รักเทอสุดใจ ยัยนักเรียนดีเด่น

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1

“จางฮันอา อาจานใหญ่เรียกพบ”

“ฮะ ทำไมหรอ”

“จะอะไรหล่ะ -o- ถ้าไม่ใช่รางวัลเรียนดี ที่แกเหมาหมด ไม่แบ่งให้ฉันบ้างเลยนะ”

“แฮะ แฮะ ดามีเรื่องแบบนี้มันอยู่ที่ฝีมือย่ะ >.,<”

“=3=”

ฉัน... จางฮันอา นักเรียนหญิงไฮสคูลปี 2 ที่เรียนดีที่สุดในโรงเรียนเลยล่ะแถมยังได้รางวัลนักเรียนดีเด่นมา 3 ปีซ้อนเลย ^^* ไม่เชื่อชั้นหรอ -o- ชีวิตเกือบทั้งชีวิตใช้หมดไปกับบ้าน (ที่ไม่ใหญ่นัก) กับโรงเรียนชั้นนำอันดับต้น ๆ ในกรุงโซล ถึงฉันจะเรียนเก่งก้อตามแต่ฐานะทางบ้านของฉันช่างเป็นอุปสรรคซะจริง ^-^;; ดังนั้นความฝันสูงสุดของชั้นจึงเป็น การที่สอบชิงทุนไปญี่ปุ่นโดยปริยาย ก็ฉันจนหนิ แต่อย่างว่าแหละนะ นักเรียนทุนต้องมีคุณสมบัติทุกอย่าง

ชั้นเลยจำเป็นต้องทำตัวให้ดีที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้ ^^V

“เรียกพบหนูหรือคะ อาจารย์ใหญ่”

“อ่อ มาแล้วหรอ ฮันอา ไปที่ห้องผู้อำนวยการสิ”

“ห้องผู้อำนวยการ มีเรื่องหรอคะ”

“อย่าถามชั้นได้ไหม ไปไป =0=” ครูใหญ่พูดแล้วดันหลังฉันใหญ่เลย

“-o-;;”

ก็อก!! ก็อก!!

“เข้ามาได้ค่ะ” เสียงท่านผู้อำนวยการที่ได้ยินแล้วเสียวสันหลังดังขึ้น

“ท่านผู้อำนวยการคะ นี่ค่ะ จางฮันอา ที่ท่านต้องการพบ ดิฉันขอตัวนะคะ”

พอสิ้นเสียงครูใหญ่ก้อเผ่นออกจากห้องปานติดจรวด T^T แง้ ~ อย่าทิ้งหนูสิค้า

เป็นที่รู้กันดีของคนในโรงเรียนว่า ผู้อำนวยการท่านนี้ เข้มงวดมาก เจ้าระเบียบสุดสุด T0T และที่แย่ที่สุดคือ ความเอาแต่ใจที่ร้ายกาจนี่สิ ชั้นคงไม่โดนอะไรหรอกนะ

“นั่งสิ จางฮันอา -_-”

“ค่ะ”

“ฉันต้องขอโทษด้วยนะที่เรียกเทอมาแบบนี้ มันคงรบกวนเวลาเรียนสินะ”

“.....”

“ที่จริง... ชั้นมีเรื่องจะบังคับเทอสักหน่อยนะ”

“อะ ค่ะ” ... อืม ถ้าจำไม่ผิดมันต้องเป็นขอร้องไม่ใช่หรอ –o-^^....

“เป็นที่รู้กันอยู่ว่า ลูกชายของฉัน ยูอึนชี มีเกรดที่ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ แล้ว ชั้นก็เพิ่งย้ายเข้ามา”

“.....”

“มันคงไม่ดีนักที่ลูกชายของฉันจะมีเกรดแบบนี้อยู่ขอแค่เทอทำให้เขาได้เกรดดีครึ่งหนึ่งของเทอก้อพอแล้วแหละ -0- ชั้นไม่ได้หวังอะไรมากนักหรอก”

“อืม ขอโทษนะคะ หนูคงจะต้องขอปฎิเสธเพราะหนูต้องสอบชิงทุนเร็ว ๆ นี้ค่ะ”

“ชั้นไม่อยากจะทำแบบนี้หรอกนะ แต่ถ้าเทอปฎิเสธ ชั้นก้อจะไม่ให้ทุนเทอหรอก”

“เอ๊ะ..”

