ฟิคหัวขโมยแห่งบารามอสความรักครั้งสุดท้าย

ลำดับตอนที่ #12 : ตราบาป

วิสค่อย ๆ ก้มลงฝากรอยจุมพิตไว้ที่ซอกคอองหญิงสาวที่ไร้สติตรงหน้า



รอยยิ้มอย่างพึงพอใจเกิดบนใบหน้าที่ส่อแววกรุ่มกริ่มนั่น



อ๊าก...



เสียงโหวกเหวกโวยวายดังไม่ไกลจากที่วิสอยู่นัก  ชายหนุ่มเลยผละออกจากหญิงสาวไปดูสถานการณ์



ใบหน้าสลักขาวราวหิมะ  ยืนเด่นหราในขณะที่ลูกน้องทั้ง 5 ลงไปกองระเนระนาดกับพื้นอย่างไม่เป็นท่า



สายตาเย็นชาสีฟ้าคมกริบมองมาที่บุรุษคนสุดท้ายที่พึ่งโผล่ออกมาจากมุมมืด  สัญลักษณ์ ‘รูปนกฟินิกซ์สีดำ’



ที่ต้นแขนบ่งบอกถึงสถานะคู่ต่อสู้ได้เป็นอย่างดี



“นีโอ” คาโลพูดเสียงเข้ม



คิ้วของวิสเลิกขึ้นเล็กน้อยราวกับประหลาดใจ  แต่ก็ส่งรอยยิ้มมาให้คาโลอย่างเย้ยหยัน



“มีธุระอะไรเจ้าชายคาโล”



“เฟรินอยู่ไหน” คาโลถาม



“เฟริน อ๋อ ท่านเฟลิโอน่าน่ะหรอ” วิสตอบอย่างยียวน



“ใช่” คาโลตอบสั้น ๆ ในใจชักเต้นตึกตัก



“อยู่ข้างใน  ข้าไปล่ะ” พูดจบวิสก็ปาระเบิดควันแล้วหนีไป



เมื่อควันเริ่มจาง  คาโลก็วิ่งเข้าไปในมุมมืดนั้นทันที



สิ่งที่ชายหนุ่มเห็นทำเอาหัวใจตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม



เสื้อที่ควรจะสะอาดเรียบร้อย  กลับกลายเป็นขาดวิ่น



กระโปรงที่ควรจะปกปิดยาวคลุมเข่า  กลับกลายเป็นถูกเลิกขึ้นเหนือเข่า



หน้าตาที่ควรจะสดใสกลับซีดเซียว



คอที่ควรงามระหงกลับมีรอยแดงเป็นจ้ำ ๆ รอยที่ไอ้เดนมนุษย์คนเมื่อกี้มันทำไว้



คาโลกัดฟันกรอดแล้วรีบอุ้มเฟรินกลับป้อมอัศวินทันที



เมื่อกลับมาถึงห้องนอน  สหายนัยน์ตาสีม่วงตื่นตะลึงกับภาพเบื้องหน้า



“คาโล  เฟรินมัน....” คิลทักเสียงเครียด



“นีโอ  นีโอ  แก...” คาโลพึมพำราวคนไร้สติ



“คาโลเอามันไว้บนเตียงก่อน” คิลเตือนสติเพื่อน



คาโลวางเฟรินไว้บนเตียงเบา ๆ



เมื่อวางเสร็จแล้วก็เตรียมถลาออกไปจากห้องด้วยใบหน้าโกรธจัด



แต่...



คิลได้คว้าข้อมือใหญ่ไว้ก่อน



“ไปไหนคาโล” คิลถาม



“ฆ่านีโอ” คาโลตอบด้วยนัยน์ตาเย็นชา



“อย่าพึ่ง  เราต้องคิดดี ๆ ก่อ...” คิลพูดไม่ทันจบคาโลก็สะบัดมือคิลออก



“เฮ้ย” คิลตะโกน



เมื่อเห็นว่าเพื่อนรักไร้สติ  เลย...



