ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คาโลป่วย
“...ริน...เฟริน...เฟรินโว๊ย” นักฆ่าจากซาเรสส่งเสียงปลุกเพื่อนรัก
“อืม...คิล อีก 5 นาทีนะ” ร่างเจ้าตัวยุ่งต่อรองขณะที่ดวงตายังไม่คิดจะลืมขึ้นมามองคู่สนทนา
“คาโลเป็นไรไม่รู้ ตัวร้อนจี๋เลย” เสียงนั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงกังวล
เมื่อได้ยินชื่อคนรักเจ้าตัวดีก็รีบวิ่งมาดูอาการเจ้าชายน้ำแข็งทันที
“คาโล...” เฟรินพึมขณะจับมือคนป่วยไว้แน่น
“เอาไงดีวะเฟริน” คิลกล่าวเครียด ๆ
“แกไปเอาผ้าชุบน้ำกับกะละมังใส่น้ำมาให้หน่อยสิ” เฟรินสั่ง คิลเลยเดินหายเข้าไปในห้องน้ำไม่นานร่างนั้นก็
เดินออกมาพร้อมกับผ้าชุบน้ำในมือส่งให้เพื่อนหน้าสวย ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปอีกที
“เฟ...ริน…” คาโลละเมอเรียกชื่อคนรักเบา ๆ
“ชั้นอยู่นี่...คาโล...ชั้นอยู่นี่” พูดจบเฟรินก็นำมือของคนป่วยแนบกับแก้มของตัวเองด้วยความรัก
สาวน้อยค่อย ๆ ปลดกระดุมชายหนุ่มที่นอนไม่ได้สติบนเตียงทีละเม็ด..ทีละเม็ด ฝ่ามืออ่อนนุ่มหยิบจับผ้าชุบน้ำแล้วนำมาเช็ดตัวให้ชายหนุ่ม
ตรงหน้า เช็ดมาเรื่อย ๆ จนกระทั่งมือของสาวน้อยสัมผัสกับขอบกางเกงของชายหนุ่มทำให้นึกถึงเรื่องสำคัญได้ก่อนจะตะโกนเสียงดัง
“คิล...ไอ้คิล...” เฟรินตะโกนลั่น
“อะไร ๆ” คิลโผล่หน้าเลิกลั่กออกมาจากห้องน้ำ ทำให้ละอองหยดน้ำกระเด็นไปทั่วห้อง กายเนื้อที่สมส่วนขาวนวลราวหิมะ ดวงตาเย็นชาสี
ม่วงที่ตอนนี้จับจ้องอยู่ที่เพื่อนสาวด้วยความงงงัน สาวน้อยไม่เคยสังเกตเลยว่าเพื่อนรักของตนนั้น ก็เท่ไม่หยอกเหมือนกันทำให้สาวน้อย
แอบลอบยิ้มขำ ๆ
“ขำอะไรของแกวะเฟริน แล้วแกตะโกนทำซากอะไร” คิลถามเพื่อนสาวด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ (เพราะหนาวหรอกนะอย่าคิดมาก^^)
“อ๋อ…” เฟรินชี้ไปที่ร่างที่นอนไม่ได้สติบนเตียงด้วยใบหน้าแดงก่ำ”ชะ...เช็ดตัวให้มันที...ฉันทำไม่ได้” พูดจบเจ้าของร่างก็วิ่งออกไปนอกห้อง
ทิ้งให้เด็กหนุ่มผมสีดำกุมท้องแล้วหัวเราะเสียงดังในท่าทางที่เพื่อนสาวแสดงให้เขาเห็นเมื่อครู่
ใบหน้าที่เคยหลับใหลต่อหน้าสาวน้อย บัดนี้ได้จ้องมองบุรุษผมดำตรงหน้า แล้วเอ่ยปากพูด
“ฉันไม่เป็นไรหรอกคิล”
“เฮ้ย....ตัวร้อนจี๋เลยเนี่ยนะไม่เป็นไร” คิลเถียง
“เฮ้อ...” คาโลถอนหายใจเบา ๆ มีเหงื่อเม็ดใหญ่เกาะตรงหน้าซีด ๆ ของชายหนุ่ม จากลมหายใจมีเป็นจังหวะสม่ำเสมอ กลายเป็นลมหายใจที่
หอบถี่ ๆ อาการทรมารต่าง ๆ เริ่มเพิ่มเพิ่มขึ้น คาโลเอามือกุมที่หัวใจด้วยความเจ็บปวดราวกับว่ามันจะระเบิดออกมานอกร่างกายซะเดี๋ยวนั้น
ทำให้นักฆ่าหนุ่มต้องรีบเข้ามาดูอาการ
“คาโล คาโล” คิลพูดด้วยความตกใจ
“แฮ่ก ๆ ...อย่าบอก...เฟรินนะ...คิล” คาโลพูดอย่างลำบาก
“อะ...อือ” คิลพูด
คาโลค่อย ๆ หลับตาลงช้า ๆ และปล่อยให้ความเจ็บปวดค่อย ๆ บรรเทาหายไป
แอ๊ด...
