ฟิคหัวขโมยแห่งบารามอสความรักครั้งสุดท้าย

ลำดับตอนที่ #19 : เรื่องวุ่นๆ วันเกิดเอวิเดส

และแล้วตลอดระยะเวลา 2 วัน เฟริน คาโล คิล และเรนอนต่างก็คิดเรื่อง



จัดงานวันเกิดเซอร์ไพรส์ให้เจ้าปีศาจจนเสร็จเรียบร้อย



สถานที่จัดงานน่ะหรอ ก็สวนน้ำพุไงล่ะ



“ท่านพ่อ วันนี้วันอะไรเพคะ” เฟรินเดินไปควงแขนเอวิเดส



“วันนี้หรอ ไม่รู้สิ” เอวิเดสตอบอย่างแปลกใจในท่าทางของธิดาตนเอง



“วันนี้ท่านพ่อว่างหรือเปล่าเพคะ” เฟรินถาม



“วันนี้หรอ ว่างมั๊ง ทำไมหรอ” เอวิเดสถามกลับ



“งั้นท่านพ่อคืนนี้ตอน 2 ทุ่มมาที่สวนน้ำพุกับท่านอาทั้งสองด้วยนะเพคะ” พูดจบเฟรินก็วิ่งหายไปแล้ว



ปล่อยให้จ้าวปีศาจยืนงงอยู่คนเดียว







น้ำหวาน ไวน์ ผลไม้ เค้กก้อนใหญ่ สายรุ้ง เสียงดนตรี นักแสดง(ก็พวกเฟรินนั่นแหละ)



พร้อมกันตั้งแต่ทุ่มครึ่ง...



เฟรินในชุดราตรีสีครีมยาวลากพื้น เกล้าผมแล้วประดับด้วยไข่มุกเม็ดใหญ่หลายเม็ด



ยืนเคียงคู่กับ...



คาโลในชุดสูทสีดำ ไม่ต้องแต่งอะไรมากก็สง่าอยู่แล้ว



แล้วก็อีกคู่หนึ่ง



เรนอนในชุดราตรีสีชมพูฟูฟ่อง ปล่อยผมยาวสลวยตามธรรมชาติ



ยืนเคียงคู่กับ...



คิลในชุดสูทสีดำ ทรงผมยุ่งๆ ถูกเฟรินหวีจนเรียบแปล้ ดูดีไปอีกแบบ



“อีก 5 นาที สองทุ่มแล้ว” คิลพูด



“ตื่นเต้นว่ะ” เฟรินพูดมือสั่นเล็กน้อย



“เอาน่าพวกเราซ้อมมาดีแล้วนี่คะ” เรนอนพูดให้กำลังใจ



ก่อนที่ทุกคนจะพูดอะไร เสียงก้าวเดินของคน(?)ประมาณ 3 คนกำลังเดินมา



“มาแล้วหลบเร็ว” เฟรินร้องขึ้น



“หลบทำไม” คิลถามแต่ตัวเองก็ซ่อนตัวเหมือนกัน



“เออนั่นดิ” เฟรินเกาหัวแกรกๆ อย่างไม่เข้าใจตัวเอง



“โอโห อะไรกันเนี่ย” เสียงราชินีจันทราพูดขึ้นอย่างแปลกใจ



“งานเลี้ยงล่ะมั๊ง” ราชายักษ์เกรเซอร์คาดเดา



“แล้วเฟลิโอน่าล่ะ” เอวิเดสพูดขึ้นบ้าง



ทันใดนั้นเสียงดนตรีก็เริ่มบรรเลง



เฟรินเดินออกมาเต้นรำกับคาโล ตามด้วยคู่ของคิล เมื่อจบเพลงทุกคนก็ปรบมือให้อย่างถูกใจ



“เป็นไงมั่งเพคะ ท่านพ่อ” เฟรินเดินมาถามบิดา



“ใช้ได้นี่ ว่าแต่เจ้าคนที่เต้นรำคู่กับเจ้าน่ะใคร” เอวิเดสถามเสียงดุ



“อึ๋ย ช่างเหอะเพคะ ท่านพ่อไปเต้นรำกับหม่อมฉันนะเพคะ” เฟรินไม่ชวนเปล่ากลับลากเอวิเดส



