ลำดับตอนที่ #16
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : kaito mikuo 2 : สิ่งที่อยากบอก
2
สิ่งที่อยากบอก
ไม่อยากจากไป?
ผมล้มตัวลงนอนบนเตียงใหญ่โดยที่มีเจ้าสุนัขตัวน้อยชื่อ 'ยุน' กระโดดมานอนข้างๆ จนรู้สึกได้ว่าท่างฝ่ายผมก็ไม่อยากจากกับมิคุโอะหรอก ก็เป็นนักเรียนที่พิเศษเนอะ แต่เพราะพนันนั่นก็เลยต้องไม่ให้เห็นหน้านี่สิ . . . ยากชะมัด
"ครูครับ ผมว่าผมนอนกับครูก็ได้นะ" มิคุโอะนั้งข้างๆผมโดยมีเจ้าบ้ายุนอยู่ตรงกลาง
ลืมไปว่าเอามิคุโอะมาด้วยนี่นา ถ้าจะถามว่าทำไม? . . . ก็เพราะผู้ปกครองไม่อยู่บ้าน 2-3 วันนี่สิ
"อา . . . แต่ฉันเป็นคนที่ชอบนอนดิ้นนะ"
"ไม่เป็นไรครับ ถ้าครูไปนอนบนโซฟาครูก็ตกลงมาสิครับ" มิคุโอะยิ้มให้ผม
"นั่นสินะ"
"ครูหิวแล้วรึยังครับ?"
"อือ หิวแล้วสิ . . . มาช่วยทำกับข้าวด้วยกันไหมล่ะ?"
". . . . . . ได้ครับ"
"แต่ครูกลัวว่าเธอจะทำไม่เป็นนี่สิ" ผมหัวเราะเบาๆ
"ครูนี่ก็ไม่เชื่อมือผมสินะ?" มิคุโอะทำหน้ามุ่ย
น่า . . . รักจัง -/////-
. . . . . .
. . . .
. . .
. .
.
นี่เราคิดอะไรอยู่เนี่ยยยย!? =[]=
"งะ . . . งั้นมาช่วยทำด้วยกันดีกว่า"
"ครับ!"
ผมพามิคุโอะเข้าไปในครัวแล้วบอกให้ช่วยอะไรบ้าง ผ่านไปสักพักมิคุโอะก็หันไปมองรอบๆห้องครัวเหมือนจะค้นหาอะไรสักอย่างจึงทำให้ผมสงสัยสุดๆก็เลยเข้าไปถามทันที
"หาอะไรเหรอมิคุโอะ?"
"กะ . . . ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ!" มิคุโอะเดินหนีผม
"หือ?"
"งั้น . . . งั้นผมขอตัวเอากับข้าวไปวางไว้บนโต๊ะก่อนนะ"
"อือ"
ผมจ้องมองมิคุโอะที่ยกกับข้าวไปวางไว้บนโต๊ะแต่พอหันมาหาผมแล้วจะเดินไปเอากับข้าวต่อจู่ๆก็ลื่นล้มลงพื้น ดีนะที่แค่ด้านหลัง ผมรีบวิ่งไปหาทันทีและค่อยๆพยุงมิคุโอะให้ยืนขึ้นทางฝ่ายมิคุโอะก็ทำหน้าตาจะร้องไห้สุดๆ ลองคิดดูสิครับกระแทกซะเลย =A=;; ฝ่ายผมก็กอดและลูบหัวมิคุโอะอย่างนุ่มนวล
เหมือนเด็กๆจริงๆนะ
"ครูครับ" มิคุโอะเรียกผม
"มีอะไรเหรอ?"
"คือว่าผม . . . . . . ช่างมันเถอะครับ"
"เอ๋ . . . ?"
จะบอกอะไรกันเนี่ย?
ผมหันไปมองคนตรงหน้าที่นอนหลับไปแล้วจนมันทำให้ผมอยากจะเข้าไปให้ใกล้มากกว่านี้ มากกว่านี้อีก จนเข้าไปกอดคนตรงหน้าได้
"ครูครับ ผมรักครูนะ"
จุ๊บ!
ผมก้มลงแตะริมฝีปากชมพูจนรับรู้ถึงความรู้สึกที่ไหลผ่านทางริมฝีปากว่า มันนุ่ม หอม สงสัยกลิ่นหอมนี้คงเป็นยาสีฟันรสมิ้นท์แน่ๆเลย หอมจัง . . .
"ฝันดีครับ ครู"
. . .
