ต้องเทอเท่านั้น

ลำดับตอนที่ #3 : chapter 3

"เฮ้ย ลูกพี่แย่แล้ว ช่วยกันดิ่วะ" หนึ่งในสมาชิกพูด
"รุมกูหร๋อ พวกแกดูนี่"คาเมะหยิบมีดจ่อคอยูอิจิ
"เฮ้ย พวกเมิงถอยไปก่อน"ยูอิจิสั่งลูกน้อง
"พวกเมิงไปซะ แล้วจำไว้ อย่ามายุ่งกับพวกกูอีก"คาเมะเตะยูอิจิไป
ฮวบ คาเมะทรุดลงนั่งกับพื้น
"คาเมะ !! เป็นอะไรไหม"ยามะพีวิ่งมาดูแผลคาเมะ แล้วดึงเสื้อคาเมะออกเพราะจะดูแผล
"ไม่เป็นไร ช่างเถอะน่า"คาเมะดึงเสื้อกลับ
"ให้ฉันดูแผลก่อนเซ่"ยามะพีดึงอีก
"พูดไม่รู้เรื่องไง บอกว่าไม่ก้อไม่เซ่"คาเมะลุกหนี
"มาแล้ว"จินเข้ามาพอดี
"นานจังวะ"คาเมะหน้าบูด
"โทดที ติดพวกผู้หญิง เหอะๆ"จินหัวเราะแห้งๆ
คาเมะถอดเสื้อนอกออก ทำให้จินกับยามะพีเห็นเลือดอาบเต็มแขนเสื้อ
"เฮ้ย เมะ มึงไปทำไรมาวะ"จินตกจัยมาก
"พวกไอ้ยู มันอยากได้เพื่อนแกเป็นเมีย"คาเมะเหล่ไปมองยามะพี
"บ้า ไม่ใช่สักหน่อย"ยามะพีเถียง
"จิน ช่วยดูแผลคาเมะหน่อยสิ เขาดื้อไม่ให้ฉันดู"จินพยักหน้า
"ไม่ต้อง ไม่ต้อง ไม่เป็นไร"คาเมะดื้อจิงๆอ่ะแหล่ะ
"นี่นะไม่เป็นไรของแก"จินชี้ที่แผล
"เออน่า แค่นี้ไม่ตายหรอก"คาเมะมองดูแขนตัวเอง
"โอเค นี่ ข้าว" จินวางข้าวกล่องไว้หน้าคาเมะ
คาเมะพยายามจะขยับแขนแต่มันปวดไปหมด
"แย่แล้ววะ"คาเมะมองหน้าจินกับยามะพี
"ยกแขนไม่ได้อ่ะ ป้อนหน่อยดิ่" คาเมะมองหน้ายามะพีกับจิน
"ก้อแผลมันฉีก ยกแขนขึ้นก้อบ้าแล้ว มาเดี๋ยวป้อนเอง"ยามะพีวางข้าวตัวเองแล้วหยิบของคาเมะป้อนให้คาเมะกิน คาเมะกินไป 2 คำ
"พอแล้ว นายกินเถอะ"คาเมะเอาหน้าหลบช้อนยามะพี
"นายกินน้อยอ่ะ"ยามะพีวางช้อนลง
"เออ น่านายกินเถอะ"คาเมลุกหนี ยามะพีลุกตาม
"อ่ะน้ำ"ยามะพียื่นน้ำให้คาเมะ
"ไม่กิน กินเถอะแล้วนายก้อไปนั่งกับจินเถอะ"ยามะพีเดินไปนั่งตามคาเมะบอก
"คาเมะ นายไปกินยาด้วยนะ เดี๋ยวจะอักเสบ"ยามะพีบอกอย่างห่วงๆ
"อือ"  คาเมะลุกไปกินยา
"มาและ"คาเมะกลับมาพร้อมขนมกับไอติม
"อ่ะ นายจะกินอันไหนกันก้อเลือกเอาแล้วกัน"คาเมะยื่นให้ทั้งคู่
"อืม ขอบจัย"ทั้งคู่พูดพร้อมกัน
"ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"คาเมะพยักหน้าแล้วหลับตา
ยามะพีเลื่อนหน้าไปไก้คาเมะ พอกำลังจะจูบ
"นายทำอะไร" คาเมะลืมตาขึ้นมามอง
ยามะพีรีบถอยออกจากคาเมะ
"นายจะทำอะไรก้อคิดให้มันดีๆหน่อย นายก้อรู้นิ่ ว่าจินคิดยังไงกับนาย"
"แต่ฉันไม่ได้ชอบจินนี่"ยามะพีเถียง
"นั้นมันก้อเรื่องของนาย ฉันเองก้อไม่ได้ชอบนาย"คาเมะหลับตาเหมือนเดิม
ยามะพีเข้ามาจูบคาเมะแบบคาเมะไม่ได้ตั้งตัว
"ที่พูดไม่เข้าจัยหรือไง ถ้าจินเห็นจะเป็นยังไง"คาเมะลุกขึ้นนั่งดีๆ
"แล้วฉันล่ะคาเมะ"ยามะพีมองคาเมะอย่างเจ็บปวด
"เรา-เป็น-แค่-เพื่อน เข้าจัยยัง"คาเมะเน้นคำที่พูดทุกคำ
"ยามะพี" จินมาคาเมะเลยทำหลับเหมือนเดิม
"หืม"ยามะพีหันไปมองจิน
"คุยกับใครหร๋อ"ยามะพีส่ายหัว
"ไปเรียนเถอะ"ยามะพีพยักหน้า
"ปลุกคาเมะทีนะยามะจัง"ยามะพีพยักหน้า
"ไปเรียนเถอะคาเมะ"คาเมะพีเขย่าตัวคาเมะเบาๆ
"อือ ก้อเดินไปดิ่"คาเมะลืมตาแล้วเดินตาม
ทั้ง 3 คนไปเรียนกันตามปกติ จนเลิกเรียน
"พวกนายเข้าไปนั่งในรถป่ะ เดี๋ยวขับเอง"คาเมะหยิบกุญแจจากจินแล้วออกรถไป
"ไปเก็บกระเป๋าแล้วเดี๋ยวแต่งตัวนะ จะพาไปกินข้าวข้างนอก"คาเมะเข้าห้องไป
"อืม"ทั้ง 2 คนพูดพร้อมกัน คาเมะเสร็จก่อนเลยมานั่งรอที่บันไดหน้าบ้าน
"เสร็จนานแล้วหร๋อวะไอ้เมะ"คาเมะพยักหน้า
"จะแต่งอะไรนักหนาล่ะ แค่เสื้อเชิต กางเกงจบ"คาเมะเข้าไปนั่งรอในรถ
"มาแล้ว มาแล้ว"ยามะพีรีบวิ่งขึ้นรถ
"ช้า"คาเมะมองกรัจกหน้ารถ
"ขอโทด"ยามะพีนั่งก้มหน้าก้มตาตลอดทาง
to l3e con