-ส่วนตัว-

ลำดับตอนที่ #3 : Trouble maker!

ยามกลางคืนที่เมฆฟ้าอึมครึ้ม ซึ่งเป็นสัญญาณถึงสายฝนที่จะตกมาในไม่ช้า...

มีร่างของเด็กหนุ่มคนนึงกำลังนั่งฟังเพลงอย่างมีสมาธิภายในห้องอันเเสนเงียบสงบ  


ปัง!!!!!!!!


เงียบสงบจริงๆ...

"พี่! มีเรื่องใหญ่เเล้ว!"สาวน้อยผมสีเงินกล่าวอย่างตื่นตกใจ

"เฮ้อ...มีอะไรอีกละ โรสาลีน..?"
ผู้เป็นพี่กล่าวอย่างรู้ทันว่าคุณน้องตัวดีได้ประทานความซวยมาให้เขาอีกเเล้ว..

"พี่ไม่ต้องเรียกโรสาซะเต็มยศก็ได้ ก็วัตถุดิบในการทำอาหารของพวกเรามันหมดเเล้วละสิ! วันนี้คุณพ่อคุณเเม่กลับบ้านดึกด้วย โรสายังไม่อยากอดตายนะ!"
เจ้าของชื่อกล่าวด้วยสีหน้าที่ดูเหมือนจะร้องไห้เต็มทน



"ก็ไปซื้อสิ จะยากอะไรกันเชียว..."เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลกล่าวขณะที่สวมหูฟังอย่างไม่ยี่หระ

"เเต่โรสาไม่อยากไปคนเดียวอ่า พี่ไปด้วยกันเถอะนะ!"

"โรสา...พี่จะฟังเพลง"

"เเต่โรสากลัวอ่า นี้ก็กลางคืนเเล้วนะ พี่จะให้เด็กสาวตัวน้อยๆเดินออกไปตามท้องถนนคนเดียวหรือไง?"
ประโยคข้างต้นทำให้เกรย์หันไปมองน้องสาวด้วยสายตาประมาณว่า 'เอ็งอายุ 17 เเล้วนะเฟ้ย!'

"เข้าใจเเล้ว...เเต่โรสาต้องสัญญากับพี่ว่าภายในสามอาทิตย์นี้ โรสาจะไม่ทำกล้องเเตกอีกนะ..."
เพราะเมื่อใดที่โรสาทำกล้องเเตก ก็จะมาขอเงินเกรย์ไปซื้ออันใหม่ทุกครั้ง ด้วยเหตุผลที่ว่า'เงินไม่พอ' 
เเต่คุณน้องจะไม่คิดหน่อยรึว่าผู้เป็นพี่จะถังเเตกเเล้ว!

"มั่นใจได้เลยพี่เกรย์! โรสาไม่ซุ่มซ่ามขนาดนั้นหรอกน่า"เด็กสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่สดใส

...จำคำพูดตัวเองไว้ให้ดีล่ะคุณน้อง
.
.
.
.

"ว้า...พี่เกรย์ฝนตกเเล้วอ่ะ"
โรสาลีนพูดพร้อมหมุนตัวไปมา ในขณะที่ถือร่มอยู่ในมือ

"ถ้าล้มขึ้นมาพี่ไม่รู้ด้วยนะ..."

"โถ่ พี่อ่ะ ถึงล้มไปก็ไม่เป็นไรหรอก เพราะโรสามีพี่เกรย์อยู่ตรงนี้หนิ!"

"ห่ะ..?"

"ก็ยังไงพี่เกรย์ก็ต้องช่วยโรสาอยู่เเล้..!"

พรืด!!!!!

นั้นไง...เพิ่งพูดไปไม่ขาดคำ

"โอ๊ย...เจ็บๆๆ!!!"