ผลัวะ



ได้ผล..คาโลหยุดชะงัก  เอามือคลำแก้มป้อย ๆ



“คิล” คาโลพึมพำ



“เออสิวะ” คิลกับกราดเกรี้ยวแทน



คาโลหลับตารวบรวมสติก่อนเอ่ยปากว่า



“คิลไปตามเรนอนมาให้หน่อย  อย่าเล่าอะไรทั้งนั้นเข้าใจมั๊ย”



คิลพยักหน้าก่อนจะเดินออกไปจากห้อง



คาโลเดินเข้าไปในห้องน้ำหยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้เฟริน



เฟริน  ฉันขอโทษ  ฉันไม่น่าพานายไปตลาดเอดินเบิร์กเลย  ฉันน่าจะให้นายเอาผ่าปฐพีไปด้วยขอโทษนะ



ฉันขอโทษ...  คาโลพร่ำเพ้อขอโทษสาวน้อยที่นอนอยู่ตรงหน้าในใจ



แกร๊ก



“ตายแล้วคุณเฟริน” เรนอนอุทานอย่างตกใจเมื่อเห็นสภาพของเพื่อนสาว



“เรนอนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เฟรินที” คาโลบอกก่อนจะเดินออกไปจากห้องกับคิล







“ฝีมือใคร” คิลถาม



“นีโอ” คาโลตอบสั้น ๆ



“พวกเดียวกับตอนนั้นน่ะหรอ” คิลถามต่อ



คาโลพยักหน้าช้า ๆ เป็นการตอบรับ



“เฟรินมันเพื่อนฉัน  บอกก่อนนะฉันไม่ยอม” คิลพูดยิ้ม ๆ



“แล้วคิดว่าฉันยอมหรอ” คาโลจ้องตอบนัยน์ตาลุกวาวด้วยความโกรธที่นาน ๆ จะเห็นที



แกร๊ก  ประตูห้องนอนถูกเปิดออกเบนความสนใจของสองชายหนุ่มให้หันไปมอง



“ฉันเจอนี่ในกระโปรงคุณเฟรินน่ะค่ะ” เรนอนชูสร้อยคอ 3 เส้นขึ้นมา



เส้นแรกมีจี้เป็นเพชร  หากมองดี ๆ จะเห็นว่าสลักคำว่า ‘คาโล’ เอาไว้



คาโลรับมาก่อนจะสวมเอาไว้ที่คอด้วยความรัก



เรนอนส่งสร้อยอีกเส้นให้คิล



“เอ๋” คิลรับมางง ๆ



สร้อยที่มีจี้เป็นคริสตัลวาววับ  สลักคำว่า ‘คิล’ ความตื้นตันแล่นเข้ามาในหัวใจของนักฆ่าหนุ่มเป็นครั้งแรก



คิลค่อย ๆ ใส่สร้อยอย่างระมัดระวังแต่ก็ไม่วายบ่นหงุงหงิง



“เฮ้อ จะเป็นเพชรหน่อยก็ไม่ได้ สงสัยงบจะหมด”



“เข้าไปได้แล้วนะ ฉันไปล่ะ” เรนอนเอ่ย



“เดี๋ยวฉันไปส่ง” คิลรีบพูด



“ไม่ต้องหรอก” เรนอนพูดยิ้ม ๆ แล้วเดินจากไป







คิลเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบโน้ตบุ๊กออกมา  เอาสายนู้นเสียบนี้  เอานี่เสียบนั่น แป๊บเดียวมันก็นั่งกดคีย์บอร์ดจึ้ก ๆ  