ออกไปกลางฟลอร์



เอวิเดสเลยเต้นรำกับเฟรินจนจบเพลง



“พ่อไม่ได้เต้นรำ ตั้งแต่แม่เจ้าจากพ่อไป” เฟรินชะงักทันทีที่เอวิเดสพูดถึงมารดาตน



“ท่านพ่อรักท่านแม่มั๊ย” เฟรินถาม



เอวิเดสไม่ตอบเพียงแค่กอดเฟรินไว้อย่างอบอุ่น



(ตอนนั้นคาโลได้แต่มองตามด้วยความอิจฉา^^)



เท้าเจ้ากรรมของชายหนุ่มกลับไปสะกิด(เตะ)เชือกอะไรสักอย่าง



เพล้ง!!!



ขวดไวท์นับ 10 ขวดร่วงกราวตกลงพื้น ของเหลวสีม่วงเจิ่งนอง



ก่อนที่ใครจะขยับตัวทำอะไร



วู้...วู้...



เสียงร้องเย็นๆ ของสัตว์อะไรสักอย่างก็ดังขึ้น



เมื่อทุกคนพร้อมใจกันมองขึ้นไปบนฟ้าก็พบกับมังกรตัวเขื่องสีดำ



ตัวเดียวกันกับที่ไปรับเฟรินที่เอดินเบิร์กนั่นเอง



แสงไฟ(ดิสโก้เทค)จากงานเป็นตัวล่อให้มังกรหนีมา



ควันจากเทียนหอมอโรมาเทอราพีลอยไปเข้าตามังกรทำให้มันดิ้นอย่างบ้าคลั่งด้วยความทรมาร



มันบินมาโฉบเอาคิลและเรนอนกระเด็นไปอยู่บนหลังของมัน



“กรี๊ด” เรนอนร้องอย่างตกใจ



คิลก็ตกใจไม่น้อยแต่ก็พยายามควบคุมสติบังคับมังกรไม่ให้พยศไปมากกว่านี้



มือนึงเกาะมังกรไม่ให้ร่วง อีกมือก็จับเรนอนไม่ไห้ปลิว(น่าสงสาร)



คาโลร่ายเวทหิมะก็โปรยปรายลงมา คิลตะโกนด่าเสียงลั่น



“ไอ้บ้าหนาวจะตายยังจะเสกหิมะอีก”



“โดดลงมา” คาโลบอก



คิลไม่มีทางเลือกเลยกอดเรนอนแล้วกระโดดลงมาจากหลังมังกรลงบ่อน้ำพุพอดี



พอคิลลงมาแล้วคาโลเลยจัดการแช่แข็งมังกรตามระเบียบ



แท่งน้ำแข็งแท่งใหญ่ร่วงลงมาจากฟ้าหมายหัวคนใดคนหนึ่งแต่



“ผ่าปฐพี” เฟรินร้องขึ้นดาบคู่ใจก็มาอยู่ในมือ หญิงสาวรีบวาดดาบอย่างรวดเร็ว



แล้วหัวสมองอันบรรเจิดก็สั่งให้ทำอะไรสักอย่างกับก้อนน้ำแข็งนั่น



ทันทีที่ก้อนน้ำแข็งถึงพื้นเฟรินก็แกะสลักเสร็จพอดี



เป็นรูปเอวิเดสยืนอยู่บนมังกร



“สุขสันต์วันเกิดเพคะท่านพ่อ” เฟรินพูดยิ้มแห้งๆ



“นี่การแสดงหรอเฟลิโอน่า” ราชินีจันทราพูดอย่างทึ่งๆ



“พะเพคะ” เฟรินรีบแก้ตัว



“ขอบใจแต่วันนี้วันเกิดใครหรอเฟลิโอน่า” เอวิเดสถาม



“อ้าว ก็วันนี้วันเกิดท่านพ่อ” เฟรินทำหน้าเอ๋อ



“หึ เปล่าซะหน่อย ใครบอก” คำตอบของเอวิเดสทำเอาเฟรินเลือดขึ้นหน้า



“แกไอ้โกโดม!!!”