ฟิคหัวขโมยแห่งบารามอสความรักครั้งสุดท้าย

ลำดับตอนที่ #13 : นักเรียนใหม่ฝันร้ายของเฟริน

“ท่านพี่ข้าขอโท...” น้ำเสียงที่ส่อแววสำนึกผิดดังขึ้น



ผลัวะ!!



เสียงผ่ามือปะทะใบหน้าคมเข้ม ก่อนเสียงเย็น ๆจะเอ่ยขึ้น



“ไม่มีที่สำหรับคนพลาดวิส แต่เจ้าคือน้องของพี่จะยกโทษให้สักครั้ง แต่การไถ่โทษคือชีวิตของเฟลิโอน่าเท่านั้น”



เสียงที่ทรงอำนาจดังขึ้นพร้อมกับเสียงหัวเราะ



“ครับ” วิสก้มหัวรับปากกับหญิงสาวที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ มันคือบัลลังก์ของผู้มีอำนาจสูงสุดของนีโอ



หาใช่บัลลังก์ของกษัตริย์พระองค์ใดไม่ แต่ความสำคัญของผู้นำนีโอไม่ได้แตกต่างไปจากกษัตริย์เท่าใดนัก



เมื่อทุกคนในกลุ่มประกอบไปด้วยคนที่มีฝีมือดี และยินดีสละชีพเพื่อเจ้าแห่งนีโอ...



*******************************************************



“อืม” เสียงสาวน้อยที่พึ่งได้สติงึมงำในคอ



“เฟริน” คาโลทักด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน



“คะคาโล” เฟรินก้มหน้างุดไม่กล้าสบตาชายหนุ่มตรงหน้า



คาโลค่อย ๆ เอามือเชยคางเฟริน



เพี้ยะ!



“ไม่” เฟรินตวาดก้อง กิริยา...กิริยาเมื่อกี้มันเหมือน วิส...



“ขะขอโทษ” เฟรินพูดก่อนจะจับมือของคาโล



“ไม่เป็นไร ลืมซะเถอะเฟริน มันผ่านไปแล้ว” คาโลดึงเฟรินมากอดแล้วกระซิบเสียงสั่น



“อือ...” เฟรินรับปากหน้าซีด เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่พึ่งเกิดขึ้นก็ตัวสั่นเอาดื้อ ๆ



“นายหิวมั๊ย” คิลถามเมื่อเห็นอาการเพื่อนสาว



“อือ” เฟรินตอบยิ้ม ๆ แม้ใบหน้าจะยังซีดเซียว



“งั้นไปโรงอาหารกันเถอะ” คาโลชวน



ณ โรงอาหารดรากอน



“โอ๊ยหิวชะมัด” เฟรินบ่น



“กิน ๆ ไปเหอะน่า” คิลพูดอย่างรำคาญ



“...” พ่อแม่สอนมาดีเลยพยายามไม่พูดเวลากินข้าว (คาโล)



“คาโล...ประชุมด่วน” โรเวนเอ่ยขึ้นจากด้านหลัง



“หวัดดีฮะพี่โรเวน” เฟรินทัก



“อือ ยืมตัวคาโลเดี๋ยวนะ” โรเวนพูดยิ้ม ๆ



“เชิญฮะ”



“ว่าแต่ทำไมหน้าซีดจังล่ะเฟริน ไม่สบายหรอ” โรเวนถาม



เฟรินสะดุ้งเฮือกไม่ตอบอะไร



“คาโลเสร็จแล้วฮะรุ่นพี่โรเวน” คิลเอ่ยเรียบ ๆ เมื่อเห็นคาโลเดินกลับมา



“อืม ไปกันเถอะ” ประโยคหลังโรเวนหันไปพูดกับคาโลและเดินออกไปจากโรงอาหาร







“ประชุม ประชุม ประชุม...” คิลร้องออกมาเป็นเพลงทำให้เฟรินหัวเราะพรืด



“ฮะๆๆ ทำไมแกไม่ร้องต่อหน้าพี่โรเวนกะไอ้คาโลฟะ” เฟรินถาม



“ขืนร้องก็ตายหมู่ดิ” คิลเถียง



“เฮ้ยที่ตายน่ะแกคนเดียวฉันไม่เกี่ยว ฮ่าๆๆ” เฟรินหัวเราะอย่างไม่เป็นกุลสตรี



“ว่าแต่นายฝากดาบผ่าปฐพีไว้ที่ใครน่ะ” คิลถาม



“แองจี้ เออแกพาฉันไปเอาคืนหน่อยดิ” เฟรินพูด



“เออ ๆ”







