คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ◤ยกที่ 1◢ : สวัสดีก็อตซิลกิว
- ยกที่ 1 –
- สวัสดี! ก็อตซิลกิว -
-ฉายา : ก็อตซิลล่า-
- อายุ 24 ปี เกิดวันที่ 28/04/1992 –
- สิ่งที่ชอบ : รู้สึกจะเกลียดทุกอย่าง –
- สิ่งที่เกลียด : นัมอูฮยอน –
-สิ่งที่แพ้ : 1. นัมอูฮยอน
2. แม่
3. พี่สาวฝาแฝด 2 คน -
แสงแดดยามสาย สาดส่องเข้ามาในห้องพักหรูของชายหนุ่มนาม ‘คิมซองกยู’ วัย24ปี ร่างหนาที่นอนสะลึมสะอืออยู่บนเตียง ด้วยสภาพเหนื่อยล้า เหมือนว่าแดดยามสาย จะไม่สามารถทำลายความสามารถในการนอนของเขาได้
แต่ทว่า กลับมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาเสียก่อน
ซึ่งเป็นเสียงเดียว ที่ในตอนนี้ ทำลายความสุขของเขาเสียด้วย!
ออด
เสียงกดออดหน้าห้องดังขึ้น แต่ก็ไม่สามารถทำลายการนอนของเขาได้ ร่างหนาที่เพิ่งรู้สึกตัวเมื่อกี้ลุกขึ้นขยี้ตาสองสามที ก่อนจะล้มตัวลงกลับไปนอนอีกที …..(อ้าว) เตรียมจะเข้าสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง….
ออด
/*ไม่ตอบสนอง นอนต่อ
ออด ออด ออด
/*เริ่มรำคาญ
ออดดดดดดดดดดด ออด!
ไม่ไหวแล้ว!
สุดท้ายก็ทนเสียงรำคาญไม่ไหว ร่างหนาลุกออกจากเตียง ด้วยสภาพยังไม่ตื่นดีนัก แทบจะเรียก ได้ว่าคลานไปเปิดประตูด้วยซ้ำ หน้านี่แทบจะไถลลากไปกับพื้นห้องกันเลยทีเดียว….
กึก
แอ๊ด~
หลังจากทำการเปิดประตู ห้องตัวเองเรียบร้อย แล้วก็ต้องเกิดอาการงงงวย เมื่อหลังประตูเป็น ใครไม่รู้ที่เขาไม่รู้จัก ผู้ชายตัวเล็กๆหน้าตาน่ารัก กำลังยืนส่งยิ้มให้อยู่
“นายเป็นใคร?”
คำถามโง่ๆที่หลุดออกมา จากปากร่างหนา ทำให้ร่างเล็กที่ยืนอยู่หน้าห้อง ถึงกับอ้าปากค้างด้วยความอิ้ง นี่ผู้ชายคนนี้ไม่รู้จักเขาเลยหรือ?
“นี่คุณไม่รู้จักผมจริงๆหรอ?”
พูดพร้อมชี้นิ้วใส่ตัวเอง เป็นการย้ำกับร่างหนาว่ากำลังพูดกับตัวเองอยู่ เมื่อเห็นว่าคิมซองกยูพยักหน้าหงึกหงัก ร่างเล็กก็ยิ่งตกใจ รีบหันหลังให้ซองกยู สองมือขาวยกขึ้นมาตบหน้าตัวเองอย่างบ้าคลั่ง จนใบหน้าขาวมีรอยมือสีแดงๆเต็มหน้า และความรู้สึกเจ็บ ทำให้ร่างเล็กเชื่อว่ามันคือเรื่องจริง!
นัมอูฮยอนสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เขาอาจจะแกล้งก็เป็นได้ ใครจะบ้าไม่รู้จักเจ้าชายเกาหลีอย่างเขาละเนอะ ไม่ก็ เป็นก็อตซิลล่าจำศีลอยู่นาน เลยไม่เคยได้ตามโลก คิดได้อย่างนั้น ก็รีบหันหน้ากลับไปหาซองกยูด้วยใบหน้ายิ้มแย้มสุดๆ
“ ว่าแต่นายมาทำไม!”
น้ำเสียงของซองกยูเหมือนกำลังโมโหอยู่ไม่น้อย อูฮยอนถึงกับไปไม่ถูกกันเลยทีเดียว รีบหุบเหงือกรวดเร็ว เห็น คนอื่นบอกมาว่าให้ระวังตัวไว้มากๆ แต่ถึงฟังมามากเท่าไหร่ก็ไม่เท่าเจอเอง บอกเลยว่าตอนเจอ สยองกว่าตอนฟังเยอะ…..