"มิ . . . คุ . . . โอะ"
********
คนแต่งก็เป็นไข้ครับ =w=;; 555+
ผมล้มตัวลงนอนบนเตียงใหญ่โดยที่มีเจ้าสุนัขตัวน้อยชื่อ 'ยุน' กระโดดมานอนข้างๆ จนรู้สึกได้ว่าท่างฝ่ายผมก็ไม่อยากจากกับมิคุโอะหรอก ก็เป็นนักเรียนที่พิเศษเนอะ แต่เพราะพนันนั่นก็เลยต้องไม่ให้เห็นหน้านี่สิ . . . ยากชะมัด
"ครูครับ ผมว่าผมนอนกับครูก็ได้นะ" มิคุโอะนั้งข้างๆผมโดยมีเจ้าบ้ายุนอยู่ตรงกลาง
ลืมไปว่าเอามิคุโอะมาด้วยนี่นา ถ้าจะถามว่าทำไม? . . . ก็เพราะผู้ปกครองไม่อยู่บ้าน 2-3 วันนี่สิ
"อา . . . แต่ฉันเป็นคนที่ชอบนอนดิ้นนะ"
"ไม่เป็นไรครับ ถ้าครูไปนอนบนโซฟาครูก็ตกลงมาสิครับ" มิคุโอะยิ้มให้ผม
"นั่นสินะ"
"ครูหิวแล้วรึยังครับ?"
"อือ หิวแล้วสิ . . . มาช่วยทำกับข้าวด้วยกันไหมล่ะ?"
". . . . . . ได้ครับ"
"แต่ครูกลัวว่าเธอจะทำไม่เป็นนี่สิ" ผมหัวเราะเบาๆ
"ครูนี่ก็ไม่เชื่อมือผมสินะ?" มิคุโอะทำหน้ามุ่ย
น่า . . . รักจัง -/////-
. . . . . .
. . . .
. . .
. .
.
นี่เราคิดอะไรอยู่เนี่ยยยย!? =[]=
"งะ . . . งั้นมาช่วยทำด้วยกันดีกว่า"
"ครับ!"
ผมพามิคุโอะเข้าไปในครัวแล้วบอกให้ช่วยอะไรบ้าง ผ่านไปสักพักมิคุโอะก็หันไปมองรอบๆห้องครัวเหมือนจะค้นหาอะไรสักอย่างจึงทำให้ผมสงสัยสุดๆก็เลยเข้าไปถามทันที
"หาอะไรเหรอมิคุโอะ?"
"กะ . . . ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ!" มิคุโอะเดินหนีผม
"หือ?"
"งั้น . . . งั้นผมขอตัวเอากับข้าวไปวางไว้บนโต๊ะก่อนนะ"
"อือ"
ผมจ้องมองมิคุโอะที่ยกกับข้าวไปวางไว้บนโต๊ะแต่พอหันมาหาผมแล้วจะเดินไปเอากับข้าวต่อจู่ๆก็ลื่นล้มลงพื้น ดีนะที่แค่ด้านหลัง ผมรีบวิ่งไปหาทันทีและค่อยๆพยุงมิคุโอะให้ยืนขึ้นทางฝ่ายมิคุโอะก็ทำหน้าตาจะร้องไห้สุดๆ ลองคิดดูสิครับกระแทกซะเลย =A=;; ฝ่ายผมก็กอดและลูบหัวมิคุโอะอย่างนุ่มนวล
เหมือนเด็กๆจริงๆนะ
"ครูครับ" มิคุโอะเรียกผม
"มีอะไรเหรอ?"
"คือว่าผม . . . . . . ช่างมันเถอะครับ"
"เอ๋ . . . ?"
จะบอกอะไรกันเนี่ย?
ผมหันไปมองคนตรงหน้าที่นอนหลับไปแล้วจนมันทำให้ผมอยากจะเข้าไปให้ใกล้มากกว่านี้ มากกว่านี้อีก จนเข้าไปกอดคนตรงหน้าได้
"ครูครับ ผมรักครูนะ"
จุ๊บ!
ผมก้มลงแตะริมฝีปากชมพูจนรับรู้ถึงความรู้สึกที่ไหลผ่านทางริมฝีปากว่า มันนุ่ม หอม สงสัยกลิ่นหอมนี้คงเป็นยาสีฟันรสมิ้นท์แน่ๆเลย หอมจัง . . .
"ฝันดีครับ ครู"
. . .
"มิ . . . คุ . . . โอะ"
********
คนแต่งก็เป็นไข้ครับ =w=;; 555+
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น