"พี่เตือนเเล้วนะ เอ้า!"เกรย์พูดพร้อมยื่นมือให้น้องของตน

"หุๆ พี่เกรย์ ใจดีที่สุดเลย!"สาวน้อยยิ้มร่า

"ถึงซูเปอร์มาร์เก็ตเเล้ว ไปซื้อของที่ต้องการมาเร็วเข้า"

"รับทราบค่ะนายท่าน!"

"เอ่อ...พี่เกรย์ เอาหอยไหม?"

บ้านป้าเอ็งใช้หอยทำกระเพราหมูเรอะ!
.
.
.
.
.
หลังจากจบจากภารกิจวุ่นๆที่น้องสาวของตัวเองได้ก่อก็ถึงเวลาที่เกรย์จะได้นั่งพักฟังเพลงซะที

"พี่เกรย์! เดี๋ยวโรสาจะทำข้าวกระเพราให้นะ!"
เสียงใสๆของสาวน้อยดังมาจากห้องครัว

"อ่า ขอบใจ เเต่อย่าทำไฟไหม้บ้านละกัน เเล้วก็ช่วยไปดูที่ตู้จดหมายให้พี่หน่อย พัสดุที่คุณเเม่สั่งซื้อน่าจะมาถึงเเล้ว"

"ได้เลยค่า!"
โรสาลีนวิ่งออกไปดูตู้จดหมายหน้าบ้านอย่างร่าเริง

"หือ...? มีอะไรดำๆอยู่ในตู้จดหมายด้วย..."



สาวน้อยหยิบบัตรน่าสงสัยมาอ่านด้วยความฉงน

"อา...Rabbit doubt...มันคืออะไรอ่ะ?"

"เหมือนจะเป็นเเกมอะไรสักอย่าง...ถ้าจะชนะเเล้วจะได้เงินด้วยไหมอ่ะ?...ถ้าโรสาหาเงินมาให้พี่เกรย์ได้ พี่เกรย์จะต้องดีใจมากเเน่ๆเลย!"
สาวน้อยเริ่มมโนอย่างอารมณ์ดีพลันวิ่งกลับเข้าบ้าน

"ว่าไงโรสา มีพัสดุส่งมาถึงไหม?"

"ไม่มีอะไรเลยค่ะพี่เกรย์"

"งั้นเหรอ...งั้นคงต้องรอจนถึงอาทิตย์หน้าสินะ.."

หืม..? ว่าเเต่กลิ่นอะไรไหม้ๆ อย่าบอกนะว่า...

"โรสา!!!! ไปดูที่กระทะเร็ว!"
เกรย์พูดพร้อมเดินไปในห้องครัวอย่างเร่งรีบ

"เอ๊ะ..! เเย่เเล้ว! หมูไหม้เเล้วอ่ะ..!"

"โรสา...เธอนี่มัน...."

"โธ่ พี่เกรย์อย่าโกรธโรสาเลยนะ อย่างน้อย...ก็ดีกว่าโรสาทำไฟไหม้บ้านนะ!"

เป็นคำเเก้ตัวที่ดีจริงๆเลยนะคุณน้อง...

"เฮ้อ...เอาเถอะ พี่จะโกรธเธอลงได้ยังไง งั้นเดี๋ยวเราทำกันใหม่ก็ได้"

"โรสารักพี่เกรย์ที่สุดเลย!"
เมื่อพูดเช่นนั้นสาวน้อยก็กระโดดกอดพี่ชายของตน
.
.
.
เเละเเล้ววันที่เเสนวุ่นวายก็ผ่านพ้นไปพร้อมกับเช้าวันใหม่ที่เเสนสดใส

หน้าบ้านหลังนึงได้ปรากฎร่างของสาวน้อยผมสีเงินที่ยืนอยู่พร้อมกระเป๋าลากใบนึง

"โรสาน่ะ...รักพี่เกรย์ที่สุดจริงๆนะ!!!"

ทันใดนั้น ร่างของสาวน้อยก็เดินจากไป...