I

ลำดับตอนที่ #5 : หน้าที่บนเรือ

ก่อนอื่นใดผมคงต้องกล่าวถึงตำแหน่งต่างๆภายในเรือก่อนนะครับ
มันจะมีอยู่สองสายครับ

คือ   ฝ่ายปากเรือ    และ   ฝ่ายช่างกลเรือ

นายเรือ (กัปตันเรือ, ผู้การเรือ หรือผู้บังคับบัญชาสูงสุด, ซังกุงปกครอง) อยู่ที่ว่าใครจะเรียกครับ
ผู้การเรือให้เดาได้เลยว่าผู้ที่เรียกต้องมาจากทหารเรือ แน่นอน ไม่ว่านายเรือคนนั้นจะเป็นทหารเรือเก่าหรือไม่
นายเรือเป็นการเรียกตำแหน่งนี้ในทางกฎหมายครับ
กัปตันเรือ เป็นการทับศัพท์ในภาษา อังกฤษ และใช้คำนี้บ่อยมากเมื่อเรือถึงเมืองท่าต่างประเทศ ใครๆก็จะเรียกหาแต่กัปตัน

ต้นเรือ ก็ต้องเทียบได้กับรองผู้การเรือ นั้นแหละ คือใหญ่กว่าแก ก็มีกัปตัน หรือใครจะเถียง 555
หน้าที่คือจัดการสินค้า วางแผนการรับและส่ง รวมถึงการจัดระวางเรือให้บรรทุกได้สูงสุด
โดยต้องคำนวน การทรงตัวเรือจากระยะแนวน้ำ ถึงกราบเรือให้เป็นไปตามข้อกำหนดของ IMO (ไอ้..โม้..)
ปกครองดูแลนายประจำเรือ และลูกเรือในฝ่ายปากเรือทุกคน เรื่องเสบียงอาหาร น้ำจืดและแบ่งตังพวก
ค่าอาหารเหลือ ค่าล้างระวาง ค่าเที่ยวเรือ และเอาไว้ไถเหล้ากับบุหรี่ แถมยืมตังจนแกเก็บดอกเป็นที่เพลิดเพลิน
ต้นเรือเป็นตำแหน่งที่ชิปเซล์เลอร์ หรือนายหน้าขายของพวก ผักสดเนื้อสัตว์อาหารแห้ง
มักจะมะรุมมะตุ้ม เพื่อจะเข้าไปตกลงซื้อขายในห้องแกเป็นประจำ
แล้วคนที่สวยที่สุด จะหายเข้าไปที่ห้องแกทีละนานๆ ท่าทางของเค้าจะเยอะแฮะ…

ต้นกล อันนี้เป็นซังกุสูงสุดของห้องเครื่อง
หน้าที่ก็ดูแลเครื่องจักรใหญ่ สั่งซื้อน้ำเชื้อเพลิง น้ำมันหล่อตามที่รองต้นกลได้ส่งยอดมา
อาวุธยุทโธปกรณ์ ที่ใช้ต่อสู้กับเครื่องจักรใหญ่ และเครื่องจักรช่วยทั้งหลาย
ควบคุมดูแลนายประจำเรือและลูกเรือฝ่ายห้องเครื่อง
บางทีก็ชวนผู้การ(กัปตัน) ไป "แรด" เพราะท่านไม่ต้องเข้าเวร นับเป็นไอ้แจ้ ได้อีกหนึ่ง
เพราะปากมาก มักจะมีเรื่องให้ทุ่มเถียงกับต้นเรือ หรือม่ายก็ต้นหน เป็นประจำ
เพราะส่วนใหญ่จะมี พาว์เวอร์กับบริษัทมาก แกสามารถชี้เป็นชี้ตายให้กับเรือได้
อะโด่ ถ้าเครื่องไม่ติด เรือจะไปได้งัยอ้า แถมอะไหล่ ทั้งหลายราคาเป็นล้านขึ้นท้างน้าน
ยิ่งถ้าอยู่ลำนั้นมานานๆ กัปตันยังต้องเกรงใจแกเลย เพราะไม่แน่ อีกไม่นานแกขึ้นบกไปนั่งเป็นต้นกลบก
บัญชาการอยู่ที่บริษัท หึหึหึ ได้เดือดร้อนเป็นทิวแถวเมื่อได้เวลาลงมาตรวจเรือ
โอ้ยได้ติได้ด่า กันตายชัก กัปตันก็เถียงไม่ได้ด้วย
ไอ้โน่นก็ไม่ดีไอ้นี่ก็ไม่ปลอดภัย สรุปได้ว่า ทางเรือต้องทำเรื่องเบิก กัปตันใหม่ ซะงั้น เฮ้อ เวงกำ

