ฟิคหัวขโมยแห่งบารามอสความรักครั้งสุดท้าย

ลำดับตอนที่ #5 : ข่าวร้าย

“ว่าไงคิล” คาโลถามหน้าเครียด



“หนีไปแล้ว” คิลกลับมาอย่างอารมณ์เสีย



“รู้มั๊ยว่าเป็นใคร” คาโลถามต่อ



คิลส่ายหน้าก่อนจะส่งเศษผ้ารูปนกฟินิกซ์สีดำให้คาโล



“นีโอ...” เสียงคาโลดังราวกระซิบ



“นายรู้จักหรอ คาโล” คิลถาม



“อือ เป็นกบฏกลุ่มเล็ก ๆ แต่ฝีมือร้ายกาจ ต้องการชีวิตของเฟริน” คาโลอธิบายช้า ๆ



“ชีวิต...งั้นหรอ” คิลพูดใบหน้าซีดเซียวถึงเขาคุ้นเคยกับการฆ่าแต่... แน่ล่ะใครจะอยากให้เพื่อนตาย



โดยเฉพาะเพื่อนสนิทปากหมา อย่างเฟริน เดอโบโร ขาดมันชีวิตคงเหงาแย่



“หึ ๆ นีโอ จะขนาดไหนเชียว” คิลเค้นหัวเราะเสียงเหี้ยมเกรียม



ก่อนที่คาโลจะพูดอะไรบนเตียงที่เคยว่างเปล่าของเฟรินกลับมีกลุ่มหมอกควันสีชมพูจาง ๆ



อย่างที่คาโลเห็นเมื่อกลางวัน หมอกควันนั้นค่อย ๆ ก่อตัวเป็นรูปร่างเฟริน



“เฟริน” คาโลและคิลอุทานพร้อมกัน



“ฮึก...เจ็บ...แสบ...โอ๊ย คาโล...ช่วยด้วย... คาโล คิล ฉันเจ็บไป...หมดแล้ว...”เฟรินก้มหน้าร้องไห้



“เฟรินนาย...” คาโลพูดได้แค่นั้นเฟรินก็พูดต่อ



“เหลือเวลาอีกไม่นานแล้ว ฉัน...ฉันต้องไปแล้ว ภูติสวรรค์โกหก...เขาต้องการ...ชีวิตฉันคาโล...ช่วย...ด้วย”



เมื่อคาโลจะเดินเข้าไปใกล้คนรัก ร่างนั้นกลับสลายไปต่อหน้าต่อตาคนทั้งสอง



ทำให้ทั้งสองต้องมองหน้ากันอย่างกังวล



ปัง...



เจ้าตัวดีเดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าอารมณ์ดีอย่างเป็นนิสัย แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นสีหน้าเคร่งเครียด



ของเพื่อนทั้งสอง เครียด...ซีเรียสเรื่องไรกันฟะ หยั่งกะจะมีคนตาย เฟรินบ่นในใจ



“ลุงหมอ” คาโลเรียกลุงหมอออกมาจากคฑา



“นายท่าน หายแล้วหรือ”ลุงหมออย่างยินดี



“ถ้า...เฟรินไม่มีเสียงจะเกิดอะไรขึ้น” คาโลถาม



“อืม...นายหญิงน่ะหรอ นายหญิงเป็นธิดาแห่งความมืด หากไร้สุรเสียงอันไพเราะนั้น ข้าเกรงว่า



ร่างกายจะค่อย ๆ สลายไปน่ะนายท่าน ที่สำคัญความทรงจำเกี่ยวกับนายหญิงทั้งหมดจะหายไปจากตัว



ของนายท่าน” ลุงหมอพูดพร้อมกับทำท่าคิดหนัก “อือ...ไม่ใช่แค่นายท่านคนเดียวแต่เป็นทุกคน



ที่เกี่ยวข้องกับนายหญิงต่างหาก” ฟังถึงตรงนี้นักฆ่าหนุ่มถึงกับสะดุ้งเฮือก “ว่าแต่นายท่านถามทำไมหรือ”



ลุงหมอเงียบไปอึดใจหนึ่งก่อนจะพูดว่า “หรือว่านายหญิง...” ลุงหมอพูดพร้อมกับทำหน้าตกใจ



คาโลทำหน้าลำบากใจก่อนจะค่อย ๆ เอ่ยคำที่ลำบากใจที่สุด “อือ”



“แย่แล้วนายท่าน นายหญิงเหลือเวลาอีก 2 วันเท่านั้นไม่งั้นนายหญิงต้องสลายไปแน่ ๆ “ลุงหมอพูดเสียงดัง



“2 วันหรอ” คิลทวนเสียงแผ่ว



“ใช่พวกนายท่านต้องทำให้นายหญิงพูดให้ได้” ลุงหมอเน้น



“แล้วภูติสวรรค์ที่เฟรินพูดล่ะ” คาโลถาม



“นั่นมันปีศาจชั้นต่ำที่คอยหลอกมนุษย์หลงทาง นายหญิงห่วงนายท่านมากเลยไม่ทันได้เอะใจถึงไอเวทกระมัง”



ลุงหมออธิบายก่อนจะหายเข้าไปในคฑา



สองหนุ่มสองบุคลิกมองหน้ากันก่อนหันหลังมาช้า ๆ



พระเจ้า…เจ้าตัวดีจ้องไปที่ชายหนุ่มทั้งสองเขม็ง สีหน้าเอาเรื่องประมาณว่า



ไม่ใช่เรื่องมาเจือกกันทำไมฟะ



“ไม่ต้องมามองฉันเลย นู่น ๆ” คิลพูดก่อนจะชี้ไปที่คนข้าง ๆ แล้วตัวเองก็กระโดดขึ้นไปนั่งเล่นบนเตียง



“เรื่องของนายคือเรื่องของฉัน เรื่องของฉันก็คือเรื่องของฉัน” คาโลพูดกวน ๆ จนคนฟังแทบโดดถีบขาคู่



ติดอยู่ที่ไอ้ร่างผู้หญิง ยัยเฟริโอน่าจอมอ้อนแอ้นอรชรเนี่ย ฮึ่ม ๆ ฝากไว้ก่อนเฟรินได้แต่คาดโทษในใจ



หูเจ้ากรรมดันไปได้ยินไอคิลเพื่อนสุดที่รักหัวเราะคิกคักอยู่บนตียง



ปุ...



หมอนที่กะจะให้โดนหน้าขาว ๆ กวน ๆ ของเพื่อนรัก แต่ไอ้บ้านั่นไวหยั่งลิงเลยปาโดนแต่อากาศ



เจ้าตัวดีเลยล้มตัวนอนคุมโปงที่เตียงของตัวเองจนผล่อยหลับไป...