ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ฟิคหัวขโมยแห่งบารามอสความรักครั้งสุดท้าย

    ลำดับตอนที่ #9 : ปรับความเข้าใจ

    • อัปเดตล่าสุด 24 ก.ย. 48




    \"เหวอ\" คิลร้องลั่นเมื่อเห็นสาวน้อยตรงหน้าเรียกดาบผ่าปฐพีขึ้นมาไว้ในมือ



    \"ย้าก...\" เฟรินคำราม



    \"ไอซ์วอลล์\" คาโลพูดสั้น ๆ แต่คำ ๆ นั้นสร้างโล่น้ำแข็งบังคิลได้อย่างหวุดหวิด



    เพราะหนุ่มน้อยนัยน์ตาขี้เล่นไม่คิดกระโดดหนีเหมือนยอมรับผิดที่ทำให้สาวน้อยตรงหน้าร้องไห้



    แต่อาณุภาพของผ่าปฐพีก็ดูด้อยลงอย่างเห็นได้ชัดเพราะเจ้าตัวไม่ต้องการให้เพื่อนรักบาดเจ็บมากนัก



    นอกจากอยากสั่งสอนคนขี้เล่นกับน้ำแข็งไร้ความรู้สึกแถวนี้เท่านั้น...







    บริเวณที่เคยเป็นที่ร้องไห้บัดดนี้กลายเป็นที่ ๆ มีเสียงหัวเราะดังอยู่ไม่ขาด



    \"นายใจกล้าจริง เฟรินเอ๊ย\" คิลแซวเรื่องจูบ



    \"ฉันได้นอนกับเรนอนด้วยแหละ\" เฟรินโต้ไปอีกเรื่องหัวเราะคิกคัก



    \"อึก\" คิลพูดไม่ออกได้แต่หน้าแดง



    \"เรนอนอ่ะนะ เวลานอนน่าร้าก น่ากินชะมัด\" สาวน้อยที่เจียมบอดี้พล่าม



    \"อ๊ากกก\" คิลหมดความอดทนวิ่งไล่เตะเพื่อนสาวรอบป้อมอัศวิน



    หากใครผ่านไปผ่านมาจะเห็นว่าหนุ่มน้อยรูปร่างหน้าตาดีแต่ใส่กางเกงตัวเดียว ==^



    ไล่เตะสาวน้อยหน้าตาน่ารักกึ่งทะเล้นอยู่



    ...เฮ้อ  อนิจจังชะตาชีวิตป้อมอัศวิน...



    เมื่อเจรจาสงบศึกเสร็จสาวน้องนางเดียวก็ทิ้งตัวลงนอนหอบแฮ่ก ๆ ข้าง ๆ ชายหนุ่มที่วิ่งไล่กันเมื่อกี้



    \"นายไปไหนมาคิล\" เฟรินเอ่ยถามก่อน



    \"เปล่าก็อยู่ที่ป้อมนั่นแหละ ไม่ได้ไปไหน\" คิลตอบ



    \"แล้วเสือกเก็บเสื้อผ้าไปทำซากอะไรวะ\" เฟรินตวาด



    \"นายไม่เข้าใจ ถ้าไม่เก็บไอ้คาโลเอาตาย เอ๊ย ละครก็ไม่สมบทบาทน่ะสิ\" คิลตอบหัวเราะแหะ ๆ มองชายหนุ่มผู้สูงศักดิ์อีกคน



    \"หือ ไอ้...\" เฟรินกลืนคำด่าลงคออย่างไม่รู้ว่าจะด่าอะไรให้เพื่อนรักฆ่าของตนเจ็บ ๆ คัน ๆ บ้าง  พอด่าปกติมันก็เอาแต่หัวเราะ...



    ก่อนจะปิ๊งไอเดียอัน(ไม่)บรรเจิด



    \"เรนอนนี่นาสนเนอะ\" เฟรินพูดหน้าตาย



    ปฏิกิริยาที่หวังจะเห็นนักฆ่าหนุ่มโวยวาย  แต่คนมีปฏิกิริยาแทนกลับเป็น



    \"หยุดซะทีเฟริน\" คาโลเอ่ยเสียงเครียด



    \"ทำไมล่ะเป็นผู้ชายก็ต้องสนผู้หญิงสิ  ไม่เห็นแปลก\" เฟรินเถียง



    \"ใช่ไม่แปลก ถ้านายเป็นผู้ชาย  แต่นี่นายเป็นผู้หญิง\"คาโลพูด



    คิลหัวเราะก๊ากอย่างกลั้นไม่อยู่



    \"ขำอะไรนักหนาวะ  ก็ฉันเป็นผู้ชายมาตั้งแต่เกิดก็ต้องลืมมั่งแหละน่า\" เฟรินเถียงข้าง ๆ คู ๆ



    เรียกเสียงหัวเราะของคิลให้ดังขึ้นอีก  ไม่ใช่แค่คิล คาโลก็บ้าจี้หัวเราะไปกับเขาด้วย



    \"เฮ้อ...ไปหาเรอนอนดีกว่า\" คิลพูดพร้อมลุกขึ้นยืนอย่างรู้ตัวว่าไม่ควรอยู่ตรงนี้



    เฟรินขยับตัวจะเดินตามแต่มือใหญ่คว้าหมับเข้าที่ข้อมือบาง ๆ ราวกับไม่ให้ไปไหน



    \"แต่...คาโล\" เฟรินเอ่ยเสียงแผ่ว



    \"ไปตลาดเอดินเบิร์กกัน\" คาโลชวนหน้าแดง ๆ



    \"เอ๋...อืม\" เฟรินส่งเสียงประหลาดใจก่อนจะตอบตกลง



    \"แต่เอาเสื้อผ้าไปให้คิลก่อนไม่ได้หรอ  สงสารมัน คงยังไม่รู้ตัวว่าใส่กางเกงตัวเดียวอยู่นะนั่น\"เฟรินหัวเราะแหะ ๆ



    -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    ฮ่า ๆ ๆ หนูคิลไม่ไส่เสื้อไปหาเรนอน ถ้างานนี้ไม่มีรอยแดงรูปมือที่แก้มเนียน ๆ เราขอคารวะเป็นศิษย์เลยนะเนี่ย



    แต่พลิกล็อกเลย  คาน่า ก็คือ คิล นี่เอง



    สิ่งที่ทำให้คิลเป็นผู้หญิงได้ก็นี่เลย  แต่น แตน แต๊น \"น้ำหอมฮอร์โมน\" แค่ฉีดก็เป็นผู้หญิงแล้ว  ทั้งเสียงทั้งรูปร่าง



    เสียย่างเดียวไม่ทำให้ผู้ชายมีหน้าอกได้อ่าค่ะ นอกนั้น หนูคิลหน้ารักเลยเหมาะเหม็ง ฮ่า ๆ ๆ



                                                                                                             ถ้ารักกันจริงก็อย่างทิ้งเรานะ

                                                                                                                  

                                                                                                                 ด้วยรัก  ลิตเติลมิคุจัง





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×