รองต้นกล นี่คือตำแหน่งสุดท้าย ของ TOP 4 อันเป็นซีเนียอ๊อฟฟิซเซอร์ประจำเรือทุกๆลำ อันได้แก่
นายเรือ ต้นเรือ ต้นกล และรองต้นกล ...สี่ผู้เฒ่าผู้ยิ่งใหญ่...
หน้าที่ของท่านรองแกก็ คือ เป็นต้นกลเวลาเรือจอด ไม่ว่าจะทำสินค้าหรือซ่อมทำ
เพราะไอ้แจ้ จะกึ่งชวนกึ่งลากไอ้โต้ง ไปด้วยเสมอ รองจึงต้องรับหน้าที่แทน
ในเวลาเรือเดินแกก็ต้องเข้าเวร โดยรับผิดชอบเครื่องไฟฟ้าตัวที่หนึ่ง
ไม่ค่อยมีปากเสียงเท่าไหร่เพราะงานที่ต้นกลทิ้งใว้ให้ ก็รากเลือดอยู่แล้ว
โดยส่วนใหญ่จึงมักนิสัยดี แอบหลบมาเมากับ ต้นหน(คือผม) อยู่เป็นประจำ
จบเรื่องของ นายประจำเรือระดับซีเนียแล้ว ติดตามตอนต่อไป นะคร๊าบ


ต้นหนเรือ จะทำหน้าที่เกี่ยวกับการวางแผนการเดินเรือ
รักษาพยาบาลในเรือ แจกยา เย็บแผล ทำแผล และตบกระโหลก สองผู้ช่วยแก้เซง
เมื่อได้รับคำสั่งว่าเราจะไปไหน ผมก็ต้องมาจัดเรียงแผนที่และขีดเส้นทางลงแผนที่
ป้อนข้อมูลลงใน GPS กำหนดจุดเปลี่ยนเข็ม (จุดเลี้ยวเรือนั่นแหละ ทำเป็นงง)
แล้วก็มาพิจารณาดูว่า แผนที่เป็นปัจจุบันหรือไม่ (อัพเดท)
โดยเอาประกาศชาวเรือมาดู แล้วก็ทำการแก้ไปตามนั้น เช่น
เปลี่ยนทุ่นไฟ เปลี่ยนชื่อท่าเรือ เพื่มที่อันตรายใต้น้ำค้นพบใหม่
มีเรือจมลงไปนอนเล่นอยู่ในระดับความลึกที่ไม่ปลอดภัย ซึ่งกีดขวางเส้นทางเดินเรือ ฯลฯ เป็นต้น
รวมถึง บรรณสารเดินเรือ คู่มือการเดินเรือ กฎข้อบังคับ ทั้งใน และนอกประเทศ กฎหมายทะเล
การเบิกและจำหน่ายแผนที่หมดอายุ รับหน้าที่ฝึกสอนในวิชาเดินเรือให้แก่นายประจำเรือเด็กๆ
และคัดตัวลูกเรือที่มีแวว ส่งให้ต้นเรือ เพื่อจะมาเป็น นรฝ ต่อไป


ผู้ช่วยต้นเรือ คือ ผู้ที่ได้ผ่านการประเมินผลจากทางเรือ และมีใบอนุญาตทำการในเรือในตำแหน่งนายประจำเรือ
(คล้ายๆใบขับขี่ หรือใบประกอบโรคศิลป์ของหมอนั่นแหละ)
หน้าที่คือดูแลรับผิด(ไม่มีชอบ) ในอุปกรณ์เพื่อความปลอดภัยทุกๆอย่าง ถังดับเพลิงในเรือมีกี่ชนิด
ชนิดละกี่ถัง อยู่ตรงไหนในเรือ ทดสอบครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ มันต้องจำให้ได้ทุกๆถัง และทุกๆที่
สายดับเพลิงมีกี่เส้นเส้นรอบวงเท่าไหร่ ทนแรงดันได้กี่ กิโลต่อตารางเซนติเมตร
อุปกรณ์ประจำกายลูกเรือ เช่น เสื้อชูชีพ มีครบคนแล้วมีนกหวีดหรือป่าว ไฟฉุกเฉินติดมัยเวลาตกน้ำ
เรือช่วยชีวิต เป็นต้น  ขีดเข็มหาแผนที่