นักฆ่าหนุ่มเปิดประตูออกมา แต่ก็เห็นเด็กผู้หญิงผมยาว สวย รูปร่างอรชรอ้อนแอ้นใบหน้ากังวลสุดขีดกำลังเดินมาหาเขาอย่างรวดเร็ว
“คาโลมันเป็นไงมั่งคิล” เฟรินละล่ำละลักถาม
“หลับไปแล้ว มันคงจะเหนื่อยน่ะ” คิลตอบเบา ๆ เมื่อเห็นเพื่อนรักซึมไปชายหนุ่มเลยชวนเจ้าตัวยุ่งไปโรงอาหาร
“เฟรินไปกินข้าวกันเหอะฉันหิว”คิลชวน
“ไม่อ่ะ จะไปหาคาโลมัน” เฟรินตอบ
“อ้าวคุณคิล คุณเฟริน สวัสดีค่ะ” เจ้าหญิงเรนอนทักเสียงใส
“เรนอน / ระเรนอน” เฟรินและคิลพูดพร้อมกัน
“เรนอน พาคิลมันไปกินข้าวหน่อยสิ” เฟรินรีบพูด
“เอ๋ ค่ะ” เรนอนพูดพร้อมกับจูง (ลาก) คิลไปโรงอาหาร
“อืม...”เสียงร่างที่นอนอยู่บนเตียงดังมาเบา ๆ
“นายเป็นไงมั่งอ่ะคาโล” เฟรินรีบถาม
“ไม่เป็นไรหรอก” คาโลตอบยิ้ม ๆ
“เรียกลุงหมอสิ คาโล” เฟินพูด
“ไม่ต้องหรอกแค่ไข้หวัดธรรมดา” คาโลปฏิเสธ
“เรียกลุงหมอมาเดี๋ยวนี้”เฟรินพูดเสียงเครียด
คาโลมองหน้าเฟรินอย่างสงสัยแต่เมื่อพบกับสายตาแห่งความห่วงไยจากหญิงสาวก็ยอมใจอ่อนจนได้...
“อือ” คาโลกล่าวสั้น ๆ ก่อนที่จะเรียกลุงหมอออกมาจากคฑา
“สวัสดีนายท่าน” ลุงหมอกล่าวทักทาย
“ลุงหมอคาโลเป็นอะไร” เฟรินถาม
“อืม...” ลุงหมอมองหน้าคาโลก่อนจะพูดอะไรออกมาแต่ก็โดนคาโลสวนซะก่อน
“เฟริน...หิวน้ำจัง” คาโลอ้อน
“อะอือ” เฟรินได้ยินดังนั้นเลยเดินไปหาน้ำให้คาโลดื่ม
เมื่อเฟรินออกไปแล้ว คาโลเลยหันมาพูดกับลุงหมอต่อ
“อย่าบอกอะไรเฟริน”
“แต่ว่าปานคำสาปนั่น” ลุงหมอพูดพร้อมกับมองไปที่ข้อมือของคาโล ซึ่งบัดนี้มีปานสีดำขึ้นมาพันรอบมือไว้
“ช่างมันเหอะ อย่าบอกเฟรินละกัน” คาโลพูดต่อ
“ชีวิตของนายท่านจะยืดต่อไปได้หากได้เลือดจากนายหญิง” ลุงหมอพูด
“อย่าพูดเหลวไหล” คาโลตวาด แล้วได้ทรุดลงไปเพราะใช้แรงมากเกินที่ร่างกายจะรับไหว
“คำสาปนี้เป็นคำสาปจากความมืด หากได้เลือดของนายหญิงที่เป็นธิดาแห่งความมืดล่ะก็...”ลุงหมอพูดต่อไป
“ข้าบอกให้หยุด” คาโลพูดบรรยากาศในห้องเย็นยะเยือก คำสนทนาของคนทั้งคู่นั้นได้มีหญิงสาวอีกคนที่ได้ฟังตั้งแต่แรก เธอหันหลังพิงประตู
แล้วค่อย ๆ ทรุดลงช้า ๆ ปากก็พึมพำ “คาโล...ทำไมนายไม่บอกชั้น...”