“ หือ? ก็เรามีเรียนมารยาทกันไง? คุณนายคิมโทรนัดผมไว้ไงครับ!”
ร่างหนาจากที่ง่วงๆอยู่ ถึงกับตื่นเต็มตาเลย เมื่อได้ยินคำว่าคุณนายคิม บทสนทนาของเขากับ แม่เมื่อสองวันก่อน ที่แม่จะไปญี่ปุ่น1เดือน ก็ลอยแวบเข้ามาในหัวสมองทันที เกี่ยวกับเรื่องไปเรียนมารยาทอะไรซักอย่างนี้แหละ แต่เขา ไม่ได้สนใจมันมากเท่าที่ควร
‘ อีกสองวัน คุณอูฮยอนจะเป็นคน ดูแลลูกทุกเรื่อง แม้กระทั่งเรื่องความรัก ’
ใครจะไปคิดว่าอยู่ๆ เมื่อสองวันก่อนแม่บ่นว่าเขานิสัยไม่ดี แล้วจู่ๆ วันนี้กลับมีผู้ชายสวม แว่นหนาเต๊อะมาหาเขาที่ห้อง พร้อมกับบอกว่าจะสอนเรื่องมารยาทให้
“นายชื่ออะไร?”
“คะ ครับ!”
เปลี่ยนอารมณ์ไม่ทันกันเลยทีเดียว เมื่อกี้เห็นโมโหอยู่ แล้วสักพักก็เหมือนใช้ความคิดอยู่ แต่ ตอนนี้กลับหันมาถามชื่อของเขาขึ้นมาซะงั้น ทั้งๆที่ตอนแรกไม่เห็นจะสนใจอะไรเลย
“ เร็วๆบอกมา เริ่มโมโหแล้ว ”
“อะ อูฮยอน นัมอูฮยอนครับ”
เขาจะถามชื่อเราทำไมกัน?!?
หรือว่า…… เขากำลังเปิดใจยอมรับเรา! และกำลังจะเริ่มเรียนกับเราเร็วๆนี้!
นี้เป็นสัญญาณที่ดีเลยทีเดียว อูฮยอนอยากจะร้องไห้ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ซองกยูจะยอม เรียนกับเขาง่ายๆแบบนี้! บทพูดที่เตรียมมา คงไม่จำเป็นต้องใช้แล้วละ ดีใจเหมือนถูกรางวัล…..
“ออกไป”
“ดะ เดี๋ยว ผมไม่เข้าใจ? เมื่อกี้—”
“ออกไป!”
ร่างหนาไม่พูดเปล่า ซ้ำยังชี้นิ้วยาวๆไปทางเดิน เป็นเชิงว่า‘ไล่’ อูฮยอนอ้าปากค้างเป็นรอบที่สองของวัน กล้าดีมาไล่เขาหะ! เริ่มจะทนไม่ไหว! ปรอทความอดทนใกล้จะแตกแล้ว!
แต่ร่างเล็กฉลาดพอที่จะไม่ตะโกนโวกเวกโวยวายออกมา แต่กลับเลือกที่จะกระซิบข้างหูของร่างหนาก่อนกลับบ้านว่า
.
.
.
‘ไอ้เหี้ย!’
- - - - - - - -
ร่างหนายังคงยืนนิ่งค้างอยู่ที่หน้าห้องอยู่นาน จนเห็นว่าร่างเล็กที่เคยยืนอยู่ข้างหน้า บัดนี้วิ่ง หายไปจนกลายเป็นจุดเล็กๆกันเลยทีเดียว ที่ยืนค้างไม่ใช่อะไร สมองประมวลผลไม่ทัน เหตุการณ์เมื่อกี้มันเกิดเร็วมาก จนเขาตั้งตัวไม่ทัน
อ่อ เหมือนกี้ เขา โดนด่าว่า ‘ไอ้เหี้ย’
‘ ไอ้เหี้ย ! ’
‘ ไอ้เหี้ย ! ’
‘ ไอ้เหี้ย! ’
“!#@$^^$@#%^!!”
1 - 0
- - -
สวัสดีทุกคนอีกครั้ง T__T
ใจเย็นๆน้า เราพยายามเขียนให้มันดี
แต่มันงงๆมากเลยเนอะ ขอโทษนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
ตอนหน้าจะทำให้ดีกว่านี้นะ
ฝากเม้น ฝากติดตามหน่อยนะ
#ฟิคกซก ในทวิตด้วยนะ
รักทุกคนน้า <3
- - -
ความคิดเห็น