ผู้ช่วยต้นหน  คือ ผู้ที่มีใบอนุญาตทำการในเรือในตำแหน่งนายประจำเรือ
แต่ยังไม่ผ่านการประเมินผลจากทางเรือ จึงเป็นที่รองมือรองตรีน ของกัปตันและนายประจำเรือเป็นประจำ
ภาษาอังกฤษเรียก เจอเนอรั่นเบ้ อย่างแท้จริง ใช้เวลาประมาณ 1 ปี
ในหนึ่งปีนั้น ต้องเข้าเวรประกบกับต้นหน หรือไม่ก็ต้นเรือ
เช้าก็ลุกไปทาสีเคาะสนิม ดึกๆ ก็มาเดินเรือ หาที่เรือรักษาทิศทางให้ตรงกับที่ต้นหนได้กำหนดไว้
เมื่อครบกำหนด 1ปี (หรือกว่านั้น) จะได้เข้าเวรแทนผู้ช่วยต้นเรือ ส่วนต้นหนก็แทนต้นเรือ
ต้นเรือก็จะไปฝึกการนำเรือ และเอกสารทางเรือกับนายเรือ เพื่อจะขึ้นเป็นนายเรือต่อไป
ฉะนั้นจึงหมายถึงว่าถ้า อ้ายนี่เป็นงานช้าเท่าไหร่ ตรูก็ขึ้นตำแหน่งช้าเท่านั้น มันเลยโดนอ่วมเป็นประจำ


นายท้ายเรือ
หน้าที่หลักเลยคือ เคาะสนิมทาสี  ล้างระวางเรือ ผูกรัดสินค้า
เปิดปิดระวางเรือ ชงเหล้า แช่เบียร์ คัดสาวๆ (ไอ้ที่สวยๆมันเอาไปซ่อนในห้องมันแล้ว)
และถือท้ายเรือ ก็ขับเรือน่าน แหละครับ อย่าไปเชื่อข่าวบิดเบือนข้างกระป๋องสีนะครับ
กัปตันอะเป็นคนสั่งให้ไปซ้ายไปขวา นายท้ายเป็นคนถือ(หมุน)พังงา(พวงมาลัย)ไปตามคำสั่งเท่านั้นเอง
ไม่ได้เป็นกัปตันเรือ(ข้างกระป๋องสี)แต่อย่างใดเลย

ส่วนช่างน้ำมันก็ไม่ต่างจากนายท้ายเรือครับ คือต้องอยู่แต่ภายในห้องเครื่อง กวาดๆเช็ดถูๆ หยิบประแจ
วัดน้ำมัน ช่วยงานภายในห้องเครื่อง


สหโภชน์ ก็ กุ๊ก น่านแหละครับ มีหน้าที่ชิมอาหาร และเก็บความลับภายในเรือ
ส่วนหน้าที่เตรียมของหรือหั่นผัก แช่หมูนั้นเป็นหน้าที่ของบริกรหรือบ๋อยครับ ตั้งหม้อตั้งกระทะ ผัดๆทอดๆ
แล้วก็รอให้ กุ๊กมาบ่น บ่นไปชิมไป ได้ที่แล้วก็เอามาเสริฟ ให้นายประจำเรือ
ส่วนลูกเรืออะเหรอ   เช้อะ ไปตักกินเอง ระหว่างชิมก็จะมีสุราแนบกาย (อย่างน้อยก็วันละขวด)
และนายจำเรือหรือนายเรือชวนคุยไปด้วย จิบไป ก็ฟังการนินทาคนโน้นที บ่นคนนี้ที ด่าบริษัทบ้างเป็นต้น
จึงเป็นแหล่งรวมข้อมูลต่างๆ ภายในเรือได้อย่างดียิ่ง
สิทธิพิเศษอย่างยิ่งก็คือ "แม้จะต่อย กัปตันโทษฐานก็ยังไม่เท่ากับทำให้กุ๊กโกรธ" จริงๆครับ
ถ้าทำให้กุ๊กโกรธ ต่อยกัปตันดีกว่า เพราะ แกงป่าของท่าน จะมีแต่ป่า
แล้วก็ป่าจริงๆ หมูหมากาไก่ หายเกลี้ยง