คาโลนั่งจ้องหน้าเฟริน(อย่างเอาเป็นเอาตาย)ไม่กระดิกไปไหน



“โอ๊ย” คิลร้องพร้อมกับสะบัดมือไปมา



“เป็นไรคิล” คาโลถามพร้อมกับเดินเข้าไปหา



“ก็ไอ้พี่เวงมันส่งกระแสไฟฟ้า 4000 โวลต์มาไม่บอกน่ะสิโดนเต็ม ๆ เลย” คิลบ่น



“สม” คาโลพูดสั้น ๆ



คิลนั่งทำตาปริบ ๆ ก่อนจะกระโดดไปตั๊นหน้าไอ้เจ้าชายน้ำแข็งอย่างหมันไส้



คาโลก็ใช่ย่อย  โดนมาก็ต่อยกลับดิ  มาดเจ้าชายกะนักฆ่าจะเหลือเร้อ  



เท่าที่เห็นเด็กหนุ่มผมสีดำกะผมสีเทาอมฟ้ากำลังซัดกันอย่างเมามัน



~ ตึดึ้ง ~



เสียง msn ดังขึ้นขัดจังหวะ  คิลเลยต้องค่อย ๆ คลานมาอ่านข้อความ



(ที่คลานน่ะต่อยกันอยู่นะอย่าคิดมาก  อุ๊บส์ ทิชชู่อยู่หนาย  เลือดกามเดาไหล)



‘ไงคิล นึกไงวันนี้ออนmน่ะ’



“ช่างเหอะพี่  มีเรื่องอะไรจะถาม” คิลพิมตอบกลับอย่างรวดเร็ว



‘?’



“พี่รู้จักนีโอป้ะ”



‘อืมรู้’



“เก่งขนาดไหนน่ะ”



‘โซนซีน่ะ ทำไมหรอ’



“เฮ้ย โซนซีเลยหรอ” คิลอุทานอย่างตกใจ



“อะไรคือโซนซี” คาโลถาม



“บ้านฉันจะแบ่งตามระดับ 6 โซน  เอ บี ซี ดี อี เอฟ” คิลอธิบาย



“แล้วไง” คาโลถาม(โง่ ๆ)



“ก็ฝีมือพอ ๆ กับฉันเลยอ่าดิ” คิลตอบ



“ฝีมือนายโซนซีหรอ” คาโลถาม



“ไม่เชิงอ่ะพึ่งเปลี่ยนเป็นโซนบีได้ไม่นานมานี้อ่ะ



  พี่ฉันน่ะโซนเอเก่งมากเลย  ถ้าจะกำจัดจ้างพี่แป๊บเดียวเสร็จทุกราย” คิลพูดยิ้ม ๆ



“แต่ฉันต้องการชำระแค้นเอง” คาโลเอ่ย



“อืม” คิลพูดอย่างไม่ตกใจนักเพราะรู้นิสัยเพื่อนดี



“มีข้อมูลของนีโอมั่งมั๊ยพี่”คิลพิมถาม



‘50000 คราวน์’



ตัวเลขที่ตอบกลับมาทำเอาคิลสบถพรืด



“ไอ้งก”แต่ก็พิมกลับไปว่า “โอเค”



‘แต๊งค์กิ้ว  น้องรัก นีโอตอนนี้ผู้นำคือผู้หญิงยังเด็กอยู่เลยอายุพอ ๆ กับคิลนั่นแหละ  แต่ฝีมือก็โอเคนะ



เห็นเค้าว่ากันว่าสวยด้วยแหละ  รู้สึกว่าจะมีน้องคนนึงนะ  เป็นผู้ชาย  คนในนีโอทุกคนต้องมีรอยสัก



รูปนกฟินิกซ์สีดำบนร่างกาย...จบข่าว’



คิลแทบเอากำบั้นทุบโน้ตบุ๊กทันที



“แค่เนี้ย” คิลร้องอย่างเสียดายเงินที่เสียไป



“พี่นายนี่สุดยอดเลย” คาโลเอ่ยขึ้น



“ใช่พี่ฉันเก่งที่สุดเลยล่ะ อุ๊บส์” คิลรีบเอามือตะปบปากตัวเองทันที



คาโลหัวเราะหึ ๆ ในคอมองนักฆ่าหน้าแดงอย่างขำ ๆ



“อย่าบอกใครนะ” คิลแยกเขี้ยวขู่



“อืม  ไม่บอกหรอก  คิลนักฆ่าแห่งซาเรสติดพี่” คาโลพูดกวน ๆ



ตู้ม



คิลกระโดนเตะไซด์คิก  และแล้วมวยคู่เดิมก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง



