แต่คงอีกไม่นาน”ผมคาดคะเน
”ไปเข้าโรงเรียนได้แล้วพวกนายน่ะ”เสียงของ 1 ใน 4 ผู้คุมกฎของโรงเรียนส่งเสียงทำให้ผมและเพื่อนเริ่มเดินเข้าไปในโรงเรียน
ผมไม่ได้ฟังอาจารย์สอนเลย(ปกติก็เป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว)พอเลิกปุ๊ปผมก็เริ่มดำเนินตามแผนที่วางไว้
....นั้นไงเธอมาแล้วสาวน้อยผู้น่าสงสารผมกำลังจะเดินเข้าไปหาเธอแล้วแกล้งชนเธอก่อนที่จะเก็บหนังสือให้..นั้นแหละแผนของผมแต่มันก็ต้องพลาดไปเพราะ...
ผมเห็นพวกรุ่นพี่เรียกเธอให้ตามไปและเมื่อเธอไปผมก็ตามไปด้วย
”ซ่านักรึไงย่ะหล่อน มาแย่งแฟนฉันหา!”เสียงของรุ่นพี่คนหนึ่งดังออกมา
”เปล่านะค่ะ”เธอตอบน้ำเสียงหวาดกลัว
”ยังเถียงฉันอีก เจอนี่หน่อย”รุ่นพี่นั้นพูดก่อนจะเงื้อมมือแล้วเตรียมจะตบเธอ
เพี๊ย!!
-เจ็บชะมัดเลย-ผมคิดก่อนที่จะเงยหน้ามามองรุ่นพี่คนนั้น
”ฉันเปล่านะยัยนั้นมันทำก่อนต่างหากล่ะ”ยัยรุ่นพี่นั้นแก้ตัวก่อนที่ผมจะพูดซะอีก
เมื่อยัยรุ่นพี่นั้นไปเธอคนนั้นก็ถามผมอย่างห่วงๆ
”นายเป็นอะไรมากมั้ย”ภูถามสีหน้าเธอดูตกใจมาก
”เปล่าหรอกแล้วเธอล่ะ”ผมถามเธอ
”ไม่เป็นไรหรอกแต่นายต้องทำแผลนี่นะ”เธอบอก
”อย่างไง”ผมถาม
”รุ่นพี่คนนั้นนะตบนายซะหน้านายมันเขียวเลยรู้มั้ย มันฟกช้ำต้องเอาน้ำแข็งประคบ”เธอบอก
”ฉันไม่..”ผมไม่ทันได้บอกเธอเธอก็ดึงมือผมไปซะแล้ว
”ไปเถอะนายช่วยฉันไว้อย่าทำให้เสียน้ำใจสิ”เธอบอก
”ไปก็ไป”ผมพูดก่อนลุกขึ้นยืนก่อนเดินตามเธอไป
-อ้าว ห้องพยาบาลไปทางนี้ไม่ใช่เหรอแล้วมาทางนี้ทำมั้ยล่ะ-ผมคิดก่อนที่จะถาม
”เธอ...”ผมชี้ทางไปห้องพยาบาลให้เธอเห็น และดูเหมือนเธอจะเข้าใจเลยบอกผมว่า
”ตามมาเถอะน่า”เธอบอกก่อนเดินต่อ
ผมไม่พูดอะไรเลยได้แต่เดินตามเธอไป
ผมเดินมาถึงห้องใหญ่ห้องหนึ่งดูมันสง่างามมาก และภูก็ผลักประตูเข้าไป....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น