เมื่อสาวน้อยได้สติก็รีบวิ่งไปที่ลับตาคน สวนหลังป้อมอัศวิน... คืนนี้พระจันทร์เต็มดวง ทำให้อำนาจพลังของความมืดมีมากขึ้น เฟรินธิดาแห่ง
ความมืดค่อย ๆ ใช้หินขีดค่ายเวทมนต์ดาวแปดแฉกขึ้นมา ปากก็บริกรรมคาถา
จนกระทั่ง
“อืม...คิล อีก 5 นาทีนะ” ร่างเจ้าตัวยุ่งต่อรองขณะที่ดวงตายังไม่คิดจะลืมขึ้นมามองคู่สนทนา
“คาโลเป็นไรไม่รู้ ตัวร้อนจี๋เลย” เสียงนั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงกังวล
เมื่อได้ยินชื่อคนรักเจ้าตัวดีก็รีบวิ่งมาดูอาการเจ้าชายน้ำแข็งทันที
“คาโล...” เฟรินพึมขณะจับมือคนป่วยไว้แน่น
“เอาไงดีวะเฟริน” คิลกล่าวเครียด ๆ
“แกไปเอาผ้าชุบน้ำกับกะละมังใส่น้ำมาให้หน่อยสิ” เฟรินสั่ง คิลเลยเดินหายเข้าไปในห้องน้ำไม่นานร่างนั้นก็
เดินออกมาพร้อมกับผ้าชุบน้ำในมือส่งให้เพื่อนหน้าสวย ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปอีกที
“เฟ...ริน…” คาโลละเมอเรียกชื่อคนรักเบา ๆ
“ชั้นอยู่นี่...คาโล...ชั้นอยู่นี่” พูดจบเฟรินก็นำมือของคนป่วยแนบกับแก้มของตัวเองด้วยความรัก
สาวน้อยค่อย ๆ ปลดกระดุมชายหนุ่มที่นอนไม่ได้สติบนเตียงทีละเม็ด..ทีละเม็ด ฝ่ามืออ่อนนุ่มหยิบจับผ้าชุบน้ำแล้วนำมาเช็ดตัวให้ชายหนุ่ม
ตรงหน้า เช็ดมาเรื่อย ๆ จนกระทั่งมือของสาวน้อยสัมผัสกับขอบกางเกงของชายหนุ่มทำให้นึกถึงเรื่องสำคัญได้ก่อนจะตะโกนเสียงดัง
“คิล...ไอ้คิล...” เฟรินตะโกนลั่น
“อะไร ๆ” คิลโผล่หน้าเลิกลั่กออกมาจากห้องน้ำ ทำให้ละอองหยดน้ำกระเด็นไปทั่วห้อง กายเนื้อที่สมส่วนขาวนวลราวหิมะ ดวงตาเย็นชาสี
ม่วงที่ตอนนี้จับจ้องอยู่ที่เพื่อนสาวด้วยความงงงัน สาวน้อยไม่เคยสังเกตเลยว่าเพื่อนรักของตนนั้น ก็เท่ไม่หยอกเหมือนกันทำให้สาวน้อย
แอบลอบยิ้มขำ ๆ
“ขำอะไรของแกวะเฟริน แล้วแกตะโกนทำซากอะไร” คิลถามเพื่อนสาวด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ (เพราะหนาวหรอกนะอย่าคิดมาก^^)
“อ๋อ…” เฟรินชี้ไปที่ร่างที่นอนไม่ได้สติบนเตียงด้วยใบหน้าแดงก่ำ”ชะ...เช็ดตัวให้มันที...ฉันทำไม่ได้” พูดจบเจ้าของร่างก็วิ่งออกไปนอกห้อง
ทิ้งให้เด็กหนุ่มผมสีดำกุมท้องแล้วหัวเราะเสียงดังในท่าทางที่เพื่อนสาวแสดงให้เขาเห็นเมื่อครู่
ใบหน้าที่เคยหลับใหลต่อหน้าสาวน้อย บัดนี้ได้จ้องมองบุรุษผมดำตรงหน้า แล้วเอ่ยปากพูด
“ฉันไม่เป็นไรหรอกคิล”
“เฮ้ย....ตัวร้อนจี๋เลยเนี่ยนะไม่เป็นไร” คิลเถียง
“เฮ้อ...” คาโลถอนหายใจเบา ๆ มีเหงื่อเม็ดใหญ่เกาะตรงหน้าซีด ๆ ของชายหนุ่ม จากลมหายใจมีเป็นจังหวะสม่ำเสมอ กลายเป็นลมหายใจที่
หอบถี่ ๆ อาการทรมารต่าง ๆ เริ่มเพิ่มเพิ่มขึ้น คาโลเอามือกุมที่หัวใจด้วยความเจ็บปวดราวกับว่ามันจะระเบิดออกมานอกร่างกายซะเดี๋ยวนั้น
ทำให้นักฆ่าหนุ่มต้องรีบเข้ามาดูอาการ
“คาโล คาโล” คิลพูดด้วยความตกใจ
“แฮ่ก ๆ ...อย่าบอก...เฟรินนะ...คิล” คาโลพูดอย่างลำบาก
“อะ...อือ” คิลพูด
คาโลค่อย ๆ หลับตาลงช้า ๆ และปล่อยให้ความเจ็บปวดค่อย ๆ บรรเทาหายไป
แอ๊ด...