“ปกติมันต้อง 3 คน ต่อยกัน 2 คนมันเหงาว่ะ” คิลบ่น



“อืม” คาโลตอบพลางหันไปมองอีกร่างที่นอนบนเตียงอย่างสงบ



“กรี๊ดดดด”เสียงหวีดร้องของสตรีนางเดียวในห้อง  



ทำเอาเพื่อนรัก และคนรักต้องวิ่งเข้าไปใกล้



“เป็นอะไรเฟริน” คาโลและคิลพูดพร้อมกัน



“ฝัน  ฉันฝัน  ฝันร้ายมากเลย” เฟรินพร่ำพูด  ใบหน้าซีดเซียวมีเหงื่อเกาะ



“กินมาก  นอนมาก  ย่อมฟุ้งซ่านเป็นธรรมดา” คาโลเอ่ย



เหตุผลทีทำให้เฟรินอยากกรี๊ดอีกรอบ



“เอาน่าไม่มีอะไรหรอก  นอนไปเหอะ” คิลไกล่เกลี่ย



“อือ  แต่รู้สึกเสียว ๆ ที่ท้องยังไงไม่รู้ว่ะ  เหมือนในฝัน...” จู่ ๆ เฟรินก็หยุดพูดไปเฉย ๆ



ก่อนจะเลิกเสื้อของตัวเองขึ้นมาดู  แล้วถอนใจเพราะเป็นเนื้อสีขาวอมชมพูของเจ้าหล่อนเอง  



แต่ชายหนุ่มทั้งสองมีสีหน้าไม่ต่างกันเท่าไรนัก



คนนึงทำหน้าดุ  อีคนหน้าแดง  ส่วนคนที่ทุกข์ร้อนน้อยที่สุดเกาหัวแกรก ๆ หัวเราะแหะ ๆ ก่อนเอ่ยว่า



“ค่อยยังชั่ว  ฝันก็คือฝัน”



เมื่อลับตาสาวน้อยสองหนุ่มก็กระซิบกระซาบกัน



“ดีนะที่นายใช่เวทรักษามันก่อน” คิลเริ่ม



“อือ  ยังไงตอนนี้ก็หลอกมันไปก่อนละกันว่าฝัน” คาโลสรุปหน้าเครียด



คิลพยักหน้าช้า ๆ ตกลง



“ร้อนโว๊ย  ร้อน” เฟรินบ่นเสียงดัง



“ร้อนก็ไปอาบน้ำสิฟะ” คิลตอบเจ้าเพื่อนเซ่อ



“เออใช่”  เฟรินดีดนิ้วดังเปาะ  หยิบผ้าเช็ดตัวพาดคอก่อนเดินหายไปในห้องน้ำ



ไม่นานเสียงพึมพำก็ดังมาจากห้องน้ำ



“ไม่จริง...เป็นไปไม่ได้...ไม่...ต้องไม่ใช่แบบนี้”



ปึง ๆ



“เฟริน” คาโลตะโกนเรียก



“อย่า...อย่าเข้ามาคาโล  คิล  อย่า...” เฟรินพูดดัง ๆ ให้เพื่อนได้ยินแต่...



โครม



คาโลและคิลพังประตูเข้ามาทำให้เห็นภาพ  สาวน้อยกำลังใช้นิ้วถูรอยจูบที่คออยู่จนแดงไปหมด



“อย่า...อย่ามอง...ไม่” เฟรินร้องออกมา



“เฟริน  เฟริน” คาโลถลาเข้ามาดึงมือสาวน้อยออก



“อย่ามอง...อย่าไม่ใช่ฝัน  มันไม่ใช่ฝัน” เฟรินตะโกนแล้วร้องไห้ออกมาในอ้อมอกของคาโล



“วิส  นีโอ  วิส  นีโอ  แก...” เฟรินพูดอย่างอาฆาต  นัยน์ตาแดงก่ำด้วยความโกรธ



แต่แล้ว...



พลั่ก



คิลใช้สันมือฟาดไปที่ลำคอเพื่อนสาวเบา ๆ แต่มีฤทธิ์ทำให้หญิงสาวสลบ  คาโลถอนหายใจเบา ๆ



“แล้วค่อยคิดบัญชีกับนาย” คาโลคาดโทษเบา ๆ ก่อนจะอุ้มเฟรินไปนอนที่เตียง



คิลได้แต่หัวเราะแหะ ๆ ตามหลัง...