“ ไม่ว่าเทอจะสอบได้คะแนนเต็มก้อตาม”

“TTOTT”

“เทอคงจะเข้าใจหัวอกคนเป็นแม่อย่างชั้นนะ แล้วเทอคงไม่อยากอดไปญี่ปุ่นหรอกใช่ไหม”

“เข้าใจแล้วค่ะ”

“อ่า ดีจัง >< ที่เทอเข้าใจง่าย ๆ แบบนี้ >.,< ตอนเย็นชั้นจะรอที่ร้านกาแฟข้างโรงเรียนนะ”

“ค่ะ TT_TT”

แง้ ๆ  ๆๆๆๆ อะไรกันเนี่ย จบแล้วใช่ไหม ชีวิตนักเรียนที่สงบสุขของชั้น แล้วลูกผู้อำนวยการเนี่ยจะเถื่อนแค่ไหนกันนะ โธ่ ๆ ๆ TT_TT ชั้นไม่เคยเห็นหน้าเค้าเลยด้วยซ้ำอ่ะ เราอยู่คนละตึกกัน ฉันอยู่ตึกคิงห้องคิงซะด้วย ตึกคิงหน่ะเป็นตึกของนักเรียนหัวกะทิทั้งหลายส่วนตานั่นอยู่ตึกเก่า ที่สิงสู่ของนักเรียนเกเรเถื่อน ๆ ทั้งหลาย ตึกเก่าหรอ ม่ายยยยยยยยน้า~~ ชั้นไม่เคยไปเหยียบที่แบบนั้นเลยสักครั้งน้าเว้ย ทำไงดีแฟะ TT0TT แต่เพื่อทุนไปญี่ปุ่น ข้าน้อยขอสู้ตาย!!!! T.TV

ออด!! ออด!!! ออด!!!!

“กรี๊ด จะบ้าตายแล้วนะ”

“ฮันอา เป็นอะไรเนี่ย เห็นนั่งทำหน้าแบบนี้มาเป็นชั่วโมงแล้วนะ”

“-V-^^ ฉันทำหน้ายังไงฮะ ดามี”

“หน้าแบบที่กะลังทำอยู่เนี่ยแหละ มีเรื่องอะไร พลาดรางวัลหรอ”

“เฮอะ ถ้าเป็นเรื่องนั้นชั้นจะไม่ทำหน้าแบบนี้หรอกนะ TT^TT”

“แล้วมันเรื่องอะไรกันหล่ะ”

“ดามี... ไว้ชั้นจะเล่าให้ฟังที่หลังละกันนะ”

“-0-^^^“

ดามีเป็นเพื่อนสนิทของชั้น เทอหน้าตาน่ารักมาก (กว่าชั้นอีกอ่า) แต่เทอก้อเรียนเก่งน้อยกว่าชั้นนิดนึง ดามีเป็นผู้หญิงที่เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบมาก ๆ เลยล่ะ สวย รวย เก่ง เฮ้อ ใครจะไปเทียบเทอได้กัน ยัยเพื่อนเลิฟ

ง่ะ เผลอแป็ปเดียว มาถึงแล้วหรอเนี่ย ตอนนี้ชั้นยืนอยู่ที่หน้าร้านกาแฟ

ที่มีบรรยากาศน่ารักเชียวหล่ะ แต่ทำไมตอนนี้มัน วังเว้งวังเวงแบบนี้หล่า เฮอะสู้ตายเฟ้ย - - V

“มาแล้วค่ะผู้อำนวยการ”

“อ้าว นั่งสิ จางฮันอา”

“ค่ะ”

พอนั่งลง ชั้นก้อกวาดตาไปเห็นสิ่งมีชีวิตอีกชนิดหนึ่งที่นั่งร่วมโต๊ะกาแฟอยู่กับเราด้วย

สิ่งมีชีวิตชนิดนั้นกำลังกัดหลอดกาแฟเล่นอย่างเมามัน -0-

โดยที่ไม่หันมามองฉันเลยสักนิด -_-^^^

“อ่ะแฮ่ม ๆ” สักพักผู้อำนวยการเริ่มกระแอมให้ไอบ้านั่นรู้สึกตัว

“-0- (กัด ๆ ๆ)”

“อะแฮ่ม!!!”

“(กัด กัด กัด) =O=”

“ยูอึนชี!!!!!!!!!!!!!” สิ้นเสียงตะโกนของผู้อำนวยการนายนั่นเริ่มรู้สึกตัวแต่กลับทำหน้าเฉยชามาก

“-_-“ (ยูอึนชี)

“O.,O” (ฉัน)

“ยูอึนชี แกกล้าเมินแม่แกแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน -_-^^^”

“คุณเป็นแม่ผมจริง ๆ งั้นหรอครับ -0-“

“อะ..ไอ้บ้านี่เว้ย”

“คนเป็นแม่เขาทำกับลูกตัวเองแบบนี้หรอครับ -0-”

“ชิ เพราะแกเป็นลูกชั้นสิ ชั้นถึงทำ”

“โดยการเอาผมไปถวายให้ ยัยหน้าแก่เรียนนี่หรอครับ -0-^^^”

“อ้าว ไอเวรนี่”

 อุ๊ย ฉันตะครุบปากตัวเองไว้ไม่ทันเลยหลุดปากด่านายปากเสียนั่นไปแย้ว TT_TT

“O3O” หน้าผู้อำนวยการ

“-_-^^^^^^^” หน้านายยูชีอึน
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
อ่า... ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ นามปากกาเก่าคือ เมลอนเหมียวค่ะ
เรื่องนี้ใหม่ล่าสุดเอามาลงเล่น ๆ ขอเม้นส์ด้วยน้า~~~~~ ^______^