นักฆ่าหนุ่มเปิดประตูออกมา แต่ก็เห็นเด็กผู้หญิงผมยาว สวย รูปร่างอรชรอ้อนแอ้นใบหน้ากังวลสุดขีดกำลังเดินมาหาเขาอย่างรวดเร็ว
“คาโลมันเป็นไงมั่งคิล” เฟรินละล่ำละลักถาม
“หลับไปแล้ว มันคงจะเหนื่อยน่ะ” คิลตอบเบา ๆ เมื่อเห็นเพื่อนรักซึมไปชายหนุ่มเลยชวนเจ้าตัวยุ่งไปโรงอาหาร
“เฟรินไปกินข้าวกันเหอะฉันหิว”คิลชวน
“ไม่อ่ะ จะไปหาคาโลมัน” เฟรินตอบ
“อ้าวคุณคิล คุณเฟริน สวัสดีค่ะ” เจ้าหญิงเรนอนทักเสียงใส
“เรนอน / ระเรนอน” เฟรินและคิลพูดพร้อมกัน
“เรนอน พาคิลมันไปกินข้าวหน่อยสิ” เฟรินรีบพูด
“เอ๋ ค่ะ” เรนอนพูดพร้อมกับจูง (ลาก) คิลไปโรงอาหาร
“อืม...”เสียงร่างที่นอนอยู่บนเตียงดังมาเบา ๆ
“นายเป็นไงมั่งอ่ะคาโล” เฟรินรีบถาม
“ไม่เป็นไรหรอก” คาโลตอบยิ้ม ๆ
“เรียกลุงหมอสิ คาโล” เฟินพูด
“ไม่ต้องหรอกแค่ไข้หวัดธรรมดา” คาโลปฏิเสธ
“เรียกลุงหมอมาเดี๋ยวนี้”เฟรินพูดเสียงเครียด
คาโลมองหน้าเฟรินอย่างสงสัยแต่เมื่อพบกับสายตาแห่งความห่วงไยจากหญิงสาวก็ยอมใจอ่อนจนได้...
“อือ” คาโลกล่าวสั้น ๆ ก่อนที่จะเรียกลุงหมอออกมาจากคฑา
“สวัสดีนายท่าน” ลุงหมอกล่าวทักทาย
“ลุงหมอคาโลเป็นอะไร” เฟรินถาม
“อืม...” ลุงหมอมองหน้าคาโลก่อนจะพูดอะไรออกมาแต่ก็โดนคาโลสวนซะก่อน
“เฟริน...หิวน้ำจัง” คาโลอ้อน
“อะอือ” เฟรินได้ยินดังนั้นเลยเดินไปหาน้ำให้คาโลดื่ม
เมื่อเฟรินออกไปแล้ว คาโลเลยหันมาพูดกับลุงหมอต่อ
“อย่าบอกอะไรเฟริน”
“แต่ว่าปานคำสาปนั่น” ลุงหมอพูดพร้อมกับมองไปที่ข้อมือของคาโล ซึ่งบัดนี้มีปานสีดำขึ้นมาพันรอบมือไว้
“ช่างมันเหอะ อย่าบอกเฟรินละกัน” คาโลพูดต่อ
“ชีวิตของนายท่านจะยืดต่อไปได้หากได้เลือดจากนายหญิง” ลุงหมอพูด
“อย่าพูดเหลวไหล” คาโลตวาด แล้วได้ทรุดลงไปเพราะใช้แรงมากเกินที่ร่างกายจะรับไหว
“คำสาปนี้เป็นคำสาปจากความมืด หากได้เลือดของนายหญิงที่เป็นธิดาแห่งความมืดล่ะก็...”ลุงหมอพูดต่อไป
“ข้าบอกให้หยุด” คาโลพูดบรรยากาศในห้องเย็นยะเยือก คำสนทนาของคนทั้งคู่นั้นได้มีหญิงสาวอีกคนที่ได้ฟังตั้งแต่แรก เธอหันหลังพิงประตู
แล้วค่อย ๆ ทรุดลงช้า ๆ ปากก็พึมพำ “คาโล...ทำไมนายไม่บอกชั้น...”
เมื่อสาวน้อยได้สติก็รีบวิ่งไปที่ลับตาคน สวนหลังป้อมอัศวิน... คืนนี้พระจันทร์เต็มดวง ทำให้อำนาจพลังของความมืดมีมากขึ้น เฟรินธิดาแห่ง
ความมืดค่อย ๆ ใช้หินขีดค่ายเวทมนต์ดาวแปดแฉกขึ้นมา ปากก็บริกรรมคาถา
จนกระทั่ง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น