ก๊อก ๆ



“แองจี้” เฟรินเรียก



แกร๊ก



แองเจลีน่า โรมานอฟ เปิดประตูให้ก่อนมองผู้มาเยือน



“เฟริน ?”



“อือ ฉันมาเอาดาบคืน” เฟรินบอกจุดประสงค์



แองเจลีน่าหายเข้าไปในห้องก่อนโผล่ออกมาพร้อมกับดาบใหญ่ในมือ



“อ่ะ”



“ขอบใจ ทำอะไรอยู่หรอหน้ามุ่ยเชียว” เฟรินถาม



“เตรียมการเกี่ยวกับเด็กใหม่น่ะ” แองเจลีน่าตอบเซ็ง ๆ



“ว๊าว กี่คนน่ะ ผู้หญิงหรือเปล่า” เฟรินรีบถาม



“2 คน ผู้ชายคน ผู้หญิงคน”



“เจ๋ง มีผู้หญิงด้วย ฮ่ะ ๆๆ” เฟรินหัวเราะอย่างดีใจ



“นายก็ผู้หญิง” แองเจลีน่าขัด



“เอิ๊ก” เฟรินอึ้งหัวเราะไม่ออก แต่



“ฮ่า ๆๆ” คิลหัวเราะแทน =.= ^



“ไอ้คิล...ไปนะแองจี้” เฟรินพูดห้วน ๆ



เวลาผ่านไป



ห้องนั่งเล่นป้อมอัศวิน



“มีนักเรียนใหม่ย้ายมาอยู่ป้อมเรา 2 คน” โรเวนเกริ่นเสียงดัง



มีเสียงฮือฮาเกิดขึ้น...



ฉึก  ฉึก  ฉึก



“ลอรี่ อย่าปามีดเล่นสิน้อง ๆ เขาตกใจ” ลูคัส ซาโดเรีย ซาตานแห่งป้อมฯเอ่ยยิ้ม ๆ ก่อนจะก้มหัวหลบมีดอีกชุด



ที่จัดสรรโดย ลอเรนซ์ ดอร์น นักบวชหนุ่ม ผู้ที่มีกริชเงินเป็นอาวุธ



“ต่อเลยโรวี่” ลูคัสหันมาพูดกับโรเวน



“คนแรกเป็นผู้หญิงอยู่ปี 2 เข้ามาได้” โรเวนเรียก



ผมสีเขียวมะนาวถูกปล่อยยาวสยาย ใบหน้ายิ้มแย้ม ปากสีกลีบกุหลาบ ดวงตาแวววาวสีมรกต



เมื่อมองภาพรวม สวย...แต่แฝงไปด้วยอำนาจที่น่าเกรงขาม



“สวัสดีค่ะ ริส นีโอ เดอะ พรีส ออฟ คาโนวาลค่ะ”



สมาชิกป้อมอัศวิน(ที่เป็นผู้ชายกว่า 95%) ต่างผิวปากวี๊ดวิ้ว และตบมือดังก้อง



“เอาล่ะ อีกคนเข้ามาได้” โรเวนเอ่ยเรียก



ปัง



“แฮ่ก ๆ ขอโทษฮะที่มาสาย” เฟรินละล่ำละลักพูด



“พี่โรเวนฮะ เฟรินเนี่ยเรารู้จักกันแล้วนะฮะ” เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้ทั้งห้องหัวเราะเสียงดังสนั่น



ฉึก  ฉึก  ฉึก



“หาที่นั่งซะ เฟริน เดอโบโร คิลมัส ฟิลมัส” เสียงเย็น ๆ ดังขึ้น



“ฮะ” เฟรินรีบพูดก่อนจะลากคิลไปนั่งตรงที่ว่าง



“เกิดอะไรขึ้นหรอ ซีบิล” เฟรินเอ่ยถามพรีสหนุ่มหน้าหวานแสนสุภาพ



“นักเรียนใหม่ครับมี 2 คน พึ่งแนะนำตัวไปเมื่อกี้ 1 คนครับ” ซีบิลตอบยิ้ม ๆ



“โหย...โคตรสวยเลยว่ะเฟริน” ครี้ด ธันเดอร์ บุรุษตาเดียวร่วมวงสนทนาด้วย



“เหรอ ๆ” เฟรินดูกระตือรือร้นขึ้นมาทันที



“นั่นไงครับ ริส นีโอ เดอะ พรีส ออฟ คาโนวาล”



เฮือก!!! เฟรินสะดุ้งแต่ก็ปลอบตัวเองว่าบังเอิญ บังเอิญ



“อะอีกคนล่ะ” เฟรินถามเสียงสั่น



“พวกเธอจะได้รู้จักแน่ถ้าเธอเงียบเฟรี่” ลูคัสพูดยิ้ม ๆ



“เอ่อ ขอโทษฮะ” เฟรินรีบขอโทษเพราะไม่อยากให้ซาตานแห่งป้อมฯต้องโกรธ



“เข้ามาสิ” โรเวนเอ่ยขึ้นอีกครั้ง



กลิ่น...ที่ทำให้คนอื่นลุ่มหลง แต่สำหรับเฟรินช่างเป็นกลิ่นที่น่าขยะแขยง



ใบหน้ามคายที่คนอื่นมองว่าหล่อ แต่สำหรับเฟรินมันคือใบหน้าของปีศาจร้าย



ผมสีฟ้าที่ทุกคนมองว่าพลิ้วสวย เฟรินกลับมองราวกับว่าเจ้าของเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุด...



“ผมชื่อ...”



“วิส นีโอ!!!” เฟรินตวาดก้อง



คนทั้งห้องมองเฟรินเป็นตาเดียว



เฟรินเรียกดาบคู่กายออกมาด้วยเสียงแหบแห้ง



“ผ่าปฐพี”



ท่าทางที่กราดเกรี้ยวมองดูไม่เข้ากันเลยกันมือสั่นเทาที่ถือดาบใหญ่



แต่ก่อนที่ใครจะพูดอะไร เฟรินก็พุ่งถลาหมายปลิดชีพบุรุษตรงหน้า



“ดาร์คเซพ” สิ้นเสียงวิสก็มีม่านควันสีดำบาง ๆ ราวกับเป็นโล่ที่ใช้ป้องกันคมดาบของเฟริน



“เฟริน” โรเวนร้องห้าม



“แก...” เฟรินเข่นเขี้ยว



“คาโลห้ามเฟรินหน่อยสิ” โรเวนหันมาพูดกับคาโล



“วิสกาย่า” คำที่ออกมาจากปากคาโลทำเอาคนทั้งห้องอ้าปากค้าง



แม้บรรยากาศภายในห้องจะเย็นยะเยือกเพราะคาโลสร้างพายุหิมะขนาดย่อม



แท่งน้ำแข็งปลายแหลมคมราวมีดนับร้อยพุ่งเข้าเป้าหมายอย่างแม่นยำ แต่อุณหภูมิภายในร่างกายของสมาชิก



กลับร้อนรุ่มกับศึกต่อสู้ที่เกิดขึ้นข้างหน้า



ทายาทนักฆ่าแห่งซาเรสค่อย ๆ ลุกขึ้นเดินออกมาช้า ๆ



“คิล” เฟรินตะโกน



“หมอนี่หรอวิส นีโอ” คิลพูดขณะเดินใกล้เข้าไปเรื่อย ๆ



“เฟริน คาโล คิล หยุดนะ” โรเวน ลูคัส ลอเรนซ์ตะโกนขึ้นพร้อมกัน



ได้ผล ทั้งสาม(ที่กำลังบ้าเลือด)หยุดชะงักหันมามอง



“ฮึ้ย” เฟรินสบถก่อนจะปักดาบลงพื้นและวิ่งหนีออกไป